Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Piotr Rusin
Sędziowie:	SSA Barbara Górzanowska SSA Jerzy Bess
Protokolant:	st.sekr.sądowy Beata Lech

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2013 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa E. M.

przeciwko Z. J.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 19 września 2012 r. sygn. akt I C 738/10

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 6.642 zł (sześć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote) w tym 1.242 zł podatku od towarów i usług, tytułem kosztów zastępstwa prawnego z urzędu w postępowaniu apelacyjnym;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie na rzecz adwokata P. W. kwotę 6.642 zł (sześć tysięcy sześćset czterdzieści dwa złote) w tym 1.242 zł podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn.akt I A Ca 1429/12

UZASADNIENIE

Powódka E. M. w pozwie z dnia 2 czerwca 2008 r. wniosła o stwierdzenie przez Sąd obowiązku złożenia przez pozwanego Z. J. oświadczenia woli o zwrocie przedmiotu darowizny w kwocie 288.000zł., jaką poczyniła na jego rzecz.

Podała , że pozwany będący jej bratem ustanowił ją pełnomocnikiem do dokonywania wszelkich czynności prawnych , w tym sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę nr.(...)położoną w K.. Na skutek tej darowizny popadła w niedostatek, a pozwany był wobec niej i jej rodziny obelżywy, a zatem dopuścił się rażącej niewdzięczności, wobec czego pismem z dnia 21 kwietnia 2008 r., doręczonym pozwanemu w dniu 23 kwietnia 2008 r., odwołała darowiznę domagając się zwrotu wymienionej wyżej kwoty.

W trakcie procesu zmodyfikowała żądanie pozwu , a także podstawę faktyczną powództwa, wnosząc o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 288.000 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 24 maja 2008 r. i twierdząc, że przelała w/w kwotę na rachunek bankowy pozwanego na podstawie porozumienia , zgodnie z którym spłaciła za niego byłą współwłaścicielkę wskazanej wyżej nieruchomości w zamian za co pozwany miał przenieść na jej rzecz udział we współwłasności tej nieruchomości lub własność wyodrębnionego lokalu w stojącym na niej budynku.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu zarzucając, że przelana na jego konto przez powódkę kwota stanowiła rozliczenie z tytułu jakie poniósł na nieruchomości, do zwrotu których zobowiązana była powódka jako współwłaścicielka nieruchomości w czasie kiedy nakłady te były dokonywane, co stwierdził Sąd postanowieniu o zniesieniu współwłasności wydanym w sprawie toczącej się z udziałem pozwanego i współwłaścicielki, która udział we współwłasności nabyła od powódki.

Ponadto podnosił, że przelanie na jego rachunek bankowy przedmiotowej kwoty stanowiło w istocie darowiznę i zaprzeczył aby dopuścił się wobec powódki lub jej rodziny aktów rażącej niewdzięczności, a nadto przedstawił wierzytelność z tytułu nakładów do potracenia z dochodzonym w niniejszym procesie roszczeniem, twierdząc że przewyższa ona kwotę 288.000zł. z odsetkami.

Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2009 r. sygn..akt IC 1311/08 Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił powództwo i przyznał wynagrodzenie pełnomocnikom reprezentującym strony z urzędu.

U podstaw takiego rozstrzygnięcia sprawy legło powołane przez Sąd Okręgowy oświadczenie powódki z dnia 4 grudnia 2006 r. w sprawie o zniesienie współwłasności nieruchomości toczącej się z udziałem pozwanego i nabywcy udziału we współwłasności od powódki -D. D., że udział powódki był mniejszy od 1/2 części, jaki był ujawniony w księdze wieczystej z uwagi na nakłady poczynione przez pozwanego, a zatem w chwili zbycia udziału we współwłasności powódka była zobowiązana do zwrotu na rzecz pozwanego równowartości bezpodstawnego wzbogacenia. Realizacja spłaty zasądzonej postanowieniem o zniesieniu współwłasności na rzecz D. D. nie nastąpiła za pisemną zgodą obowiązanego do spłaty pozwanego, czego wymaga przepis art. 518 & 1 pkt. 3 k.c., wobec czego powódka nie wstąpiła w prawa zaspokojonego wierzyciela , a zatem mogłaby opierać roszczenie tylko na przepisie art. 405 k.c. Tymczasem uznanie pretensji finansowych pozwanego z tytułu rozbudowy domu sprawia , że spłata wierzytelności D. D. zasądzonej prawomocnym orzeczeniem sądowym o zniesieniu współwłasności stanowiła usprawiedliwioną korzyść majątkową zobowiązanego do tej spłaty pozwanego.

Na skutek apelacji powódki Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 1 kwietnia 2010 r. sygn. akt I A Ca 210/10 uchylił wyrok Sądu Okręgowego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

Po ponownym rozpoznaniu sprawy Są Okręgowy w Krakowie wyrokiem z dnia 19 września 2012r. sygn. akt IC 738/10, obecnie zaskarżonym, orzekł zgodnie ze zmodyfikowanym żądaniem pozwu oraz o nieopłaconych kosztach zastępstwa procesowego stron z urzędu.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy ustalił, że ojciec stron H. J. nabył w 1984r. za część zarobionych w USA środków finansowych nieruchomość w K. ( S.) stanowiącej działkę nr.(...) obr.(...) K. zabudowaną domem parterowym w stanie surowym dla swoich dzieci - powódki i pozwanego - po 1/2 części. Pokrył też koszty nadbudowy piętra i wykończenia domu , z tym że pozwany angażował się osobiście w prace budowlane. W 1999 r. powódka zbyła swój udział wynoszący 14 część D. D.. D. D. wniosła później o zniesienie współwłasności nieruchomości i postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2006 r. sygn..akt I Ns 3245/00/P Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza w Krakowie zniósł współwłasność tej nieruchomości przez przyznanie jej na wyłączną własność pozwanemu zasądzając na rzecz wnioskodawczym tytułem spłaty kwotę 279.700 zł. płatną po upływie 6 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności. W sprawie tej Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki przesłuchanej w charakterze świadka , że wnioskodawczyni D. D. nabywając od niej udział we współwłasności nieruchomości miała świadomość konieczności rozliczenia się z pozwanym w związku z poniesionymi przez niego nakładami, nie wynikało to z umowy zbycia udziału, i zdaniem Sądu orzekającemu o zniesieniu współwłasności powódka chciała w ten sposób usprawiedliwić się wobec brata i zwolnić się z zaciągniętych wobec niego zobowiązań. Zasądzona na rzecz D. D. spłata odpowiadała wartości jej udziału we współwłasności oraz obejmowała kwotę 300 zł. tytułem ciężarów związanych z kosztem utrzymania nieruchomości wspólnej. Na prośbę pozwanego powódka w tamtej sprawie złożyła oświadczenie z dnia 4 grudnia 2006 r., że nabywając z bratem nieruchomość na współwłasność w częściach równych nabyli działkę o pow. 16 a 55 m.kw., natomiast dokupione później dwa ary oraz nadbudowa piętra budynku to wyłączna inwestycja pozwanego, a udziały po ½ części dotyczyły tylko 16 a 55 m.kw. i parteru domu wraz z przyziemiem. Reszta , tzn. piętro budynku oraz dodatkowe dwa ary należały do pozwanego i od tej części nieruchomości powódka nigdy nie odprowadzała podatku, gdyż wyłącznym posiadaczem nieruchomości w tym zakresie był pozwany.

Pozwany nie posiadał środków na spłatę udziału D. D. i w sytuacji zagrożenia przymusowego ściągnięcia tego świadczenia w drodze egzekucji z przedmiotowej nieruchomości, chcąc zachować ten majątek w rodzinie strony za aprobatą ojca , który chciał zażegnać spór między na tym tle między rodzeństwem , uzgodniły że powódki przekaże bratu środki na spłatę , w zamian za co otrzyma od niego udział we współwłasności bądź jeden z lokali na wyłączną własność. W związku z tym pozwany w dniu 22 czerwca 2007 r. udzielił powódce pełnomocnictwa do sprzedaży nieruchomości lub udziałów w jej współwłasności, w tym do przeniesienia na jej rzecz udziału wynoszącego 1/3 część lub lokalu stanowiącego odrębną własność w drodze umowy darowizny. Udzielenie pełnomocnictwa wiązało się też z toczącym się przeciwko pozwanemu postępowaniem karnym i obawą jego aresztowania. Powódka natomiast w celu uzyskania odpowiednich środków finansowych sprzedała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego nr.(...) przy ul. (...) w K. za 224.000 zł. i otrzymała od ojca około 55.000 zł. Następnie gotówkę w kwocie 288.000 zł. przelała na rachunek bankowy pozwanego w trzech ratach - w dniu 24 lipca 2007r. kwotę 80.000 zł., 24 sierpnia 2007 r. -120.000 zł. i 27 sierpnia 2007 r. -88.000 zł.

W tytułach przelewów jako podstawę ich dokonania wpisała słowo „ darowizna" ze względów podatkowych. Następnie jako pełnomocnik pozwanego przelała kwotę 288.000 zł. na rachunek bankowy D. D. i podjęła kroki zmierzające do realizacji zawartego z pozwanym porozumienia, a mianowicie do wyodrębnienia własności lokali w budynku stojącym na przedmiotowej nieruchomości. Pozwany w dniu 15 listopada 2007 r. cofnął udzielone powódce pełnomocnictwo do sprzedaży nieruchomości lub udziałów w jej współwłasności, dokonania darowizny udziału wynoszącego 1/3 we współwłasności lub lokalu stanowiącego odrębną własność na rzecz powódki, a także do innych czynności związanych z rozporządzaniem nieruchomością, jak podpisywania umów przedwstępnych czy warunkowych , aneksów do umów , składania zapewnień i oświadczeń , poddawania się rygorom egzekucji, odbioru ceny, wydawania w posiadanie , czy innych koniecznych czynności potrzebnych do wykonania udzielonego powódce pełnomocnictwa oraz do dokonania umownego podziału do korzystania czy do ustanowienia odrębnej własności lokali. Już po cofnięciu pełnomocnictwa pozwany początkowo starał się respektować zawarte wcześniej porozumienie i nie czynił przeszkód w staraniach powódki o przygotowanie dokumentacji koniecznej do wyodrębnienia własności lokali. Dlatego też na zlecenie powódki architekt dokonał obliczenia udziałów we współwłasności budynku w związku z ustanowieniem odrębnej własności lokali, a decyzją z dnia 5 grudnia 2007 r. Prezydent Miasta K. zatwierdził geodezyjny podział gruntu na działki nr. (...)o pow. 0,0241 ha, nr. (...) o pow. 0,437 ha i nr. (...) o pow. 0,0928 ha. Do sfinalizowania prawnego podziału nieruchomości jednak nie doszło gdyż pozwany przestał reagować na wezwania powódki w tym przedmiocie , wobec czego powódka pismem z dnia 21 kwietnia

2007  r. doręczonym pozwanemu w dniu 23 kwietnia 2008 r. oświadczyła , że odwołuje darowiznę w kwocie 288.000 zł. poczynioną w trzech ratach na konto pozwanego w terminach wskazanych w oświadczeniu z powodu rażącej niewdzięczności obdarowanego, przejawiającej się w znieważeniu darczyńcy i popadnięcia przez darczyńcę w niedostatek. Powódka wezwała też pozwanego do zwrotu przedmiotu darowizny w terminie trzydziestu dni od otrzymania tego pisma.

Ustaleń powyższych Sąd dokonał na podstawie dowodów z dokumentów , które nie były kwestionowane , natomiast wskazanie na przelewach dokonywanych przez powódkę na rachunek bankowy pozwanego jako podstawę operacji darowiznę Są skonfrontował z pozostałymi przeprowadzonymi w sprawie dowodami. Z dowodów osobowych Sąd przede wszystkim oparł się na zeznaniach świadka H. J., ojca stron , mającego wiadomości co do finansowania ceny kupna nieruchomości oraz nakładów poczynionych następnie na tę nieruchomość, a także co do treści porozumienia, które legło u podstaw dokonania przelewów przez powódkę kwoty 288.000 zł. na konto pozwanego celem spłaty D. D.. Zeznania te potwierdziła także R. M. , która pozostawała w konkubinacie z pozwanym i to zadecydowało o przyjęciu za podstawę ustaleń także zeznań powódki, które w zakresie podstawy faktycznej i prawnej dokonanego na rzecz pozwanego przysporzenia majątkowego są zgodne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Zeznania pozostałych świadków nie były natomiast zdaniem Sądu I instancji w pełni miarodajne do oceny kto pokrywał koszty rozbudowy domu i zakupu 2 a gruntu sąsiedniego.

Poczyniwszy powyższe ustalenia Sąd Okręgowy powiada , że wpłata na konto pozwanego kwoty 288.000 zł. mimo określenia podstawy operacji bankowej jako darowizny nie była w istocie darowizną, lecz stanowiła w istocie realizację porozumienia mającego charakter umowy wzajemnej, którego celem było po pierwsze zachowanie nieruchomości w rodzinie poprzez spłacenie byłej współwłaścicielki i uniknięcie przymusowego ściągnięcia należnej jej spłaty w drodze egzekucji z nieruchomości; w zamian za co pozwany miał przenieść na rzecz powódki udział we współwłasności nieruchomości lub odrębnej własności lokalu w stojącym na niej budynku. Temu celowi miało służyć właśnie szerokie pełnomocnictwo notarialne do dysponowania nieruchomością jakie pozwany udzielił powódce , w tym do przeniesienia na jej rzecz w drodze darowizny udziału 1/3 we współwłasności nieruchomości lub lokalu stanowiącego odrębną własność. Pozwany ze swojego zobowiązania nie wywiązał się , cofnął udzielone powódce pełnomocnictwo wobec czego oświadczenie powódki o „ odwołaniu darowizny " należy potraktować jako odstąpienie od umowy z art. 491 & 1 k.c., skutkujące obowiązkiem zwrotu świadczonej przez powódkę , którego podstawą prawną jest art. 494 k.c. Sąd nie uwzględnił zarzutu potrącenia z dochodzonego pozwem roszczenia wzajemnej wierzytelności pozwanego z tytułu poniesionych na nieruchomość wobec ustalenia , że nakłady te zostały sfinansowane przez ojca stron H. J. , a poza tym gdyby nawet pozwany poniósł pewne nakłady to i tak roszczenie o ich zwrot uległo przedawnieniu.

Zasądzając odsetki na mocy art. 481 & 1 i 2 k.c. Sąd miał na uwadze , że roszczenie o zwrot dochodzonej pozwem kwoty stało się wymagalne po upływie 30 dni od otrzymania przez pozwanego wezwania do zapłaty.

Dlatego też Sąd Okręgowy na mocy powołanych wyżej przepisów uwzględnił powództwo.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa prawnego Sąd wskazał przepisy art. 29 ust. 1 Prawa o adwokaturze oraz przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. Nr. 163, poz. 1348 ze zm.).

W apelacji, opartej na zarzutach naruszenia przepisów postępowania , a to art. 233 & 1 k.p.c. przez ustalenie , że strony zawarły porozumienie zobowiązujące do świadczeń wzajemnych, nakłady zostały sfinansowane przez ojca stron, a oświadczenie złożone przez powódkę w dniu 4 grudnia 2006 r. w sprawie o zniesienie współwłasności nieruchomości motywowane było tylko chęcią pomocy bratu w sporze z drugą współwłaścicielką , przepisu art. 227 k.p.c. przez oddalenie wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, i w konsekwencji naruszenia prawa materialnego , a mianowicie art.65 & 1 i 2 k.c., art. 6 k.c., art. 65 & 1 i 2 w związku z art. 491 & 1 k.c., art. 494 k.c., art. 65 § 1 w związku z art. 117 & 2 k.c., art. 117 & 1 w związku z art. 118 k.c. oraz art. 411 pkt. 3 k.c., a także art. 29 ust. 1 Prawa o adwokaturze w związku z & 6 pkt. 7 i & 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - przez ich niewłaściwe zastosowanie, pozwany wnosi o zmianę zaskarżonego wyroku przez całkowite oddalenie powództwa lub o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. Wniósł też o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W odpowiedzi na apelację powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Rozpoznając apelację, Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zarzuty podniesione w apelacji sporządzonej w dwóch pismach procesowych , samego pozwanego z dnia 7 listopada 2012 r. i jego pełnomocnika także z dnia 7 listopada 2012 r., nie mogą odnieść skutku.

Sąd Okręgowy w granicach związania stanowiskiem prawnym wyrażonym w uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 29 grudnia 2009 r. uzupełnił postępowanie dowodowe i po ponownym rozpoznaniu sprawy poczynił ustalenia , które wbrew odmiennym zarzutom apelacji są prawidłowe , znajdują pełne oparcie w zebranym w sprawie materiale i są następstwem oceny zebranego w sprawie materiału , a w szczególności zeznań świadków i stron , która w pełni czyni zadość wymogom stawianym przez art. 233 & 1 k.p.c.

Argumenty podniesione w pismach procesowych pozwanego i jego pełnomocnika nie mogą tej oceny a co za tym idzie także ustaleń Sądu I instancji podważyć. W szczególności Sąd Okręgowy trafnie przyjmuje, że największą wartość dowodową mają zeznania ojca stron H. J. , osoby najbliższej zarówno powódce jak i pozwanego , w jednakowym stopniu dbającym o ich interesy i zarazem mającej wiadomości co do istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, a w szczególności czyim kosztem poczynione zostały nakłady na nieruchomość i co legło u podstaw wpłacenia przez powódkę na konto pozwanego dochodzonej przez nią obecnie kwoty 288.000 zł. oraz spłacenia tą kwotą uprawnionej do spłaty D. D. w imieniu pozwanego. Argumentacja w tej materii jest bardzo przekonywująca , logiczna i zgodna z zasadami doświadczenia życiowego i nie może być podnoszonymi w apelacji zarzutami w jakikolwiek sposób podważona. Żadne względy natury społecznej, czy ekonomicznej nie przemawiają za przyjęciem, że kwota wpłacona przez powódkę na rachunek bankowy pozwanego miała rzeczywiście stanowić darowizną. Pozwany znalazł się w trudniej sytuacji i wzgląd na nie tylko jego interesy, ale i interesy całej rodziny, wymagał uzyskania środków na spłatę dla byłej współwłaścicielki nieruchomości, osoby obcej która nosiła się z zamiarem realizacji swojego roszczenia właśnie w drodze egzekucji z przedmiotowej nieruchomości. Powódka aby uzyskać część tej kwoty zmuszona była sprzedać swoje mieszkanie spółdzielcze , a więc wyzbyć się podstawowego dobra jakim jest mieszkanie i przyjęcie, że kierowała się tylko chęcią obdarowania brata jest naiwne i niewiarygodne.

Także fakt udzielenia przez pozwanego powódce szerokich pełnomocnictw przemawia za przyjęciem , że zgodnym zamiarem stron , akceptowanym przez ojca , który też częściowo pomógł powódce dokonać spłaty za pozwanego , było zaspokojenia w przyszłości swoich potrzeb mieszkaniowych właśnie w budynku przy ul. (...) w K.-S.. Przecież w pełnomocnictwie tym pozwany upoważnił powódkę między innymi do dokonania przeniesienia na jej rzecz udziału we współwłasności nieruchomości wynoszącego 1/3 lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność w drodze umowy darowizny , a więc bez żadnych dodatkowych świadczeń z jej strony. Świadczy to dobitnie o ekwiwalentności świadczeń obu stron i dokonana przez Sąd I instancji ocena porozumienia czyni w pełni zadość zasadom dokonywania wykładni oświadczeń woli wskazanym w art.65 & 1 i 2 k.c. Dlatego też Sąd Apelacyjny poczynione przez Są Okręgowy ustalenia w pełni podziela i przyjmuje za swoje własne. Prawidłowe jest też ustalenie , że nakłady na nieruchomość były opłacane przez ojca stron , a nie pozwanego , także tutaj zeznania świadków i stron są logicznie i wyczerpująco omówione i ocenione , co czyniło bezzasadnym zarzut potrącenia dochodzonego pozwem roszczenia z wzajemną wierzytelnością pozwanego z tytułu nakładów, a także uzasadniało pominięcie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wyceny nakładów na nieruchomość. Nie doszło więc do naruszenia wskazanego w apelacji przepisu postępowania , a mianowicie art.227 k.p.c.

Prawidłowo ocenione zostało też oświadczenie powódki z dnia 4 grudnia 2006 r. w ramach postępowania o zniesienie współwłasności toczącego się z udziałem D. D. i pozwanego. Powódka nie była uczestniczką tamtego postępowania , a oświadczenie złożyła we wspólnym wówczas interesie całej rodziny, a więc pozwanego, ale i swoim własnym.

Brak też jest podstaw do podważenia rozstrzygnięcia o kosztach zastępstwa prawnego stron z urzędu. W sentencji zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy wyraźnie podał jaką kwotę zasądził na rzecz każdego z pełnomocników, a zróżnicowanie w tej materii wynika z różnego nakłady pracy pełnomocników, co podano w uzasadnieniu i co znajduje pokrycie w aktach, z których wynika że pełnomocnik powódki występuje w sprawie znacznie dłużej aniżeli obecny pełnomocnik pozwanego. Poza tym przyznane wynagrodzenia mieszczą się w granicach stawki wymienionej w & 19 pkt. 1 wymienionego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Z przytoczonych wyżej względów Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację jako bezzasadną.

O kosztach postępowania apelacyjnego , na które składają się koszty zastępstwa z urzędu obu stron Sąd Apelacyjny orzekł na podstawie art. 98 & 3 w związku z art. 391 & 1 k.p.c. oraz & 21, 19 pkt. 1 oraz & 2 ust. 3 i & 6 pkt. 7 w związku z art. 13 ust. 2 pkt. 2 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w odniesieniu do pełnomocnika powódki oraz & 2 ust. 3 , & 6 pkt. 7, & 13 ust. 1 pkt. 2 i & 19 pkt. 1 i 2 tego rozporządzenia w stosunku do pełnomocnika pozwanego.