Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

POSTANOWIENIE

Dnia 2 kwietnia 2014r

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny w składzie :

Przewodniczący : SSA Wojciech Kościołek

Sędziowie : SA Maria Kus – Trybek , SA Grzegorz Krężołek [ spr]

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014r w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku (...) Spółka Akcyjna i Budowlana SA w K.

przy udziale M. C. (1)

o udzielenie zabezpieczenia roszczenia przed wytoczeniem powództwa

na skutek zażalenia wnioskodawczyni

od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 20 grudnia 2013r ,

sygn. I Co 377/13

P o s t a n a w i a

Oddalić zażalenie

Sygn. akt : I ACz 447/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił wniosek (...) SA w K., domagającej się udzielenia, przed wszczęciem procesu , zabezpieczenia jej roszczeniu o uznanie za bezskuteczną czynności prawnej dokonanej pomiędzy A. K. a M. C. (1) , na podstawie której obowiązany został obdarowany prawem własności nieruchomości położonej w G. oraz udziałem w prawie własności nieruchomości położonej w K..

Odmawiając żądaniu uprawnionej , która wnosiła o ujawnienie w działach III ksiąg wieczystych prowadzonych dla obu tych realności ostrzeżenia roszczeniu spółki, Sąd I instancji stanął na stanowisku , że wnioskodawczyni nie uprawdopodobniła żadnej z podstaw normatywnych udzielenia tymczasowej ochrony.

W pierwszej kolejności wskazał , że fakty powołane przez nią nie wskazują na to aby jej dłużnik A. K. była podmiotem niewypłacanym. Dysponuje ona bowiem majątkiem w postaci udziału w prawie własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym o znacznej powierzchni , na jej rzecz przekazywane są świadczenia alimentacyjne w wymiarze 5 000 złotych miesięcznie , a na konto bankowe wpływają znaczne kwoty nieznanego pochodzenia . Z tych składników uprawniona może zaspokoić swoja wobec niej wierzytelność.

Za nie uprawdopodobnione uznał także legitymowanie się przez spółkę interesem prawnym w uzyskaniu zabezpieczenia. Wskazał , że jedynie potencjalna możliwość zbycia nieruchomości czy udziału w niej, nabytych na podstawie umowy z matka z dnia 19 czerwca 2012r porze M. C. (1) nie jest wystarczająca dla uznania zrealizowania tej przesłanki udzielenia tymczasowej ochrony roszczeniu szczególnie, że wnioskodawczyni nie wskazała na żadną okoliczność faktyczną , która obawę niemożności przyszłej realizacji mającego zapaść wyroku , czyniłaby realną.

W zażaleniu od tego orzeczenia żądająca zabezpieczania domagała się zmiany objętego nim rozstrzygnięcia i uwzględnienia wniosku oraz obciążenia obowiązanego kosztami postępowania zażaleniowego.

Środek odwoławczy został oparty na następujących zarzutach :

- naruszenia art. 730 [ 1] §1 kpc w następstwie nietrafnego uznania , że fakty istotne dla rozstrzygnięcia o żądaniu zabezpieczenia wnioskodawca jest obowiązany wykazać a nie jedynie uprawdopodobnić ,

- naruszenia art. 233 §1 kpc jako następstwa wyrażenia przez Sąd Okręgowy nietrafnej oceny , że sytuacja finansowa i majątkowa dłużnika - A. K. - pozwala na to aby uprawniona zaspokoiła swoją wierzytelność wobec niej oraz poprzez uznanie , iż dotychczasowy sposób postępowania przyszłego pozwanego M. C. (1) nie stanowi dostatecznego uprawdopodobnienia obabmy , iż może wyzbyć się darowanego przez matkę majątku.

Motywy zażalenia zostały poświecone przede wszystkim polemice ze stanowiskiem Sądu meriti co do rzeczywistego statusu majątkowego dłużniczki oraz jego oceny dotyczącej rzeczywistej możliwości zaspokojenia wierzytelności jaką wobec niej dysponuje spółka (...).

W odniesieniu do przesłanki interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia wnioskodawczyni , także negując ocenę Sądu I instancji , ograniczyła się do powtórzenia argumentacji na którą powoływała się we wniosku. Jej istotę wyrażało stwierdzenie , że skoro M. C. (1) uczestniczył już raz w czynności nakierowanej na usunięcie majątku / matki/ spod grożącego mu postępowania egzekucyjnego to prawdopodobnym jest , iż może takie kroki przedsięwziąć po raz kolejny, a to czyniłoby sam wydany w przeszłości wyrok , bezprzedmiotowym.

Rozpoznając zażalenie Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy wnioskodawczyni, mimo trafności części powołanych przez nią argumentów i ocen nie może prowadzić do podzielenia zawartego w nim wniosku o zreformowanie rozstrzygnięcia albowiem w ostatecznym wyniku objęte kontrolą instancyjną postanowienie odpowiada prawu.

Ma rację autorka zażalenia gdy podnosi nietrafność oceny Sądu I instancji zgodnie z którą potencjalnie uprawniona nie zdołała uprawdopodobnić pierwszej z normatywnych podstaw zabezpieczenia, a to samego roszczenia z którym zamierza wystąpić w przyszłości wobec M. C. (1).

Powołane przez nią argumenty , których powtarzanie w tym miejscu nie jest celowe , rzeczywiście przekonują o tym , że roszczenie paulińskie mające służyć wnioskodawczyni rzeczywiście istnieje i może zostać wymierzone przeciwko przyszłemu pozwanemu. Przeciwko jego istnieniu nie przemawiają przy tym , jak trafnie podnosi wnioskodawczyni, w opozycji do stanowiska Sądu I instancji , okoliczności dotyczące statusu dochodowego oraz majątkowego dłużnika - A. K.. Dość powiedzieć , że z uwagi na rozmiar ilościowy mającej być zaspokojoną wierzytelności nawet dysponowanie udziałem w prawie własności nieruchomości , a tym bardziej świadczenie natury alimentacyjnej czy też wpływy o nieidentyfikowanym pochodzeniu nie stanowią dostatecznej podstawy do stwierdzenia , iż pretensja spółki (...) rzeczywiście może zostać z nich w sposób realny zaspokojona.

Zasadnie też spółka zwraca uwagę , że po myśli art. 527 §1 w zw z §2 tej normy dla przyjęcia , iż dłużniczka, dokonując kwestionowanej czynności działała z pokrzywdzeniem wierzyciela , wystarcza aby konsekwencje komiczne zdziałanej przez nią czynności doprowadziły do sytuacji ograniczenia możliwości zaspokojenia jej zobowiązań finansowych , a taki skutek umowy z dnia 19 czerwca 2012 r jest , także w odwołaniu się do zasad doświadczenia życiowego, oczywisty.

Nie można natomiast podzielić zapatrywania skarżącej zgodnie z którym zdołała uprawdopodobnić legitymowania się interesem prawnym w uzyskaniu tymczasowej ochrony roszczenia z jakim zamierza wystąpić w przeszłości wobec potencjalnie obowiązanego.

Jak wskazano wyżej wnioskodawczyni poprzestała w zakresie uprawdopodobnienia istnienia tej podstawy zabezpieczenia na twierdzeniu , że obawa , iż mające w przeszłości zapaść orzeczenie może nie zostać zrealizowane w sytuacji odmowy żądaniu wniosku wynika z faktu uprzedniego zachowania M. C. (1) , który już raz , zawierając umowę z matką uczestniczył w czynności zmierzającej do usunięcia majątku dłużniczki spod grożącego mu postępowania egzekucyjnego. Udział ten , w ocenie spółki , świadczy dostatecznie o tym , iż przyszły pozwany może przedsiębrać podobnie kroki w odniesieniu do realności stanowiących obecnie przedmiot jego własności , czym w zupełności zniweczy możliwość nie tylko zrealizowania ale wręcz uwzględnienia powództwa opartego na actio P..

Stanowisko to nie jest trafne albowiem jego podzielenie prowadziłoby do sytuacji uzna nawania , że omawiana podstawa zabezpieczenia zachodzi zawsze o ile tylko autor wniosku o udzielenie tymczasowej ochrony swojego roszczenia skierowanego przeciwko potencjalnemu czy też aktualnemu przeciwnikowi procesowemu sformułuje twierdzenia faktyczne wskazujące , w jego ocenie , na to ,że interesem o treści ujętej normie §2 art. 730 [1] § 2 kpc legitymuje się.

Akceptacja dla takiego stanowiska pozostawała by w sprzeczności z wymaganiem stawianym przez ustawodawcę procesowego zgodnie z którym każdą z podstaw zabezpieczenia wymienionych w art. 730 [ 1] § 1 kpc strona ubiegająca się o zabezpieczenie ma obowiązek uprawdopodobnić , a ściślej uprawdopodobnić istnienie okoliczności faktycznych w oparciu o które usprawiedliwiony będzie , zgodnie z regułami oceny obiektywnej wniosek , iż rzeczywiście brak uwzględnienia żądania uniemożliwi bądź też poważnie utrudni realizację mającego zapaść orzeczenia bądź też ziszczenie się celu postępowania.

Innymi słowy obowiązku uprawdopodobnienia interesu prawnego w uzyskaniu tymczasowej ochrony roszczenia nie realizuje odwołanie się przez wnoszącą o nią stronę wyłącznie do twierdzeń o faktach. W jego ramach koniecznym jest aby zostały powołane inne źródła weryfikujące powołane przez nią konstatacje faktyczne, które dadzą Sądowi rozstrzygającemu wniosek słuszną, a równocześnie wystarczającą podstawę do oceny , iż rzeczywiście możliwą , a przy tym realną jest obawa ,że nie uwzględnienie żądania zabezpieczenia przynieść może konsekwencje wymienione w §2 art. 730 [ 1] in fine kpc.

W rozstrzyganej sprawie wnioskodawczyni zaniechała wskazywania na tego rodzaju źródła weryfikacji swoich twierdzeń mających mogących dawać podstawę do usprawiedliwionego wniosku że M. C. rzeczywiście nosi się z zamiarem zbycia uzyskanych od matki praw rzeczowych do obu nieruchomości. Twierdzenia żalącej się pozostały jedynie w sferze subiektywnych przypuszczeń , które nie realizują wymogu uprawdopodobnienia interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia.

Wyklucza to uwzględnienie żądania wniosku , o czym Sąd I instancji zasadnie orzekł opierając się , w części , na nietrafnej argumentacji prawnej.

Z podanych wyżej przyczyn , w uznaniu zażalenia za nieuzasadnione Sąd Apelacyjny , oddalił je na podstawie art. 385 kpc w zw z art. 397 §2 kpc.