Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

POSTANOWIENIE

Dnia 24 kwietnia 2014r

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział I Cywilny w składzie :

Przewodniczący : SSA Andrzej Struzik

Sędziowie : SA Grzegorz Krężołek [ spr] , SO Beata Kurdziel / del/

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2014r w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w C.

przeciwko Przedsiębiorstwu Handlowo - Usługowemu (...) D. M. , K. P. - spółce jawnej w N.

o zaniechanie naruszania znaku towarowego i zapłatę

na skutek zażalenia strony pozwanej

od postanowienia Sądu Okręgowego w Nowym Sączu z dnia 3 stycznia 2014r ,

sygn. akt : I C 1582/13

P o s t a n a w i a

Oddalić zażalenie

Sygn. akt : I ACz 595/14

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w C. , dochodzi od przeciwniczki procesowej Przedsiębiorstwa Handlowo - Usługowego ” M. „ – D. M. , K. P. - spółki jawnej w N. roszczenia o zaniechanie naruszania praw ochronnych do zarejestrowanych słownych znaków towarowych oraz odszkodowania należnego ich beneficjentce jako konsekwencji deliktu , którego dopuściła się pozwana .

Jak wynika z motywów pozwu obydwie strony zajmują się sprzedażą anten (...) przy czym strona pozwana importuje je z Korei Południowej i sprzedaje na rynku polskim oznaczonych jako Y. G.i Y. M.. Działalność ta stanowi , zdaniem powódki naruszenie jej praw ochronnych wynikających z uzyskanej uprzednio rejestracji słownych znaków towarowych G. i M. , którymi oznacza swoje, powszechnie znane na rynku anteny spółka (...).

Obok żądania zakazania dalszego naruszania obu znaków , wnosząc o wyrównanie wynikającego stad uszczerbku majątkowego spółka (...), uznając , że przytoczone przez nią fakty stanowią o wysokim prawdopodobieństwie samego naruszenia praw ochronnych przesz spółkę z N. , domagała się zobowiązania przez Sąd strony przeciwnej , na podstawie art. 286 [ 1] ust.1 pkt 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000r Prawo własności przemysłowej [ jedn. tekst DzU z 2013 poz. 1410 do udzielenia informacji o ilości wprowadzonych do obrotu anten , oznaczeń ich odbiorców hurtowych i detalicznych , cen ich nabycia oraz sprzedaży w odniesieniu do obu rodzajów tych towarów , które miały naruszać prawa ochronne . Informacja miała dotyczyć okresu , poczuwszy od 2 marca 2010r .

Strona pozwana domagała się oddalenia tego żądania przecząc jego trafności co do zasady. Nie negowała przy tym faktów związanych z wprowadzaniem do obrotu importowanych przez nią z Korei Południowej anten(...) marki Y. , określającej nazwę ich producenta. Podniosła jednak , że z uwagi na brzmienie normy art. 286 [1]ust.1 ust. 2 ustawy i wynikającego z niego uzależnienia możliwości uwzględnienia takiego żądania od uprawdopodobnienia faktu naruszenia w wysokim stopniu nie może ono zostać, w odniesieniu do spółki z N. , ocenione jako zasadne. Oto bowiem , zdaniem pozwanej, różnice w oznaczeniu towarów tego samego rodzaju w przypadku obu spółek jest tak istotne , że o naruszeniu praw ochronnych do zarejestrowanych znaków słownych G. i M. nie może być mowy.

W szczególności pozwana zawracała uwagę , że oznaczenie jakim posługuje się na rynku anten (...) różni się istotnie od oznaczenia słownego , które stanowi znaki towarowe powódki korzystające z ochrony. Ta różnica wynika po pierwsze z faktu, że oznaczenie jej towarów jest dwuelementowe i w każdym przypadku zawiera w sobie oznaczenie producenta Y.. Po wtóre o różnicy tej decyduje to , że drugi człon oznaczenia , w przypadku anteny Y. G., poprzez odmienną pisownię wyklucza możliwość wprowadzenia potencjalnych nabywców w błąd , co do pochodzenia tak oznaczonego towaru od określanego producenta [ importera ]

W przypadku drugiego z kwestionowanych oznaczeń o braku podobieństwa , co za tym idzie konfuzji , decyduje poza wskazaniem na podmiot producencki, użycie w odróżnieniu od oznaczenia konkurentki dużych liter tworzących nazwę „M..”

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 3 stycznia 2014r , Sąd Okręgowy w Nowym Sączu żądanie uwzględnił i zobowiązał pozwaną do udzielenia informacji na temat wprowadzonych do obrotu anten o kwestionowanych w żądaniu ochronnym powódki oznaczeniach , ich odbiorców hurtowych i prowadzących sprzedaż detaliczną , cen ich zakupu oraz sprzedaży. Informacja ta miała dotyczyć okresu począwszy od 2 marca 2010r.

W motywach rozstrzygnięcia , po przedstawieniu faktów , które wynikają z dotąd zaprezentowanych przez obie strony twierdzeń oraz treści złożonych przez nie dokumentów oraz brzmienia uregulowania wynikającego z normy art. 286 [ 1] ust. 1 pkt 2 u. p.w.p. ocenił , że żądanie powódki jest usprawiedliwione , przy czym nie prowadził w ramach uzasadnienia oceny podobieństwa obu oznaczeń , poprzestając na odwołaniu się do judykatu SN z 22 lutego 2007r , syn. III CSK 300/06, publ. OSNC z 2008r z. 1 poz. 11 oraz wypowiedzi przedstawicieli nauki , dotyczących zdolności odróżniającej słownego znaku towarowego.

Złożenie środka odwoławczego przez stronę pozwaną zostało poprzedzone przekazaniem danych informacyjnych do których zobowiązywało objęte nim orzeczenie / k.93-97 akt/

W zażaleniu , którym spółka (...) objęła całość orzeczenia Sądu niższej instancji , nie formułując w sposób wyraźny żadnego zarzutu odwołującego się do wprost do mających w sprawie zastosowanie norm , w pierwszej kolejności podniosła , że uwzględnienie żądania wymaga wskazania na takie fakty , które czynią zarzut naruszenia praw ochronnych do zarejestrowanych znaków towarowych wysoce prawdopodobnym. Tego wymagania, w jej ocenie , żądanie spółki z C. nie spełnia , co samo w sobie winno prowadzić do jego oddalenia. Po wtóre zdaniem pozwanej, motywy zaskarżonego orzeczenia są enigmatyczne , w znacznej części nie odnoszą się do istoty rozstrzyganego wniosku . W szczególności brak w nim rozważań dotyczących podobieństwa obu używanych przez konkurentów oznaczeń towarów tego samego rodzaju. Tym samym samo rozstrzygniecie jest co najmniej przedwczesne .

Poza tym znaczna część argumentacji zawartej w uzasadnieniu zażalenia stanowi przestawienie argumentów mających przemawiać przeciwko temu podobieństwu , stanowiąc w istocie powtórzenie tych , które strona pozwana powoływała już uprzednio / por. k. 31-35 akt/

Rozpoznając zażalenie Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy, pomimo mimo w części trafnej argumentacji , zasadnie polemizującej z rozstrzygnięciem poddanym kontroli instancyjnej , w ostatecznym wyniku nie może być wzruszone jako wykonane przez stronę pozwaną. Fakt realizacji nałożonego nim na spółkę z N. obowiązku informacyjnego, decyduje o oddaleniu zażalenia.

Użycie przez Sąd I instancji w komparycji zaskarżonego postanowienia określenia przedmiotu postępowania, w którym wydał on kontrolowane orzeczenie, skłania do rozpoczęcia jego oceny od stwierdzenia , że żądanie beneficjenta praw ochronnych wynikających z faktu rejestracji znaku towarowego wywodzone z normy art. 286 [1] ust1 pkt.2 ustawy z dnia 30 czerwca 2002r Prawo własności przemysłowej , o zobowiązanie naruszyciela do udzielania informacji nie jest kolejnym , przewidzianym przez tę ustawę , odrębnym sposobem w jaki można udzielić tymczasowej ochrony dochodzonym roszczeniom ale żądaniem swoistym, charakterystycznym dla tego aktu prawnego.

Uregulowanie to stanowi efekt implementacji do polskiego porządku prawnego Dyrektywy 2004/48 / WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej [ DZU. UEL. 157 poz. 145]

Ponieważ środek ten , podobnie jak i inne przewidziane przez przepis art. 286 [ 1] u. p,w.p., ma jedynie służyć pomocą stronie czynnej procesu we właściwym określeniu / sprecyzowaniu / roszczeń dla których , wobec faktu naruszenia jej sfery prawnej , podstawą są normy materialnoprawne należy uznać , iż żądanie informacyjne statuowane przez art. 286 [1] ust.1 pkt 2 ustawy jest specyficznym roszczeniem procesowym.

O tym , że nie można w tym wypadku, mimo niezbyt poprawnego sformułowania ustawowego , sugerującego taką kwalifikację , mówić o zaliczeniu roszczenia informacyjnego do sposobów zabezpieczenia roszczeń , przemawia przede wszystkim to , że z mocy ust 9 art. 286 [ 1] u. p.w.p. jedynie w przypadku przewidzianego przez tę normę jako jednego ze środków wspierających roszczenie ochronne beneficjenta naruszonych praw , zabezpieczenia dowodów , ustawodawca przewidział możliwość odpowiedniego stosowania i to jedynie niektórych ; norm procesowych , składających się na instytucję zabezpieczenia roszczeń.

Przy innych , ujętych w tej normie środkach , ich stosowania nie przewidziano , co jak się wydaje , jest celowym zabiegiem ustawodawczym , mającym znaczenie przy sposobię wykładania tego przepisu.

/ podobną ocenę wyraził Sąd Najwyższy w treści postanowienia z dnia 18 października 2012r , sygn.. V CZ 42/12 , powołanego za zbiorem Legalis/

Wykluczenie stosowania, nawet w drodze analogii przepisów o zabezpieczeniu, ma m. in tę konsekwencję , że dla uwzględnienia żądania roszczenia informacyjnego wystarcza , że żądający nałożenia takiego obowiązku na przeciwnika procesowego jest obowiązany jedynie uprawdopodobni , że naruszenie jego praw działaniem potencjalnego naruszyciela jest wysoce prawdopodobne / argument z art. 286 [ 1] ust.1 pkt 2 in. fine ustawy /

Innymi słowy fakty wskazane przez powoda winny dać się dostateczną podstawę do sformułowania oceny , że jest bardzo możliwe , że prawa ochronne strony powodowej doznały naruszenia , będąc konsekwencją zdarzenia za które odpowiada najprawdopodobniej pozwany.

Przeprowadzenie takiej oceny , która w każdym przypadku winna poprzedzać uwzględnienie roszczenia informacyjnego, wymaga analizy zarówno tego czy zgromadzony dotąd materiał procesowy może stanowić o tak rozumianym wysokim prawdopodobieństwie samego naruszenia jak i tego , czy działanie skutkiem którego może być naruszenie rzeczywiście może by wywołane działaniem za które odpowiada potencjalny naruszyciel .

Takiej pogłębionej analizy zabrakło w motywach ocenianego rozstrzygnięcia.

Ta niedoskonałość uzasadnienia , trafnie zarzucana w zażaleniu , nie mogła jednak doprowadzić do podzielania żądania zawartego we wniosku środka odwoławczego , skoro , o czym była już mowa , obowiązek udzielenia informacji nałożony na spółkę z N. , został przez nią , przed rozstrzygnięciem przez Sąd II instancji zażalenia , zrealizowany.

Z tej przyczyny Sąd Apelacyjny orzekł o jego oddaleniu na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 §2 kpc