Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

POSTANOWIENIE

Dnia 9 września 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku P. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w N.

o ustalenie obowiązku ubezpieczenia społecznego

na skutek zażalenia wnioskodawcy P. A.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Nowym Sączu Wydziału IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 czerwca 2014 r. sygn. akt IV U 811/12

p o s t a n a w i a :

u c h y l i ć zaskarżone postanowienie.

sygn. III AUz124/14

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Nowym Sączu postanowieniem z dnia 12 czerwca 2014 r. na podstawie art. 182 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie w sprawie z odwołania P. A. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w N. z dnia 9 maja 2012 r. stwierdzającej obowiązek podlegania odwołującego się ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej oraz ustalającej podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za okres od IV 2009 r. do I 2012 r., albowiem w dniu 26 kwietnia 2014 r. upłynął rok od daty wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania a strony nie zgłosiły wniosku o jego podjęcie w ciągu roku od daty postanowienia o zawieszeniu postępowania.

Zażalenie na postanowienie wywiódł odwołujący się P. A. zaskarżając postanowienie w całości i domagając się jego uchylenia oraz podjęcia zawieszonego postępowania. W uzasadnieniu zażalenia odwołujący się w pierwszej kolejności podniósł, że na rozprawie w dniu 26 marca 2013 r. złożył wniosek o zawieszenie postępowania celem uzyskania potwierdzenia ubezpieczenia na terenie W. B.w okresie od 1 kwietnia 2009 r. do 15 lutego 2013 r., albowiem organ rentowy nie zwrócił się do (...) instytucji ubezpieczeniowej o wyjaśnienie tej kwestii. Jednocześnie sąd zobowiązał organ rentowy do wystąpienia do (...) instytucji ubezpieczeniowej celem potwierdzenia czy podlegał on w okresie objętym zaskarżoną decyzją ubezpieczeniom (...) i w tym celu odroczył rozprawę z terminem na piśmie. Następnie pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. organ rentowy przychylił się do wniosku o zawieszenie postępowania informując sąd, że postępowanie przed (...)instytucją ubezpieczeniową jest długotrwałe. Mimo, iż postanowieniem z dnia 26 kwietnia 2013 r. sąd zawiesił postępowanie przyjmując przesłankę zgodnego wniosku stron to w ocenie odwołującego się rozstrzygnięcie sprawy faktycznie uzależnione było od wyniku postępowania prowadzonego przed (...)instytucją ubezpieczeniową. Ponadto odwołujący się zarzucił, że w piśmie procesowym z dnia 14 marca 2014 r. wskazał na dowody będące przesłankami do podjęcia zawieszonego postępowania i tym samym był to jego wniosek o podjęcie postępowania złożony przed upływem roku od daty postanowienia o zawieszeniu postępowania. Na rzecz poprawności wywodów zażalenia odwołujący się przytoczył stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w uchwale z dnia 25 lutego 1985 r. (III CZP 86/84, OSNCP 1985 nr 11, poz. 168), iż sąd nie jest związany podstawą prawną wskazaną w postanowieniu o zawieszeniu postępowania, jeżeli z materiału sprawy wynika, że inna była rzeczywista przyczyna zawieszenia postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

W rozpoznawanej sprawie rację ma skarżący zarzucając, iż faktyczną przyczyną zawieszenia postępowania było wszczęcie postępowania przed (...) instytucją ubezpieczeniową mającego na celu poświadczenie na formularzu E 101 okresów jego podlegania ubezpieczeniom społecznym na terenie W. B.. W tym stanie rzeczy decydującego znaczenia nie ma wskazanie przez Sąd Okręgowy w treści postanowienia o zawieszeniu postępowania w sprawie jako podstawy prawnej zawieszenia postępowania art. 178 k.p.c. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu postanowienia z dnia 22 lutego 2012 r. (II UK 128/11, LEX nr 1157555) skonstatował, że zawieszenie postępowania a wniosek jednej ze stron ze względu na inne toczące się postępowanie cywilne (art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.), który strona przeciwna pozostawiła do uznania sądu, nie następuje na zgodny wniosek stron w rozumieniu art. 178 k.p.c., choćby sąd wskazał taką błędną podstawę prawną zawieszenia postępowania. Także we wcześniejszym orzecznictwie Sądu Najwyższego dominował pogląd, iż sąd, rozpoznając sprawę w ramach art. 182 § 1 k.p.c., nie jest związany podstawą prawną wymienioną w postanowieniu o zawieszeniu postępowania, jeżeli z materiału dowodowego sprawy wynika, że rzeczywista przyczyna zawieszenia była inna. Pogląd taki, w różnych kontekstach faktycznych, Sąd Najwyższy wyraził m.in. w orzeczeniach: z dnia 7 października 1955 r., 4 CZ 185/55 (PiP 1957, Nr 3, poz. 649), z dnia 3 marca 1977 r., I CZ 20/77 (OSNCP 1977, Nr 12, poz. 238), z dnia 14 września 1977 r., III CRN 194/74 (OSP 1978, Nr 4, poz. 80), z dnia 15 kwietnia 1983 r., IV PRN 4/83 (OSNCP 1983, Nr 10, poz. 167), w uchwale z dnia 25 lutego 1985 r., III CZP 86/84 (OSNC 1985, Nr 11, poz. 168), a także w wyroku z dnia 20 marca 2002 r., V CKN 947/00 (M. P. 2002, Nr 20, poz. 948). Skutkował on przyjęciem, że zgodne stanowisko procesowe stron co do zawieszenia postępowania w związku z toczącym się innym postępowaniem sądowym nie przesądzało o przyczynie zawieszenia w postaci zgodnego wniosku stron, o którym mowa w art. 178 k.p.c. w przypadku, gdy od wyniku innego postępowania zależało rozstrzygnięcie w sprawie zawieszonej, to za rzeczywistą podstawę zawieszenia postępowania należało uznać art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.

Oczywistym jest, iż w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z inną sprawą cywilną, ale przesłanką zawieszenia postępowania wymienioną w art. 177 § 1 pkt 3 k.p.c., a to wydaniem decyzji przez (...) instytucję ubezpieczeniową o podleganiu skarżącego ubezpieczeniom społecznym, ponieważ poświadczenie ustawodawstwa właściwego (formularz E 101) uznawane jest za decyzję deklaratywną i posiada moc wiążącą również dla sądu rozstrzygającego kwestię podlegania ubezpieczeniom społecznym danego kraju. Konstytutywny charakter zaświadczenia E 101 potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 10 lutego 2000 r. (sygn. akt. C-202/97 - (...)) oraz w wyroku z dnia 26 stycznia 2006 r. wydanym w sprawie C-2/05 (sprawie R. voor S. Z. przeciwko H. K., Lex 226253) a także Sąd Najwyższy między innymi w wyroku z dnia 19 maja 2011 r. (I UK 403/10, OSNP 2012 nr 13 -14, poz. 178).

Godzi się w tym miejscu również zauważyć, że po wydaniu postanowienia z dnia 26 kwietnia 2013 r. o zawieszeniu postępowania w sprawie Sąd Okręgowy podejmował czynności mające na celu ustalenie czy organ rentowy uzyskał formularz E 101 z (...) instytucji ubezpieczeniowej o podleganiu skarżącego brytyjskiemu ustawodawstwu w zakresie ubezpieczeń społecznych a następnie zobowiązał organ rentowy do doręczenia skarżącemu pisma nadesłanego przez (...) instytucję ubezpieczeniową celem przedłożenia dodatkowych dokumentów i informacji. W odpowiedzi skarżący pismem procesowym z dnia 14 marca 2014 r. poinformował Sąd Okręgowy, iż postępowanie organu rentowego zmierza do przewłoki postępowania, aby dokonać niezgodnego z prawem podwójnego opodatkowania jego osoby w zakresie ubezpieczeń społecznych i wniósł o przeprowadzenie dowodów z dokumentów dołączonych do przedmiotowego pisma na potwierdzenie uchybienia terminowi przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. do złożenia niezbędnych wyjaśnień i dokumentacji. Z treści tego pisma można wysnuć wniosek, iż skarżący uzewnętrznił zamiar kontynuowania postępowania i w tym celu zgłosił stosowne wnioski dowodowe na okoliczność stosowania brytyjskiego systemu ubezpieczeń społecznych wobec jego osoby w okresie objętym zaskarżoną decyzją. Skonstatować bowiem należy, że stosownie do treści art. 179 § 3 k.p.c. podczas zawieszenia postępowania sąd nie podejmuje żadnych czynności z wyjątkiem tych, które mają na celu podjęcie postępowania albo zabezpieczenie powództwa lub dowodu.

Z powyższych względów Sąd Apelacyjny na zasadzie art. 386 § 4 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c. uchylił zaskarżone postanowienie.