II AKz 330/23 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2023-05-23
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2023-05-23
- Data orzeczenia:
- 23 maja 2023
- Data publikacji:
- 20 czerwca 2023
- Data uprawomocnienia:
- 23 maja 2023
- Sygnatura:
- II AKz 330/23
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Krakowie
- Wydział:
- II Wydział Karny
- Przewodniczący:
- Sędzia Robert Pelewicz ()
- Protokolant:
- Luiza Borończyk-Saczka
- Hasła tematyczne:
- Tymczasowe aresztowanie
- Podstawa prawna:
- art. 249 § 1 k.p.k. i art. 258 § 1 i 2 k.p.k.
- Teza:
- 1. Sąd Apelacyjny w toku postępowania odwoławczego II AKz 506/22 uwzględnił zarzuty środka odwoławczego dotyczące orzekania o tymczasowym aresztowaniu na podstawie dowodów niejawnych dla oskarżonego i jego obrońcy, a to poprzez umożliwienie obrońcy wypowiedzenia się w toku postępowania odwoławczego, co do dowodów o charakterze niejawnym, które przedłożył Sądowi Okręgowemu prokurator wraz z wnioskiem o przedłużenie tymczasowego aresztowania, a także sporządzenia dodatkowej argumentacji w części niejawnej zażalenia – a ponieważ w realiach rozpoznawanej sprawy nie zostały złożone nowe dowody o charakterze niejawnym, to brak było podstaw do powtarzania tego typu czynności procesowych w ramach sprawy II AKz 330/23. W tym kontekście wymagają podkreślenia jeszcze dwie kwestie. Po pierwsze, że prokurator zezwolił jeszcze na etapie postępowania przed sądem I instancji na wgląd w materiały jawne obrońcy, tak więc ograniczenie dotyczyło jedynie braku możliwości wypowiedzenia się co do tych dowodów na posiedzeniu sądu (skoro nie odbyło się ono, choćby w części, w kancelarii tajnej). Po drugie, że jednak sąd wskazał, że przy ocenie przesłanki dowodowej ma na względzie także materiał niejawny (nie opisując go), a z zapisów wynika, że rzeczywiście z tymi materiałami się zapoznał. Mając więc na uwadze czynność konwalidacyjną Sądu Apelacyjnego w sprawie II AKz 506/22, brak było podstaw do pominięcia materiału dowodowego w zakresie informacji niejawnych, który to nie był obronie ujawniony wcześniej przed Sądem Okręgowym. Jest to kluczowe o tyle, że to właśnie z treści tych dowodów wynika wysokie prawdopodobieństwo popełnienia zarzuconych podejrzanemu czynów (o czym w części niejawnej), co konsekwentnie stawia zarzuty zażalenia w kontekście naruszenia art. 249 § 1 k.p.k. i błędnych w związku z tym ustaleń faktycznych, jako bezzasadne. 2. Także w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu wskazano już niejednokrotnie, iż podejrzenie popełnienia poważnych przestępstw, w tym domniemana przynależność do zorganizowanej grupy przestępczej, może stanowić wystarczającą podstawę dla stosowania tymczasowego aresztowania (vide wyroki Europejskiego Trybunału Praw Człowieka z 18 października 2018 roku, sprawa Burża przeciwko Polsce, skarga nr 15333/16; z 16 stycznia 2007 roku, sprawa Bąk przeciwko Polsce, skarga nr 7870/04). 3. Ł. B. zarzucono m.in. popełnienie występku z art. 258 § 3 k.k. zagrożonego karą pozbawienia wolności od roku do lat 10, występku z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożonego karą pozbawienia wolności od roku do lat 10 oraz występku z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożonego karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat. W konsekwencji – wbrew zarzutom zażalenia w tym zakresie - bez wątpienia została spełniona przesłanka w postaci zagrożenia wymierzenia oskarżonemu surowej kary pozbawienia wolności w rozumieniu art. 258 § 2 k.p.k. Skarżący powinien przy tym pamiętać, że poza samym przedstawionym ustawowym wymiarem kar za popełnione przestępstwa trzeba mieć na uwadze także takie okoliczności jak: charakter zarzucanych oskarżonemu czynów, wysoki stopień ich społecznej szkodliwości – oczywiście z zastrzeżeniem, że ów stopień jest oceniany wstępnie i na potrzeby oceny konieczności stosowania środka zapobiegawczego, oraz uprzednią karalność (k. 93 t. I ŁB), które tym mocniej wspierają stwierdzenie o istnieniu przesłanki z art. 258 § 2 k.p.k. i czynią ową skonkretyzowaną i realną. 4. Wymaga zaznaczenia, odnośnie przesłanek szczegółowych zastosowania środka zapobiegawczego, że ich przyjęcie nie jest warunkowane nawet wcześniejszym podjęciem przez oskarżonego działań utrudniających postępowanie karne (por. postanowienie SA w Krakowie z 26.01.2018, II AKz 26/18, KZS 2018/4/36). Środki zapobiegawcze ze swej istoty mają bowiem chronić toczące się postępowanie przed takim zachowaniem, a nie być reakcją na nie, zaś przyjęcie spełnienia relewantnych przesłanek to kwestia stopnia prawdopodobieństwa spełnienia obawy. W powyższym kontekście wymaga ponownego podkreślenia, iż także w realiach rozpoznawanego zażalenia obrońca oskarżonego Ł. B. swym zarzutem błędu w ustaleniach faktycznych nie zdołał przełamać wymowy karty karnej tego oskarżonego, która dowodzi jego uprzedniej karalności, co wedle trafnego twierdzenia Sądu Okręgowego potwierdzało prognozę grożącej temu oskarżonemu surowej kary pozbawienia wolności. Skarżący obrońca i w ramach niniejszego postępowania odwoławczego nie zaoferował żadnego środka dowodowego, który rzeczywiście podważałyby aktualność informacji zawartych w karcie karnej. Zawarte zaś tam wpisy dotyczące orzeczonych środków kompensacyjnych w powiązaniu z datami zapadłych prawomocnych wyroków nie pozwalały Sądowi Apelacyjnemu powziąć jednoznacznego przekonania o zatarciu się już uprzednich skazań obciążających oskarżonego.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Jolanta Więsek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Robert Pelewicz ()
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Robert Pelewicz ()
Data wytworzenia informacji: