II AKzw 702/23 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2023-08-17
- Tytuł:
- Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2023-08-17
- Data orzeczenia:
- 17 sierpnia 2023
- Data publikacji:
- 5 października 2023
- Data uprawomocnienia:
- 17 sierpnia 2023
- Sygnatura:
- II AKzw 702/23
- Sąd:
- Sąd Apelacyjny w Krakowie
- Wydział:
- II Wydział Karny
- Przewodniczący:
- Sędzia Robert Pelewicz ()
- Protokolant:
- Dominik Dąbrowny
- Hasła tematyczne:
- Kara pozbawienia wolności , Przerwa w odbywaniu kary pozbawienia wolności
- Podstawa prawna:
- art. 153 § 1 k.k.w.
- Teza:
- 1. Przebywający w warunkach zakładu karnego skazany jest objęty opieką medyczną na warunkach określonych w art. 115 k.k.w. Służba Więzienna dysponuje nie tylko służbą medyczną na poziomie zakładu karnego lub aresztu śledczego, lecz także specjalistycznymi oddziałami szpitalnymi, w których skazani mogą być leczeni, w razie potrzeby również operacyjnie, w warunkach pozbawienia wolności. Z tego powodu tak długo jak możliwe jest udzielanie choremu skazanemu pomocy medycznej na odpowiednim dla danego przypadku poziomie, czyni się to w warunkach zakładu karnego, natomiast udzielenie przerwy motywowanej stanem zdrowia skazanego staje się możliwe i zarazem konieczne, gdy okaże się, że więzienna służba zdrowia nie może zapewnić odpowiedniej opieki i leczenia, w związku z czym dalsze przebywanie skazanego w zakładzie karnym może zagrażać jego życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo. Co w powyższym kontekście najistotniejsze, to zalegające w aktach sprawy opinie o stanie zdrowia skazanego K. S., wskazują na brak przeciwwskazań do jego dalszego izolowania w ramach wykonywanej kary pozbawienia wolności i skazany nadal może być leczony w warunkach penitencjarnej służby zdrowia (k. 99, 113-115, 155). Wbrew więc subiektywnym i nakierowanym na uzyskanie zwolnienia z zakładu karnego wywodom skazanego i jego obrońcy – Sąd Apelacyjny ocenił stanowisko Sądu Okręgowego w tej kwestii za prawidłowe. W ocenie Sądu Apelacyjnego zaskarżonym postanowieniem trafnie uznano, że stan zdrowia skazanego w żaden sposób nie przemawia za udzieleniem mu wnioskowanej przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności, gdyż K. S. ma zapewnioną opiekę lekarską, a w razie potrzeby może być i jest konsultowany przez tych samych lekarzy, którzy leczą w publicznych lub prywatnych placówkach zdrowotnych. Z opinii o stanie zdrowia skazanego wynika jednoznacznie, że K. S. może być leczony w zakładzie karnym. Z opinii tych wynika również, że skazany regularnie przyjmuje leki, był i jest konsultowany przez lekarzy specjalistów, z których żaden nie stwierdził do tej pory konieczności przeprowadzenia jakiegokolwiek zabiegu lub operacji czy też choćby potrzeby dalszego diagnozowania. Nie ulega przy tym wątpliwości, ze orzekając w przedmiocie przerwy na podstawie art. 153 § 1 k.k.w., sąd penitencjarny będzie się opierał przede wszystkim na orzeczeniu lekarza więziennej służby zdrowia – nawet gdy nie jest specjalistą w dziedzinie medycyny adekwatnej do choroby skazanego, to dysponuje najlepszą wiedzą co do możliwości leczenia w warunkach więziennych oraz ewentualnego zagrożenia dla życia lub zdrowia skazanego (por. W. Sych [w:] Kodeks karny wykonawczy. Komentarz, red. T. Przesławski, W. Sych, LEX/el. 2023, teza 3 do art. 153). 2. Wbrew obowiązkowi, który wynikał z treści art. 16 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych, w orzeczeniu kończącym postępowanie Sąd Okręgowy nie określił wysokości należnej od skazanego opłaty, a w konsekwencji (zwalniając skazanego tylko „od ponoszenia wydatków w sprawie”), nie zawarł pełnego rozstrzygnięcia, co do kosztów sądowych za postępowanie wykonawcze. Skoro zatem w orzeczeniu kończącym postępowanie przed Sądem Okręgowym, opłaty nie określono, to orzeczenie w tym przedmiocie zobowiązany był wydać z urzędu Sąd Apelacyjny, jako sąd odwoławczy, na mocy art. 16 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych. Dlatego orzeczenie o zwolnieniu skazanego od ponoszenia opłaty od wniosku o udzielenie przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności (art. 616 § 2 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych) i zwrotu wydatków związanych z doręczeniami (art. 618 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z § 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (Dz.U. 2013.663 t.j.) oraz uznaniu, że ponosi je Skarb Państwa zapadło w oparciu o przepisy art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 17 ust. 4 i w zw. z art. 16 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych.
- Istotność:
Dodano:
,
Opublikował(a):
Jolanta Więsek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Robert Pelewicz ()
Data wytworzenia informacji:
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Robert Pelewicz ()
Data wytworzenia informacji: