Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II AKzw 1459/22 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2023-01-11

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2023-01-11
Data orzeczenia:
11 stycznia 2023
Data publikacji:
24 stycznia 2023
Data uprawomocnienia:
11 stycznia 2023
Sygnatura:
II AKzw 1459/22
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Krakowie
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Robert Pelewicz ()
Protokolant:
Natasza Żak
Hasła tematyczne:
Kara pozbawienia wolności
Podstawa prawna:
art. 153 § 1 k.k.w.
Teza:
1. Aktualny stan zdrowia skazanego nie stanowi dla jego życia i zdrowia bezpośredniego zagrożenia, a zatem nie materializują się okoliczności obligatoryjnie skutkujące udzieleniem przerwy w karze. Oczywiście – stan zdrowia skazanego pogarsza się – ale sytuacja ta nie jest związana z pobytem w zakładzie karnym, a z postępami chorób u niego zdiagnozowanych. Te byłyby co najmniej takie same w warunkach wolnościowych, przy czym można zasadnie przypuszczać, że zważywszy na modus vivendi skazanego oraz niedostatki funkcjonowania tzw. wolnościowej opieki zdrowotnej, że w izolacji więziennej może mieć on nawet lepszy dostęp do specjalistycznego leczenia (w tym rehabilitacyjnego) i opieki. W warunkach zakładu karnego (Aresztu Śledczego w K.) skazany jest rehabilitowany i leczony, a do czynności tych nie sposób obiektywnie mieć istotnych zastrzeżeń. Nie zachodziły więc okoliczności, o których mowa w art. 153 § 1 k.k.w. 2. Nawet gdyby uznać (co jawi się jako realne), że schorzenie skazanego powoduje dodatkowe dolegliwości związane z przebywaniem w izolacji penitencjarnej, to nie jest ono wywołane, ani zaostrzone warunkami więziennymi – zaś zakłady karne obecnie przystosowane są do wykonywania kar także wobec takich osób, ze schorzeniami nawet bardziej zaawansowanymi – co słusznie wykazał Sąd Okręgowy. Nie można zatem mówić, o zaistnieniu innych względów humanitarnych, które uzasadniałyby ewentualną fakultatywną przerwę w karze w oparciu o art. 153 § 2 k.k.w. Podkreślić należy, że podstawą udzielenia przerwy w odbywaniu kary pozbawienia wolności z uwagi na stan zdrowia nie może być chęć podjęcia leczenia w warunkach wolnościowych mimo, że może być ono kontynuowane w jednostce penitencjarnej. Odbywanie kary pozbawienia wolności nierozerwalnie łączy się ograniczeniami, do których należy także brak możliwości swobodnego wyboru lekarza. 3. Obecnie nie ma podstaw do dopuszczenia w sprawie dowodu z opinii biegłego lekarza. Opinia biegłego jest potrzebna, gdy sąd poweźmie wątpliwość wymagającą rozstrzygnięcia w oparciu o wiedzę specjalną. W przedmiotowej sprawie wątpliwości takie nie zaistniały, Sąd Okręgowy zwrócił się do Aresztu Śledczego w K. o wydanie opinii o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności. W otrzymanych opiniach pisemnych z Aresztu Śledczego w K. napisano, że skazany może być leczony w jednostce penitencjarnej (co przed Sądem Okręgowym potwierdziła autorka tych opinii lek. med. M. C.), a dolegliwości zgłaszane przez skazanego więziennej ochronie zdrowia i potwierdzone w procesie diagnostycznym są leczone (k.110v-111v). Przypomnieć trzeba także skarżącym w odpowiedzi na zarzuty zażaleń, iż skierowania na badania wydaje lekarz pod którego opieką znajduje się skazany, i decyzja w tym zakresie leży wyłącznie w jego kompetencji, a sąd nie jest uprawniony w nią ingerować. Przedłożone świadectwa o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności uznać należy za pełne i rzetelne. Przypomnieć należy, że stosownie do treści § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 czerwca 2012 roku w sprawie udzielania świadczeń zdrowotnych przez podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności, opinię o stanie zdrowia osoby pozbawionej wolności sporządza lekarz podmiotu leczniczego. Jeśli nie ma podstaw do kwestionowania rzetelności tego zaświadczenia albo potrzeby dokładniejszego zbadania stanu zdrowia skazanego poprzez opinię biegłego odpowiedniej specjalności, to zaświadczenie takie jest wystarczające, by ocenić stan zdrowia skazanego. Jak wielokrotnie wskazywał tutejszy Sąd Apelacyjny, nie jest powinnością sądu wykazywać specjalnymi badaniami bezpodstawność każdej wątpliwości co do stanu zdrowia skazanych na pozbawienie wolności, jaka zostanie zgłoszona. Opinia taka będzie potrzebna, gdy sąd poweźmie wątpliwość wymagającą rozstrzygnięcia w oparciu o wiedzę specjalną. W świetle powyższych okoliczności Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw, aby kwestionować wiarygodność i prawidłowość przedstawionych opinii Aresztu Śledczego w K. o stanie zdrowia skazanego.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Jolanta Więsek
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację:  Robert Pelewicz ()
Data wytworzenia informacji: