Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Grzegorz Krężołek (spr.)
Sędziowie:	SA Robert Jurga SA Beata Kurdziel
Protokolant:	Marta Sekuła

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2023 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Funduszu (...) w W.

przeciwko G. P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 28 maja 2020 r. sygn. akt I C 1815/17

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego G. P. na rzecz strony powodowej (...) Funduszu (...) w W. kwotę 4.050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

3.  przyznaje od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie na rzecz adwokata K. P. kwotę 4.050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych), w tym podatek od towarów i usług, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną pozwanemu z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt : I ACa 91/21

UZASADNIENIE

Uwzględniając w całości, na rzecz następcy prawnego pod tytułem szczególnym w postaci umowy przelewu wierzytelności , nabytej przez (...) Fundusz (...) w W. od (...) Bank SA w W.[ wstępując w toku sporu , za zgodą pozwanego do postępowania w miejsce dotychczasowego powoda ] , roszczenie skierowane przez cedenta przeciwko pozwanemu G. P. z tytułu niespłaconej należności , której podstawą była umowa kredytu z dnia 22 czerwca 2016r, w warunkach jej wypowiedzenia i postawienia całej należności w stan natychmiastowej wymagalności ;

Sąd Okręgowy w Krakowie, wyrokiem z dnia 28 maja 2020r :

- zasądził od pozwanego G. P. na rzecz strony powodowej (...) Funduszu (...) z siedzibą w W. kwotę 137 104,53 złote z odsetkami umownymi w wysokości maksymalnej odsetek ustawowych za opóźnienie, tj. 14% liczonymi od kwoty 130 997,18 złotych od dnia 14 czerwca 2017r. do dnia zapłaty[ pkt I ],

- zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 11 945 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu[ pkt II] oraz

- przyznał od Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Krakowie na rzecz adwokata K. P. wynagrodzenie w kwocie 5 400 złotych + 23% podatku VAT za udzielenie pozwanemu pomocy prawnej z urzędu.[ pkt III sentencji wyroku].

Sąd I instancji9 ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

W dniu 22 czerwca 2016 roku pomiędzy (...) Bank (...) S.A., G. P. została zawarta umowa nr (...) o udzielenie kredytu konsolidacyjnego. Kwota kredytu do zapłaty przez klienta wyniosła 134.683,84 zł , a miał on go spłacić w 132 ratach kapitałowo-odsetkowych .Kapitał miał być przeznaczony na spłatę zobowiązań kredytobiorcy niezwiązanych z jego działalnością gospodarczą w kwocie 45.342 zł, oraz na cele konsumpcyjne niezwiązane z działalnością gospodarczą w kwocie 60.000 zł, a także sfinansowanie prowizji za udzielenie kredytu w kwocie 16.700zł oraz opłaty na rzecz pośrednika kredytowego w kwocie 12.641,04 zł.

Zgodnie z pkt II.G umowy, kredyt był oprocentowany według zmiennej stropy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 8.90% w stosunku rocznym. Oprocentowanie kredytu zostało ustalone jako suma zmiennej stopy bazowej obowiązującej w banku wynoszącej 1,68% w stosunku rocznym oraz stałej marży banku wynoszącej 7,22%. Jak stanowił pkt II.J umowy G. P. zobowiązał się dokonać w okresie objętym umową spłaty rat kredytu na rachunek banku zgodnie z Harmonogramem Spłaty Kredytu, stanowiącym załącznik nr (...) do umowy.

W pkt III.5 określono uprawnienia banku w przypadku braku terminowej spłaty zobowiązania przez druga stronę. W pkt III.5.6 określono, że w przypadku gdy klient opóźnia się ze spłatą zobowiązania , bank przed skorzystaniem z uprawnienia do wypowiedzenia umowy wzywa klienta do uregulowania zaległej płatności, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych, jednocześnie informując o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

Zgodnie z pkt III.5.3, w przypadku braku spłaty należności w terminie ich wymagalności, bank może bez zgody klienta przelać wierzytelność z umowy kredytu osobie trzeciej specjalizującej się w dochodzeniu tego rodzaju wierzytelności. W myśl pkt II.5.4 w przypadku przelewu wierzytelności klient wyraża zgodę na udostępnienie przez bank wszelkich informacji, również objętych tajemnicą bankową nabywcy wierzytelności.

W pkt III.6.2.1 podano, iż bank ma prawo wypowiedzieć umowę kredytową z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, w przypadku braku spłaty przez klienta kwot w terminie ich wymagalności.

Jako adres do korespondencji pozwany wskazał (...), (...)-(...) N..

Kredytodawca w czasie trwania umowy stron zmienił nazwę z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. na (...) Bank S.A. z siedzibą w W..

Pismami z dni 9 lutego 2017r, 27 lutego 2017 r oraz 14 marca 2017r (...) Bank S.A. z siedzibą w W. skierował do pozwanego na adres (...), (...)-(...) N., wezwania do zapłaty zaległości , jednocześnie pouczając go o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację w terminie 14 dni roboczych. Wezwania te zostały skutecznie doręczone kredytobiorcy. G. P. nie spłacił wymagalnego zadłużenia, jak również nie złożył wniosku o jego restrukturyzację.

Z dalszej części ustaleń wynika , iż pismem z dnia 29 marca 2017 roku (...) Bank S.A. skierował na adres pozwanego, wypowiedzenie umowy kredytu nr (...) z dnia 22 czerwca 2016 r. Wskazał w tym oświadczeniu , iż w związku z powstaniem zaległości w spłacie kredytu oraz brakiem reakcji na wysłany uprzednio wezwania do zapłaty wypowiada umowę kredytu z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia. Jednocześnie stwierdził , iż przypadku uregulowania wymagalnej kwoty 6.459,46 zł wynikającej z niedotrzymania terminu płatności rat, uzna wypowiedzenie jako niebyłe i niezłożone. Pozwany do upływu terminu wypowiedzenia wskazanej sumy zaległości nie zapłacił.

Zgodnie z wyciągiem z ksiąg banku na dzień 13 czerwca 2017 roku wymagalne zadłużenie G. P. z tytułu zawartej przez strony umowy wynosiło 137.104,53 zł, na kwotę którą składały się:

1.  suma niespłaconego kapitału w wysokości 130.997,18 zł

2.  suma niespłaconych odsetek umownych, naliczonych od dnia 23 czerwca 2016 do dnia 15 maja 2017 w wysokości 4.583,13 zł

3.  kwota niespłaconych odsetek za zwłokę, naliczonych od dnia 23 lipca 2016 do dnia 13 czerwca 2017 w wysokości 1.524,22 zł a także

dalsze należne odsetki od kwoty kapitału wskazanej w pkt 1, liczonych od dnia 14 czerwca 2017r do dnia zapłaty, według stopy procentowej w wysokości 14% w stosunku rocznym, odpowiadającej wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie zgodnie z art. 481 § 2 ¹ kodeksu cywilnego.

W dniu 15 października 2019 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zawarł z (...)Funduszem(...)z siedzibą w W. umowę przelewu wierzytelności. Na jej podstawie cedent przelał na cesjonariusza wszelkie prawa i roszczenia z tytułu umowy kredytowej nr (...) z dnia 22 czerwca 2016 roku zawartej z G. P..

Pismem z dnia 22 listopada 2019 r. (...) Bank S.A. w W. skierował do pozwanego na adres (...), (...)-(...) N. – zawiadomienie o przelewie wierzytelności i wezwanie do zapłaty. Wskazał, iż na dzień 22 listopada 2019 roku przelane wierzytelności wynosiły łącznie 175.592,42 zł. Pouczył jednocześnie pozwanego, iż doszło do przelewu wierzytelności oraz wskazał sposób uiszczenia przelanych zobowiązań.

Zawiadomienie pozostało bez odpowiedzi.

Ocenę prawną roszczenia dochodzonego w postępowaniu ostatecznie przez cesjonariusza, które uznał za uzasadnione w całości, Sąd I instancji i oparł na stwierdzeniach i wnioskach, które można podsumować w następujący sposób :

a/ odwołując się do normy art. 69 ust. 1 ustawy prawo bankowe definiującej umowę /złotowego / kredytu bankowego wskazał , że bezspornym w niniejszej sprawie jest, że pomiędzy (...) Bankiem S.A. z siedzibą w W. a G. P. została zawarta umowa kredytu. Pozwany nie spłacał zaciągniętego na jej podstawie zobowiązania zgodnie z przyjętymi w umowie warunkami. Wobec tego zaniechania bank wierzyciel wypowiedział pozwanemu tę umowę,

b/ zarzuty pozwanego zawarte w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie są uzasadnione.

Strona powodowa wykazała złożonymi w postępowaniu dokumentami , iż kredytobiorca nie wykonywał w terminie obowiązku spłaty udzielonego kapitału. Wiarygodność tych dokumentów nie została przez G. P. skutecznie podważona.

Wynika z nich , iż bank wzywał przez wypowiedzeniem kredytobiorcę do spłaty zadłużenia i pouczył go o uprawnieniu do złożenia wniosku o dokonanie jego restrukturyzacji z której to możliwości G. P. nie skorzystał,

c/w tych okolicznościach, skutecznie doręczone pozwanemu oświadczenie o wypowiedzeniu wywołało skutek prawny , w postaci postawienia całości niespłaconej części zobowiązania kredytobiorcy w stan natychmiastowej wymagalności.

Sąd Okręgowy argumentował, że zgodnie z pkt III.5 umowy kredytu , w sytuacji nie spłacania w umówionym terminie kredytu wraz z należnymi odsetkami i prowizjami, strony przewidziały procedurę upominawczą.

(...) Bank SA skierował, do pozwanego – w formie przesyłek poleconych- trzy wezwania do zapłaty zaległości , w tym pismo z dnia 9 lutego 2017 roku w którym uczynił zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 75 c ustawy Prawo Bankowe, informując w nim G. P. o możliwości złożenia wniosku restrukturyzacyjnego w terminie 14 dni roboczych.

Sąd Okręgowy nie miał przy tym wątpliwości , iż pozwany otrzymał to wezwanie i mógł się zapoznać z jego treścią . Treść ta była jednoznacznie sformułowana i czytelna. Tym samym za chybiony Sąd uznał sformułowany przez pozwanego zarzut , iż druga strona umowy kredytowej nie wywiązała się wobec niego z obowiązku informacyjnego,

d/ niezasadny jest kolejny zarzut G. P., w ramach którego kwestionował wysokość dochodzonego roszczenia twierdząc , że strona przeciwna nie dowiodła rozmiarów ilościowych dochodzonego świadczenia.

Uznając dane określające tę wysokość , które strona powodowa oparła na zapisach z ksiąg rachunkowych, w formie wyciągu z nich za wiarygodne , a sam wyciąg, zaopatrzony w pieczęć banku i podpisany przez osoby do tego upoważnione, za dokument o charakterze prywatnym. Sąd Okręgowy ocenił , iż pozwany jego wiarygodności nie zdołał podważyć . W szczególności nie odniósł się w toku sporu w zakreślonym na ten cel terminie , do pisma procesowego przeciwnika procesowego z dnia 7 grudnia 2017r do którego zostały załączone dokumenty wskazujące na wysokość zadłużenia kredytobiorcy . Nie uczynił tego mimo , że to na nim spoczywał w tej sytuacji procesowej ciężar dowiedzenia , że przedstawione dane nie odpowiadają rzeczywistemu rozmiarowi jego wynikającego z umowy z dnia 22 czerwca 2016r długu,

e/ przelew wierzytelności wobec G. P. wynikający z umowy cesji z dnia 15 października 2019r pomiędzy (...) Bank SA a Funduszem (...), Sąd I instancji ocenił jako prawnie skuteczny.

Argumentował w tym zakresie , iż w umowie kredytowej strony zgodnie postanowiły [ pkt III.5.3 ], iż w przypadku braku spłaty należności w terminach ich wymagalności, bank może, bez zgody klienta , przelać wierzytelność z niej na rzecz osoby trzeciej, specjalizującej się w jej dochodzeniu. Zgoda kredytobiorcy na taką ewentualną cesję nie była zatem wymagana.

Fundusz skutecznie wykazał nabycie wierzytelności. W szczególności dowiódł , że osoby podpisujące umowę przelewu w imieniu stron były do tego dostatecznie umocowane oraz to , że jako cesjonariusz wykazał spełnienie warunku zapłaty uzgodnionej ceny , na rzecz banku – cedenta,

f/ uzasadnione było także żądanie odsetkowe , określone ostatecznie w piśmie procesowym strony powodowej z dnia 7 grudnia 2017r.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu była norma art. 98 §1 i 3 kpc oraz wynikająca z niej zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

W sytuacji przegrania sporu przez pozwanego zastępowanego w postępowaniu z urzędu, wynagrodzenie za udzieloną mu pomoc prawną zostało przyznane ze środków budżetowych Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie.

W apelacji od tego orzeczenia , zaskarżając je w całości , pozwany domagał się wydania przez Sąd II instancji orzeczenia reformatoryjnego którym powództwo zostanie oddalone w całości, a strona przeciwna obciążona kosztami procesu i postępowania apelacyjnego.

Na wypadek nie uwzględnienia środka odwoławczego, zastępujący apelanta pełnomocnik z urzędu, domagał się przyznania na swoją rzecz ,ze środków Skarbu Państwa, wynagrodzenia za udzielenie pomocy prawnej przed Sądem Odwoławczym , które nie zostało pokryte przez reprezentowanego w żadnej części.

Środek odwoławczy został oparty na zarzutach naruszenia prawa procesowego w sposób mający dla treści kontrolowanego instancyjnie orzeczenia istotne znaczenie , a to :

a/ art. 132§1 kpc , art. 232 zd. 2 kpc, wobec niezasadnego otwarcia uprzednio zamkniętej rozprawy i zobowiązania strony powodowej do przedstawienia dowodu zapłaty przez powodowy Fundusz uzgodnionej ceny za przelane wierzytelności , w tym dochodzoną pozwem.

Zdaniem skarżącego wada ta spowodowała , że w warunkach przedłożenia w tych okolicznościach tego dokumentu , Sąd I instancji niezasadnie przyjął , iż strona powodowa jest czynnie legitymowana w sporze z pozwanym. Zdaniem apelanta pismo procesowe Funduszu , które złożył w odpowiedzi na wezwanie Sądu powinno było być zwrócone albowiem Fundusz nie dopełnił obowiązku doręczenia go w odpisie , bezpośrednio pełnomocnikowi G. P. , niezgodnie z treścią art. 132 §1 kpc. W jego ocenie Sąd meriti bezzasadnie przeprowadził dowód z dokumentu zapłaty ceny za przelane wierzytelności z urzędu,

b/ art. 233 kpc , wobec przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów i w następstwie tej nieprawidłowości , bezpodstawnie ustalił, że strona powodowa dowiodła w postępowaniu , iż dopełnione zostały wszystkie warunki , które decydują o tym , iż jej poprzednik prawny, (...) Bank SA , dopełnił wszystkich wymagań decydujących o ocenie , iż wypowiedzenie umowy kredytowej z dnia 22 czerwca 2016r dokonane oświadczeniem z 29 marca 2017r., było prawnie skuteczne.

Odpowiadając na apelację strona pozwana domagała się jej oddalenia jako pozbawionej uzasadnionych podstaw oraz obciążenia G. P. kosztami postępowania przed Sądem II instancji.

Rozpoznając apelację, Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy pozwanego nie jest uzasadniony i podlega oddaleniu.

Nie można podzielić żadnego z zarzutów na których oparł jego konstrukcję.

Na wstępie należy wskazać , że zarzut procesowy jest uzasadniony jedynie wówczas , gdy spełnione zostaną równocześnie dwa warunki.

Strona odwołująca się do niego wykaże , że rzeczywiście sposób postępowania Sądu naruszał indywidualnie oznaczoną normę [ normy ] formalne. Jednocześnie nieprawidłowości te prowadziły do następstw , które miały istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia. Nieco inaczej kwestię tę ujmując , zarzut procesowy jest usprawiedliwiony jedynie wówczas, jeżeli zostanie dowiedzione , że gdyby nie potwierdzone błędy proceduralne Sądu niższej instancji , orzeczenie kończące spór stron miałoby inną treść.

Weryfikując przez pryzmat tego generalium pierwszy ze sformułowanych przez skarżącego zarzutów procesowych należy uznać go za chybiony.

Wskazać należy , że swój wniosek o wstąpienie do postępowania w miejsce (...) Bank SA strona powodowa motywowała faktem zawarcia z cedentem umowy przelewu , obejmującej m. in. wierzytelność dochodzoną pozwem, z dnia 15 października 2019r.

Już wówczas zastępowany przez pełnomocnika z urzędu pozwany ,nie sprzeciwił się temu wstąpieniu , a wobec skuteczności prawnej umowy cesji ,nie podnosił żadnych zarzutów / por. k. 306 akt /

Zarzut kwestionujący nie spełnienie przez cesjonariusza warunku zapłaty pozwany podniósł dopiero na rozprawie w dniu 3 marca 2020r / k. 308 akt / . Wobec niego Sąd Okręgowy wezwał powodowy Fundusz do wykazania tego faktu. W odpowiedzi na to wezwanie strona powodowa złożyła pismo procesowe z dnia 13 marca 2020r wraz z załącznikiem w postaci dokumentu potwierdzającego zapłatę uzgodnieniowej pomiędzy stronami umowy cesji ceny.

Pełnomocnik pozwanego , po doręczeniu mu tego pisma w odpisie, miał możliwość zapoznania się z nim i zakwestionował je ale równocześnie dla jego merytorycznego podważenia nie zaoferował żadnych wniosków dowodowych / por. zapis dźwiękowy rozprawy z dnia 21 maja 2020 minuty 1-12 , zapis skrócony k. 317-318 /

Wskazane fakty są podstawą do odparcia ocenianego zarzutu.

Po pierwsze dlatego , iż złożenie pisma procesowego przez Fundusz (...) stanowiło odpowiedź na wezwanie Sądu , a wobec tego nie mogło ulec zwrotowi na podstawie art. 132 zd ostatnie kpc , podlegając doręczeniu za pośrednictwem organu orzekającego do którego było kierowane w realizacji nałożonego przezeń obowiązku.

Równocześnie Sąd był uprawniony do przeprowadzenia dowodu z załączonego do tego pisma dokumentu. Inna interpretacja normy art. 132 kpc zmierzającej w zamyśle ustawodawcy do zapewnienia sprawności postępowania byłaby przejawem nadmiernego , nieuzasadnionego, formalizmu, przy postulowanym przez skarżącego zwrocie , niwecząc skutki wykonania obowiązku jako takiego.

Po drugie , w warunkach gdy pełnomocnik pozwanego odpis tego pisma otrzymał i miał możliwość zapoznania się z nim / co potwierdził / i w reakcji na nie ,poza generalnym jego zakwestionowaniem, nie podniósł wobec oświadczenia osób uprawnionych do działania imieniem banku cedenta , stwierdzającego , że nabywca wierzytelności zapłacił uzgodnioną cenę , żadnych merytorycznych zarzutów.

Sąd Okręgowy miał na jego podstawie dostateczną podstawę do ustalenia , że wobec spełnienia tego warunku zastrzeżonego w umowie pomiędzy kredytodawcą i Funduszem , strona powodowa jest czynnie legitymowana w sporze z G. P..

Nie ma także racji apelujący pozwany podnosząc drugi z zarzutów procesowych.

Jak można sądzić G. P. w jego ramach kwestionuje zastosowanie przez Sąd Okręgowy tylko pierwszej z jednostek redakcyjnych normy art. 233 kpc albowiem tylko ona odnosi się do sposobu przeprowadzenia oceny zgromadzonych dowodów.

Skuteczne postawienie tego zarzutu wymaga od strony wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub ] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, pozostając dowolną , nie doniosłą z tego punktu widzenia polemiką oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005 , sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

To, w jaki sposób pozwany motywuje jego realizację , wyklucza uznanie go za uzasadniony.

W miejsce rzeczowej, opartej na wskazanych wyżej kryteriach , odniesionej do indywidualnie oznaczonych dowodów [ i opartych na wnioskach z tej oceny wynikających dla ustaleń faktycznych , które przez to miałyby być dotknięte wytykanymi przez pozwanego nieprawidłowościami ] , polemiki ze sposobem postępowania Sądu Okręgowego , skarżący ogranicza się do przeciwstawienia jej własnej ich wersji , jego zdaniem poprawnej.

Nieprawidłowość Sądu na której oparty jest ten oraz zarzut wady wskazanych przezeń ustaleń - zgodnie z argumentacja apelanta - sprawdza się do tego ,że nie przyjął on wersji afirmowanej przez G. P. , w szczególności w odniesieniu do spełnienia warunków skutecznego wypowiedzenia umowy kredytowej.

Już stwierdzenie takiego sposobu motywowania stawianych zarzutów wystarcza dla oparcia ich obu.

Zatem jedynie w drodze uwag uzupełniających podnieść należy , że pozwany koncentrował się , w ramach motywacji tych zarzutów na twierdzeniu , że żadna korespondencja poprzedzająca oświadczenie banku o wypowiedzenia umowy kredytowej z dnia 29 marca 2017r / skutecznego doręczenia którego na swój adres korespondencyjny podany w umowie nie kwestionował /, nie była do niego kierowana , a co więcej twierdził , że wcześniejsze wezwania do zapłaty zaległości , w tym to z 9 lutego 2017r., zawierające pouczenie o uprawnieniu kredytobiorcy do ubiegania się o restrukturyzację zadłużenia / k. 137 akt / , zostały jako odrębne pisma „ wytworzone” później aniżeli wskazane w nich daty , a poprzednik prawny Funduszu nawet nie podjął próby ich doręczenia pozwanemu.

Twierdzenia te są gołosłowne gdyż nie zostały poparte żadnym dowodem w toku postępowania rozpoznawczego przed Sądem I instancji ani też chociażby odwołaniem się do takiego dowodu, w ramach argumentacji apelacyjnej wpierającej omawiane zarzuty.

W tym kontekście trzeba dodać , iż z analizy treści tych wezwań do zapłaty zaległości które (...) Bank SA datował na 9 lutego 2017r , 27 lutego 2017r oraz 14 marca 2017r /k. 137-140 akt /, a które poprzedzały oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytowej , złożone przez kredytodawcę w dniu 29 marca 2017r ze skutkiem doręczeniu pozwanemu na dzień 5 kwietnia 2017r /k. 44 i 45 akt / , wynika ciągłość tych wezwań, obejmujących potwierdzenie zaległości w spłacie zobowiązania kredytowego w zakresie rat kredytowych za styczeń , luty i marzec 2017r. Stąd twierdzenia pozwanego , że dokumenty te powstały później , tym bardziej są dowolne.

Dla usunięcia wszelkich wątpliwości, w tym względzie , Sąd II instancji wezwał stronę powodową do przedłożenia dowodów potwierdzających fakt doręczenia tych wezwań dłużnikowi

Przedstawione dokumenty potwierdzające nadania przesyłek poleconych na nazwisko i adres pozwanego / k. 422-425 akt / , ocenione łącznie z treścią wskazanych dokumentów jak również z brzmieniem zawiadomienia , którym (...) Bank SA poinformował G. P. o dokonanym przelewie / , którego skutecznego doręczenia na adres wskazany w umowie kredytowej pozwany w postępowaniu nie kwestionował / , pozwalają na skonstruowanie domniemania faktycznego zgodnie z którym także wezwania do zapłaty poprzedzające złożenie oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytowej , w tym to , w którym było zawarte pouczenie o prawie do złożenia wniosku o restrukturyzację stwierdzonego zadłużenia , zostało przesłane do pozwanego w sposób , który zapewniał mu możliwość zapoznania się z nimi.

Dla porządku dodać trzeba , że pozwany w postępowaniu apelacyjnym, odnosząc się do przedstawionych dokumentów nadań przesyłek rejestrowanych / poleconych / zanegował ich wiarygodność , odwołuj ująć się do wyników śledzenia przesyłek pocztowych o podanych numerach z których miało wynikać , iż nie były to przesyłki adresatem których był G. P..

Argumentacja ta jest jednak nietrafna dlatego , iż analiza załączonych dokumentów stwierdzających to śledzenie, dotyczyła innych przesyłek nadanych do doręczenia kilka lat później aniżeli luty i marzec 2017r., kiedy korespondencja pomiędzy (...) Bank SA i pozwanym jako kredytobiorcą na podstawie umowy z 22 czerwca 2016r była prowadzona.

Już tylko uzupełniająco dodać należy , iż od daty ostatniej wpłaty nas poczet zobowiązania kredytowego , która w kwocie 1 560 zł została dokonana przez powoda w dniu 23 grudnia 2016r / k. 421 akt /, G. P. żadnych dalszych świadczeń z tego tytułu nie spełnił , /co tym bardziej upewnia w istnieniu podstaw do sięgnięcia po wskazane wyżej domniemanie faktyczne/, a nadto zaniechał jakiegokolwiek kontaktu czy to z (...) Bank SA czy też jego następcą prawnym – cesjonariuszem.

Wskazane przyczyny decydują dodatkowo o ocenie , że zarzut naruszenia art. 233 §1 kpc oraz błędu ustaleń nie są uzasadnione.

Uznanie tych zarzutów za nietrafne powoduje , że Sąd II instancji uznaje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy za prawidłowe i przyjmuje je za własne.

W ich świetle , uwzględniając powództwo strony powodowej w całości , Sąd I instancji nie popełnił błędu zastosowania relewantnych norm prawa materialnego.

Powtarzanie tych samych lub bardzo zbliżonych argumentów do tych , którymi posłużył się Sąd niższej instancji przeprowadzając ocenę prawną podstaw roszczenia strony powodowej jest w tym miejscu , z przyczyn teleologicznych, zbędne.

Już tylko dla porządku dodać trzeba , że w apelacji pozwany nie podtrzymywał już , wcześniej formułowanego zarzutu , nie wykazania przez stronę powodową wysokości dochodzonego świadczenia . Stąd Sąd II instancji był wolny od obowiązku zajmowania stanowiska co do tego czy najpierw bank a później jego następca prawny pod tytułem szczególnym , dostatecznie dowiedli rozmiar ilościowy określonego w żądaniu świadczenia obciążającego G. P..

Z podanych przyczyn , w uznaniu apelacji za niezasadną , Sąd Apelacyjny orzekł o jej oddaleniu na podstawie art. 385 kpc z w z art. 69 ust. 1 i 75 c ustawy Prawo bankowe .

Rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd II instancji zastosował art. 98 §1i 3 kpc w zw. z art. 391 §1 kpc i wynikającą z niej dla wzajemnego rozliczenia stron z tego tytułu , zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy .

Kwota należna wygrywającej stronie powodowej od przerywającego pozwanego , odpowiadając wynagrodzeniu zawodowego pełnomocnika – adwokata , jako pochodna wartości przedmiotu zaskarżenia, została ustalona na podstawie §2 pkt 6 w zw z §10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 [ DzU z 2015 poz. 1800].

Sąd Odwoławczy , w warunkach oddalenia sroka odwoławczego, przyznał na rzecz zastępującego pozwanego pełnomocnika z urzędu , wynagrodzenie za pomoc prawną na tym etapie sporu stron , na podstawie tych samych przepisów Rozporządzenia z 22 października 2015r., przy czym zasądzona kwota zawiera w sobie podatek od towarów i usług, jest zatem kwotą brutto.