I ACa 271/15 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2015-05-08

Sygn. akt I ACa 271/15

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Andrzej Struzik

Sędziowie:

SSA Sławomir Jamróg (spr.)

SSO del. Barbara Baran

Protokolant:

sekr.sądowy Marta Matys

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2015 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa A. W. (1)

przeciwko Grupie (...) S.A. w W.

o zwolnienie od egzekucji

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach

z dnia 17 listopada 2014 r. sygn. akt I C 2483/13

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 5.400 zł (pięć tysięcy czterysta złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Syn. Akt I ACa 271/15

UZASADNIENIE

Powódka A. W. (1) wniosła o zwolnienie od egzekucji ruchomości zabezpieczonych u dłużnika (...) sp. z o.o. w C., wskazanych w protokołach zajęcia z dnia 19.07.2013 r. i z dnia 23.07.2013 r., sporządzonych przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Jędrzejowie M. F. w postępowaniu o sygn. I Km 1030/13 prowadzonym z wniosku wierzyciela Grupy (...) SA w W.. W uzasadnieniu wskazała, że w postępowaniu przed Sądem Rejonowym w Wieluniu, sygn. I Co 313/13, została zawarta ugoda, w której spółka (...) przeniosła na własność powódki ruchomości wymienione we wskazanych wyżej protokołach zajęcia. Ruchomości te stanowiły więc własność powódki i jedynie znajdowały się w posiadaniu dłużnika.

Strona pozwana Grupa (...) SA w W. wnosiła o oddalenie powództwa. Zarzuciła, że złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości spółki (...), a ugoda, na którą powołuje się powódka została zawarta już po jego złożeniu. Ponadto ugoda z dnia 6 czerwca 2013 r. została zawarta w celu uniemożliwienia wierzycielom uzyskania zaspokojenia, a roszczenie powódki uznane i zaspokojone przez spółkę (...) w rzeczywistości nie mogło istnieć. Zawarcie tej ugody jako czynność prawna mająca na celu obejście ustawy tj prawa upadłościowego i naprawczego, jest czynnością prawną nieważną w świetle art. 58 § 1 kc i nie spowodowało przeniesienia własności na rzecz powódki. Strona pozwana podniosła też zarzut bezskuteczności czynności prawnej względem niej jako dokonanej przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzyciela.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2014r. sygn. akt I C 2483/13 Sąd Okręgowy w Kielcach oddalił powództwo i zasądził od powódki na rzecz strony pozwanej kwotę 7217zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że :

Pozwana Grupa (...) SA w W. jest wierzycielem (...) sp. z o.o. w C.. Nakazem zapłaty z dnia 25 czerwca 2013 r., sygn. akt VII GNc 204/13, Sąd Okręgowy w Kielcach zasądził od (...) sp. z o.o. w C. na rzecz pozwanego kwotę 1.296.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kwotę 23.417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W dniu 5.03.2013 r. powódka złożyła wniosek o wezwanie (...) sp. z o.o. w W. R. do próby ugodowej i zapłaty kwoty 713.317 zł z tytułu zobowiązań wynikających z pożyczki. W uzasadnieniu powódka wskazała, że w drodze przelewu wierzytelności z tytułu umowy pożyczki stała się wierzycielem spółki (...) i w dniu 4 grudnia 2009 r. wezwała pożyczkobiorcę do zwrotu pożyczki w terminie do dnia 31 grudnia 2012 r.

Pismem z dnia 24kwietnia 2013 r. powódka ograniczyła żądanie do kwoty 636.250 zł i dodatkowo uzasadniła, że 1marca 2006 r. A. W. (2) będący (...) spółki (...) zawarł z tą spółką umowę pożyczki na kwotę 50.000 zł oprocentowaną w wysokości 1,2 % miesięcznie, a w dniu 1 lipca 2006 r. umowę pożyczki na kwotę 350.000 zł z oprocentowaniem w wysokości 12 % w skali roku. Całość kwoty została wypłacona spółce w gotówce. W dniu 3 grudnia 2009 r. A. W. (2) i A. W. (1) zawarli umowę ustanawiającą między nimi rozdzielność majątkową. W dniu 4 grudnia 2009 r. A. W. (2) dokonał przelewu na rzecz A. W. (1) całości wierzytelności z tytułu obu ww umów pożyczek. W dniu 6 czerwca 2013 r. powódka oraz działający w imieniu spółki (...) prezes zarządu F. W. zawarli ugodę sądową, w której (...) sp. z o.o. przeniosła na rzecz A. W. (1) ruchomości wymienione w protokole posiedzenia. W dniu 20 maja 2013 r. (...) sp. z o.o. w C. złożyła do Sądu Rejonowego Katowice Wschód wniosek o ogłoszenie upadłości spółki z możliwością zawarcia układu. W uzasadnieniu tego wniosku dłużnik podał, że nie ma możliwości faktycznego prowadzenia swojej podstawowej działalności oraz spłacania zobowiązań. Spółka nie jest w stanie wykonać swoich wymagalnych zobowiązań ani wobec największego wierzyciela – (...) SA, ani wobec pozostałych wierzycieli. Wymagalne zobowiązania na dzień złożenia wniosku wynosiły 8.593.792,33 zł.

Postanowieniem z dnia 29 stycznia 2014 r. Sąd Rejonowy w Sieradzu oddalił wniosek wskazując w uzasadnieniu, że zgromadzone dowody potwierdzają, że spółka (...) nie płaci swoich wysokich zobowiązań i narastają dodatkowe uboczne jej obciążenia związane z zaprzestaniem płatności, np. odsetki. Jednak ponieważ spółka nie posiada żadnych środków finansowych pozwalających na uruchomienie postępowania upadłościowego i z powodu braku majątku służącego do zaspokojenia wierzycieli, wniosek o ogłoszenie upadłości nie mógł zostać uwzględniony.

Kolejny wniosek złożony przez Grupę (...) SA o ogłoszenie upadłości spółki (...) obejmującej likwidację majątku dłużnika został zarządzeniem z dnia 29 stycznia 2014r. zwrócony na skutek nieuiszczenia przez pozwanego opłaty sądowej.

W dniu 15lipca 2013 r. pozwany złożył do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Jędrzejowie M. F. wniosek o zabezpieczenie jego wierzytelności objętych nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w Kielcach sygn. akt VII GNc 204/13. W dniu 15 lipca 2013 r. Komornik wszczął postępowanie zabezpieczające ( sygn. akt Km 1030/13 ), dokonał zajęcia wierzytelności dłużnika z rachunków bankowych, zajęcia wierzytelności, a w dniu 19 lipca 2013 r. - zajęcia ruchomości dłużnika znajdujących się w W. (...) wymienionych w protokole zajęcia ruchomości ( k. 38 dołączonych akt Km 1030/13 ). W dniu 23 lipca 2013 r. Komornik dokonał zajęcia dalszych ruchomości dłużnika znajdujących się w W. (...) wymienionych w protokole zajęcia ruchomości. W trakcie dokonywania zajęcia ruchomości, (...) spółki (...) poinformowała Komornika, że ich właścicielem jest powódka. Pismem z dnia 22 lipca 2013 r. i 26 lipca 2013 r. Komornik zawiadomił powódkę o dokonanych zajęciach i doręczył jej protokoły zajęcia. Zawiadomienia te doręczono powódce w dniach 9 sierpnia 2013 r. i 13 sierpnia 2013 r. (...) spółki (...) byli A. W. (2) – mąż powódki i A. B.. Prezesem zarządu - F. W., teść powódki. Postępowanie egzekucyjne prowadzone z wniosku pozwanego na podstawie tytułu wykonawczego - nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt VII GNc 204/13 – jest obecnie bezskuteczne.

Przy taki stanie faktycznym Sąd Okręgowy odwołując się do art. 841 § 1 i 3 k.p.c., wskazał, że powództwo zostało wniesione w terminie, a powódka udowodniła, że jest właścicielem ruchomości zajętych przez Komornika w sprawie Km 1030/13 w dniach 19 i 23 lipca 2013r. Co do zasady powódka posiada legitymację w wytoczeniu powództwa. Twierdzenia pozwanego, że roszczenie powódki uznane i zaspokojone przez spółkę (...) w rzeczywistości nie istniało, nie zostały udowodnione. Zaś dokumenty znajdujące się w aktach Sądu Rejonowego w Wieluniu sygn. akt I Co 313/13 potwierdzają, że w dniach 10 marca 2006 r. i 1 lipca 2006 r. zostały zawarte umowy pożyczki pomiędzy (...) sp. z o.o., a następnie w dniu 4 grudnia 2009 r. A. W. (2) przeniósł na powódkę wierzytelności przysługujące mu wobec spółki (...) z dwóch ww umów. Brak jest także podstaw do uznania, aby ugoda zawarta w dniu 6 czerwca 2013 r. była czynnością prawną nieważną w świetle art. 58 § 1 k.c. Ugoda ta nie jest także bezskuteczna na podstawie art. 128 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze, skoro wniosek o ogłoszenie upadłości dłużnika złożony przez pozwanego został zwrócony, a wniosek dłużnika oddalony. Powódka może więc żądać zwolnienia od egzekucji zajętych przez komornika ruchomości bowiem jest ich właścicielem i skierowanie do nich egzekucji narusza jej prawa.

Za wykazany natomiast Sąd pierwszej instancji uznał zarzut bezskuteczności czynności oparty na art. 531 § 1 k.c. w zw . z art. art. 527 § 1 -3 k.c. Wskazał, że także ugoda sądowa może być przedmiotem skargi pauliańskiej. Na skutek ugody z dnia 6 czerwca 2013 r. powódka uzyskała korzyść majątkową, gdyż nabyła własność szeregu ruchomości o znacznej wartości, co spowodowało zmianę w majątku dłużnika prowadzącą do pokrzywdzenia wierzycieli. Fakt, iż ugoda była wynikiem nabytej przez powódkę wierzytelności wobec spółki (...) pozostaje przy tym bez znaczenia, skoro osoba trzecia uzyskuje korzyść majątkową w rozumieniu art. 527 k.c. także wtedy, gdy płaci za rzecz nabytą od dłużnika cenę odpowiadającą wartości rynkowej tej rzeczy. Sąd Okręgowy podkreślił, że obydwie wierzytelności wobec spółki (...), które powódka nabyła w drodze umowy przelewu wierzytelności z dnia 4 grudnia 2009 r., w dacie zawarcia przedmiotowej ugody sądowej nie były jeszcze wymagalne. Termin zwrotu obu pożyczek przypada na dzień 31.12.2015r. Ugoda z dnia 6 czerwca 2013 r. była dokonana przez dłużnika z pokrzywdzeniem wierzycieli, skoro w wyniku tej czynności spółka (...) stała się niewypłacalna w jeszcze wyższym stopniu, niż była przed dokonaniem czynności. W ocenie Sądu udowodnione także zostało, że zawierając ugodę dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. Jak wynika z uzasadnienia postanowienia Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 29.01.2014 r., sygn. V GU 37/13 ( k. 91 ), we wniosku o ogłoszenie upadłości z dnia 20 maja 2013r. spółka (...) podała, że nie ma możliwości spłacania swoich wymagalnych zobowiązań. Oznacza to, że zawierając ugodę kilkanaście dni później, F. W. musiał mieć świadomość, że czynność ta uniemożliwi zaspokojenie pozostałych wierzycieli z majątku ruchomego spółki, a tym samym spowoduje ich pokrzywdzenie. Fakt, iż spółka w tym czasie była właścicielem nieruchomości pozostaje bez znaczenia. Jak bowiem udowodnił pozwany, na nieruchomościach tych ustanowione są hipoteki umowne łączne na rzecz (...) SA w kwocie 4.925.000 zł oraz hipoteka pozwanego. Hipoteka pozwanego korzysta z dalszego miejsca i niewielkie są szanse, aby pozwany uzyskał zaspokojenie swoich wierzytelności.

Powódka w chwili zawarcia ugody była żoną A. W. (2) (...) spółki (...) i synową jej prezesa F. W.. Zatem zgodnie z art. 527 § 3 kc, w sprawie niniejszej przyjąć należy, że powódka wiedziała, iż dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. Zdaniem Sądu domniemanie to nie zostało obalone przez powódkę. Zeznania świadków niczego w tej kwestii nie wniosły. Świadek A. W. (2) nie wypowiedział się co do tej okoliczności, a świadek F. W. zeznał, że nie wie, czy A. W. (2) informował powódkę o sytuacji spółki.

Powódka nie zaprzeczyła także podnoszonym przez pozwanego twierdzeniom, że ruchomości będące przedmiotem ugody z 6 czerwca 2013 r. są obecnie wykorzystywane przez (...) sp. z o.o., której wspólnikiem jest szwagier powódki Ł. B.. Twierdzenia pozwanego, że takie rodzinne powiązania świadczą o zwarciu ugody w celu pokrzywdzenia wierzycieli i umożliwienia dalszego funkcjonowania rodzinnego przedsiębiorstwa, co musiało być objęte wiedzą powódki, zdają się być uzasadnione.

Niezależnie od tego Sąd Okręgowy stwierdził, że powódka przy zachowaniu należytej staranności mogła się dowiedzieć, że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli. Powódka bowiem wystąpiła do sądu z roszczeniem jeszcze niewymagalnym. Zachodzą zatem podstawy do ustalenia, że ugoda zawarta w dniu 6 marca 2013 r., jest wobec pozwanego bezskuteczna. Zgodnie z art. 532 k.c. wierzyciel, względem którego czynność prawna dłużnika została uznana za bezskuteczną, może z pierwszeństwem przed wierzycielami osoby trzeciej dochodzić zaspokojenia z przedmiotów majątkowych, które wskutek czynności uznanej za bezskuteczną wyszły z majątku dłużnika albo do niego nie weszły. Pomimo więc, że skierowanie przez pozwanego egzekucji do wskazanych w pozwie ruchomości narusza prawa powódki, powództwo nie może zostać uwzględnione i na podstawie art. 841 k.p.c. i 527 k.c.

Apelację od tego wyroku wniosła powódka zarzucając:

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia poprzez przyjęcie, że:

a) w wyniku dokonania czynności dłużnik stał się niewypłacalny w stopniu wyższym niż przed jej dokonaniem,

b) nieruchomość będąca własnością dłużnika na moment zawierania ugody , obciążona hipoteka na rzecz pozwanej nie stanowiła wystarczającego zabezpieczenia zaspokojenia wierzytelności,

c) powódka miała świadomość działania dłużnika z pokrzywdzeniem wierzyciela,

- naruszenie art. 233 k.p.c. polegające na braku wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego oraz dowolnej ich ocenie w szczególności poprzez odmowę wiary świadkom A. W. (2) i F. W.,

- naruszenie prawa materialnego a to art. 527§1 k.c. poprzez jego błędną wykładnię prowadzącą do przyjęcia , że dłużnik działał ze świadomością pokrzywdzenia wierzycieli a powódka miała o tym wiedzę, a także art. 527§2 k.c. poprzez jego błędną wykładnię polegającą na przyjęciu , że zostały spełnione przesłanki wskazane w tym przepisie.

Powódka wniosła o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów procesu, ewentualnie o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania

Strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów.

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny uznał za własne ustalenia Sadu Okręgowego i zważył co następuje: Ocena dowodów może być skutecznie podważona przez wykazanie braku logiki w wyprowadzeniu wniosków lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza zasady doświadczenia życiowego ( por. wyrok SN z dnia 27.09.2002 r, II CKN 817/00, Lex nr 56906) a takiego braku logiki nie wykazano. Nie doszło do naruszenia art. 233§1 k.p.c. Sąd pierwszej instancji ocenił wiarygodność świadków A. W. (2) i F. W. nie tylko na tej podstawie , że są oni rodziną powódki lecz na podstawie treści ich zeznań i w porównania tych dowodów z całokształtem materiału dowodowego. Ta ta ocena nie była dowolna. Świadek A. W. (2) zeznał , że jego żona nie interesowała się sytuacją spółki i on nie mówił żonie o sprawach spółki. Powiązania rodzinne wskazują jednak na domniemanie działania z pokrzywdzeniem wierzycieli i to pozwana winna wykazać, że nie miała świadomości działania z pokrzywdzeniem wierzycieli a temu przeczy choćby dążenie do przeniesienia własności ruchomości jeszcze przed wymagalnością obowiązku z tytułu umowy pożyczki. Ponadto zeznania świadka A. W. (2) o dobrej sytuacji spółki w okresie dokopania czynności i możliwym zaspokojeniu pozwanej w chwili obecnej i pełnym zaspokojeniu są sprzeczne z wynikiem egzekucji i zeznaniami F. W., który podawał, że przed zawarciem ugody pozwana spółka nie dysponowała środkami na pokrycie zobowiązania z tytułu pożyczki. Zeznania F. W. stoją wprawdzie w wewnętrznej w sprzeczności z jego zeznaniami, że sytuacja w 2013r. był dobra i spółka mogła funkcjonować. Zeznania jednak o dobrej sytuacji stoją w sprzeczności logicznej z sytuacją spółki wypływająca ze złożenia w dniu 20 maja 2013 r wniosku o ogłoszenie upadłości i wynikiem tego postępowania stwierdzającym brak środków nawet na przeprowadzenie postępowania upadłościowego. Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości wskazuje na niewypłacalność spółki tuż przed zawarciem ugody. Brak jest więc podstaw do przyjęcia , że stan majątku dłużnika w chwili dokonania czynności umożliwiał zaspokojenie wierzyciela. Także nie można uznać, że w chwili obecnej istnieje możliwość zaspokojenia wierzycieli. Twierdzenia wskazanych świadków, że wartość nieruchomości przekracza wartość hipoteki na rzecz Banku i że pozwana może uzyskać pełne zabezpieczenie oparte jest na wierze (vide zeznania F. W.) a nie na obiektywnym oszacowaniu nieruchomości z powiązaniem wykazaniem, że aktualny zadłużenia względem banku jest niższy niż wpisane tamże hipoteki. Wartość udziałów męża powódki ,które ten określa jako akcje w spółce (...) jest pochodną wartości majątku a ten nie wskazuje by wartość udziałów wynosiła 400000zł i by zaspokajała wierzytelności pozwanej w tym zabezpieczonej do kwoty 200000zł (k-1 akt egzekucyjnych). Ugoda stanowi stosunek obligacyjny i taka ugoda może stanowić przedmiot skargi paulińskiej nawet jeżeli jej skutkiem jest świadczenie rzeczowe w miejsce zobowiązania pieniężnego (datio in solutum). Świadczenie rzeczowe (ruchomości) nie odpowiada pierwotnemu świadczeniu pieniężnemu. Powódka uzyskała w tym przypadku korzyść majątkową. Do przyjęcia, iż osoba trzecia uzyskała korzyść majątkową, wystarczy wykazanie, że na podstawie czynności prawnej dłużnika nabyła ona rzecz lub prawo albo została zwolniona z długu co spowodowało zmianę w majątku dłużnika prowadzącą do pokrzywdzenia wierzycieli . Zaspokojenie powódki w ten sposób jej niewymagalnego zobowiązania pogarsza sytuację strony powodowej naruszając choćby zasady podziału wierzytelności w postępowaniu egzekucyjnym przy wielości wierzycieli a więc krzywdzi stronę pozwana. (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 lipca 2007 r. II CSK 118/07 LEX nr 496379). Słusznie Sąd Okręgowy uznał , że brak jest podstaw do zakwestionowania umowy pożyczki ugody i cesji wierzytelności pieniężnej tytułu pożyczki choć zauważyć należy , że nie istniała inna causa cesji jak causa donandi tj przysporzenia majątku osobistego powódki kosztem majątku jej męża. Kredyt na budowę zaciągnięty by wspólnie i powódka była zobowiązana razem z mężem do jej spłaty a otrzymała nieruchomość stanowiąca składnik majątku wspólnego a jej mąż tylko udziały w spółce. Majątek spółki zaś był obciążony. Wzmacnia to tylko argumentację o celowym działaniu dla wyprowadzenia majątku spółki, którego ostatnim etapem była ugoda mająca zaspokajać wierzytelność pieniężną poprzez przeniesienie własności ruchomości. Brak jest więc podstaw do zakwestionowania ustaleń Sądu pierwszej instancji i te Sąd Apelacyjny uznaje za własne. Wykładnia przepisów powołanych w apelacji nie budzi wątpliwości a stan faktyczny dawał pełną podstawę do zastosowania ochrony wierzyciela na podstawie jego zarzutu. Powódka nie wykazała, że w chwili obecnej istnieje realnie majątek , z którego możliwa jest egzekucja w której strona pozwana ma realną szanse zaspokojenia . Z protokołu zajęcia wynika, że wykaz stanów magazynowych określał wprawdzie stan na kwotę 8861,95zł (k-36 akt egzekucyjnych), jednakże według oświadczenia księgowej doszło do przeniesienia własności zapasów co potwierdza faktura na rzecz (...)) . Z akt egzekucyjnych wynika też, że zajęcie wierzytelności spółki (...) nie pozwoliło na uzyskanie zaspokojenia, nie było środków na rachunkach bankowym . Bezskuteczność ta została zresztą potwierdzona informacją o stanie egzekucji (k-112 akt egzekucyjnych). Nieruchomość obj. KW (...) W. R. o pow. 0,5362 ha zabudowana jest budynkami o wartości księgowej bieżącej ( na 2013r.) w kwocie 4686840zł (k-41 akt egzekucyjnych). Działka (...) wraz z inną nieruchomością stanowiącą działkę (...) zostały oszacowane na sumę 5018000zł a sumę wywołania na kwotę 3763500zł (k-173), podczas gdy suma hipotek na rzecz banku korzystających z pierwszeństwa wynosi 4.925.000 zł. Powódka nie udowodniła, że wartość rynkowa w chwili obecnej jest wyższa. Nawet przy uwzględnieniu wartości gruntu pozwana ma niewielkie szanse zaspokojenia tym bardziej, że sumę uzyskaną z licytacji obciążają koszty egzekucji a ponadto wierzytelność strony pozwanej nie ogranicza się jedynie do wierzytelności stanowiącej przedmiot zabezpieczenia w sprawie Km 1030/13 lecz posiada ona jeszcze wierzytelność stwierdzoną nakazem zapłaty Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 07 czerwca 2013 roku w sprawie sygn. akt I NC 94/13 co wynika z wpisu hipoteki w kwocie 1214402,44. Fakt , że wierzytelność przysługująca pozwanej była zabezpieczona hipoteką w dalszej kolejności zaspokojenia nie sprzeciwia się uznaniu czynności prawnej za bezskuteczna (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 2011 r. II CSK 100/11 LEX nr 1108545). Niewątpliwie przeniesienie własności zajętych ruchomości objętych przedmiotowym powództwem co najmniej utrudnia egzekucję skoro egzekucja z nieruchomości łączy się z brakiem możliwości pełnego zaspokojenia przy wysokim ryzyku nieuzyskania jakiegokolwiek zaspokojenia, a dodatkowo łączy się z dużymi kosztami egzekucyjnymi i długotrwałym postępowaniem. Egzekucja z ruchomości jest szybsza i pozwala na uzyskanie łatwiejszego zaspokojenia. Pokrzywdzenie wierzycieli powiązane z niewypłacalnością dłużnika ma miejsce również wówczas, gdy wprawdzie można uzyskać zaspokojenie od dłużnika, lecz z dodatkowym znacznym nakładem kosztów, czasu i ryzyka, a więc, gdy zaspokojenie jest utrudnione i jest opóźnione w czasie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 listopada 2001 r. IV CKN 525/00, nie publ.). Powiązania rodzinne ze wspólnikiem dłużnika (mąż) i z osobą pełniącą funkcję Prezesa Zarządu (teść) pozwalały na zastosowanie domniemania z art. 527§3 k.c. W konsekwencji nie można podzielić zarzutu naruszenia prawa materialnego. Wobec powyższego apelację jako niezasadną oddalono na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98§1 i3 k.p.c. w zw. z art. 391§1 k.p.c. przy zastosowaniu § 6 pkt 7 i §12 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz.U. 2013r. poz. 490).

Dodano:  ,  Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację:  Andrzej Struzik,  Barbara Baran
Data wytworzenia informacji: