Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Zygmunt Drożdżejko

Protokolant: Jakub Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2024 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko (...) Bank (...) S.A. w W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 29 września 2022 r. sygn. akt I C 2799/21

1.  oddala apelację;

2.  koszty postępowania apelacyjnego wzajemnie znosi.

Sygn. akt I ACa 545/23

UZASADNIENIE

Wyroku z dnia 13 maja 2024r.

Wyrokiem zaocznym z dnia 29.09.2022r. Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił powództwo (I) i stwierdził, że powód ponosi koszty procesu (II).

Stanowiska stron:

Pozwem z dnia 27 września 2021 roku powód D. S. na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. wniósł o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego żądania świadczenia pieniężnego (zapłaty) przez Bank (...) S.A. wierzyciela – pozwanej, objętego postępowaniem egzekucyjnym prowadzonym przez komornika sądowego G. G. do sprawy o sygn. (...), albowiem przywołane wyżej zobowiązanie dochodzone przez wierzyciela w wyniku jego zbycia w dniu 11 grudnia 2014 roku na rzecz (...)Fundusz (...), wygasło wobec dłużnika w stosunku do pozwanej – w całości. Powód domagał się również wydania postanowienia nakazującego dokonanie wpisu w dziale IV księgi wieczystej, dla której Sad Rejonowy w M. (...) Zamiejscowy V Wydział Ksiąg Wieczystych w S. prowadzi księgę wieczystą nr KW (...) – w postaci wykreślenia hipoteki umownej do sumy 300.000 zł na rzecz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W.. Powód wniósł przy tym także o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kosztów postępowania w całości.

W uzasadnieniu powód podniósł, iż strona pozwana uzyskała tytuł wykonawczy do należącej do powoda nieruchomości, dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr (...) na podstawie Wyroku Sądu Okręgowego w K.z dnia 9 grudnia 2014 roku, sygn. akt (...). Rzeczona nieruchomość obciążona jest ograniczonym prawem rzeczowym poprzez dokonanie wpisu hipoteki kaucyjnej na rzecz wierzyciela Bank (...) S.A. do sumy 300.000 zł. Powód wskazał, że wierzytelność objęta wymienionym wyrokiem stała się w dniu 11 grudnia 2014 roku przedmiotem cesji na rzecz odrębnego podmiotu działającego pod firmą (...) Fundusz (...). Pozwana uzyskała klauzulę wykonalności w dniu 19 listopada 2015 roku, a więc dopiero 11 miesięcy później, zatem już w chwili wnioskowania do Sądu Okręgowego w K. o nadanie tytułowi wykonawczemu klauzuli wykonalności pozwana nie posiadała legitymacji w wyniku zbycia przedmiotu stanowiącego rzeczony tytuł wykonawczy. O fakcie dokonania cesji pozwana zawiadomiła właściwego komornika sądowego dopiero w dniu 25 sierpnia 2020 roku, przez co prowadzący egzekucję komornik sądowy pozostawał do tego czasu w błędzie co do uprawnienia pozwanej do egzekwowania wierzytelności. Ponadto, zdaniem powoda, przez to, że pomimo zawarcia umowy cesji wierzytelności hipotecznej nie dokonano stosownego wpisu w księdze wieczystej o zmianie wierzyciela hipotecznego, który to ma charakter konstytutywny, uprawnienie pozwanej wynikające z wpisu rzeczonej hipoteki do sumy 300.000 zł w całości wygasło. W konsekwencji zasadne jest wydanie przez sąd postanowienia nakazującego wykreślenie hipoteki z księgi wieczystej.

Strona pozwana, pomimo skierowania do niej przez sąd stosownego wezwania, nie złożyła w zakreślonym dwutygodniowym terminie odpowiedzi na pozew, w żaden sposób nie ustosunkowując się do żądania powoda.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 9 grudnia 2014 roku, sygn. akt (...), Sąd Okręgowy w K. zasądził od pozwanego D. S. na rzecz strony powodowej (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. kwotę 257.448,26 zł wraz: - z umownymi odsetkami liczonymi według zmiennej stopy procentowej obowiązującej na dany okres w (...) Bank (...) S.A. w W. dla należności przeterminowanych i postawionych po upływie wypowiedzenia w stan wymagalności, stanowiącej aktualnie (na dzień 9 grudnia 2014 roku) 16% w stosunku rocznym, każdorazowo nie więcej niż czterdziestokrotność wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego liczonymi od kwoty 200.353,16 zł od dnia 28 lutego 2014 roku do dnia zapłaty, - z ustawowymi odsetkami od kwoty 57.095,10 zł od dnia 3 marca 2014 roku do dnia zapłaty. Sąd w powyższym wyroku zastrzegł pozwanemu prawo do powoływania się w toku postępowania egzekucyjnego na ograniczenie jego odpowiedzialności do nieruchomości położonej w M., dla której Sąd Rejonowy w M. V Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w S. prowadzi księgą wieczystą nr (...), która to nieruchomość obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 300.000,00 zł na rzecz strony powodowej – do wysokości ustanowionej hipoteki. Ponadto zasądzono od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 20.093,69 tytułem zwrotu kosztów procesu. Powyższy wyrok został wydany w wyniku ustalenia przez Sąd, iż w dniu 30 września 2011 roku pomiędzy stroną powodową a (...) spółką z o.o. w K. została zawarta umowa kredytu na rachunku bieżącym nr (...). Spłata kredytu została zabezpieczona poprzez ustanowienie hipoteki w wysokości 300.000,00 zł na nieruchomości stanowiącej wówczas własność kredytobiorcy, a w momencie orzekania własność pozwanego D. S., położonej w M., dla której Sąd Rejonowy w M. V Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w S. prowadzi księgą wieczystą nr (...). W związku z tym, że spółka (...) sp. z o.o. nie spłaciła kredytu, pozwany D. S. jako dłużnik rzeczowy odpowiadał za zobowiązanie spółki do wartości nieruchomości obciążonej hipoteką. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 11 grudnia 2014 roku wierzytelność (...) Bank (...) S.A. z tytułu umowy nr (...) wobec dłużnika D. S. została przeniesiona na rzecz (...) Fundusz (...)reprezentowany przez Towarzystwo (...) (...) S.A. z siedzibą w B.. Cesja stała się skuteczna w dniu 17 grudnia 2014 roku. Wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 grudnia 2014 roku, sygn. akt (...) uprawomocnił się w dniu 25 września 2015 roku. W dniu 8 października 2015 roku (...) Bank (...) S.A. złożyła wniosek o sporządzenie i doręczenie odpisu wymienionego wyroku zaopatrzonego w klauzulę wykonalności. Postanowieniem z dnia 19 listopada 2015 roku Sąd Okręgowy w K. nadał rzeczonemu wyrokowi klauzulę wykonalności. Na wniosek strony pozwanej (...) Bank (...) S.A. z dnia 9 grudnia 2015 Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) wK. G. G. wszczęła w dniu 7 stycznia 2016 roku na podstawie tytułu wykonawczego wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 grudnia 2014 roku, sygn. akt (...), egzekucję z należącej do powoda nieruchomości położonej w M., dla której Sąd Rejonowy w M. V Zamiejscowy Wydział Ksiąg Wieczystych z siedzibą w S. prowadzi księgą wieczystą nr (...). Postępowanie egzekucyjne prowadzone jest pod sygnaturą (...) na rzecz wierzyciela (...) Bank (...) S.A. przeciwko dłużnikowi D. S.. W dziale IV księgi wieczystej nr (...) widnieje wpis o ustanowieniu hipoteki umownej do kwoty 300.000,00 zł na rzecz wierzyciela hipotecznego pozwanej (...) Bank (...) S.A. w W. na zabezpieczenie spłaty wierzytelności wynikających z umowy kredytu na rachunku bieżącym nr (...) z dnia 30 września 2011 roku. W dziale III znajduje się zaś informacja o przyłączeniu się do egzekucji z nieruchomości stanowiącej własność dłużnika D. S., kolejnego wierzyciela (...) Bank (...) S.A. w W., w sprawie egzekucyjnej o sygn. akt (...), prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 grudnia 2015 roku w sprawie o sygn. akt (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności w dniu 19 listopada 2015 roku.

Ocena dowodów dokonana przez Sąd Okręgowy:

Zgromadzone w sprawie dokumenty są kompletne i jasne. Ich prawdziwość nie budziła, w ocenie Sądu, jakichkolwiek wątpliwości.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Zgodnie z art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne, a także na zarzucie potrącenia. W orzecznictwie wskazuje się, że zdarzeniem takim jest również przelew wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym. Zbycie bowiem wierzytelności objętej tytułem wykonawczym jest równoznaczne z wygaśnięciem zobowiązania w rozumieniu art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., przy czym chodzi tu o wygaśnięcie zobowiązania między wierzycielem, który uzyskał na swoją rzecz tytuł wykonawczy a dłużnikiem (wyrok SA w Gdańsku z 24.07.2013 r., V ACa 389/13, LEX nr 1388810). Do uwzględnienia powództwa przeciwegzekucyjnego z powodu cesji i zmiany wierzyciela niezbędne jest wykazanie, iż cedent dokonał skutecznie przelewu dochodzonej w postępowaniu egzekucyjnym wierzytelności na cesjonariusza. Zgodnie z treścią art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 o księgach wieczystych i hipotece w razie przelewu wierzytelności hipotecznej na nabywcę przechodzi także hipoteka, chyba że ustawa stanowi inaczej. Do przelewu wierzytelności hipotecznej niezbędny jest wpis w księdze wieczystej. Przelew wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wymaga więc jednoczesnego przeniesienia hipoteki, co z kolei wymaga wpisu do księgi wieczystej (art. 245 ^{( 1 )}k.c.). Przejście wierzytelności hipotecznej na nabywcę następuje dopiero z chwilą wpisu do księgi wieczystej, który ma charakter konstytutywny (tak m.in. wyrok SN z 21.05.2004 r., V CK 505/03, LEX nr 194091, wyrok SN z 21.09.2018 r., V CSK 449/17, LEX nr 2557179). Skoro więc wpis ma charakter konstytutywny, dopóki wpis nie nastąpi, dopóty wierzytelność nie przejdzie na nabywcę. W razie braku ujawnienia cesjonariusza w księdze wieczystej, nie nabędzie on ani wierzytelności, ani hipoteki. Z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, iż powód D. S. jest dłużnikiem hipotecznym pozwanej (...) Bank (...) S.A. Aby doszło do cesji wierzytelności dochodzonej przeciwko niemu w postępowaniu egzekucyjnym konieczne było dokonanie stosownego wpisu w księdze wieczystej o zmianie wierzyciela hipotecznego. W związku z tym, że tego typu wpis nie widnieje w księdze wieczystej nr (...), która prowadzona jest dla należącej do powoda nieruchomości należy stwierdzić, że nie doszło do skutecznego przelania wierzytelności na inny podmiot. W konsekwencji strona pozwana (...) Bank (...) S.A. nadal jest wierzycielem hipotecznym powoda i ma prawo egzekwować od niego wierzytelność zasądzoną na jej rzecz kwestionowanym tytułem wykonawczym. Ponadto, jak wynika z przedłożonego przez powoda zawiadomienia z dnia 25 sierpnia 2020 roku, pozwana przelała na rzecz (...)Fundusz (...)wierzytelność wobec dłużnika D. S. z tytułu umowy nr (...), zaś wierzytelność zasądzona kwestionowanym tytułem wykonawczym wynika z zabezpieczenia hipoteką na należącej do powoda nieruchomości wierzytelności z tytułu umowy nr (...) (k. 4 akt (...)). W związku z powyższym, wbrew stanowisku powoda, nie doszło do wygaśnięcia hipoteki. W konsekwencji brak jest podstaw do jej wykreślenia. Ze względu na to, że pozwana nie złożyła w zakreślonym terminie odpowiedzi na pozew, Sąd na podstawie art. 339 § 1 k.p.c. zdecydował o wydaniu wyroku zaocznego. Wydanie wyroku zaocznego nie przesądza jednak o uwzględnieniu powództwa. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy bowiem wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas, gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwości. W niniejszej sprawie pomiędzy twierdzeniami powoda zachodziła sprzeczność, gdyż z jednej strony wskazywał on na fakt przelania przez stronę pozwaną wierzytelności hipotecznej na inny podmiot, z drugiej zaś powołał się na niedokonanie konstytutywnego wpisu o zmianie wierzyciela w księdze wieczystej. Przedłożone do pozwu dokumenty oraz przeprowadzony na wniosek powoda dowód z dokumentów znajdujących się w aktach komorniczych o sygn. (...) nie wykazały, aby doszło do skutecznego przelewu wierzytelności objętej kwestionowanym tytułem wykonawczym. O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Strona pozwana nie poniosła żadnych kosztów – do chwili obecnej, nie zajęła żadnego stanowiska w sprawie, nie żądała tym samym zwrotu kosztów. Sąd, realizując obowiązek przewidziany w art. 108 § 1 kpc, stwierdził, że koszty procesu obciążają w całości powoda, jako stronę przegrywającą proces.

Apelacja powoda.

Wyrok został zaskarżony w całości i wniesiono o jego zmianę i oddalenie powództwa, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

I.  naruszenie prawa procesowego w treści:

1)  art. 321. § 1 kpc, poprzez naruszenie zasady wyrokowania co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie albowiem Sąd w przedmiotowym postępowaniu odegrał rolę pełnomocnika pozwanego działając na jego korzyść, co tym samym naruszył zasadę bezstronności.

2)  art. 339 §1 kpc. poprzez niezastosowanie przez Sąd dyspozycji wskazanej normy prawnej zatem uprawnienia powoda co do przyjęcia za prawdziwe jego twierdzeń tym bardziej, że pozwany został pouczony na tę okoliczność pismem Sądu z dnia 12 października 2011 w przedmiocie doręczenia pozwu oraz wezwaniem Sądu z dnia 08 lipca 2022 ze skutkiem pominięcia stanowiska w sprawie oraz przyjęcia za przyznanie twierdzeń powoda.

3)  art. 233 kpc, poprzez rażąco dowolną, a nie swobodną ocenę ograniczonego zebranego materiału dowodowego w tym wydania arbitralnego zaskarżonego Orzeczenia pod wpływem błędnej i daleko idącej nadinterpretacji norm prawnych w szczególności art. 79 ust. 1 ustawy o kwih, przyjmując arbitralnie przelew wierzytelności pozwanego za wierzytelność hipoteczną, podczas kiedy pozwany zbył swoje prawa w zakresie wierzytelności expressis verbis co zaskutkowało wydaniem z góry zaplanowanej zaskarżonej decyzji poprzez oddalenie powództwa w całości.

4)  art. 299 kpc , poprzez zaniechanie przesłuchania strony powodowej pomimo wyraźnie akcentowanych treści w wezwaniu co miało istotny wpływ na przebieg postępowania chociażby w przedmiocie zgromadzenia obszerniejszego materiału dowodowego oraz dokumentacji pozwanej, w zakresie skuteczności dokonania cesji wierzytelności objętej przedmiotem żądania pozwu.

5)  art. 327 ¹ §1 kpc, poprzez zaniechanie wskazania norm prawnych, na podstawie których Sąd w zaskarżonym Wyroku oddalił powództwo w całości, podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, w szczególności braku wykazania podstawy prawnej oraz braku wykazania dowodów uzasadniających oddalenie powództwa.

6)  art. 782 §1 kpc, poprzez całkowite pominięcie treści przywołanej normy albowiem uprawnionym do wniosku o nadanie klauzuli wykonalności jest wierzyciel, którego to przywileju nie można przypisać pozwanemu, a to w sytuacji zbycia swoich praw w dniu 11 grudnia 2014.

II.  prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie normy prawnej w treści;

1)  art. 79 ust. 1 ustawy o kwih, poprzez rażąco błędną interpretację wskazanej normy i przyjęcie, że skuteczność przeniesienia praw z wierzytelności jest warunkowa i zależna od wpisu do księgi wieczystej, podczas kiedy przedmiotem żądania pozwu jest wierzytelność w ujęciu materialnym nie koniecznie wraz hipoteką a dokonana na zasadzie przelewu wierzytelności, w myśl normy prawnej w treści art. 509 kc i następnych.

2)  art. 509 kc, poprzez niezastosowanie i błędną interpretację wskazanej normy prawnej co do przelewu wierzytelności expressis verbis jak również w zakresie nie uznania przez Sąd, że wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie prawa zatem i ograniczone prawo rzeczowe w postaci hipoteki jako uprawnienie cesjonariusza do prawa zabezpieczonego ograniczonym prawem rzeczowym niezwiązanego.

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji:

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja nie jest uzasadniona.

Sąd w całości podziela ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy i przyjmuje je za własne.

Zarzut naruszenia art. 321 § 1 kpc, nie jest uzasadniony, albowiem powód nie wskazał konkretnie o jakim to roszczeniu orzekł sąd, które byłoby ponad żądanie. Powód wystąpił z pozwem o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego i w tym zakresie sąd orzekła. Sąd Apelacyjny nie zauważył aby Sąd Okręgowy odegrał rolę pełnomocnika pozwanego działając na jego korzyść i tym samym naruszył zasadę bezstronności.

Zarzut naruszenia art. 339 §1 kpc nie jest uzasadniony, albowiem Sąd Okręgowy wydał wyrok zaoczny. Powodowi zapewne chodziło o art. 339 § 2 kpc zgodnie z którym w przypadku, o którym mowa w § 1, przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o faktach zawarte w pozwie lub pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed posiedzeniem, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W przedmiotowej sprawie sąd przeprowadził postępowanie dowodowe, albowiem miał wątpliwości co do prawdziwości twierdzeń powoda. Decyzja czy oprzeć się na twierdzeniach pozwu czy przeprowadzić postępowanie dowodowe należy do tzw. prawa sędziowskiego, czyli do swobodnego uznania składu orzekającego.

Zarzut naruszenia art. 233 kpc nie jest uzasadniony. W kontekście powyższego, w pierwszej kolejności wskazać godzi się, że ocena wiarygodności i mocy dowodów jest podstawowym zadaniem sądu orzekającego, wyrażającym istotę sądzenia, a więc rozstrzygania kwestii spornych w warunkach niezawisłości, na podstawie własnego przekonania sędziego, przy uwzględnieniu całokształtu zebranego materiału. Granice swobodnej oceny dowodów wyznaczone są przy tym wymaganiami prawa procesowego, doświadczenia życiowego oraz regułami logicznego myślenia. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawiane uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast w tym zakresie wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie innej niż ocena sądu.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, pozwany nie zdołał wykazać, by Sąd Okręgowy rozpoznając sprawę niniejszą naruszył zasady swobodnej oceny dowodów i w konsekwencji, by Sąd ten popełnił błąd w ustaleniach faktycznych.

Zarzut naruszenia art. 299 kpc nie jest uzasadniony. Zgodnie z art. 299 kpc jeżeli po wyczerpaniu środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, sąd dla wyjaśnienia tych faktów może dopuścić dowód z przesłuchania stron. Jak wynika z akt sprawy zgromadzone dowody były wystarczające dla rozstrzygnięcia sprawy, a zatem nie był o konieczności przesłuchiwania powoda w charakterze strony.

Zarzut naruszenia art. 327 ¹ §1 kpc nie jest uzasadniony, albowiem Sąd Okręgowy w

wystarczający sposób wyjaśnił podstawę faktyczną i prawną rozstrzygnięcia.

Zarzut naruszenia art. 782 §1 kpc nie jest uzasadniony albowiem ocena kto jest uprawniony do złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności w niniejszej sprawie w związku z ustalonym stanem faktycznym i prawnym jest irrelewantna.

Zarzut naruszenia art. 79 ust. 1 ustawy o kwih oraz art. 509 kc nie jest uzasadniony. Przedmiotowe powództwo dotyczy pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego (wyrok Sądu Okręgowego w K. z dnia 9.12.2014r.; sygn. akt(...) wraz z klauzulą wykonalności) i wywodzone jest z faktu, że wskutek cesji bank utracił status wierzyciela i nie mógł się domagać nadania wyrokowi klauzuli wykonalności. Jak wynika jednak z ustalonego stanu faktycznego wierzytelność banku zabezpieczona hipoteką wynika z umowy nr (...). Również na podstawie tej umowy został wydany w dniu 9.12.2014r. przez Sąd Okręgowy w K.wyrok (sygn. akt(...)), który po nadaniu klauzuli wykonalności, stał się tytułem wykonawczym. Jednocześnie powód nie przedstawił żadnego dowodu z którego wynikałoby, że co do tej wierzytelności bank dokonał cesji. Powód przedstawił pismo z dnia 25.08.2020r. z którego wynika cesja wierzytelności, ale dotyczy ona innej wierzytelności wynikającej z innej umowy tj. umowy nr (...). Nie mogło więc dojść do wygaśnięcia hipoteki i utraty przez bank statusu wierzyciela, skoro cesja dotyczyła innej umowy niż ta będąca podstawą wpisu hipoteki i będąca podstawą wydania tytułu wykonawczego. Z tego też względu analiza Sądu Okręgowego czy przelew wierzytelności spowodował wygaśnięcie hipoteki czy też nie wskutek braku wpisu w księdze wieczystej jest bezprzedmiotowa.

O kosztach postepowania apelacyjnego sąd orzekła na zasadzie art. 102 kpc ( w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami) i nie obciążał nimi powoda tj. nie zasądzał wynagrodzenia na rzecz pełnomocnika pozwanego z uwagi na fakt, że pozwany w ogóle nie brał udziału w postępowaniu przed sądem I instancji, a w II instancji nie złożył odpowiedzi na apelację, a jedynie stawił się dwukrotnie na rozprawie.