Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Grzegorz Krężołek

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2024 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. (poprzednio (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W.)

przeciwko M. K. i G. K.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 28 marca 2022 r., sygn. akt I C 2441/21

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I nadając mu treść :

„I. zasądza od pozwanych M. K. i G. K. na rzecz strony powodowej (...) Niestandaryzowanego Funduszu Wierzytelności Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. solidarnie kwotę 65.410,47 zł (sześćdziesiąt pięć tysięcy czterysta dziesięć złotych czterdzieści siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 maja 2021r. do dnia zapłaty, zastrzegając pozwanym prawo do powoływania się w toku egzekucji na ograniczenie odpowiedzialności do nieruchomości położonej w B., gmina (...), składającej się z działki ewidencyjnej nr (...), objętej księgą wieczystą nr (...) do kwoty hipoteki umownej kaucyjnej w kwocie 87.816,73 zł (osiemdziesiąt siedem tysięcy osiemset szesnaście złotych osiemdziesiąt trzy groszy), ujawnionej w dziale IV tej księgi , a w pozostałym zakresie powództwo oddala „ ;

2.  dotychczasowy punkt III wyroku oznacza jako punkt II;

3.  oddala apelację w pozostałym zakresie,

4.  koszty postępowania apelacyjnego pomiędzy stronami wzajemnie znosi.

Sygn. akt : I ACa 815/22

UZASADNIENIE

(...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. w pozwie wniesionym w dniu 16 lutego 2021r. / por . 104 akt / , skierowanym przeciwko M. K. i G. K., domagał się zasądzenia od pozwanych solidarnie kwoty 78.400,09 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z ograniczeniem ich odpowiedzialności za spełnienie dochodzonego świadczenia do nieruchomości położonej w miejscowości B., dla której prowadzona jest księga wieczysta (...).

Wniósł także o obciążenie przeciwników procesowych kosztami postępowania wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Uzasadniając zgłoszone roszczenie Fundusz wskazał w pierwszej kolejności , iż kieruje je przeciwko małżonkom K. jako dłużnikom rzeczowym , właścicielom nieruchomości położnej w B., która stanowi zabezpieczenie spłaty zasięgniętego przez nich kredytu do wysokości obciążającej tę nieruchomość hipoteki kaucyjnej.

Argumentował , że jakkolwiek całkowite zadłużenie pozwanych wobec strony powodowej wynosi łącznie 115.308,12 zł, to żądaniem pozwu objęta jest tylko jego część , suma 78.400,09 zł. Składają się na nią dwa elementy składowe:

- należność główna 65.410,47 zł, odpowiadając nie spłaconej dotąd części kapitału kredytu oraz

- należność odsetkowa 12.989,62 zł mieszcząca się w sumie hipoteki umownej kaucyjnej , naliczona za ostatnie trzy lata przed wytoczeniem powództwa z tytułu opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego.

Zdaniem strony powodowej roszczenie dochodzone pozwem stało się wymagalne w dniu wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przez poprzednika prawnego Funduszu - Bank (...) S.A., czyli 11 października 2011r.

W dniu 29 kwietnia 2021r Sąd Okręgowy w K., w sprawie o sygnaturze (...), wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , którym żądanie pozwu zostało uwzględnione w całości, a pozwani obciążeni kosztami postępowania.

Jednobrzmiącymi sprzeciwami , złożonymi w tej samej dacie , chociaż w formie odrębnych i indywidualnie podpisanych pism procesowych od tego orzeczenia, M. i G. K. zakwestionowali je w całości , domagając się oddalenia powództwa oraz przyznania na swoją rzecz od strony przeciwnej kosztów postępowania.

Pozwani, w ramach swojego stanowiska, podnieśli zarzut przedawnienia zgłoszonego roszczenia a nadto twierdzili , że wierzytelność Funduszu wobec nich, będąca jego przedmiotem nie istnieje albowiem wygasła. Ponadto jej dochodzenie przez stronę przeciwną narusza zasady współżycia społecznego. Miała bowiem wcześniej możliwość jej dochodzenia , z której nie skorzystała. Wobec tego obecnie złożony pozew jest formą szykany wobec kredytobiorców i dlatego roszczenie objęte żądaniem nie zasługuje na ochronę.

Wyrokiem z dnia 28 marca 2022r Sąd Okręgowy w Krakowie :

- zasądził solidarnie od pozwanych M. K. i G. K. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. kwotę 65.410,47zł, zastrzegając pozwanym prawo do powołania się w toku egzekucji na ograniczenie odpowiedzialności do nieruchomości położonej w B., gmina (...), oznaczonej jako działka ewidencyjna nr. (...), dla której prowadzona jest księga wieczysta nr. (...)[ pkt I ];

- oddalił powództwo w pozostałej części [ pkt II]; oraz

-zasądził solidarnie od pozwanych M. K. i G. K. na rzecz strony powodowej (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W. kwotę 9.338zł , tytułem kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty [pkt III sentencji wyroku ]

Sąd I instancji ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

W dniu 19 listopada 2010 r. (...) S.A. Oddział w Polsce , zawarł z pozwanymi G. K. i M. K. umowę kredytu hipotecznego nr (...). Bank udzielił pozwanym kredytu w kwocie 67.551,33 zł na cel i na warunkach określonych szczegółowo w umowie.

Wobec zaprzestania spłaty zobowiązania przez kredytobiorców, bank wypowiedział umowę i wystawił w dniu 11 października 2011 r. bankowy tytuł egzekucyjny nr (...). Sąd Rejonowy w O. nadał temu tytułowi klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie o sygnaturze (...).

Według stanu na datę 24 kwietnia 2019 r. kredytowy dług pozwanych wynosił : 65.410,47 zł z tytułu niespłaconego kapitału , 2.207,33 zł z tytułu odsetek umownych oraz 48.205,61 zł z tytułu odsetek za opóźnienie do dnia 25 marca 2019 r.

Od dnia 24 kwietnia 2019 r. pozwani nie spłacili jakiejkolwiek części tego zadłużenia.

Z dalszej części ustaleń wynika , iż w dniu 26 marca 2019r , na podstawie umowy cesji, następca prawny (...) S.A. Oddział w Polsce- Bank (...) S.A. , zbył wierzytelność wynikającą z umowy kredytu , przysługującą wobec małżonków K. na rzecz Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego (...) we W..

W oparciu o umowę przelewu wierzytelności, nabywca uzyskał wpis w księdze wieczystej (...), jako jej nowy wierzyciel hipoteczny.

Aktualnie z treści wpisów w księdze wieczystej nr (...), prowadzonej dla nieruchomości składającej się z działki ewidencyjnej nr. (...) położonej w B. gmina (...) o powierzchni 0,0310 ha, wynika , iż jej właścicielami na warunkach wspólności majątkowej małżeńskiej są M. i G. K..

W dziale IV keiegi ujawnione jest pięć hipotek w tym pod numerem (...) ; hipoteka umowna kaucyjna o sumie 87.816,73 zł zabezpieczająca kredyt w wysokości 67.551,33 zł udzielony pozwanym - oprocentowany jak w oświadczeniu Banku z dnia 26 listopada 2010 r., odsetki i inne koszty. Jako wierzyciel hipoteczny wpisany jest (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W..

Ocenę prawną roszczenia Funduszu , uznając je za uzasadnione w przeważającej części, Sąd Okręgowy oparł na stwierdzeniach , ocenach i wnioskach , które można podsumować w następujący sposób :

a/ strona powodowa swoje roszczenie przeciwko pozwanym wywodziła z ich rzeczowej odpowiedzialności za niezaspokojony dotąd dług kredytowy , dla której podstawą jest norma art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. (t.j. Dz.U. 2019 poz. 2204 ze zm.).

Fundusz przyznał przy tym , że roszczenie obejmujące wierzytelność dla której podstawą była umowa kredytu , w dacie wniesienia pozwu było przedawnione,

b/ powołując treść art. 65 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, Sąd argumentował w dalszym ciągu , iż wynikające z tej normy uprawnienie powodowego Funduszu do dochodzenia roszczenia od pozwanych odpowiadających za zaspokojenie wierzytelności rzeczowo, wynika z treści wpisu hipoteki w dziale IV księgi wieczystej (...). położonej w B. , której są właścicielami Małżonkowie K. tego faktu w procesie nie kwestionowali, powołując jedynie zarzut przedawnienia oraz ocenę , że dochodzenia skierowanego przeciw nim roszczenia, nie da się pogodzić z zasadami współżycia społecznego,

c/ rozważając zasadność zarzutu przedawnienia roszczenia Sąd , odwołując się do treści art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece , stanął na stanowisku , iż jest usprawiedliwiony tylko jeżeli chodzi o dochodzone w postępowaniu od małżonków K. należności uboczne.

Fundusz mógł natomiast skutecznie domagać się od pozwanych wskazanej w żądaniu pozwu należności głównej z tytułu niespłaconego kapitału kredytu czyli 65.410,47 zł i zostało ono w wydanym orzeczeniu uwzględnione.

Przy tym fakt , że pozwani odpowiadają za spełnienie tego świadczenia jako dłużnicy rzeczowi , decyduje o ograniczeniu ich odpowiedzialności do przedmiotu obciążenia hipotecznego – nieruchomości położonej w B. , które Sąd I instancji uwzględnił , stosując art. 319 kpc.

d/ stając na stanowisku , że co do roszczenia odsetkowego zarzut przedawnienia należy ocenić jako uzasadniony , Sąd I instancji odwołał się do stanowiska wyrażonego przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 stycznia 2012 r., sygn. akt I CNP 22/11, publ. Lex, zgodnie z którym roszczenie o odsetki za opóźnienie nie może się przedawnić później niż roszczenie główne - chyba że przed upływem terminu przedawnienia roszczenia głównego nastąpiło przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczenia o odsetki za opóźnienie lub doszło do wygaśnięcia roszczenia głównego.

Posługując się tym poglądem Sąd Okręgowy ocenił , iż w rozpoznawanej sprawie zarzut powodów należy uznać za uzasadniony w odniesieniu do całości roszczenia strony powodowej o ile ma odsetkową podstawę.

Dlatego , że roszczenie główne / z tytułu niespłaconego zobowiązania kredytowego/ , stało się wymagalne najpóźniej w dacie wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego (11 października 2011 r.), co wynika ze stosownej wzmianki w tym tytule.

Uwzględniając trzyletni termin przedawnienia roszczenia banku, po myśli art. 118 kc , upłynął on najpóźniej z dniem 11 października 2014 r. Wobec tego powództwo obejmujące roszczenie wywodzone z wierzytelności o zapłatę świadczeń ubocznych za opóźnienie, jako przedawnione, podlegało oddaleniu , tym bardziej , ze pozew obejmujący je został wniesiony w lutym 2021r.,

e/ za nieuzasadniony natomiast uznał Sąd I instancji zarzut małżonków K., którzy twierdzili , iż dochodzenie wobec nich roszczenia stanowiącego przedmiot sporu jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i z tego powodu powinno zostać / również / oddalone.

Argumentował , że norma art. 5 kc powinna być stosowana ostrożnie , stanowi bowiem wyjątek od zasady ochrony praw podmiotowych. W rozpoznawanej sprawie pozwani zostali wezwani do stawiennictwa aby umożliwić im wyjaśnienie przyczyn, z jakich uznają dochodzenie roszczenia przez Fundusz za z tymi zasadami sprzeczny. Niestawiennictwo pozwanych było jedną z przyczyn uznania stawianego przez nich zarzutu za nieuzasadniony.

W warunkach , gdy żądanie strony powodowej zostało oddalone jedynie w niewielkim zakresie, Sąd rozstrzygając o kosztach procesu , na podstawie art. 100 zd. drugie kpc , obciążył nimi w całości pozwanych. W tej części uzasadnienia, szczegółowo wskazał jakie elementy składowe złożyły się na sumę 9 338zł , którą z tego tytułu obciążył małżonków K..

Apelację od tego wyroku złożyła tylko strona powodowa i obejmując jej zakresem punkt II jego sentencji , co do oddalenia powództwa Funduszu w zakresie żądania zapłaty kwoty 7 858, 93zł wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz przyznania odsetek ustawowych za opróżnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od sumy uwzględnionego żądania czyli kwoty 65 410, 47 zł. Strona skarżąca zakwestionowała także orzeczenie o kosztach procesu.

We wniosku środka odwoławczego domagała się wydania przez Sąd II instancji orzeczenia reformatoryjnego , którym powództwo zostanie uwzględnione także w odniesieniu do dalszej - ponad zasądzoną sumę 65 410, 47 zł kwotę 7 858, 93 zł [ do łącznej wysokości 73 269 , 40 zł ] , która zostanie zasądzona wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Przy tym pozwanym zostanie przyznane uprawnienie do powoływania się w postępowaniu egzekucyjnym na ograniczenie ich odpowiedzialności za zapłatę zasądzonego świadczenia do nieruchomości stanowiącej przedmiot zabezpieczenia rzeczowego.

Ponadto zostaną obciążeni kosztami procesu oraz postępowania apelacyjnego

Środek odwoławczy został oparty tylko na zarzutach materialnych.

Wytykane błędy Sądu I instancji , zdaniem strony skarżącej , miały , polegać na niezastosowaniu :

a/ art. 77 w zw z art. 104 ustawy o księgach wieczystych i hipotece, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 20 lutego 2011r i przyjęciu , że podniesiony przez pozwanych zarzut przedawnienia może być zasadnie odnoszony do roszczenia o odsetki,

b/ art. 455 kc i wyrażeniu przez Sąd Okręgowy nietrafnej oceny ,[ która doprowadziła do oddalenia żądania zasądzenia odsetek za opóźnienie od kwoty niezapłaconego kapitału kredytu] zgodnie z którą dłużnik rzeczowy nie odpowiada za należność odsetkową w sytuacji popadnięcia w opóźnienie w spełnieniu świadczenia od daty wezwania o jego wykonanie ze strony wierzyciela.

M. i G. K. nie odpowiedzieli na apelację .

Rozpoznając środek odwoławczy strony powodowej w pierwszej kolejności Sąd II instancji uwzględnił z urzędu , że przed wydaniem uzasadnianego wyroku , na skutek zmiany ustawowej ; Fundusz zmienił nazwę z dotychczasowej” (...) Niestandaryzowany Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. „ na „ (...) Niestandaryzowany Fundusz Wierzytelności Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. „.

Opisaną zmianę odzwierciedlił tak w komparycji jak i w zmienionej w części sentencji wyroku podanego kontroli instancyjnej , wydając orzeczenie reformatoryjne.

Przechodząc do zasadniczej części oceny apelacji Funduszu, Sąd II instancji uznał ją za w części uzasadnioną , która doprowadziła do częściowej zmiany wyroku Sądu Okręgowego. W pozostałym zakresie , jako nietrafna , podlega ona oddaleniu.

Taki wynik oceny apelacyjnej środka odwoławczego strony powodowej , przy braku żądania rozliczenia kosztów postępowania apelacyjnego przez pozwanych spowodował , iż koszty te uległy wzajemnemu zaniesieniu , co w realiach rozstrzyganej sprawy oznacza , że Fundusz te które pokrył , ponosi je we własnym zakresie. [ pkt 4 sentencji wyroku Sądu II instancji]

Strona powodowa w środku odwoławczym nie formułuje żadnych zarzutów natury procesowej ani związanych z nimi funkcjonalnie zarzutów faktycznych .

Sąd Odwoławczy jest związany zarzutami formalnymi , ich brak powoduje , że przy ocenie orzeczenia poddanego kontroli instancyjnej jest obowiązany przyjmować , iż takich błędów Sąd niższej instancji nie dopuścił się , a w konsekwencji także [ wobec nie podnoszenia przez apelanta zarzutów dotyczących sposobu ustalenia doniosłych okoliczności ] , iż fakty , które Sąd Okręgowy uczynił podstawą rozstrzygnięcia, są kompletne i skonstatowane poprawnie.

Dlatego Sąd Odwoławczy okoliczności te przyjmuje za własne.

Odwołując się do nich ocenia , że apelacja strony powodowej jest uzasadniona w części.

Nie ma racji skarżący Fundusz podnosząc zarzut naruszenia art. 77 w zw z art. 104 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w brzmieniu obowiązującym przed dniem 20 lutego 2011r w sposób wskazany w tym zarzucie.

Opiera się on bowiem na założeniu , że ówczesna treść tej normy , gdy ją interpretować w związku z art. 104 ustawy [ zważywszy na kaucyjny charakter hipoteki na nieruchomości pozwanych , która miała zabezpieczać realizację wierzytelności nabytej przez stronę powodową od banku , wynikającą z umowy kredytowej ] , uzasadniała stanowisko zgodnie z którym w odniesieniu do roszczenia odsetkowego[ od kwoty 65 410, 47 zł za okres jak twierdził Fundusz pomiędzy 27 marca 2019r i 11 lutego 2021r - 7 858, 93 zł , zarzut przedawnienia , którym bronili się w postępowaniu pozwani , nie był uzasadniony.

Stanowisko to nie jest trafne .

Porównanie treści art. 77 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w brzmieniu aktualnym / wprowadzonym ustawą zmieniającą ustawę o księgach wieczystych i hipotece z dnia 26 czerwca 2009r [ DzU Nr 131 poz. 1075], z dniem 20 lutego 2011r oraz tą , która miał w poprzednim stanie prawnym , /podczas obowiązywania którego hipoteka na nieruchomości pozwanych została wpisana na rzecz kredytodawcy/ przekonuje , że zmiana tej normy jedynie rozszerzyła zakres rzeczowy roszczenia , które zostało wyłączone z konsekwencji tej regulacji, zgodnie z którą przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej. Oto bowiem zmiana do której odwołuje się strona skarżąca objęła tym zakresem wierzytelności z tytułu świadczeń ubocznych , zastępując dotychczasowe wierzytelności [ tylko ] z tytułu odsetek.

Już tylko dla porządku należy dodać , że przepis art. 104 ustawy do którego także Fundusz odwołuje się w ramach omawianego zarzutu , na podstawie tej zmiany ustawy, nie uległ korekcie w zakresie treści.

Nie można przy tym nie dostrzec , iż jego ówczesne brzmienie zgodnie z którym „Hipoteka kaucyjna zabezpiecza odsetki oraz koszty postępowania mieszczące się w sumie wymienionej we wpisie hipoteki „ ograniczała zakres ochrony uprawnionego z takiej hipoteki wobec tej , którą zapewniał art. 69 ustawy w stosunku do hipoteki, zwykłej skoro rozciągał tę ochronę na koszty postępowania oraz odsetki tylko o tyle o ile mieściły się w kwocie wpisanej jako suma hipoteki. Takie ograniczenie było związane z tym , iż zgodnie z zamysłem ustawodawcy, miała ona zabezpieczać wierzytelności , które były „ niepewne” co do rzeczywistego istnienia oraz ich rozmiaru ilościowego.

/ por. w tej materii także uwagi R. Polaka i K. Scheuringa w komentarzu do ustawy o księgach wieczystych i hipotece s. 74 /

Zatem w warunkach , gdy z rozważanego punktu widzenia, także w poprzednim stanie prawnym art. 77 ustawy wykluczał z zakresu działania przyjętej w nim regulacji wierzytelności z tytułu odsetek to uzasadnionym było przyjęcie , że roszczenia zmierzające do ich zaspokojenia przedawniały się według reguł ogólnych przewidzianych przez przepisy kodeksu cywilnego.

Jak była już o tym mowa wyżej Fundusz nie kwestionował w postępowaniu rozpoznawczym tego , iż zarzut przedawnienia sformułowany przez małżonków K. jest , w odniesieniu do roszczenia o zapłatę pozostałej , niespłaconej części kapitału kredytu , uzasadniony. Taki stan tego roszczenia właśnie zdecydował o tym , że strona powodowa dochodziła zgłoszonych wobec byłych kredytobiorców roszczeń [ opartych na wierzytelnościach nabytych w drodze przelewu od banku w ich stanie , jakim dysponował nimi , w dacie umowy, cedent ] , jako dłużników rzeczowych , korzystając z przywileju jaki wynika z art. 77 u. kw i h.

Ale ta szczególna regulacja , nie obejmując wierzytelności z tytułu odsetek , niezależnie od ich rodzaju , nie może zmienić reguły zgodnie z którą roszczenie o odsetki za opóźnienie nie może się przedawnić później aniżeli roszczenie główne - chyba , że przed upływem terminu przedawnienia roszczenia głównego nastąpiło przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczenia o odsetki za opóźnienie lub doszło do wygaśnięcia roszczenia głównego.

Powtórzył tę regułę Sąd Najwyższy w powołanym przez Sąd I instancji wyroku z dnia 13 stycznia 2013r , sygn. I CNP 22/11- za zbiorem Lex.

Stanowisko to Sąd Apelacyjny , w składzie rozpoznającym sprawę , podziela. W jego świetle , odpierając pierwszy z zarzutów materialnych uznaje , iż roszczenie tytułu odsetek za opóźnienie w kształcie rzeczowym i rozmiarze ilościowym , które określiła strona powodowa [ domagając się z tego tytułu kwoty 7 858, 93 zł ] podlegało oddaleniu albowiem pozwani podnieśli wobec niego skutecznie zarzut przedawnienia. Roszczenie to jeszcze przed zawarciem umowy cesji pomiędzy bankiem a Funduszem było przedawnione.

Ma natomiast racje strona skarżąca gdy podnosi dwa pozostałe zarzuty materialne.

Dłużnik rzeczowy od daty wezwania do zapłaty świadczenia pieniężnego przez wierzyciela popada w opóźnienie w jego spełnieniu , a wobec tego uprawniony może skutecznie domagać się odsetek ustawowych od niego za czas opóźnienia.

Stad oddalenie tego żądania strony powodowej przez Sąd I instancji , co do zasady nie było uzasadnione , decydując o trafności podniesionych zarzutów jako takich.

To jednak , w okolicznościach faktycznych rozstrzyganej sprawy , nie prowadzi do uwzględnienia tej czści roszczenia Funduszu w całości.

(...) domaga się zasądzenia od pozwanych tej należności odsetkowej od kwoty 65 410 47 zł za okres od dnia wniesienia pozwu / który utożsamia błędnie z datą 11 lutego 2021r zamiast 16 lutego 2021r / do dnia zapłaty.

Żądanie to jest uzasadnione w części.

W ocenie Sądu II instancji stan opóźnienia stronie pozwanych w spełnieniu tego świadczenia , uprawniający do naliczenia tych odsetek można potwierdzić dopiero od dnia następnego po dniu doręczenia M. i G. K. odpisów nakazu zapłaty oraz pozwu, co jak wynika z akt sprawy , miało miejsce w dniu 14 maja 2021r / por. k. 110 akt /

Wprawdzie odwołując się do wcześniejszej , początkowej daty od której należy naliczyć te odsetki / dnia wniesienia pozwu / strona powodowa przyjmuje , że wezwanie do zapłaty , obecnie dochodzonej kwoty z tytułu niezapłaconej części kredytu nastąpiło wobec obydwojga dłużników wcześniej ale okoliczności te nie mogą być uznane za przez Fundusz udowodnione.

W szczególności przedstawione przez niego dokumenty wezwań do zapłaty , kierowane odrębnie do obydwojga pozwanych- jako dłużników rzeczowych - w dniu 21 października 2020r obejmujące wezwanie o zapłatę sumy wyższej aniżeli obecnie dochodzona tytułem należności głównej / por. k. 26 i 27 akt / wskazują , że podmiotem wzywającym nie był naówczas powodowy Fundusz a inny podmiot (...) S.A.

Przy czym strona powodowa nie wykazała , że spółka była legitymowana do formułowania takich wezwań ze skutkiem i na rachunek Funduszu (...) , prowadząc potencjalnie do stanu opóźnienia w spełnieniu świadczenia pieniężnego po stronie dłużników. Ponadto strona powodowa nie dowiodła , że wezwania to zostały prawidłowo doręczone małżonkom K., tak aby mieli rzeczywistą możliwość zapoznania się z ich treścią.

Stąd o realizacji przesłanki stanu opóźnienia po ich stronie w spełnieniu tego świadczenia można w sposób usprawiedliwiony mówić dopiero od dnia , który jako początkowy terminu płatności odsetek ustawowych za opóźnienie od świadczenia głównego, ustalił Sąd Odwoławczy , w warunkach prawidłowego doręczenia odpisów nakazu zapłaty i pozwu obydwojgu pozwanym

Z tych przyczyn także tak identyfikowane przez stronę powodową roszczenie odsetkowe , w pozostałym zakresie , jako nieuzasadnione , podlegało oddaleniu.

Z podanych powodów , w częściowym uwzględnieniu apelacji strony powodowej, Sąd Odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok , na podstawie art. 386 §1 kpc , przy czym w jego treści doprecyzował także zakres przedmiotowy i ilościowy ograniczenia odpowiedzialności pozwanych za dług rzeczowy , na które mogą się oni powoływać w postępowaniu egzekucyjnym. / pkt 1 wyroku /

W następstwie dokonanej zmiany wyroku , skorygował także wewnętrzną konstrukcję samego rozstrzygnięcia / por. punkt 2 orzeczenia zmieniającego /

W pozostałym zakresie apelacja Funduszu jako niezasadna ulegała oddaleniu , na podstawie art. 385 kpc. / pkt 3 orzeczenia/.

Rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd II instancji, na podstawie art. 100 kpc w zw .z art. 391 §1 kpc wzajemnie je pomiędzy stronami zniósł z powodów , które zostały wskazane w części wstępnej wypowiedzi motywacyjnej Sądu Odwoławczego. / pkt 4 orzeczenia /.