Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny

w składzie

Sędziowie: SSA Beata Kurdziel

SSA Robert Jurga

po rozpoznaniu w dniu 17 maja 2024 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa R. M.

przeciwko Bogdanowi Kijakowi

o ustalenie i zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. akt I C 975/23

na podstawie art. 391 ¹ § 3 zdanie ostatnie k.p.c.

oddala apelację.

Sygn. akt I ACa 1472/24

UZASADNIENIE

Powód R. M. wniósł o zasądzenie od pozwanego Bogdana Kijaka kwoty 100.000.000 zł tytułem zadośćuczynienia za naruszenie dóbr osobistych.

W uzasadnieniu podał, że sędzia Bogdan Kijak, orzekając w jego sprawie, pozbawił go prawa do sprawiedliwego i jawnego rozpoznania jego sprawy przed sądem powszechnym, a ponadto sfałszował treść orzeczeń decyzji i pism, mających znaczenie w sprawie.

Sąd Okręgowy w Tarnowie wyrokiem z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. akt I C 975/23, oddalił powództwo R. M. przeciwko Bogdanowi Kijakowi o zapłatę, jako oczywiście bezzasadne, z powołaniem się na art. 191 ¹ k.p.c.

Powód w apelacji zaskarżył wyrok Sądu pierwszej instancji. Zarzucił rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym oraz przez niewłaściwy Sąd. Ogólnie nie zgodził się z treścią wyroku. Wniósł o przyznanie mu adwokata z urzędu, przeprowadzenie postępowania dowodowego,

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja była oczywiście bezzasadna i jako taka podlegała oddaleniu na podstawie art. 391 ¹ § 3 zdanie 2 k.p.c.

Sąd Apelacyjny w pełni podzielił ustalenia dokonane przez Sąd Okręgowy i przedstawione w uzasadnieniu wyjaśnienie podstawy prawnej.

Oczywista bezzasadność powództwa wyłączyła możliwość przyznania powodowi adwokata z urzędu w postępowaniu apelacyjnym. Profesjonalny pełnomocnik nie mógłby na etapie postępowania apelacyjnego swoim działaniem doprowadzić do kontynuowania procesu opartego na oczywiście bezzasadnych podstawach. Tym bardziej, że w świetle art. 383 k.p.c. w postępowaniu apelacyjnym nie można rozszerzyć żądania pozwu, ani występować z nowymi roszczeniami.

Zarzut nieprzeprowadzenia rozprawy nie mógł odnieść skutku. Zgodnie z art. 191 ¹ § 3 k.p.c., Sąd Okręgowy był uprawniony do oddalenia oczywiście bezzasadnego powództwa na posiedzeniu niejawnym.

Zarzut rozpoznania sprawy przez Sąd niewłaściwy miejscowo był chybiony. To powód skierował pozew do niewłaściwego miejscowo sądu, tj. Sądu Okręgowego w K.. Sąd ten postanowieniem z dnia 13 marca 2023 r., sygn. akt (...), przekazał sprawę sądowi właściwemu miejscowo, tj. Sądowi Okręgowemu w N.. Z kolei ten Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 30 czerwca 2023 r., sygn. akt (...), zwrócił się do Sądu Apelacyjnego w K.o wyznaczenie do rozpoznania sprawy innego Sądu Okręgowego, ponieważ pozwany jest sędzią Sądu Okręgowego w N.. Sąd Apelacyjny w K. postanowieniem z dnia 6 września 2023 r., sygn. akt(...)wyznaczył na podstawie art. 48 ^{( 1)} k.p.c. do rozpoznania sprawy Sąd Okręgowy w T.. Oznacza to, że niniejszą sprawę rozpoznał i rozstrzygnął Sąd, który stał się właściwy miejscowo na skutek orzeczenia Sądu Apelacyjnego.

Wskazana w pozwie podstawa powództwa jest niezrozumiała. To powód swoim przestępczym działaniem naruszył swoje dobre imię, godność i cześć. W związku z tym, został postawiony przed Sądem i osądzony. Prawo do sądu nie jest prawem osobistym. Jest to prawo przyznane przez Państwo Polskie każdej osobie fizycznej i prawnej, która jest powiązana z tym państwem. Pozwany sędzia przez zasiadanie w składzie Sądu, który osądził pozwanego, nie tylko nie naruszył żadnego dobra osobistego powoda, lecz umożliwił powodowi obronę swojego dobrego imienia. Proces karny stanowił możliwość oczyszczenia pozwanego z postawionych mu zarzutów. Wyrok skazujący również stanowi dla powoda szansę na odpokutowanie za dopuszczenie się czynów niedozwolonych i w ten sposób oczyszczenie swojego imienia w oczach społeczeństwa. Ogólnikowość i lakoniczność uzasadnienia pozwu nie pozwoliła Sądowi Apelacyjnym w żaden inny sposób odnieść się do zarzutów powoda. W uzasadnieniu nie przytoczono żadnych faktów i dowodów na ich poparcie. A sama treść zarzutów jest zupełnie niewiarygodna. Taki sposób uzasadnienia roszczenia o zapłatę niewyobrażalnie wysokiej dla przeciętnego obywatela sumy pieniężnej stanowi wręcz pomówienie funkcjonariusza publicznego, nieoparte na żadnych faktach. Abstrahując od podstawy oddalenia powództwa, prawidłowo wskazanej przez Sąd pierwszej instancji, już z przyczyn powyżej wymienionych powództwo należało zakwalifikować jako oczywiście bezzasadne, a w konsekwencji apelację oddalić jako równie bezzasadną