Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 stycznia 2025 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Grzegorz Krężołek

Sędziowie: SSA Kamil Grzesik

SSA Paweł Czepiel

Protokolant: Katarzyna Mitan

po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2025 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa B. K. i K. K. (1)

przeciwko A. K. i M. K.

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Okręgowego w Nowym Sączu

z dnia 15 września 2023 r. sygn. akt I C 1121/22

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powodów B. K. i K. K. (1) solidarnie na rzecz pozwanych A. K. i M. K. kwoty po 1620 zł (tysiąc sześćset dwadzieścia złotych) z odsetkami
w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia którym je zasądzono do dnia zapłaty, tytułem kosztów postępowania apelacyjnego .

Sygn. akt : I ACa 3368/23

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym przeciwko A. i M. K. , powodowie B. i K. K. (1), domagali się udzielenia ochrony, naruszonych działaniem pozwanych dóbr osobistych poprzez :

- nakazanie A. K. zaprzestania nagrywania zachowań powodów przy codziennych czynnościach oraz ich nieruchomości telefonem komórkowym oraz

- nakazania obydwojgu pozwanym zmiany usytuowania monitoringu zewnętrznego, zamontowanego na budynku jednorodzinnym stanowiącym ich własność, położonym przy ul. (...) w N., w ten sposób, że kamery nie będą obejmować swym zasięgiem nieruchomości położonej przy ul. (...) w N., stanowiącej własność powodów.

Ponadto wnieśli o zasądzenie od pozwanych na rzecz każdego z powodów, solidarnie, kwot po 7.500 zł , tytułem zadośćuczynienia za doznane tymi naruszeniami krzywdy wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 13 lipca 2022 r. do dnia zapłaty.

Wnieśli także o obciążenie przeciwników procesowych kosztami postępowania wraz z odsetkami.

Uzasadniając zgłoszone roszczenia wskazali , że mieszkają w domu jednorodzinnym położonym przy ul. (...) w N., w bezpośrednim sąsiedztwie pozwanych, którzy zajmują dom przy ul. (...). Do początku 2020 r. stosunki sąsiedzkie pomiędzy stronami układały się poprawnie. Sytuacja uległa zmianie, gdy w lutym 2020 r. powódka B. K. zwróciła pozwanej A. K. uwagę na złe warunki, w jakich wówczas trzymała swojego psa. Od tamtej pory pomiędzy stronami coraz częściej dochodziło do nieporozumień. Od lutego 2020 r. pozwana A. K. nagrywa za pomocą telefonu komórkowego powodów w miejscu ich zamieszkania, jak również w miejscach publicznych. Rejestruje w ten sposób również teren wokół ich domu. Przedmiot nagrań stanowią codzienne czynności wykonywane przez powodów na ich działce, ich pobyt w domu, rozmowy z sąsiadami, jak również osoby, które ich odwiedzają.

Na przełomie lipca i sierpnia 2020 r. małżonkowie K. zainstalowali wokół swojego domu monitoring zewnętrzny. Kamery tego monitoringu skierowane są , bez ich zgody, wprost na nieruchomość stanowiącą własność B. iK. K. (1) . Narusza to dobra osobiste powodów w postaci prawa do prywatności, wolności oraz prawa do nietykalności mieszkania. Ogranicza swobodę korzystania przez nich z własnej nieruchomości. Ma również wpływ na utrzymywanie przez nich kontaktów towarzyskich, istotnie je ograniczając. Sytuacja taka ma miejsce nieprzerwanie od daty instalacji monitoringu mimo , iż powodowie zwracali się do sąsiadów o zaniechanie kontynuowania nagrywania oraz zmianę usytuowania kamer. Wezwali ich także formalnie do zaniechania tychże ale nie przyniosło to żadnego skutku, a stan naruszenia trwa nadal .

Zdaniem małżonków K. (1) , opisane zachowania są celowym działaniem pozwanych , którzy w ten sposób chcą uzyskać materiał dowodowy w kolejnych , mogących być inicjowanymi przez nich wobec poszukujących ochrony , postępowaniach sadowych. Już raz tak się stało , kiedy na skutek zawiadomienia pozwanych, przed Sądem Rejonowym wN., w sprawie oznaczonej sygnaturą akt (...), przeciwko powodom toczyło się postępowanie o wykroczenie z art. 107 § 1 kw. Z treścią zapadłego wówczas rozstrzygnięcia , dla nich niekorzystnego , powodowie nie mogą się pogodzić .

Zdaniem powodów kwoty po 7 500 złotych miesięcznie , tytułem zadośćuczynienia za doznane działaniem najbliższych sąsiadów krzywdy , będą w stanie w części zrekompensować ich następstwa.

A. i M. K. , odpowiadając na pozew, domagali się oddalenia żądań restytucyjnego i kompensacyjnego , poddanych pod osąd oraz obciążenia powodów solidarnym obowiązkiem zwrotu kosztów procesu.

W swoim stanowisku zaprzeczyli aby opisanymi przez powodów zachowaniami mieliby naruszyć dobra osobiste sąsiadów. Potwierdzeniem takiej ich oceny jest treść prawomocnych orzeczeń w sprawie o sygnaturze (...) .

Zdaniem pozwanych, sytuacja jaka powstała pomiędzy stronami sporu potwierdza ocenę przeciwną zgodnie z którą to B i K. K. (1) są naruszycielami dóbr osobistych pozwanych.

Natomiast ich działanie w postaci założenia monitoringu swojej nieruchomości służyło ochronie ich praw podmiotowych w reakcji na sposób postępowania powodów , którzy także korzystają z własnego monitoringu .

Pozwani zaprzeczyli aby prowadzili nagrywanie codziennych zachowań powodów i temu aby ustawienie kamer w ich instalacji monitoringowej pozwalało na objęcie ich zasięgiem sąsiedniej realności. Twierdzili też , że pomiędzy obiema posesjami aby wyeliminować źródło konfliktu , wznieśli , latem 2022 , aby szczelne ogrodzenie , którego parametry uniemożliwiają prowadzenie nagrań .

W piśmie procesowym z dnia 28 sierpnia 2023 roku oświadczyli, że zmienili pozycję kamer, tak że aktualnie nie obejmują one zasięgiem nieruchomości powodów.

Wyrokiem z dnia 15 września 2023r. Sąd Okręgowy w Nowym Sączu:

- oddalił powództwo w całości[ pkt I];

- zasądził od powodów B. K. i K. K. (1) solidarnie na rzecz pozwanych A. K. i M. K. kwoty po 2160 zł , tytułem zwrotu kosztów procesu[ pkt II i III sentencji orzeczenia ]

Sąd Okręgowy ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

Powodowie B. K. i K. K. (1) mieszkają w domu jednorodzinnym położnym w N. przy ul. (...). Dzieci powodów są samodzielnie, mają własne rodziny i mieszkają osobno, chociaż odwiedzają rodziców.

Obok , na posesji sąsiadującej przy ul. (...) , mieszkają pozwani A. i M. K. z dwojgiem małoletnich dzieci. W domu pozwana przebywała najczęściej sama z dziećmi, gdyż mąż pracuje za granicą, a do Polski przyjeżdżał na dłuższe pobyty kilka razy w roku.

W pobliżu , przy tej samej ulicy , mieszkają również G. N., B. i J. B., A. i A. Z., M. i P. G., W. P. i E. P..

Strony zamieszkują na nowym osiedlu, które tworzą domy jednorodzinne o podwyższonym standardzie, do których prowadzi droga gruntowa.

Powodowie na swojej nieruchomości zainstalowali monitoring.

Do początku 2020 roku relacje sąsiedzkie między stronami układały się prawidłowo. W lutym 2020r. zostały zerwane, ponieważ B. K. zwróciła A. K. uwagę na to, że w złych warunkach trzyma swojego psa.

Po kłótni powstałej na tym tle ,strony zerwały ze sobą towarzyskie relacje, a w miarę upływu czasu relacje sąsiedzkie pomiędzy nimi pogarszały się . Małżonkowie K. (1) skłócili się też z pozostałymi sąsiadami w związku z użytkowaniem i urządzaniem gruntowej drogi dojazdowej do posesji.

Powodowie wielokrotnie, stojąc przy metalowym ogrodzeniu , dzielącym nieruchomości stron stron, głośno krytykowali pozwaną A. K., co do sposobu wychowania dzieci. Czasami w takich sytuacjach dochodziło między stronami do kłótni, połączonych z wyzwiskami.

Pozwana w związku z wyzwiskami i postawą powodów zaczęła nagrywać ich zachowanie kamerą telefonu komórkowego.

Nagrania datują się od początku pandemii , w okresie kiedy dzieci zaczęły , wraz z matką korzystać z ogrodu. Wówczas powód chemikaliami spryskiwał posadzone wzdłuż ogrodzenia tuje, a dzieci pozwanej chorowały.

Również powódka B. K. wielokrotnie nagrywała telefonem komórkowym sytuacje z udziałem pozwanej, również wtedy gdy opiekowała się dzieckiem.

Konflikt stron pogłębił się, gdy pozwani zdecydowali się na ułożenie kostki brukowej na swoim podwórku.

Sąsiadom przeszkadzał kurz powstający przy cięciu kostki , spadający na ich samochód. Wtedy B. K. wywołała awanturę z pozwaną podczas której ją zwyzywała.

Po położeniu kostki brukowej na posesji pozwanych powstała różnica poziomów między ich podwórkiem i drogą dojazdową. Po wyrównaniu podjazdu przez M. K. żwirem, podjazd, od strony drogi dojazdowej , został przez powodów celowo rozjechany samochodami.

B. i K. K. (1) wielokrotnie inicjowali awantury i wyzywali pozwanych od wieśniaków.

Pozwana A. K., końcem sierpnia 2020r., zdecydowała się na złożenie zawiadomienia na policji o zachowaniu powodów.

Po wszczęciu postępowania o wykrocznie z art. 107 § 1 k.w. relacje sąsiedzkie pomiędzy stronami jeszcze bardziej się pogorszyły.

Z dalszej części ustaleń wynika , iż :

wyrokiem Sądu Rejonowego w N. z dnia 22 listopada 2021r., wydanym w sprawie o sygnaturze (...) obwiniony K. K. (1) został uznany za winnego tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2020r do dnia 27 sierpnia 2020r w N., w celu dokuczenia A. K., złośliwie ją niepokoił w ten sposób, że celowo rozjeżdżał swoim samochodem wjazd do posesji obwinionej, celowo wprowadzał silnik swojego samochodu na wysokie obroty, prowokował kłótnie sąsiedzkie w trakcie których wyzywał, znieważał, krzyczał, obgadywał pokrzywdzoną wobec sąsiadów, w sposób złośliwy krytykował metody wychowawcze dzieci tj. wykroczenia z art. 107 § 1 kw i za to wykroczenie wymierzył K. K. (1) karę grzywny w kwocie 300 złotych.

Tym samym orzeczeniem uznano obwinioną B. K. za winną tego, że w okresie od nieustalonego dnia lipca 2020 r do dnia 27 sierpnia 2020r w N., w celu dokuczenia A. K. , złośliwie ją niepokoiła w ten sposób, że celowo rozjeżdżała swoim samochodem wjazd do posesji obwinionej, celowo wprowadzała silnik swojego samochodu na wysokie obroty, prowokowała kłótnie sąsiedzkie w trakcie których wyzywała, znieważała, obgadywała pokrzywdzoną wobec sąsiadów oraz w sposób złośliwy krytykowała metody wychowawcze dzieci tj. wykroczenia z art. 107 § 1 kw. i za to wymierzył B. K. karę grzywny w kwocie 300 złotych.

Dokonując ustaleń faktycznych w tamtym postępowaniu, w zakresie skonfliktowania stron, nagannych zachowań powodów polegających na rozjeżdżaniu żwirowego wjazdu wykonanego przez pozwanego, inicjowaniu awantur połączonych z wyzywaniem A. K. Sąd Rejonowy w N. oparł się m.in. na dokumentacji fotograficznej i nagraniach przedstawionych przez pozwanych.

Powodowie zaskarżyli to orzeczenie.Sąd Okręgowy w N. wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2022r. utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.

Powodowie wnieśli do Prokuratora Generalnego o sporządzenie i wniesienie przez niego kasacji, lecz ich wniosku nie uwzględniono.

Powodowie mają poczucie niesprawiedliwości, że zostali ukarani. Ich zdaniem wyrok Sądu karnego jest niesprawiedliwy i ich krzywdzi.

Powodowie podejmują wobec pozwanych działania odwetowe. K. K. (1) złożył do (...) Inspektora Nadzoru Budowlanego wniosek o przeprowadzanie kontroli robót związanych z wymianą nawierzchni na drodze dojazdowej do domów stron, w celu jej utwardzenia

Powodowie złożyli również zawiadomienie o dopuszczeniu się przez pozwanych wykroczenia z art. 107 § 1 k.w. względem nich.

Powodowie wyzwali policję, gdy u pozwanych w ogrodzie , podczas spotkania towarzyskiego po godz. 22.00 , była włączona muzyka.

Sąd ustalił w dalszym ciągu , że :

na przełomie lipca i sierpnia 2020r pozwani zamontowali na budynku mieszkalnym monitoring zewnętrzny, celem zwiększenia swojego bezpieczeństwa. Dwie kamery tego monitoringu od strony południowo-zachodniej były ustawione w kierunku granicy z nieruchomością powodów, w taki sposób , iż swoim zasięgiem obejmowały część ich ogrodu i trasu.

Kamery zostały zamontowane w sposób trwały. Był to sprzęt, który się nie obracał i nagrywał tylko obraz, bez dźwięku. Nie była możliwa zmiana ustawienia obiektywów tych kamer bez uprzedniego demontażu.

Powodowie zwracali pozwanym swoje uwagi co do usytuowania kamer, które filmowały część ich posesji, podając, że czują się skrępowani. Nie mieli swobody w przebywaniu na swojej posesji w części objętej zasięgiem kamer np. w nieformalnych strojach. Krępowali się w tej części swojej posesji organizować uroczystości towarzyskie i zapraszać znajomych do ogrodu.

Także małżonkowie K., przez relacje z najbliższymi sąsiadami, nie korzystają z tarasu zlokalizowanego od strony nieruchomości powodów. Wszystkie okna ,w tym okna sypialni dzieci po stronie granicy nieruchomości stron , pozwani mają zasłonięte. Usunęli także plac zabaw dla dzieci usytuowany w ogrodzie.

Sąd I instancji ustalił także , iż :

latem 2022r. pozwani , po uzyskaniu właściwej zgody organu administracji budowlanej, podwyższyli metalowe ogrodzenie wzdłuż granicy pomiędzy obiema nieruchomościami do wysokości 2,5 metra. Następnie ogrodzenie to uszczelnili nieprzepuszczającym światła materiałem. Między kolejnymi poziomymi fragmentami materiału w ogrodzeniu występują niewielkie szpary poziome o szerokości do 2 cm.

Za wykonanie ogrodzenia zapłacili 13 569 zł.

Od strony posesji powodów , przy metalowym ogrodzeniu posadzono tuje, również oby odgrodzić obydwie nieruchomości.

Ta inwestycja małżonków K., ograniczyła zasięg kamer monitoringu, ale wciąż dwie z nich , od strony południowo-zachodniej swym zasięgiem ujmowały część posesji powodów tj. trasu i ogrodu.

W dniu 21 czerwca 2023r. , wobec w dalszym ciągu zgłaszanych uwag powodów co do ustawienia kamer monitoringu zewnętrznego,K. opłacili usługę zmiany ustawienia kamer w taki sposób, by nie obejmowały nieruchomości powodów. Obiektywy kamer odchylono . Za usługę pozwani zapłacili 150 zł.

B. i K. K. (1) nadal podejmują działania prowokujące pozwanych, które prowadzą do eskalacji konfliktu.

Pozwani złożyli zawiadomienie o możliwości popełnienia przez sąsiadów przestępstwa stalkingu.

Z końcowej części ustaleń wynika , iż :

powodowie pismem z dnia 7 lipca 2022r wezwali pozwanych do zmiany , w terminie siedmiu dni, usytuowania monitoringu zewnętrznego zamontowanego na budynku jednorodzinnym ich własności, tak aby jego kamery nie obejmowały swym zasięgiem nieruchomości powodów. Powodowie wezwali też sąsiadów do zapłaty na ich rzecz kwot po 7500 zł zadośćuczynienia za działania niezgodne z prawem i godzące w dobra osobiste powodów. Pismo to zostało odebrane przez adresatów w dniu 12 lipca 2022 r.

W odpowiedzi na nie , datowanej na 3 sierpnia 2022r , K. odmówili dobrowolnego spełnienia tych żądań i wskazali , że prawomocnym wyrokiem wydanym w sprawie o sygnaturze (...), to powodowie zostali uznanymi winnymi wykroczenia z art. 107 §1 k.w.

Twierdzili ,że swoim zachowaniem nie naruszają dóbr osobistych powodów i sami wezwali autorów wezwania do zaniechania takich naruszeń oraz przeprosin publikowanych na łamach jednego z lokalnych czasopism. Domagali się także aby tak powódka jak i powód przekazali kwoty po 20 000zł na cel charytatywny.

Dalszy etap wymiany korespondencji przed wytoczeniem powództwa stanowiło pismo powodów z dnia 18 sierpnia 2022r - odebrane przez adresatów 26 sierpnia 2022r , w którym B i K. K. (1) podtrzymali swoje stanowisko i żądania wobec najbliższych sąsiadów.

Ocenę prawna roszczeń restytucyjnego oraz kompensacyjnego , które zostały poddane pod osąd w rozstrzyganej sprawie , które uznał za nieusprawiedliwione , Sąd I instancji - nadmiernie i ponad rzeczywistą potrzebę rozbudowując jej redakcyjną formę, oparł na stwierdzeniach i wnioskach , które - zważywszy na obowiązek zachowania zwięzłej formy motywów orzeczeń - można podsumować w następujący sposób :

a/ u podstaw roszczeń powodów leżą zdarzenia będące efektem ich konfliktu z pozwanymi, który ma swój początek w 2020r. Ma charakter nieporozumień sąsiedzkich albowiem strony są właścicielami położonych obok siebie nieruchomości zabudowanych domami mieszkalnymi przy ul. (...) i(...) w N..

Jak wynikało z podstawy faktycznej powództwa, B. i K. K. (1) upatrywali podstaw swoich roszczeń ochronnych [ i w konsekwencji wyrównawczych] w fakcie nieprzerwanego nagrywania ich zachowań w życiu codziennym przez pozwanych za pomocą monitoringu zewnętrznego , umiejscowionego na ścianach ich budynku mieszkalnego a także przez pozwaną A. K. obiektywem kamery telefonu komórkowego na ich posesji oraz w miejscach publicznych. Ten sposób działania miał prowadzić do naruszenia wskazanych przez powodów ich dóbr osobistych oraz prowadzić do powstania po ich stronie krzywd do których wyrównania przez zapłatę zadośćuczynień zobowiązani są , ich zdaniem , naruszyciele,

b/ Sąd I instancji , powołując treść art. 23 i 24 §1 kc argumentował , że w każdej sprawie , której przedmiotem są roszczenia wywodzone z faktu naruszenia dóbr osobistych , w pierwszej kolejności, poszukujący ich ochrony ma dowieść faktów dostatecznie potwierdzających , że takie naruszenie , działaniem oponenta procesowego miało miejsce. Dopiero w drugiej , potencjalny naruszyciel powinien wykazać , że jego działanie nie miało cech bezprawności.

Powołując się na wybrane i wskazane w motywach wyroku , judykaty SN, Sąd niższej instancji argumentował dalej , iż ocena, czy doszło do bezprawnego naruszenia dobra osobistego nie może ograniczać się wyłącznie do oceny subiektywnej, dokonanej według miary indywidualnej wrażliwości poszukującego ochrony ale przede wszystkim powinna uwzględniać elementy obiektywne, a więc odpowiadać odczuciom przeciętnego odbiorcy - osoby rozsądnej i racjonalnie oceniającej, nieobciążonej uprzedzeniami i nieskłonnej do wyrażania ekstremalnych sądów,

c/ otwarty katalog dóbr osobistych pozwala na włączenie w ich zakres dóbr, które spełniają wszystkie wymagania odnoszące się do pojęcia dobra osobistego według obowiązującego prawa, a które związane są ze sferą życia prywatnego człowieka -ze sferą jego intymności-. Ochrona w tym zakresie może odnosić się do wypadków ujawniania faktów z życia osobistego i rodzinnego, nadużywania uzyskanych informacji, podsłuchiwania rozmów telefonicznych, podstępnego nagrywania wypowiedzi na taśmę magnetofonową, fotografowania, czy wreszcie filmowania scen z życia osobistego, towarzyskiego lub rodzinnego. Sąd odwołał się w tym kontekście także do treści art. 47 i 51 ust. 1 Ustawy Zasadniczej,

d/ jak kontynuował swoją ocenę Sąd Okręgowy, odwołując się do ustaleń faktycznych dokonanych w postepowaniu ,

bezspornie A. i M. K. zamontowali na swojej nieruchomości, na ścianach zewnętrznych budynku mieszkalnego, przy ul. (...) monitoring, który jak podawali , miał służyć zwiększeniu ich poczucia bezpieczeństwa.

Dwie ze składających się tę infrastrukturę kamer, były ustawione w taki sposób, że umożliwiały filmowanie części posesji powodów , a ściślej części powierzchni ogrodu oraz tarasu. Zakres wizyjny tych dwóch kamer powodowie ograniczyli latem 2022r. budując podwyższony szczelny płot. Niemniej jednak jak wykazały przeprowadzone przez Sąd I instancji oględziny miejsca sporu, odbyte w dniu 13 marca 2023r., nadal dawały one możliwość , chociaż urywkowego filmowania niewielkiej części posiadłości B. i K. K. (1).

Sytuacja ta zmieniła się po tym , kiedy powodowie zamówili usługę przestawienia obiektywów tych kamer w dniu 21 czerwca 2023r. Od tego dnia nagrywanie za ich pośrednictwem nieruchomości sąsiedzkiej jest niemożliwe.

W konsekwencji , na moment zamknięcia rozprawy przed Sądem Okręgowym, nie dochodzi do naruszenia sfery prywatności powodów, stąd ich żądanie nakazania zmiany usytuowania monitoringu zewnętrznego pozwanych podlegało oddaleniu, jako nieaktualne.

Natomiast powodowie nie dowiedli w postępowaniu , że aktualnie - według oceny obiektywnej - nie jest uzasadnioną obawa , że takim naruszeniem, w sposób wyżej opisany , mogą być dotknięci w przyszłości,

e/ nieuzasadnione są również żądania ochronne i wyrównawcze o ile są wywodzone z faktu zarzucanego przez powodów , nagrywania kamerą telefonu komórkowego przez pozwaną A. K., ich codziennego zachowania tak na nieruchomości stanowiącej ich własność jak i miejscach publicznych.

Wbrew twierdzeniom małżonków K. (1) postępowanie dowodowe nie potwierdziło, aby pozwana od momentu zakończenia sprawy o wykroczenie takich nagrań dokonywała.

W prawdzie powodowie dla wykazania przeciwnej tezy faktycznej wskazywali swoje zeznania a także wnioskowanych przez siebie świadków : J. K., R. L., M. B., ale ich depozycjom , w tej części Sąd nie dał wiary.

W ramach tej oceny podnosił , iż jak wynika z fotografii dołączonych do odpowiedzi na pozew i protokołu oględzin odbytych w dniu 12 marca 2023r., od wakacji 2022r. nieruchomości stron dzieli wysoki płot uszczelniony nieprzepuszczalnym dla światła materiałem, wykonany na zlecenie pozwanych.

Wysokość i szczelność tego płotu uniemożliwia filmowanie telefonem komórkowym posesji małżonków K. (1) . Jeśli występują pewne szpary w tym materiale , to są niewielkie ( 2 cm) lub występują co najwyżej bezpośrednio przy gruncie. Tym samym filmowanie nieruchomości sąsiedniej jest bardzo utrudniono jeżeli nie całkowicie wykluczone.

Niemożliwym jest, aby goście lub najbliżsi powodów przez w ten sposób wykonane przez pozwanych ogrodzenie byli w stanie / o czym relacjonowali w swoich zeznaniach - / dodatek redakcyjny S.A./ zaobserwować A. K. która m.in. z okna swego domu rzekomo miała filmować posesję powodów.

O ile pozwana nagrywała powodów od lutego 2020 do czasu zakończania postępowania w sprawie do sygn. (...), to były to nagrania sytuacji konfliktowych i nagannych prawnie zachowań powodów, które przedłożyła na potrzeby sprawy która toczyła się przed Sądem Rejonowym w N. do sygn. (...).

Nie były to nagrania życia prywatnego sąsiadów , ich nieruchomości i posesji, a tylko sytuacji konfliktowych lub innych nieuprawnionych zachowań powodów.

Ocena tych nagrań i ich wykorzystania w materiale dowodowym została przeprowadzona przez Sąd orzekający w sprawie o popełnienie wykroczenia z art. 107 §1 kw przez małżonków K. (1). Nie można przy tym udostępnienia takich nagrań sytuacji konfliktowych i nagannych prawnie zachowań powodów przed sądem karnym uznać za bezprawne działanie A. K. dlatego ,iż przygotowując je i posługując się nimi tylko na potrzeby tego postępowania , działała legalnie bo w obronie własnego prawa podmiotowego.

W sytuacji zwaśnienia stron postępowania, zaognienia trwającego od początku 2020r. konfliktu sąsiedzkiego, podczas incydentów kłótni sąsiedzkich, wyzywania się wzajemnego czy podejmowania innych nagannych działań, w sytuacji braku innych naocznych świadków, jedynym obiektywnym dowodem mogły być właśnie takie materiały . Stąd sposób postępowania pozwanej , który obecnie nie ma już miejsca , nie może być oceniony jako mający charakter bezprawny.

f/ w końcowym fragmencie oceny prawnej, Sąd I instancji zaakcentował też to , iż w jego ocenie zgromadzony materiał dowodowy potwierdza , że to powodowie podsycają konflikt sąsiedzki i nie zmierzają do kompromisu , będąc niezadowolonymi z rozstrzygnięcia w sprawie o popełnienie wykroczenia. Natomiast pozwani swoimi działaniami zmierzającymi do usunięcia źródeł konfliktu, starają się doprowadzić do jego ustania. Zatem poszukiwanie ochrony przez B iK. K. (1) poprzez sformułowanie roszczeń restytucyjnych jego zdaniem należało ocenić także jako działanie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego w rozumieniu art. 5 kc.;

natomiast uznanie , że także z tej ostatnio wymienionej przyczyny nie mogą one zostać uwzględnione, również roszczenia o charakterze wyrównawczym [ o zapłatę zadośćuczynień za krzywdy małżonków K. (1) ] , podlegały oddaleniu .

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu była norma art 98 §1 i 3 kpc i wynikająca z niej zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

W apelacji od tego orzeczenia , kwestionując je w całości , powodowie w pierwszej kolejności domagali się wydania przez Sąd Apelacyjny orzeczenia reformatoryjnego , którym powództwo zostanie uwzględnione w całosci , a pozwani obciążeni kosztami procesu i postępowania apelacyjnego.

Jako wniosek ewentualny sformułowali żądanie uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Nowym Sączu do ponownego rozpoznania.

Środek odwoławczy został oparty na zarzutach :

1/naruszenia prawa procesowego, w sposób mający dla treści orzeczenia poddanego kontroli instancyjnej istotne znaczenie a to :

art. 233 §1 kpc, wobec przekroczenia granic swobodnej oceny zgromadzonych dowodów i zastąpienia jej oceną dowolną , której następstwem były błędy w ustaleniach faktycznych polegające na przyjęcie , że :

- rejestrowanie przez małżonków K. części nieruchomości powodów i zdarzeń z codziennego życia sąsiadów, ograniczone było czasowo tylko do okresu poprzedzającego oraz trwania postępowania o wykroczenie w sprawie (...) mimo , że miało to miejsce także później, mimo braku zgody powodów , w sposób intencjonalnie złośliwy , bez żadnej przyczyny po stronie sąsiadów dla takiego sposobu postępowania,

- to skarżący eskalowali konflikt sąsiedzki poprzez wszczynanie awantur pomiędzy stronami , nagrywanie pozwanej w czasie kiedy zajmowała się dziećmi mimo , iż takie ustalenia opierają się tylko na gołosłownych twierdzeniach A. K. , nie popartych treścią obiektywnych dowodów ,

- pozwani mają wolę doprowadzenia do wygaszenia konfliktu o czym miały świadczyć : wzniesienie ogrodzenia oraz zmiana ustawienia obiektywów kamer , zainstalowanych na ścianach zewnętrzach ich budynku mieszkalnego, w sytuacji gdy nadal inicjują wobec powodów bezpodstawnie kolejne postępowania karne oraz interwencje policji , nawet wówczas , gdy skarżący nie są obecni na swojej posesji ,

- niepoprawnym ustaleniu , iż doszło do rzeczywistej zmiany ustawienia kamer mimo, że nadal obiektyw jednej z nich jest, zdaniem skarżących ustawiony wprost na ich ogród a jeden ze świadków [ B. B. (1) w swoim zeznaniu potwierdziła , że K. celowo nie zmieniali ustawienia tych urządzeń aby nie być posądzeni o matactwo [ w ramach prowadzonego postępowania o wykroczenie. Zdaniem powodów Sąd I instancji nie dostrzegł także , że w ramach monitoringu pozwani zamontowali więcej niż dwie kamery,

- wadliwym ustaleniu , iż po zakończeniu postępowania w spawie (...) , A. K. zaniechała dalszego nagrywania zachowania powodów na swojej nieruchomości mimo , że co innego wynika z zeznań świadków : J. K. , M. B. i A. S. (1),

- wada ta polega także na nieprawidłowym przyjęciu , iż po wzniesieniu ogrodzenia nagrywanie obiektywem telefonu komórkowego nie jest możliwe. Poprawne jest ustalenie przeciwne albowiem pomiędzy pasami uszczelnienia ogrodzenia są szpary , których szerokość na to pozwala . Poza tym nagrania można prowadzić od dołu ogrodzenia , przy gruncie,

Zdaniem skarżących nieprawidłowość Sądu I instancji polegała także na obdarzeniu wiarygodnością relacji powodów oraz wskazanych wyżej świadków , a także M. M., R. L. i A. S. (2) tylko częściowo mimo , iż ich relacje zasługiwały na to w całości.

- Błąd ten polegał również na przydaniu tego waloru w całości zeznaniom pozwanej mimo , że jest osobiście zaangażowana w konflikt pomiędzy stronami, a jej relacja, z tej przyczyny, nie jest obiektywna , podobnie jako relacje świadków - sąsiadów stron - którzy także są z powodami skonfliktowani na tle korzystania z drogi dojazdowej do innych domów jednorodzinnych na osiedlu, który to dojazd świadkowie utwardzają wbrew prawu,

2/ naruszenia prawa materialnego przez:

a/ nieprawidłową wykładnię art. 24 §1 w zw z art. 5 kc poprzez uznanie , że zachowanie powodów w zakresie monitorowania nieruchomości skarżących, a ze strony A. K. , polegające na nagrywaniu codziennych czynności powodów na ich nieruchomości za pomocą obiektywu kamery telefonu komórkowego , nie były zachowaniami bezprawnymi w warunkach , gdy w ten sposób - jak nietrafnie ocenił Sąd niższej instancji, wykonywali oni w ten sposób swoje prawa podmiotowe. Ten wniosek prawny , zdaniem apelujących, Sąd sformułował dowolnie , bez wymaganej wnikliwości w odniesieniu do wszystkich , doniosłych dla niej, okoliczności faktycznych ,

b/ art. 24 §1 kc. w zw. z art. 6 kc i 234 kpc , w następstwie błędnej wykładni i nieprawidłowego zastosowania tego przepisu.

Podnoszona nieprawidłowość miała polegać na pominięciu przez Sąd domniemania bezprawności zachowania prowadzącego do naruszenia dóbr osobistych powodów przez naruszycieli. Tego domniemania , zdaniem małżonków K. (1) , A. i M. K. w postępowaniu rozpoznawczym nie zdołali obalić,

c/ art. 448 kc w zw. z art. 24 §1 kc pod postacią nieprawidłowej wykładni tego przepisu i w jej następstwie oddalenia roszczeń mających wyrównać krzywdy doznane przez powodów. U podstaw takiej , niepoprawnej , decyzji Sądu niższej instancji , było nieuzasadnione przyjęcie , iż naruszenie dóbr osobistych małżonków K. (1) nie ma, na datę zamknięcia rozprawy , miejsca.

Powodowie domagali się przeprowadzenia w postępowaniu odwoławczym dowodu z nagrania wideo , obrazującego widok struktury ogrodzenia wzniesionego przez powodów na granicy pomiędzy posesjami stron dla potwierdzenia , że nagrywanie realności skarżących mimo jego istnienia jest nadal możliwe. Jak wyjaśnili , potrzeba przeprowadzenia tego dowodu na tym etapie sporu stron , powstała wobec wadliwego ustalenia faktycznego Sądu I instancji zgodnie z którym jest ono wykluczone właśnie z uwagi na jego wybudowanie przez K..

Odpowiadając na apelację pozwani domagali się jej oddalenia , jako pozbawionej uzasadnionych podstaw oraz obciążenia skarżących kosztami postępowania apelacyjnego.

W motywach swojego stanowiska , odnieśli się polemicznie do argumentów wspierających zarzuty skarżących , przy czym jej najbardziej istotną część stanowiły oświadczenia A. K. , która szczegółowo odniosła się w nich do wszystkich argumentów faktycznych wskazanych przez sąsiadów.

Pozwani także złożyli wnioski o przeprowadzenie dowodów z jednego zdjęcia oraz z dokumentów , które miały wspierać ich stanowisko zawarte w odpowiedzi.

Rozpoznając apelację , Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy powodów nie jest uzasadniony i podlega oddaleniu.

Nie można podzielić żadnego ze sformułowanych przez nich zarzutów.

Rozpoczynając ich ocenę od tego , który ma procesowy charakter , a który w istocie posłużył powodom do zakwestionowania poprawności części ustaleń faktycznych , mających być , ich zdaniem, dotknięte sprzecznością z treścią zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego , na wstępie należy przypomnieć , iż zarzut tego rodzaju jest uzasadniony jedynie wówczas , gdy spełnione zostaną równocześnie dwa warunki.

Strona odwołująca się do niego wykaże , że rzeczywiście sposób postępowania Sądu naruszał indywidualnie oznaczoną normę [ normy ] formalne. Jednocześnie nieprawidłowości te prowadziły do następstw , które miały istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia. Nieco inaczej kwestię tę ujmując , zarzut procesowy jest usprawiedliwiony jedynie wówczas, jeżeli zostanie dowiedzione , że gdyby nie potwierdzone błędy proceduralne Sądu niższej instancji , orzeczenie kończące spór stron miałoby inną treść.

Co więcej , Sąd drugiej instancji, rozpoznający sprawę na skutek apelacji, jest związany zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa procesowego.

Oznacza to, że bez podniesienia w apelacji odpowiedniego zarzutu - nie może rozważać z urzędu- uchybień prawu procesowemu popełnionych przez sąd pierwszej instancji, choćby miały wpływ na wynik sprawy.

/ por. także , wskazany jedynie dla przykładu , wyrażający również takie stanowisko, judykat Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2020r , sygn. III UK 293/19 – powołany za zbiorem Lex / .

W odwołaniu się do tego genaralium wskazać także należy , iż skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233 §1 kpc , poprzez przeprowadzenie oceny dowodów sprzecznie z kodeksowymi kryteriami tejże , wskazanymi w tej normie [ a w konsekwencji oparcie rozstrzygnięcia na faktach ustalonych , jak twierdza powodowie , w sposób sprzeczny z ich treścią ] , wymaga od strony skarżącej wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub ] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, co czyni także nieuzasadnionym kwestionowanie ustaleń opartych na wnioskach z tej oceny wynikających , pozostając dowolną , nie doniosłą z tego punktu widzenia, polemiką z oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005, sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

Ponadto nie można tracić z pola widzenia również , że swobodna ocena dowodów stanowi jeden z podstawowych elementów składających się na jurysdykcyjną kompetencję Sądu , który dowody bezpośrednio przeprowadza.

Ma to m. in. i takie następstwo , że nawet w sytuacji w której z treści dowodów można , w zakresie ustaleń , wyprowadzić równie logiczne , chociaż przeciwne do przyjętych przez Sąd I instancji wnioski , to zarzut naruszenia normy art. 233 §1 kpc oraz zarzuty faktyczne pomimo to , nie zostaną uznane za usprawiedliwione.

Dopóty , dopóki ocena przeprowadzona przez Sąd ocena mieści się w granicach wyznaczonych przez tę normę procesową i nie doznały naruszenia wskazane tam jej kryteria , Sąd Odwoławczy obowiązany jest ocenę tę , a co za tym idzie także wnioski z niej wynikające dla ustalań faktycznych , aprobować .

To, w jaki sposób powodowie – w rozbudowanej redakcyjnie formie - motywują ich realizację , wyklucza uznanie ich za uzasadnione.

W miejsce rzeczowej, opartej na wskazanych wyżej kryteriach , odniesionej do indywidualnie oznaczonych dowodów [ i opartych na wnioskach z tej oceny ustaleń faktycznych , które przez to miałyby być dotknięte wytykanymi nieprawidłowościami ] , polemiki ze sposobem postępowania Sądu Okręgowego , skarżący ograniczają się do przeciwstawienia jej własnej ich wersji , ich zdaniem poprawnej.

Nieprawidłowość Sądu na której oparty jest ten oraz zarzut sprzeczności ustaleń - zgodnie z argumentacja apelantów - sprawdza się ją się do tego ,że nie przyjął on wersji afirmowanej przez B. i K. K. (1).

Zauważając , że część z podnoszonych przez nich nieprawidłowości postępowania Sądu I instancji w zakresie ustaleń w istocie nie odnosi się do nich ale ich oceny prawnej /kwalifikacji zachowań pozwanych jako bezprawnych / , co powinno być ewentualnie podnoszone w ramach zarzutu materialnego / albo też , z punktu widzenia merytorycznej oceny zgłoszonych roszczeń , nie mających istotnego znaczenia , a mianowicie, która ze stron sporu eskaluje konflikt sąsiedzki , który niespornie ma pomiędzy nimi miejsce , stwierdzenie takiego sposobu motywowania obu weryfikowanych zarzutów, wystarcza dla odparcia ich obu.

Już tylko dla porządku należy dodać , że w części motywów zaskarżonego wyroku poświęconej ocenie dowodów / por. k. 189-190 akt / Sąd I instancji podał przekonujące, zdaniem Sądu II instancji, argumenty za przyjętą przez siebie oceną zgromadzonych dowodów, w tym w szczególności z zeznań powodów i pozwanej [pozwany M. K. jedynie potwierdził relację małżonki ] ale także wszystkich świadków zgłoszonych przez strony.

To , że analizując relacje powodów oraz zgłoszonych przez nich świadków przez prymat innych dowodów , w tym tych , które zgromadzone zostały w postępowaniu wykroczeniowym , oznaczonym sygnaturą (...) oraz zapadłych w nim rozstrzygnięć Sądów obu instancji , uznał za tylko w części zasługujące na nadanie im przymiotu wiarygodności [ której to oceny skarżący nie aprobują , akcentując przy tym wadliwość- z ich subiektywnych punktów widzenia - orzeczeń w sprawie wykroczeniowej ], samo w sobie nie jest wystarczające , z przyczyn o których była już mowa , do tego aby ocenę Sądu Okręgowego i ustalenia oparte na wnioskach z niej wynikających , skutecznie podważyć.

Trzeba także dodać - wobec przypisywania przez apelantów szczególnego znaczenia do faktu , że także z oględzin przeprowadzonych przez Sąd I instancji w dniu 13 marca 2023r wynikało , że dwie spośród kamer stanowiących elementy instalacji monitoringowej zamontowanej przez pozwanych, pozwalają na obserwację , chociaż w nieznacznym zakresie , części ich ogrodu i tarasu , a zmiana ich usytuowania wymagała uprzedniego demontażu tych urządzeń , bez którego przesunięcie obiektywów kamer było niemożliwe ;

powodowie nie dostrzegają , że jak wynika z ustaleń, małżonkowie K. przeprowadzili ich demontaż w dniu 21 czerwca 2023r , który doprowadził do przesunięcia obiektywów , a przedsięwzięcie to , za które odrębnie zapłacili zmierzało i doprowadziło do wykluczenia tego źródła konfliktu sąsiedzkiego , w warunkach , gdy także po oględzinach z udziałem Sądu powodowie nadal czynili im zarzuty o zasięg kamer.

Trzeba także podkreślić , iż małżonkowie K. (1) po wskazanej wyżej dacie aż do zamknięcia rozprawy, nie przeprowadzili skutecznego dowodu na to , iż pomimo tego przestawienia, istnieje nadal możliwość obserwowania , za pomocą tych urządzeń, chociażby części ich nieruchomości. Same twierdzenia , że tak właśnie jest, są dowodowo niewystarczające. Powodowie nie zdecydowali się przy tym na zgłoszenie dowodu z kolejnych oględzin miejsca konfliktu.

Także zawarte w motywach ocenianych zarzutów depozycje o tym , że pomimo wzniesienia przez pozwanych, na granicy obu realności, podwyższonego ogrodzenia oraz uszczelnienia jego wewnętrznej konstrukcji nieprzepuszczalnym materiałem, możliwość nagrywania zdarzeń na realności sąsiedniej kamerą aparatu komórkowego przez A. K. jest nadal możliwe , jest gołosłowne , bez przeprowadzenia stosownego eksperymentu procesowego / którego skarżący nie wnioskowali wraz ze swoją depozycją / ale przede wszystkim nie poparli wiarygodnymi dowodami tego , iż takie nagrania w dalszym ciągu przez pozwaną są dokonywane / przy stanowczym twierdzeniu przeciwniczki procesowej , że nagrania wykonywane poprzednio - przed postawieniem podwyższonego ogrodzenia- zmierzały tylko do zgromadzenia materiału dowodowego na potrzeby postępowania o wykroczenie , obejmując przy tym nie posesje sąsiadów a tylko naganne ich zachowania. Później, po wydaniu orzeczenia w sprawie (...) przez Sąd Odwoławczy – co miało miejsce w dniu 12 kwietnia 2022r- / okoliczność niesporna / , nie były już ponawiane.

W tym kontekście powiedzieć należy , że właśnie dlatego Sąd Apelacyjny oddalił wniosek powodów o przeprowadzenie dowodu z nagrania wideo struktury ogrodzenia wzniesionego przez pozwanych na granicy obu posesji albowiem ocenił ten dowód jako nieprzydatny dla ustalenia okoliczności doniosłych dla rozstrzygnięcia. Tym bardziej, iż ta jego struktura , która widoczna jest w tym materiale rzeczywiście takie nagrywanie czyni bardzo utrudnionym , a niemożliwym bez podjęcia szczególnych starań i zabiegów a przede wszystkim , dowód ten w żaden sposób nie potwierdza ani nawet nie uprawdopodobnia tego , iż takie działanie po wskazanej wyżej dacie było przez A. K. podejmowane.

Sąd II instancji oddalił także wnioski dowodowe z dokumentów powołane przez pozwanych , również uznając , że nie są one źródłem faktów relewantnych dla oceny apelacyjnej wyroku z dnia 15 września 2023r.

To , że pomiędzy stronami istnieje konflikt nie było przedmiotem sporu , a wynik kontroli przez ograny nadzoru budowlanego z inicjatywy powodów , / taką ich inicjatywę Sąd I instancji potwierdził w ustaleniach / nie ma znaczenia skoro dotyczy warunków utwardzania drogi dojazdowej do posesji nie tylko K. ale i nieruchomości dalszych sąsiadów apelujących.

Uznanie , że żaden z dotąd ocenionych zarzutów nie jest trafny ma m. in. to następstwo , iż ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy jako niewadliwe i kompletne dla oceny roszczeń powodów , Sąd II instancji przyjmuje za własne.

W świetle tych ustaleń żaden ze sformułowanych przez powodów zarzutów materialnych także nie jest uzasadniony.

W pierwszej kolejności dostrzec należy , że te zarzuty B. i K. K. (1) są wadliwie skonstruowane.

Oto bowiem w sytuacji , gdy strona podnosi zarzut nieprawidłowej wykładni przez Sąd niższej instancji określonej normy [ norm prawnych ] ale jednocześnie buduje dla nich argumentację odwołując się do ustaleń faktycznych dokonanych w sprawie , nie można mówić o zarzucie błędu wykładni- rozumienia przez Sąd treści oznaczonego przepisu ale błędu subsumpcji - zastosowania go przez Sąd w rozstrzyganej sprawie. O błędzie wykładni można mówić wówczas gdy wada ta jest podnoszona zupełnie niezależnie od tych okoliczności.

Skoro , jak powiedziano wyżej , motywów dla realizacji tej nieprawidłowości materialnej strona poszukuje w faktach , które ustalił Sąd , mamy do czynienia z błędem zastosowania normy.

Ponadto nieprawidłowość konstrukcyjna dwóch ostatnich, w przyjętej przez skarżących kolejności zarzutów , polega na tym , że uznają ,iż Sąd Okręgowy w Nowym Sączu, równocześnie nieprawidłowo wyłożył i zastosował art. 24 §1 w zw. z art. 6 kc i 234 kpc oraz art. 448 w zw. z art. 24 §1 kc. Tego rodzaju kumulacja nie jest możliwa. Albo Sąd nieprawidłowo rozumie przepis / niepoprawnie go wykłada / albo też , nie popełniając takiego błędu , jednak , na podstawie doniosłych faktów, niepoprawnie przepis ten stosuje.

Opisane nieprawidłowości powodują , że w warunkach , że w odniesieniu do wszystkich argumentami za ich realizacją są powołane w uzasadnieniu apelacji fakty , Sąd Odwoławczy przyjmuje , że zarzuty materialne powodów są zarzutami nieprawidłowego zastosowania powołanych przez małżonków K. (1) przepisów.

Jak wskazano już wcześniej, żaden z nich nie jest trafny.

Zważywszy na konieczność nakazanego przez normę art. 327 ¹ §2 kpc w zw. z art. 391 §1 kpc , zwięzłości pisemnych motywów orzeczenia , Sąd II instancji nie będzie powtarzał argumentacji prawnej Sądu Okręgowego , która przywiodła go do oceny , iż roszczenia powodów tak restytucyjne / niemajątkowe / jak i pieniężne o charakterze kompensacyjnym, nie są trafne. Podzielając to stanowisko , w świetle którego zarzuty materialne apelantów są chybione wskaże tylko , że :

a/ ustalone w sprawie okoliczności faktyczne potwierdzają , iż na daty zamknięcia rozprawy przez Sądy obu instancji , stan naruszenia dóbr osobistych powodów w postaci wizerunków , prywatności i nienaruszalności mieszkania działaniami sąsiadów , które opisywali w podstawie faktycznej powództwa nie mają miejsca , a materiał procesowy nie pozwala na potwierdzenie , że istnieje realne – według obiektywnej oceny zagrożenie takich naruszeń w przyszłości- działaniami małżonków K..

Obiektywy dwóch spośród kamer , składających się na instalacje monitoringową zainstalowaną przez pozwanych na ścianach zewnętrznych ich budynku mieszkalnego , które potencjalnie- w przeszłości - mogły pozwalać na obserwacje niewielkiej części ogrodu i tarasu umiejscowionych w granicach nieruchomości powodów , zostały przez sąsiadów tak przesunięte , począwszy od 21 czerwca 2023r , że taka obserwacja za ich pośrednictwem została wykluczona.

Powodowie nie dowiedli , że po tej dacie jest ona nadal możliwa , a tym bardziej , że pozwani z takiej możliwości rzeczywiście korzystają za pomocą tych lub innych urządzeń zainstalowanych na ich posesji.

b/ pozwana A. K. zaprzestała nagrywania kamerą telefonu komórkowego nagannych zachowań pozwanych, z datą prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o wykroczenie z art. 107 §1 kw , którego popełnienie wobec pozwanych zostało małżonkom K. (1)przypisane [ 12 kwietnia 2022r ] Trzeba przy tym zaznaczyć , że w świetle całokształtu zgromadzonego materiału procesowego, poprawną jest oceną Sądu I instancji zgodnie z którą nagrania te służyły tylko do pozyskania materiału dowodowego aby móc chronić prawo podmiotowe pozwanej , w warunkach nagannych zachowań powodów , których taką właśnie kwalifikację, z punktu widzenia prawno wykroczeniowego, prawomocnie potwierdził Sąd powszechny. Zatem, wbrew argumentacji apelacyjnej jej najbliższych sąsiadów, takie działanie było legalne. Pozwani nie dowiedli w postępowaniu , że opisywane przez nich zachowanie jest przez A. K. po dniu 12 kwietnia 2022r kontynuowane albo też , że istnieje realne- według obiektywnej oceny zewnętrznego obserwatora i oceniającego stan rzeczy nie będąc za nagazowany emocjonalny spór sąsiadów , zagrożenie nim sfery prawnej powodów w przyszłości,

c/ z ustaleń tych wynika , że pozwani podjęli czynności zmierzające do usunięcia źródeł uprzednich nieporozumień najpierw budując na granicy z posesją powodów podniesione , szczelne ogrodzenie , a następnie zmieniając ustawienie obiektywów dwóch kamer tak aby obserwacja realności sąsiadów nie była możliwa.

W tych okolicznościach stan naruszenia dóbr osobistych pozwanych na datę doniosłą dla rozstrzygnięcia o roszczeniach powodów przez Sąd Okręgowy, nie miał miejsca, a sytuacja ta nie uległa , z tego punktu widzenia, żadnej zmianie także na czas, kiedy o środku odwoławczym B i K. K. (1) orzekał Sąd II instancji.

Ponadto , o czym była już wcześniej mowa , fakty ustalone w sprawie – wbrew subiektywnemu przekonaniu powodów , dają podstawę do usprawiedliwionego wnioskowania , że nie istnieje stan zagrożenia działaniem pozwanych naruszenia wskazanych przez nich dóbr osobistych w przyszłości .

O wniosku przeciwnym dostatecznie przekonuje , także w świetle zasad doświadczenia życiowego to , co przedsięwzięli oni dotąd aby odseparować się na trwale od realności najbliższych sąsiadów, w celu wykluczenia zarzewia mających miejsce w przeszłości sytuacji konfliktowych.

Wszystko to prowadzi do wniosku prawnego , przy nie podzieleniu apelacyjnych zarzutów materialnych , iż trafnie roszczenia powodów tak restytucyjne jak i wyrównawcze zostały przez Sąd Okręgowy zasadnie oddalone.

Dlatego Sąd Apelacyjny orzekł o oddaleniu apelacji na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 24 §1 kc w zw. z art. 23 kc oraz art. 448 kc .

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego była norma art. 98 §1 i 3 kpc w zw z art. 391 §1 kpc i wynikająca z tego przepisu , dla wzajemnego rozliczenia stron z tego tytułu , zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

Kwoty należne wygrywającym pozwanym od przerywających powodów , odpowiadających za ich zapłatę solidarnie, odpowiadają połowom wynagrodzenia zastępującego ich w postępowaniu apelacyjnym pełnomocnika procesowego – adwokata za obronę przed roszczeniami niemajątkowym i pieniężnym - ustalonego na podstawie § 8 ust1 pkt2/ oraz §2 pkt 5/ w zw. z §10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015r [ DzU z 2015 poz. 1800].

Zostały one przyznane wraz z odsetkami o których Sąd II instancji był obowiązany orzec z urzędu , po myśli art. 98 § 1 ¹ kpc w zw. z art. 391 §1 kpc.