Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

POSTANOWIENIE

Dnia 8 marca 2018 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSA Jan Kremer
Sędziowie:	SSA Paweł Czepiel SSA Andrzej Struzik

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 marca 2018 r. w K.

sprawy z powództwa B. O. (1)

przeciwko B. O. (2)

o rozwód w przedmiocie zabezpieczenia

na skutek zażalenia powoda B. O. (1)

od ostanowienia Sądu Okręgowego w Nowym Sączu

z dnia 18 grudnia 2017 r. sygn. akt I C 1085/17

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie

SSA Paweł Czepiel SSA Jan Kremer SSA Andrzej Struzik

Sygn. akt I ACz 215/18

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Krakowie udzielił pozwanej B. O. (2) zabezpieczenia na czas trwania postępowania poprzez zobowiązanie powoda B. O. (1) do przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny kwotą 400 zł miesięcznie płatną do rąk pozwanej B. O. (2) za okres grudzień 2017 roku, do dnia 31 grudnia 2017 roku, a począwszy od stycznia 2018 roku – do dnia 10-go każdego kolejnego miesiąca, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie na wypadek uchybienia terminowi zapłaty, którejkolwiek z rat, oddalając dalej idący wniosek.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy wskazał, że pozwana uprawdopodobniła roszczenie oparte o art. 27 k.r.o. do kwoty 400zł. Obecnie małżonkowie żyją w domu wybudowanym na nieruchomości powoda. Koszty stałe utrzymania domu wynoszą 780 zł. Pozwana osiąga dochody w kwocie 1000 zł i do niedawna to na powodzie ciążył ciężar utrzymania rodziny. Z uwagi na fakt, że chwili obecnej w oparciu o dostępny Sądowi Okręgowemu materiał dowodowy, nie ustalono aby pozwana miała niezaspokojone potrzeby w większym wymiarze a powód mógłby łożyć na jej utrzymanie kwotę wyższą niż 400 zł Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.

Postanowienie to zaskarżył w całości powód.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucił:

1)  naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 23 i 27 k.r.o. poprzez ich błędną wykładnię polegająca na przyjęciu, że przepisy te znajdują zastosowanie także w relacjach pomiędzy stronami znajdującymi się w separacji faktycznej, nie prowadzących pożycia małżeńskiego, których synowie na skutek usamodzielnienia się nie pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie rodzinnym, w sytuacji braku występowania rodziny oraz osób związanych węzłem wspólnego pożycia,

2)  naruszenie przepisów postepowania, które maiło wpływ na treść rozstrzygnięcia, art. 730 1 §1 i 2 k.p.c. oraz art. 736 § 1 pkt 2 k.p.c. w związku z art. 753 $1 k.p.c. i art. 243 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. poprzez błędne przyjęcie, że pozwana w sposób dostateczny uprawdopodobniła istnienie przesłanek zabezpieczenia, pomimo że nie przedstawiła żadnych dowodów potwierdzających wysokość ponoszonych przez nią kosztów utrzymania domu, indywidualnych wydatków które uiszcza w związku ze swoim utrzymaniem, kwoty zarobków jakie uzyskuje powód i wysokości jego usprawiedliwionych potrzeb,

3)  naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia art. 730 1 §3 k.p.c. poprzez zaniechanie uwzględnienia słusznego interesu powoda i w konsekwencji naruszenie przepisu art. 753 § 1 k.p.c. w zw. z art. 27 k.r.o. poprzez błędne zastosowanie polegające na udzieleniu zabezpieczenia stanowiącego nadmierne obciążenie powoda, w sytuacji braku uprawdopodobnienia przez pozwaną, że jej sytuacja materialna uległa pogorszeniu, braku uprawdopodobnienia że uzyskiwany przez nią dochód jest niewystarczający dla zaspokojenia potrzeb w stopniu zbliżonym do stopnia zaspokajania potrzeb przez powoda,

4)  naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 233 § 1 k.p.c. polegające na dokonaniu dowolnej oceny dowodów, w sposób sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania poprzez bezkrytyczne oparcie się wyłącznie na twierdzeniach pozwanej:

a) co do pozostawania stron we wspólnym gospodarstwie rodzinnym i wykonywania przez pozwaną obowiązków w zakresie zaspokajania potrzeb rodziny w sytuacji gdy:

- pozwana nie przedstawiła żadnego dowodu na to, że strony sporu prowadzą wspólne gospodarstwo domowego, a to z tego względu że wszelkie koszty związane z utrzymaniem domu ponosi wyłącznie powód, zaś uzyskiwany dochód pozwana przeznacza wyłącznie na swoje potrzeby,

- pozwana obecnie nie czyni osobistych starań o wychowanie dzieci z uwagi na ich usamodzielnienie, co zostało celowo pominięte przez pozwaną

b) że jej sytuacja materialna uległa pogorszeniu w sytuacji braku uprawdopodobnienia, iż uzyskiwany przez nią dochód jest niewystarczający dla zaspokojenia potrzeb w stopniu zbliżonym do stopnia zaspokajania potrzeb przez powoda.

Mając na uwadze powyższe zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia w zaskarżonej części poprzez oddalenie wniosku o udzielenie zabezpieczenie ewentualnie uchylenie postanowienia w zaskarżonej części i przekazanie spraw Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na zażalenie pozwana wniosła o oddalenie zażalenia i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Niezasadny jest zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. Wskazać należy, że w postępowaniu zabezpieczającym roszczeń alimentacyjnych dla uzyskania zabezpieczenia wystarczające jest uprawdopodobnienie roszczenia. Uprawdopodobnienie jest zaś surogatem dowodu. Skuteczne postawienie zarzutu poczynienia błędnych ustaleń oraz naruszenia przez sąd zasady swobodnej oceny dowodów wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął to sąd doniosłości poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena sądu.

Wskazanie, że Sąd Najwyższy w orzecznictwie dopuszcza wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego w przypadku separacji faktycznej nie wyklucza ustalenia tego obowiązku mimo trwania separacji faktycznej. Generalnie na małżonkach do czasu rozwiązania małżeństwa ciąży obowiązek z art. 27 k.r.o.

Pomimo podnoszonego przez powoda istnienia separacji faktycznej małżonków pomiędzy stronami istnieją pewne więzi gospodarcze w zakresie utrzymania domu, w którym oboje małżonkowie zamieszkują. Rzecz nie w więziach związku małżeńskiego, lecz faktycznym wykonywaniu czynności związanych z funkcjonowaniem miejsca zamieszkania.

Jakkolwiek powód podnosi, że pokrywa pełne koszty utrzymania domu to okoliczność ta nie ma znaczenia do treści zaskarżonego rozstrzygnięcia bowiem przepis art. 755 k.p.c. dla uzyskania zabezpieczenia roszczenia alimentacyjnego wymaga jedynie uprawdopodobnienia roszczenia nie zaś interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. Pozwana zaś wywodzi swoje roszczenie z art. 27 k.r.o wskazując, że strony są małżeństwem zamieszkującym w jedynym domu gdzie obciążają ich wspólnie koszty jego utrzymania w podanej przez powoda wysokości oscylującej w kwocie 800zł.

Zatem przy uwzględnieniu wysokości deklarowanych uzyskiwanych przez nich dochodów w odniesieniu do usprawiedliwionych ich potrzeb ocenianych przez pryzmat doświadczenia życiowego każdy z nich winien przyczyniać się do ponoszenia kosztów utrzymania domu w połowie – co uwzględnia treść zaskarżonego orzeczenia.

W tym kontekście nie mogły odnieść skutku ani zarzuty dotyczące naruszenia art. 730 1 § 3 k.p.c. bowiem zaskarżone orzeczenie nie obciąża powoda ponad przeciętną miarę gdyż zmierza jedynie do uregulowania prawnie obowiązków, które powód wedle swoich deklaracji wykonuje.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny postanowił jak w sentencji na zasadzie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. O kosztach postępowania zażaleniowego postanowi Sąd I instancji w orzeczeniu kończącym sprawę na zasadzie art. 108 k.p.c.

SSA Paweł Czepiel SSA Jan Kremer SSA Andrzej Struzik