Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

POSTANOWIENIE

Dnia 10 września 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: SSA Hanna Nowicka de Poraj

Sędziowie: SSA Barbara Górzanowska

SSA Jerzy Bess

po rozpoznaniu w dniu 10 września 2012 r., w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w K.

o nakazanie

na skutek zażalenia powoda od postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział IX Gospodarczy z dnia 28 czerwca 2012 r., sygn. akt IX GC 426/12

postanawia :

uchylić zaskarżone postanowienie, przekazując Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania wniosek strony powodowej o udzielenie zabezpieczenia.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 21 czerwca 2012r. strona powodowa (...) sp. z o.o. wniosła o nakazanie pozwanemu (...) S.A. zaniechania informowania na swoim profilu na portalu oraz w jakiejkolwiek innej formie i postaci w jakimkolwiek innym miejscu o oświetleniu indukcyjnym pod wiatą stacji benzynowej przy ul . (...) w K., nakazanie pozwanemu usunięcia wpisu umieszczonego na portalu , dotyczącego oświetlenia indukcyjnego pod wiatą stacji benzynowej przy ul . (...) w K. oraz nakazanie pozwanemu złożenia jednokrotnego oświadczenia na profilu spółki (...) S.A. na portalu rozmiarem czcionki nie mniejszym niż „20” o treści: (...) S.A. przeprasza (...) Sp. z o. o. ul . (...), (...)-(...) K. za zamieszczenie na swoim profilu na portalu www.facebook.com informacji o oświetleniu indukcyjnym pod wiatą stacji benzynowej przy ul . (...) w K. sugerującej, że dostawcą i wykonawcą tego oświetlenia był (...) S.A., gdy tymczasem dostawcą i wykonawcą tego oświetlenia był (...) Sp. z o. o. ul . (...) , (...)-(...) K. - co stanowiło ze strony (...) S.A. czyn nieuczciwej konkurencji” i utrzymywanie tego wpisu na profilu spółki (...) S.A. na portalu przez okres 6 miesięcy. Jako podstawę prawną tak sformułowanego roszczenia strona powodowa wskazała art. 3, art. 10 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji.

Strona powodowa wystąpiła o udzielenie zabezpieczenia tak sformułowanego roszczenia poprzez nakazanie pozwanemu usunięcia wpisu umieszczonego na portalu , dotyczącego oświetlenia indukcyjnego pod wiatą stacji benzynowej przy ul . (...) w K. do czasu zakończenia postępowania sądowego.

Postanowieniem z dnia 28 czerwca 2012r. w sprawie sygn. akt IX GC 426/12 Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IX Gospodarczy oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia, argumentując, że strona powodowa jako agent nie nabyła praw do dystrybuowanych przez siebie przedmiotów, co oznacza, że strona pozwana reklamując oświetlenie ledowe, zakupione przez właścicieli stacji benzynowej przy ul . (...) za pośrednictwem spółki (...), nie popełnia czynu legitymującego stronę powodową do żądania zaniechania tych działań. W świetle powyższego Sąd I instancji uznał powództwo na obecnym etapie postępowania za niewiarygodne, a wniosek o udzielenie zabezpieczenia za bezzasadny wobec niespełnienia przesłanki uprawdopodobnienia żądania w rozumieniu art. 730 ¹ § 1 k.p.c.

Powyższe postanowienie w całości zaskarżyła strona powodowa, wnosząc o zmianę wydanego orzeczenia poprzez uwzględnienie wniosku o udzielenie zabezpieczenia poprzez nakazanie pozwanemu usunięcia wpisu umieszczonego na portalu , dotyczącego oświetlenia indukcyjnego pod wiatą stacji benzynowej przy ul . (...) w K. do czasu zakończenia postępowania sądowego, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, w wysokości według norm prawem przepisanych.

Strona powodowa zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła obrazę przepisów prawa, a to art. 730 w zw. z art. 755§ 1 k.p.c. poprzez nieudzielenie zabezpieczenia roszczeń powoda pomimo spełnienia wszelkich wymagań do jego udzielenia, art. 730 ¹ § 1 k.p.c. poprzez bezpodstawne przyjęcie, iż powód nie uprawdopodobnił żądania udzielenia zabezpieczenia, a nadto art. 758 i nast. k.c. przez ich zastosowanie, a to bezpodstawne przyjęcie, iż firma (...) Sp. z o.o. jest „agentem” i nie posiada interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia roszczenia na swoją rzecz.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżone postanowienie zapadło w postępowaniu, w którym Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał istoty sprawy, tj. nie dokonał oceny przesłanek zabezpieczenia. Uzasadnienie zaskarżonego postanowienia Sąd pierwszej instancji ograniczył do stwierdzenia, że powodowi, jako podmiotowi, działającemu na podstawie umowy agencji, uregulowanej w art. 758 k.c. i następne, nie przysługuje legitymacja czynna w niniejszej sprawie. Sąd Okręgowy nie rozważył kwestii zaistnienia w sprawie przesłanek udzielenia zabezpieczenia, bowiem pozostając w mylnym przekonaniu ograniczył się jedynie do zbadania zagadnienia legitymacji procesowej strony powodowej, w konsekwencji czego przedwcześnie oddalił wniosek. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz twierdzenia strony powodowej nie pozwalają zaś na przyjęcie, by skarżąca spółka, prowadząc działalność gospodarczą, polegającą m.in. na sprzedaży i wykonywaniu instalacji elektrycznych (k. 27 akt) występowała w charakterze agenta w rozumieniu art. 758 § 1 k.c. Wniosku powyższego nie sposób wysnuć z zawartego w pozwie stwierdzenia, że Firma (...) sp. z o.o. jest dystrybutorem m.in. systemów oświetleniowych opartych na technologii L. i indukcyjnej” (k. 3 akt).

Umowa o dystrybucję jest umową nienazwaną, która wykształciła się w obrocie gospodarczym. Dystrybutor jest samodzielnym przedsiębiorcą, który podejmuje się stałej sprzedaży określonych towarów, najczęściej markowych, pochodzących od określonego producenta, na określonym rynku. Cechami charakterystycznymi takiej umowy są: jej stałość, zobowiązania akcesoryjne (promocja towarów, włączenie do sieci dystrybucyjnej, stosowanie się do wskazówek producenta, wzajemna lojalność) i charakter ramowy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 lipca 2005 r. III CK 3/05). Dystrybutor w zakresie sprzedaży występuje we własnym imieniu, działa na własny rachunek, ale w interesie własnym i producenta. Umowę taką kwalifikuje się jako umowę o samodzielne pośrednictwo w obrocie gospodarczym i należy ją odróżnić od umowy agencji, uregulowanej w art. 758 i nast. k.c.

Kwalifikując działalność strony powodowej jako agenta, pośredniczącego przy zawieraniu umów, Sąd nie dokonał bliższej analizy charakteru prowadzonej przez powoda działalności, czym doprowadził do naruszenia art. 758 § 1 k.c. Wskazać w tym miejscu należy, że stosownie do art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji legitymacja czynna w sprawie przysługuje przedsiębiorcy, którego interes został zagrożony na skutek działań pozwanego. Skrótowość rozważań Sądu Okręgowego oraz brak jakichkolwiek ocen i argumentów dotyczących spełnienia przesłanek uprawdopodobnienia roszczenia, opartego na przepisach ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji prowadzą do wniosku, że koniecznym jest uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji w celu ponownego, prawidłowego rozpoznania wniosku na gruncie przywołanych przez uprawnionego przepisów, przy uwzględnieniu istniejącego w sprawie materiału dowodowego, treści samego spornego roszczenia oraz argumentacji strony powodowej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżone postanowienie i przekazał sprawę w zaskarżonym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji na zasadzie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c.