Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSA Andrzej Żelazowski

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2024 r. w Krakowie na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. (...) sp. k. w M.

przeciwko R. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 3 marca 2022 r., sygn. akt IX GC 619/20

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 4.050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia zasądzającego koszty postępowania apelacyjnego, do dnia zapłaty;

3.  przyznaje adwokatowi Z. C. od Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego w Krakowie kwotę 4.050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt I AGa 121/22

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 15 maja 2024 r.

Strona powodowa (...) spółka z ograniczona odpowiedzialnością (...) spółka komandytowa w M. domagała się zasądzenia od pozwanego R. K. kwoty 128 190, 47 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 121 492, 79 zł od dnia 21 września 2019 r. do dnia zapłaty oraz od kwoty 6 697, 68 zł od dnia 31 października 2019 r. do dnia zapłaty oraz domagała się zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
W uzasadnieniu pozwu wskazała, że dochodzi roszczenia od pozwanego jako członka zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na zasadzie art. 299 kodeksu spółek handlowych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 26 maja 2020 r., sygn. akt (...) tut. Sąd uwzględnił roszczenie strony powodowej.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany R. K. wniósł o oddalenie powództwa w całości
W uzasadnieniu wskazał, iż (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. (dalej: „spółka”) padła ofiarą przestępstwa oszustwa, w wyniku którego pozbawiona została majątku, a w przedmiotowej sprawie prowadzone jest postępowanie przygotowawcze przez Prokuraturę w W.. Przy czym to wspólnik większościowy P. K. miał doprowadzić spółkę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem na swoją korzyść. Brak wykonania zobowiązania nastąpił zatem z przyczyn nieobciążających pozwanego.

Sąd Okręgowy ustalił, że pozwany R. K. pełnił funkcję członka zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. od powstania spółki, tj. w okresie od 27 sierpnia 2012 do 12 czerwca 2017 r., natomiast od 12 czerwca 2017 r. pełnił funkcję prezesa zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P.. Pozwany R. K. złożył do Sądu Rejestrowego pismo, w którym oświadczył, iż z dniem 17 grudnia 2018 r. składa rezygnację z wszystkich funkcji pełnionych w zarządzie (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P..

Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym (...)w K. XII Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego odmówił wszczęcia postępowania przymuszającego do złożenia wniosku o wykreślenie R. K. jako prezesa zarządu spółki wskazując, że R. K. nie wykazał skuteczności złożonej przez rezygnacji z funkcji prezesa zarządu spółki.

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2019 r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym (...) w K. XII Wydziale Gospodarczym Krajowego Rejestru Sądowego oddalił wniosek P. K. o ustanowienie kuratora dla (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P., wskazując, że rezygnacja R. K. z funkcji prezesa zarządu została uznana za nieskuteczną. W piśmie z dnia 23 maja 2019 r. referendarz sądowy również poinformował R. K., że jego pismo nie zawiera żadnych danych, które uzasadniałyby wykreślenie pozwanego z urzędu jako prezesa zarządu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P., nie wykazał bowiem złożenia prawnie skutecznej rezygnacji z funkcji prezesa zarządu.

Do czerwca 2018 r. pozwany R. K. jako prezes zarządu realnie interesował się sprawami (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P., w późniejszym okresie przestał interesować się spółką, a jego starania skupiały się na próbach rezygnacji z funkcji członka zarządu spółki.

Na przestrzeni roku 2017 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. w większości wywiązywała się ze zobowiązań o charakterze publicznoprawnym oraz zobowiązań kredytowych, przy czym stopniowo coraz bardziej wydłużał się czas spłaty zobowiązań wobec dostawców, a sytuacja finansowa spółki zaczęła się znacząco pogarszać w drugiej połowie 2017 r.

W okresie od stycznia 2018 r. do czerwca 2018 r. spółka zaprzestała realizacji płatności z tytułu składek na rzecz ZUS. I tak zadłużenie względem ZUS z tytułu składek, wynoszące 12 238,04 zł na koniec stycznia 2018 r., na koniec czerwca 2018 r. wynosiło już 76 516,66 zł. W pierwszym półroczu 2018 r. spółka miała również nierozliczone zobowiązania względem pracowników. Na koniec maja 2018 r. spółka posiadała łączne zadłużenie ze wszystkich tytułów wynoszące ok. 2 663 369, 32 zł, z czego z tytułu samych podatków, ceł, na rzecz ZUS oraz innych świadczeń wynosiło ono 137 402,72 zł. W pierwszym półroczu 2018 r. spółka była też dłużnikiem Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego w W.. W pierwszym półroczu 2018 r. znacząco wydłużył się czas spłaty zobowiązań względem dostawców, wynosił on ok. 300 dni.

R. K. jako członek Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. w trakcie pełnienia funkcji członka zarządu a później prezesa zarządu nigdy nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P..

Nakazem zapłaty z dnia 10 września 2018 roku Sąd Okręgowy w P., Wydział IX Gospodarczy, w sprawie o sygn. akt: (...) nakazał (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zapłacić (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (...) spółce komandytowej w K. kwotę 105.866,84 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonych od kwot: 33.605,32 zł od dnia 30 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty, 1.122,65 zł od dnia 16 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 1.416,71 zł od 16 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 532,11 zł od dnia 18 lutego 2018 roku od dnia zapłaty, 292,74 złotych od dnia 18 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 124,85 złotych od dnia 18 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 278,10 zł od dnia 18 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 8.599,99 złotych od dnia 18 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 254,86 złotych od dnia 18 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 778,22 zł od dnia 18 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 730,73 zł od dnia 25 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 726,43 zł od dnia 18 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 30 822,27 zł od dnia 15 lutego 2018 roku do dnia zapłaty, 8.745,30 zł od dnia 8 marca 2018 roku do dnia zapłaty, 4.382,85 zł od dna 10 marca 2018 roku do dnia zapłaty, 1.495,05 zł od dnia 4 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty, 4.909,45 zł od dnia 19 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty, 6.256,68 zł od dnia 20 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty, 792,53 zł od dnia 22 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty oraz 4.941,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Klauzula wykonalności została nadana nakazowi zapłaty w dniu 20 listopada 2018 roku. Postępowanie egzekucyjne (...) przed komornikiem sądowym przy Sądzie Rejonowym (...) w Krakowie S. H. zostało wszczęte na podstawie wniosku złożonego przez stronę powodową dnia 28 listopada 2018 roku. Postanowieniem z dnia 28 maja 2019 roku postępowanie egzekucyjne (...) zostało umorzone w całości ze względu na jego bezskuteczność.

Pismem datowanym na dzień 11 września 2019 r. strona powodowa wezwała pozwanego R. K. do zapłaty należności wynikających z prawomocnego nakazu zapłaty z dnia 10 września 2018 roku wydanego przez Sąd Okręgowy w P., Wydział IX Gospodarczy, w sprawie o sygn. akt: (...), tj. kwoty 128.190,47 zł, na którą to kwotę składały się: kwota 105.866,84 zł tytułem należności głównej, kwota 15.625,95 zł tytułem odsetek skapitalizowanych na dzień 10 września 2018 r., kwota 4.941,00 zł tytułem kosztów procesu, kwota 120,00 zł tytułem kosztów klauzuli wykonalności, kwota 286,68 zł tytułem kosztów egzekucji (...) oraz kwota 1.350,00 zł tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu egzekucyjnym (...)

Jako podstawę prawną żądania strona powodowa wskazała przepis art. 299 kodeksu spółek handlowych.

R. K. został wykreślony z Krajowego Rejestru Sądowego jako prezes zarządu spółki z dniem 10 kwietnia 2020 r. W dniu 26 lutego 2021 r. Sąd Rejonowy (...) w Krakowie powołał P. J. na kuratora (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. w trybie art. 42 kodeksu cywilnego.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy zważył, że roszczenie strony powodowej zasługiwało na uwzględnienie, zarówno co do zasady, jak i wysokości.
Przesłanką odpowiedzialności z art. 299 k.s.h. jest bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce. W niniejszej sprawie strona powodowa wykazała fakt całkowitej bezskuteczności postępowania egzekucyjnego (...) prowadzonego przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) w K.wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.. Pozwany R. K. nie wykazał żadnej z przesłanek zwalniających go z odpowiedzialności wymienionych w art. 299 §2 k.s.h.

Pozwany R. K. wskazując na bezzasadność wytoczonego przez stronę powodową roszczenia, powoływał się na fakt, iż w stosunku do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. zostało popełnione przestępstwo oszustwa, w związku z czym toczyło się karne postępowanie przygotowawcze. Pozwany podnosił w szczególności, iż nie można wymagać zrealizowania zobowiązania przez spółkę, która pozbawiona została majątku w drodze przestępstwa, natomiast gdyby nie doszło do popełnienia tegoż przestępstwa, spółka uregulowałby wszelkie swoje zobowiązania. Sąd wskazał, że podnoszone zarzuty po pierwsze nie zostały wykazane, a nadto pozostawały irrelewantne w świetle treści art. 299 § 2 k.s.h. Niezależnie bowiem od ewentualnego konfliktu pomiędzy wspólnikami spółki na pozwanym, jako prezesie zarządu, ciążył statuowany przepisami prawa upadłościowego obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie jej upadłości i obowiązek należytej dbałości o interesy spółki, a pośrednio również jej wierzycieli. Sytuacja finansowa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. zaczęła się systematycznie pogarszać w drugiej połowie 2017 r., już wtedy zobowiązania wobec dostawców zbliżały się do 300 dni opóźnienia. Od początku 2018 do czerwca 2018 r. zadłużenie spółki systematycznie narastało, posiadała zadłużenie względem pracowników, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. oraz wielu innych podmiotów, w tym strony powodowej. Bezspornym jest, niezależnie od późniejszych prób rezygnacji pozwanego z funkcji prezesa zarządu, zakończonych wykreśleniem z KRS dopiero z dniem 10 kwietnia 2020 r., iż w ciągu drugiej połowy 2017 r. co najmniej do końca czerwca 2018 r., a więc w okresie zaistnienia stanu niewypłacalności z art. 11 prawa upadłościowego, pozwany R. K. pełnił funkcję członka zarządu spółki, nie składając wniosku o ogłoszenie jej upadłości ani o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego. Na koniec maja 2018 r. kompleksowe zadłużenie spółki, narastające od drugiej połowy 2017 r. wynosiło wobec kilkudziesięciu podmiotów kwotę ok. 2 663 369, 32 zł.

Na zasądzoną kwotę składały się kwota 105.866,84 zł tytułem należności głównej, kwota 15.625,95 zł tytułem odsetek skapitalizowanych na dzień 10 września 2018 r., kwota 4.941,00 zł tytułem kosztów procesu, kwota 120,00 zł tytułem kosztów klauzuli wykonalności, kwota 286,68 zł tytułem kosztów egzekucji (...) oraz kwota 1.350,00 zł tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego w postępowaniu egzekucyjnym (...)

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o przepis art. 98 § 1 k.p.c. mając na względzie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu.

Pozwany w apelacji wniesionej osobiście, sprecyzowanej następnie przez pełnomocnika z urzędu ustanowionego w postępowaniu odwoławczym zarzucił zaskarżonemu wyrokowi:

1.  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 379 pkt 5 kpc przez pozbawienie możności obrony praw pozwanego w wyniku nierozpoznania złożonego przez pozwanego wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie, a w razie nieuwzględnienia powyższego zarzutu:

2.  nierozpoznanie istoty sprawy, a to zaniechanie ustalenia „czasu właściwego” do złożenia wniosku o upadłość Spółki (...) Sp. z o.o. i wpływu ewentualnego złożenia tego wniosku w odpowiednim czasie na poniesienie szkody przez wierzyciela

3.  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 233 kpc przez ocenę materiału dowodowego w sposób dowolny, a nie swobodny, a mianowicie stwierdzenie, iż pozwany ponosi winę za niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego, mimo iż materiał dowodowy, a w szczególności zeznania pozwanego oraz, załączone dokumenty z toczącego się postępowania przygotowawczego przeciwko P. K. wskazywały jednoznacznie, iż pozwany nie mógł realnie podejmować decyzji w sprawach spółki, albowiem podejmował je wspólnik większościowy- P. K.

4.  błędne ustalenie stanu faktycznego, a mianowicie przyjęcie, iż w sprawie nie wystąpiła przesłanka ekskulpacyjna z art. 299 par. 2 ksh in fine. a to, że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewydania postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo niezatwierdzenia układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu wierzyciel nie poniósł szkody w sytuacji, gdy z zeznań pozwanego oraz załączonych dokumentów z toczącego się postępowania przygotowawczego przeciwko P. K. wynikało jednoznacznie, iż w wyniku działań wspólnika większościowego spółka utraciła cały swój majątek, co oznacza, iż nawet gdyby po powzięciu powyższych wiadomości pozwany złożył wniosek o ogłoszenie upadłości to wierzyciel nic mógłby odzyskać swych wierzytelności

5.  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 232 zd. 2 kpc w zw. z art. 278 par. 1 kpc przez niedopuszczenie z urzędu dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia daty, w której spółka (...) Sp. z o.o. stała się niewypłacalna, a tym samym zaniechania ustalenia czy złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewydanie postanowienia o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego albo niezatwierdzenia układu w postępowaniu w przedmiocie zatwierdzenia układu wpłynęło na możliwość zaspokojenia roszczenia powoda.

Pozwany wniósł o:

1.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania na podstawie art. 386 par. 2 w zw. z art. 379 pkt 5 kpc

ewentualnie, w razie nieuwzględnienia powyższego wniosku:

1.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania na podstawie art. 386 par. 4 zd. 1 kpc

ewentualnie, w razie nieuwzględnienia powyższego wniosku:

2.  przeprowadzenie przez Sąd dowodu z opinii biegłego na okoliczność ustalenia daty, w której spółka (...) Sp. z o.o. stała się niewypłacalna oraz przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków wnioskowanych w osobistej apelacji pozwanego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności odnieść należy się do podniesionego w apelacji zarzutu naruszenia przepisów postępowania, a to art. 379 pkt 5 kpc przez pozbawienie możności obrony praw pozwanego w wyniku nierozpoznania złożonego przez pozwanego wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu w sprawie. Wskazać należy, ze wniosek pozwanego (z dnia 05 sierpnia 2020 r., k. 79) został prawidłowo rozpoznany przez sąd pierwszej instancji i oddalony postanowieniem z dnia 17 sierpnia 202 r. (k. 84). Postanowienie to nie zostało przez pozwanego zaskarżone. Podniesiony przez pozwanego zarzut pozostaje zatem całkowicie bezzasadny.

Odnosząc się do dalszych zarzutów apelacji Sąd Apelacyjny stwierdza, iż zarzuty dotyczące błędu w ustaleniach stanu faktycznego przyjętego za podstawę orzeczenia nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Okręgowy uwzględnił bowiem wszystkie przeprowadzone w tej sprawie dowody, wyciągnął z nich wnioski logiczne, poprawne, w sposób obiektywny, jak również staranny i wszechstronny rozważył wszystkie okoliczności ujawnione w toku tego postępowania, a także w oparciu o nie dokonał prawidłowych ustaleń, nie naruszając przepisów prawa materialnego i prawa procesowego. O poprawności tych wniosków, wbrew odmiennemu zapatrywaniu pozwanego świadczą pisemne motywy uzasadnienia skarżonego wyroku, w których zgodnie z wymogami art. 327 ¹ § 1 k.p.c. przedstawione zostały wszystkie okoliczności stanowiące jego podstawę, a także omówione dowody ze wskazaniem, dlaczego dano im wiarę. Sąd Okręgowy w uzasadnieniu dokładnie bowiem opisał proces decyzyjny i przyczyny, jakimi kierował się wydając skarżony wyrok. Zbędne było przy tym przeprowadzanie pozostałych dowodów wnioskowanych przez pozwanego stosownie do art. 235 ² § 1 pkt 2 i 5 k.p.c. bowiem istotne i kluczowe dla rozpoznania sprawy fakty zostały wyjaśnione za pomocą dowodów przeprowadzonych przez Sąd dowodów.

Przypomnieć należy, że ze sformułowanej w treści art. 233 §1 k.p.c. zasady swobodnej oceny dowodów wynika obowiązek wyprowadzenia z zebranego materiału dowodowego wniosków logicznie poprawnych i znajdujących pokrycie w dowodach, a do kryteriów oceny wiarygodności oraz mocy dowodowej należą: doświadczenie życiowe, poprawność logiczna oraz prawdopodobieństwo wystąpienia określonych zdarzeń. Jeżeli jednak z dowodów wyprowadza się wnioski logicznie poprawne oraz zgodne z zasadami doświadczenia życiowego, to ocena ta musi być uznana za prawidłową, chociażby w równym stopniu z tego samego materiału można byłoby wysnuwać wnioski odmienne. Stąd zarzuty apelacji, dla swojej skuteczności, nie mogą polegać na przedstawieniu przez skarżącego własnej wersji wydarzeń i wybiórczym przedstawieniu pewnych faktów, czy okoliczności. Skarżący musi więc wykazać, że oceniając materiał dowodowy, sąd in meriti popełnił uchybienie polegające na braku logiki w wiązaniu faktów z materiałem dowodowym albo też, że wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej lub, że sąd wbrew zasadom doświadczenia życiowego w ogóle nie uwzględnił jednoznacznych związków przyczynowych i skutkowych. Powyższe oznacza, że rolą skarżącego jest obalenie wersji zdarzeń przyjętych przez sąd orzekający, nie zaś zbudowanie własnej.

W ocenie Sądu Apelacyjnego Sąd I Instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne.

W niniejszej sprawie strona powodowa wykazała fakt całkowitej bezskuteczności postępowania egzekucyjnego (...) prowadzonego przez Komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) w Krakowie wobec (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.. Pozwany R. K. nie wykazał natomiast żadnej z przesłanek zwalniających go z odpowiedzialności wymienionych w art. 299 §2 k.s.h., powołując się jedynie na fakt, iż w stosunku do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. zostało popełnione przez wspólnika spółki przestępstwo oszustwa, w wyniku którego spółka pozbawiona została majątku, a gdyby nie doszło do popełnienia tegoż przestępstwa, spółka uregulowałby wszelkie swoje zobowiązania.

Sąd Okręgowy prawidłowo wywiódł, że podnoszone w tym zakresie zarzuty pozostawały irrelewantne w świetle treści art. 299 § 2 k.s.h. Niezależnie bowiem od ewentualnego konfliktu pomiędzy wspólnikami Spółki na pozwanym, jako prezesie zarządu, ciążył statuowany przepisami Prawa upadłościowego obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie jej upadłości i obowiązek należytej dbałości o interesy spółki, a pośrednio również jej wierzycieli.

Nie budzą nadto wątpliwości ustalenia Sądu Okręgowego odnośnie sytuacji finansowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P., a w szczególności, iż zaczęła się ona systematycznie pogarszać w drugiej połowie 2017 r., już wtedy zobowiązania wobec dostawców zbliżały się do 300 dni opóźnienia. Od początku 2018 do czerwca 2018 r. zadłużenie spółki systematycznie narastało, posiadała zadłużenie względem pracowników, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego w W. oraz wielu innych podmiotów, w tym strony powodowej. Jak prawidłowo wywiódł Sąd Okręgowy bezspornym jest, niezależnie od późniejszych prób rezygnacji pozwanego z funkcji prezesa zarządu, zakończonych wykreśleniem z KRS dopiero z dniem 10 kwietnia 2020 r., iż w ciągu drugiej połowy 2017 r. co najmniej do końca czerwca 2018 r., a więc w okresie zaistnienia stanu niewypłacalności, o którym mowa w art. 11 prawa upadłościowego, pozwany R. K. pełnił funkcję członka zarządu spółki, nie składając wniosku o ogłoszenie jej upadłości ani o wszczęcie postępowania restrukturyzacyjnego. Wskazać należy, że to na pozwanym spoczywał ciężar wykazania braku zawinienia w niezłożeniu wniosku o ogłoszenie upadłości i wykazania, że powód nie uzyskałby w postępowaniu upadłościowym, choćby zostało ono wszczęte we właściwym czasie, zaspokojenia swojej należności ze względu na brak wystarczającego majątku spółki. Zgłaszane przez pozwanego wnioski dowodowe w postaci zeznań świadków i opinii biegłego uznać należy po pierwsze za spóźnione stosownie do art. 381 k.p.c., gdyż nie było przeszkód aby pozwany zgłosił je w postępowaniu przez sądem pierwszej instancji. Wskazać także należy, że w żadnym razie nie było rzeczą sądu przeprowadzanie dowodu z opinii biegłego lub świadków z urzędu jak zarzuca pozwany w apelacji skoro inicjatywa dowodowa obciążała pozwanego i nie było jak wyżej wskazano żadnych przeszkód, aby takie dowody zawnioskować. Niezależnie od powyższego wskazać należy, że przeprowadzanie dowodu z opinii biegłego było zbędne bowiem w aktach sprawy znajduje się opinia biegłego dr M. T. (k. 268-301) sporządzona w sprawie sygn. akt (...) Prokuratury Rejonowej w W., z której jednoznacznie wynika jak przedstawiała się kondycja finansowa Spółki w okresie od połowy 2016 r. do lipca 2018 r., która stanowiła podstawę ustaleń dokonanych przez Sąd Okręgowy, i z której jednoznacznie nadto wynika, że w okresie, w którym pozwany pełnił funkcję prezesa zarządu Spółki zaistniały podstawy do ogłoszenia jej upadłości i gdyby upadłość została ogłoszona wcześniej nie doszłoby do narastania zadłużenia Spółki skutkującego niemożnością zaspokojenia wszystkich ciążących na niej zobowiązań wobec wierzycieli i z tytułu zobowiązań publicznoprawnych.

Z tych przyczyn Sąd Apelacyjny, na zasadzie art. 385 k.p.c., apelację oddalił.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzekł Sąd Apelacyjny na zasadzie art. 98 § 1, §1 ¹, §3 k.p.c. w zw. z §2 pkt 6 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu odwoławczym przez adwokata Z. C. orzekł Sąd Apelacyjny z uwzględnieniem wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 r. (SK 66/19, Dz. U. z 2020 r. poz. 769), a więc przy zastosowaniu § 2 pkt 6 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.