Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Sławomir Jamróg (spr.)
Sędziowie:	SSA Barbara Baran SSA Izabella Dyka
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Marta Sekuła

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2021 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) S.A. w W. jako następcy prawnego (...) Bank (...) S.A. w W.

przeciwko A. G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 25 października 2018 r. sygn. akt IX GC 409/18

1.  prostuje zaskarżony wyrok poprzez oznaczenie pierwotnej strony powodowej jako (...) Bank (...) S.A. w W.;

2.  oddala apelację;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz (...) Bank (...) S.A. w W. kwotę 8.100 zł (osiem tysięcy sto złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSA Barbara Baran SSA Sławomir Jamróg ` SSA Izabella Dyka

Sygn. akt I AGa 215/19

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna Oddział w W. domagała się zasądzenia od A. G. zapłaty kwoty 258 450,93 zł wraz z dalszymi odsetkami za opóźnienie naliczanymi wg czterokrotności stopy kredytu lombardowego od 18 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty, kwotę 8 010,86 zł z tytułu odsetek umownych zwykłych oraz kwotę 1 549,70 zł z tytułu odsetek umownych karnych za opóźnienie w zapłacie oraz wniosła o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Jako uzasadnienie podniosła, że zawarła z pozwanym prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) w Z. umowę o kredyt na kwotę 400 000 zł. Kredyt miał zostać płacony w 84 ratach do dnia 30.08.2021 r. Pozwany nie spłacił należności strony powodowej w całości, w związku z czym strona powodowa wypowiedziała umowę kredytu oraz wezwała pozwanego do zapłaty kwoty nieuiszczonej, jednakże bezskutecznie.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 8 marca 2018 roku sygn. akt (...), Sąd Okręgowy w K. uwzględnił roszczenie strony powodowej w całości.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz wniósł o zasądzenie od strony powodowej kosztów postępowania na swoją rzecz. Pozwany zarzucił brak wymagalności roszczenia strony powodowej, a to wobec braku skutecznego złożenia przez powoda pozwanemu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytu nr (...) (...). Wskazał, iż od września 2017r. nie mieszka na stałe pod adresem wskazanym w pozwie. W okresie od 11 października 2017 r. do 24 października 2017 r. był poszukiwany przez Policję na skutek zawiadomienia o jego zaginięciu, złożony przez członków jego rodziny. Po odnalezieniu go w G. nie wrócił już na stałe do Z.. Pozwany wskazał, że pomieszkuje w K., T..

Wyrokiem z dnia 25 października 2018 r. sygn. akt IXGC 409/18 Sąd Okręgowy w Krakowie zasądził od A. G. na rzecz strony (...) Bank Spółka Akcyjna w K. kwotę 268.011,49 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, liczonymi od kwoty 258 450,93 zł (dwieście pięćdziesiąt osiem tysięcy czterysta pięćdziesiąt złotych 93/100) od dnia 18 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty (pkt I) i zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kotwę 24.218,00 zł, - tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt II).

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 września 2014 r. (...) Bank (...) S.A Oddział w W. udzielił pozwanemu kredytu w kwocie 400 000 zł na podstawie Umowy nr (...) (...). Celem kredytu było finansowanie inwestycji związanych z rozwojem działalności gospodarczej zawodów specjalnych zwanych dalej „profesjonalistami” oraz dodatkowo finansowanie składki ubezpieczeniowej A. (...) (...) w wysokości 15 200 zł. Termin spłaty kredytu ustalono do 30 sierpnia 2021 r. Jako adres doręczeń dla kredytobiorcy został wpisany: ul. (...) Z.. Spłata rat kredytu następowała w systemie rat równych.

(...) Bank (...) S.A. dla przedsiębiorców wskazywał punkcie 1.3.2, że kredytobiorca będzie każdorazowo powiadamiać listem poleconym o zmianie swojego adresu do doręczeń, pod rygorem uznania korespondencji wysłanej pod dotychczasowy znany adres do doręczeń za skutecznie doręczony z upływem 5 dniu od daty jej nadania. W punkcie 8.1.1.1. wskazano, że w przypadku gdy kredytobiorca opóźnia się z zapłatą w całości lub w części jakiejkolwiek wierzytelności pieniężnej Banku wobec Kredytobiorcy Bank wystosuje wezwanie do zapłaty zaległej należności, natomiast jeżeli Kredytobiorca opóźni się z zapłatą jakiejkolwiek raty kapitałowej, raty odsetkowej albo kapitałowo- odsetkowej ponad 14 dni pomimo wystosowania przez Bank „Wezwania do zapłaty” i wyznaczenia w nim dodatkowego terminu 7 dni – po bezskutecznym upływie tego dodatkowego terminu Bank może wypowiedzieć umowę kredytu w całości lub w części bez zachowania terminów wypowiedzenia. Bank może również wypowiedzieć umowę kredytu w całości lub w części w bez zachowania terminów wypowiedzenia w przypadku stwierdzenia przez Bank, że istnieje zagrożenie braku terminowej spłaty wykorzystanej części kredytu spowodowanej (…) zaprzestaniem przez Kredytobiorcę terminowego regulowania swoich zobowiązań(…). Okres wypowiedzenia wynosi 30 dni

W związku z utrzymującym się brakiem spłaty przeterminowanego zadłużenia wynikającego z zawartej umowy z dnia 3 września 2014 r., strona powodowa wezwała pozwanego w dniu 17 września 2017 r. do zapłaty. Wskazała tamże, iż saldo zadłużenia na dzień wystawienia wezwania wynosiło 9099,79 zł, odsetki umowne w kwocie 2644,13, odsetki od kapitału wymagalnego to 91.08 zł. Jednoczenie bank poinformował, że brak zadłużenia przeterminowanego wraz z dalszymi odsetkami spowoduje skierowanie sprawy na drogę postępowania sądowo – egzekucyjnego , w tym wypowiedzenie umowy łączącej pozwanego z bankiem, postawienie całości należności w stan natychmiastowej wymagalności i rozpoczęcie naliczania od całości kapitału odsetek wg stopy zadłużenia przeterminowanego. Kwota zadłużenia kapitałowego na dzień 17 września 2017r. wynosiła 258 450,93 zł.

Sąd Okręgowy wskazał, że strony łączyła umowa kredytu. Na jej podstawie Bank zobowiązał się udostępnić określoną kwotę na określony cel oraz czas, a kredytobiorca zobowiązał się wykorzystać kredyt zgodnie z jego przeznaczeniem oraz zwrócić pobraną kwotę wraz z należnym bankowi wynagrodzeniem w postaci prowizji i odsetek. Pozwany pomimo obowiązku umownego nie spłacił w całości zaciągniętego kredytu, a jego zadłużenie wyniosło na dzień 21 lutego 2017 roku łączną kwotę 268 011,49 zł, w tym kwota 258450,93 zł z tytułu niespłaconego kapitału.

Za niezasadny Sąd pierwszej instancji uznał zarzut pozwanego, że umowa nie została wypowiedziana w sposób prawidłowy. Sąd zwrócił uwagę, że pozwany zmieniając miejsce swojego zamieszkania określone w umowie winien był o tym fakcie powiadamiać każdorazowo bank. Okoliczność ta wynika z regulamin kredytu pkt 1.3.2 zgodnie. Pozwany podpisując z bankiem umowę kredytu zapoznał się z regulaminem banku i był zobowiązany do jego przestrzegania. Nie ulega wątpliwości, że pozwany zaprzestał spłaty rat kredytu, a strona powodowa odwołując się do punktu 8.1. Regulaminu najpierw wezwała pozwanego do spłaty przeterminowanego zadłużenia w terminie 14 dni , pozwany nie zastosował się do powyższego wezwania i zgodnie z ustępem 8.1.1.2 regulaminu Bank wyznaczył pozwanemu dodatkowy 7 –dniowy termin do zapłaty zadłużenia wskazując, iż brak zapłaty spowoduje wypowiedzenie umowy kredytu w całości albo w części bez zachowania terminu wypowiedzenia . Przesłanka wypowiedzenia wystąpiła w niniejszej sprawie, albowiem pozwany zalegał z zapłatą wymagalnych rat kredytu. Wobec braku realizacji przez pozwanego obowiązku informacyjnego strona powodowa miała wszelkie podstawy do tego aby kierować korespondencję na dotychczasowy adres pozwanego wskazany w umowie. Okoliczność, iż oświadczenie powoda nie zostało przez pozwanego odebrane jest więc następstwem niedopełnienia przez niego obowiązku poinformowania powoda o zmianie adresu. W związku z tym konsekwencje zaniedbania pozwanego nie mogą wywoływać ujemnych dla powoda skutków prawnych.

Sąd Okręgowy uznał więc żądanie strony powodowej za całkowicie uzasadnione .

Jako podstawę rozstrzygnięcia o kosztach powołano art. 98 k.p.c.

Apelację od tego wyroku wniósł pozwany zaskarżając wyrok w całości i zarzucając :

1. nierozpoznanie istoty sprawy na skutek błędnego przyjęcia, że umowa została wypowiedziana a Sąd zaniechał przeprowadzenia dowodów na te okoliczności,

2. naruszenie art. 230 k.p.c. poprzez niezbadanie kwoty dochodzonej pozwem i wadliwe przyjęcie, że:

- pozwany nie zakwestionował wysokości tej kwoty, mimo, ze samo dokonanie sprzeciwu od nakazu zapłaty powinno zostać ocenione jako zakwestionowanie roszczenia co do zasady oraz co do wysokości,

- błędne obliczenie kosztów,

- brak przedstawienia przez stronę powodową rzetelnych, mogących stanowić dowód w sprawie dokumentów dotyczących kwoty należnej od Pozwanego,

- pominięcie przez Sąd Okręgowy braku mediacji.

- powołanie się w wyroku na art. 353 k.c.

Pozwany wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Krakowie, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania za obie instancje.

W toku postępowania apelacyjnego (...)Bank(...) poinformował o nabyciu od strony powodowej zorganizowanej części przedsiębiorstwa strony powodowej, przedkładając wyciąg aktu notarialnego objęty rep. (...) z oświadczenia strony powodowej z dnia 14 listopada 2018r. Rep. (...) dotyczącego pozycji nr (...)załącznika (...) A do oświadczenia z dnia 14 listopada 2018r. Rep. (...) z którego wynika, że pozycja nr (...) załącznika dotyczy wierzytelności przysługującej stronie powodowej z umowy(...) (...).

Bank (...)wyraził gotowość wstąpienia do sprawy w miejsce strony powodowej, a na wypadek braku zgody pozwanego zgłosił interwencję uboczną po stronie powodowej. Bank (...) przedłożył odpis z KRS , z którego wynika, że pod numerem wpisu ujawniono podział (...) B. (2) (...) S.A. w trybie określonym w art. 529§1 pkt 4 ksh i ujawniono przejęcie na rzecz (...) Bank (...) S.A. w W. części majątku w formie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w zakresie określonym w planie podziału (k233). Okoliczność potwierdzającą przeniesienie wydzielonej części przedsiębiorstwa i wstąpienie przez (...) Bank (...) S.A. w prawa wierzyciela potwierdził (...) B. (2) (...) S.A. podając, że nabycie praw przez Bank (...) nastąpiło w trybie art. 529§1 k.s.h. (k.253). Bank (...) (...) wniósł o uwzględnienie żądania pozwu i o zasądzenie kosztów postepowania apelacyjnego.

Pozwany nie oświadczył się w kwestii zezwolenia na wstąpienie Bank (...) do procesu.

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny uznał za własne ustalenia Sadu Okręgowego i zważył co następuje:

Z uwagi na fakt, że doszło do nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez przeniesienie części majątku spółki dzielonej na istniejącą spółkę (podział przez wydzielenie) o jakim mowa w art. 529§1 pkt 4 ksh w zw. z art. 124 ust. 3 Prawa bankowego, Sąd Apelacyjny uznał, że wykazano ogólną sukcesję prawną w odniesieniu do wierzytelności objętej pozwem i planem podziału ( art. 531 § 1 k.s.h.). Wykazano więc przesłanki do przyjęcia wejścia do toczącej się już sprawy z udziałem spółki objętej podziałem w miejsce spółki dzielonej, bez koniecznego zezwolenia strony przeciwnej (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 27 marca 2014 r. III CSK 181/13 LEX nr 1472280 i z dnia 27 listopada 2019 r. II CSK 707/18 LEX nr 2775624). Bez znaczenia była więc zgoda pozwanego na wstąpienie (...) Bank (...) S.A. w W..

W konsekwencji nie nadano biegu interwencji ubocznej, uznając stan legitymacji czynnej (...) Bank (...) S.A. w W. po stronie powodowej w miejsce(...) B. (2) (...) S.A. w W. ( w zaskarżonym wyroku omyłkowo określono siedzibę w K., co wymagało sprostowania).

Nie są zasadne zarzuty pozwanego kwestionujące skuteczność wypowiedzenia umowy kredytowej. Ostateczne wezwanie do zapłaty z pouczeniem o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzacje i uprzedzenie o możliwości wypowiedzenia zostało skierowane do pozwanego na wskazany w umowie kredytowej adres korespondencyjny. Adres ten był także wskazanym w umowie miejscem zamieszkania pozwanego (k.40-41). Przesyłka ta była awizowana. Także awizowana była przesyłka kierowana na adres przy ul. (...) w Z., zawierająca oświadczenie o wypowiedzeniu umowy (k.36-39). Należy podkreślić, że oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła się ona zapoznać z jego treścią (art. 61§1 kc). Z tą chwilą wywiera skutki, chyba że składający oświadczenie określił inny termin jego skuteczności. W rozumieniu art. 61 § 1 k.c. możliwość zapoznania się z treścią oświadczenia przez adresata nie może być utożsamiana z rzeczywistym zapoznaniem się przez niego z tym oświadczeniem, co oznacza, że skuteczne złożenie oświadczenia woli następuje także w sytuacji, w której co prawda adresat oświadczenia woli nie zna jego treści, ale miał realną możliwość zapoznania się z nią, gdyż doszła ona do niego w taki sposób, że mógł się z nią zapoznać (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2017 r. III CSK 148/16 LEX nr 2352146). Dopuszczona w orzecznictwie została możliwość zastosowania do składania i przyjmowania oświadczeń woli w sferze prawa materialnego tzw. doręczeń zastępczych w rozumieniu kodeksu postępowania cywilnego (por. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 września 2016 r. II CSK 750/15 LEX nr 2182659). Jeżeli adresat z własnej woli nie odbiera z urzędu pocztowego, należy uznać, że miał możliwość zapoznania się z jej treścią i z możliwości takiej z własnej woli nie skorzystał (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 1996 r., I PKN 36/96, OSNAPUS 1997, nr 14, poz. 251, z dnia 13 grudnia 1996 r., I PKN 41/96, OSNAPUS 1997, nr 13, poz. 268, z dnia 23 stycznia 1998 r., I PKN 501/97, OSNAPUS 1999, nr 1, poz. 15, z dnia 20 stycznia 2004 r., II CK 358/02, "Wokanda" 2004, nr 9, s. 6, z dnia 5 października 2005 r., I PK 37/05, OSNP 2006, nr 17-18, poz. 263 ), z dnia 17 marca 2010 r.II CSK 454/09 OSNC 2010/10/142 .

Dla obalenia domniemania faktycznego możliwości odebrania przesyłki i zapoznania się z przesyłką awizowaną w dniu 27 września 2019r. oraz awizowaną w dniu 12 października 2017r. nie miały znaczenia podnoszone w sprzeciwie twierdzenia, że po 20 września 2017r. pozwany opuścił miejsce zamieszkania w Z. i został odnaleziony w G. w dniu 24 września 2017r. Należy bowiem dostrzec, że jak wynika z twierdzeń powoda w tamtym okresie nie utracił on możliwości podejmowania działań w celu ochrony swych interesów, nie utracił możliwości przemieszczania się i przebywał również w K. i T.. Oświadczenie A. G. z dnia 13 marca 2018r. (k.104) , że nie przebywał on stale pod adresem zameldowania przy ul. (...) nie świadczy obiektywnie o zamiarze zmiany miejsca pobytu. Czasowy pobyt w innych miejscach nie jest bowiem wystarczający do przyjęcia zmiany miejsca zamieszkania. Oświadczenie pozwanego wskazuje tylko na czasową zmianę tzw. corpus a nie animus. Pozwany nie przedstawił dowodów wskazujących, że wyprowadził się z Z. na stałe, albowiem dokonywanie pojedynczych transakcji handlowych w innych miastach, nie stanowi jeszcze o zmianie centrum życiowego. Z pisma z dnia 26 czerwca 2019r. (k 236) wynika zaś, że Z. nadal jest miejscem zamieszkania A. G. i mieszka on właśnie pod adresem ul. (...) w Z..

Najbardziej jednak istotne dla sprawy jest, że umowa wskazywała ten adres ul. (...) jako adres do korespondencji (k.28). Tam tez była kierowana korespondencja mająca znaczenie dla wymagalności obowiązku zapłaty związanej z wypowiedzeniem kredytu. Pozwany powinien więc wykazać, że pomimo należytej staranności nie miał realnej możliwości odbioru korespondencji w Z., która przecież była awizowana i do chwili zwrotu przechowywana w urzędzie pocztowym. Same zaś twierdzenia zawarte w sprzeciwie, że pozwany przebywał w K. i w T. a nawet w G. wskazują, że miał on możliwość podróżowania i podejmowania czynności we własnym interesie. Pozwany przebywał w szpitalu dopiero od dnia 6 lutego 2018r. (k.78 i k. 155). A. G. nie przedstawił więc żadnych dowodów, że z przyczyn zdrowotnych nie mógł, choćby tylko okresowo, sprawdzać przesyłanej do niego korespondencji na adres do doręczeń i przechowywanej w urzędzie pocztowym. Nic nie stało na przeszkodzie, by pozwany okresowo pojawiał się w Z., choćby tylko po to by odebrać przesyłki, tym bardziej, że Z. było także miejscem siedziby prowadzonej przez pozwanego działalności gospodarczej(k.28). Pozwany nie wykazał też obiektywnych przeszkód do wskazania stronie powodowej innego miejsca zamieszkania czy nowego adresu korespondencyjnego. Strona powodowa zaś nie miała obowiązku poszukiwania A. G. i nie może ponosić ujemnych konsekwencji braku należytej staranności kredytobiorcy.

Wypowiedzenie w tym przypadku zostało doręczone z chwilą upływu terminu do odebrania przesyłki (awizowanej po raz pierwszy w dniu 24 grudnia 2017r.). Termin do odbioru przesyłki upływał w dniu 8 grudnia 2017r. Skutek wypowiedzenia powstał więc na dzień 8 stycznia 2018r.

Nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 230 k.p.c. Wbrew zarzutom apelacji pozwany w sprzeciwie nie oświadczył się co do wysokości zadłużenia i Sąd mógł uznać twierdzenia strony powodowej za przyznane. Ustalenia jednak co do stanu zadłużenia zostały oparte na dokumentach prywatnych tj. zestawieniu należności i dotyczących spłaty kredytu. Odpis umowy o kredyt został również przedłożony w sprawie (k.73), a zgodność z oryginałem tego dokumentu nie została zakwestionowana. Z treści umowy kredytowej jednoznacznie wynika, że pozwany zaciągnął kredyt na kwotę 400.000 zł. Umowa wskazywała też sposób oprocentowania. Źródło więc i wysokość początkowa wierzytelności została wykazana. Niewątpliwie powołane przez Sąd Okręgowy zestawienie należności, ale także i wypowiedzenie kredytu, które również stwierdza stan zadłużenia (na dzień 17 listopada 2017r), stanowią dokumenty prywatne. Nie są to więc dokumenty, z którymi związane jest domniemanie prawdziwości złożonego tam oświadczenia. Są to jednak dowody podlegające ocenie i mogły w zestawieniu z danymi o wysokości zaciągniętego kredytu stanowić podstawę do określenia stanu zadłużenia względem (...) B. (2) (...) S.A. w W. na tamtą chwilę. Ewentualne skutki prawne większego rozmiaru spłaty, niż wynika to z dokumentu przedłożonego przez stronę powodową, mógł wywodzić tylko pozwany, jego więc na podstawie art. 6 k.c. obciążał dowód wykazania, że doszło do wygaśnięcie długu w szerszym zakresie, niż wynikało to z twierdzeń strony powodowej. To pozwanego obciążał dowód wykazania umorzenia długu w większym rozmiarze. Obowiązek ten miał zresztą także znaczenie dla określenia braku podstaw wypowiedzenia. Strona powodowa nie mogła bowiem wykazać okoliczności negatywnej tj. niedokonywania spłaty. To pozwany powinien wykazać, że regularnie spłacał dług. Załączone zaś przez niego dowody wpłaty nie dotyczyły rachunku kredytowego. W sytuacji wykazania zaciągnięcia zobowiązania kredytowego ciężar wykazania że wierzytelności z tego tytułu jest niższa niż wynika to z zapisów księgowych banku zasadniczo spoczywa na dłużniku. Dopiero ewentualne podważenie wiarygodności dokumentów bankowych mogło mieć znaczenie dla podważenia oceny dowodów dokonanej w niniejszej sprawie.

Zgodnie z art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz.U.2012.1376 t.j. ze zm.) kredytobiorca zobowiązany jest do korzystania z kredytu na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Skoro więc pozwany kredytu nie spłacał długu, bank miał podstawy, po uprzednim uprzedzeniu pozwanego, do złożenia jednostronnego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytowej. W konsekwencji zasadne było uwzględnienie żądania pozwu. Tu Sąd drugiej instancji jedynie ubocznie zauważa, że fakt zamieszczenia regulacji dotyczącej umowy kredytowej poza kodeksem cywilnym nie oznacza, że była to (jak przyjął sąd pierwszej instancji) umowa nienazwana. Niedotrzymanie przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu dawało, zgodnie z art. 75 prawa bankowego podstawę do wypowiedzenia umowy kredytu. Wypowiedzenie zaś tworzyło wymagalność zwrotu całego pozostałego do spłaty kapitału i zapłaty odsetek określonych w umowie.

Podnoszony przez pozwanego brak mediacji nie miał wpływu na rozstrzygnięcie. Nie była to bowiem formalna przeszkoda do nadania sprawie dalszego procesowego biegu, a w aspekcie nieskorzystania przez pozwanego z możliwości złożenia wniosku restrukturyzacyjnego ewentualna mediacja była bezprzedmiotowa.

W konsekwencji Sąd Apelacyjny oddalił na podstawie art. 385 k.p.c. apelację jako niezasadną, przy uwzględnieniu następstwa (...) Bank (...) S.A. w W. i orzekł o kosztach postępowania apelacyjnego w oparciu o art. 98§1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391§1 k.p.c. i przy zastosowaniu §2pkt

7 i §10 ust.1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015r. poz. 1800 ze zm.

SSA Barbara Baran SSA Sławomir Jamróg SSA Izabella Dyka