Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2022 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Kamil Grzesik
Protokolant:	Katarzyna Mitan

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2022 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) spółce z o.o. w K.

o stwierdzenie nieważności uchwał

na skutek apelacji strony pozwanej w części dotyczącej punktu I wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 29 czerwca 2020 r. sygn. akt IX GC 1113/18

1.  prostuje oczywistą omyłkę pisarską w punkcie I wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2020 roku sygn akt IX GC 1113/18, w ten sposób, że słowa:„z dnia 18 lipca 2018 roku, oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym w formie aktu notarialnego przez K. B., notariusza w K. nr (...) zastąpić słowami „ z dnia 1 sierpnia 2018 roku, oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym przez K. B., notariusza w K. nr. (...)

2.  prostuje oczywistą omyłkę pisarską w punkcie II wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2020 roku sygn akt IX GC 1113/18, w ten sposób, że słowa:„ z dnia 18 lipca 2018 roku, oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym w formie aktu notarialnego przez K. B., notariusza w K. nr (...) zastąpić słowami „ z dnia 1 sierpnia 2018 roku, oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym przez K. B., notariusza w K. nr.(...)

3.  prostuje oczywistą omyłkę pisarską w punkcie III wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 29 czerwca 2020 roku sygn akt

IX GC 1113/18, w ten sposób, że słowa:„z dnia 18 lipca 2018 roku, oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym w formie aktu notarialnego sporządzonym przez K. B., notariusza w K. nr (...) zastąpić słowami „z dnia 1 sierpnia 2018 roku, oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym przez K. B., notariusza w K. nr. (...)

4.  oddala apelację;

5.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 810 zł (osiem dziesięć złotych ) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSA Kamil Grzesik

Sygn. akt I AGa 221/20

Uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie

z 21 października 2022 roku

Wyrokiem 29 czerwca 2020 r. Sąd Okręgowy w Krakowie stwierdził nieważność uchwały nadzwyczajnego walnego zgromadzenia wspólników (...)sp. z o.o. w K. z 18 lipca 2018 oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym w formie aktu notarialnego przez K. B., notariusza w K., nr Rep (...), w przedmiocie odwołania z funkcji wiceprezesa zarządu spółki (...) (pkt I); stwierdził nieważność uchwały nadzwyczajnego walnego zgromadzenia wspólników (...) sp. z o.o. w K. z 18 lipca 2018 oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym w formie aktu notarialnego przez K. B., notariusza w K., nr Rep (...), w przedmiocie zmiany umowy spółki (pkt II); stwierdził nieważność uchwały nadzwyczajnego walnego zgromadzenia wspólników (...) sp. z o.o. w K. z 18 lipca 2018 oznaczonej numerem (...)w protokole sporządzonym w formie aktu notarialnego przez K. B., notariusza w K., nr Rep (...), w przedmiocie przyjęcia tekstu jednolitego umowy spółki (pkt III); zasądził od pozwanego (...) sp. z o.o. w K. na rzecz powódki M. S. kwotę 7.097 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (pkt IV).

Sąd pierwszej instancji ustalił stan faktyczny szczegółowo zaprezentowany w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, z którego to uzasadnienia wynika, że:

- na nadzwyczajnym wlanym zgromadzeniu pozwanego 18 lipca 2018 r., zaprotokołowanym przez Notariusza K. B., prowadzącego kancelarię notarialną w K., nr Rep. (...), po przyjęciu porządku obrad zostały podjęte następujące uchwały: o odwołaniu powódki z funkcji członka zarządu pozwanego (nr (...)); o zmianie treści umowy spółki w zakresie siedziby spółki, kompetencji zgromadzenia wspólników, skreślenia oznaczonych zapisów par. 11 pkt 11, oraz określenia sposobu reprezentowania spółki przez zarząd, a także składania oświadczeń przez zarząd w przedmiocie praw i obowiązków spółki (nr (...)); przyjęcia jednolitego tekstu umowy spółki (nr (...)).

- na przedmiotowym walnym zgromadzeniu P. Ł. (1) działał za powódkę na podstawie pełnomocnictwa opatrzonego datą 20 czerwca 2018 r., miejscem wystawienia J. i podpisem powódki;

- protokołujący walne zgromadzenie notariusz zaświadczył, że wskazane pełnomocnictwo zostało przedłożone do aktu notarialnego zawierającego protokół zgromadzenia;

- powódka znała P. Ł. (1) z kontaktów towarzyskich, nie rozmawiała z nim w sprawie pełnomocnictwa do reprezentowania jej na zgromadzeniu wspólników;

- dokument pełnomocnictwa, na podstawie którego P. Ł. (1) działał za powódkę na przedmiotowym zgromadzeniu został przekazany mu przez P. J. (1);

- na dzień odbycia zgromadzenia, członkami zarządu pozwanego, a zarazem jego jedynymi wspólnikami, z równą ilością głosów byli powódka i P. J. (1);

- to, czy powódka rzeczywiście podpisała sporne pełnomocnictwo nie miało znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, zatem nie przeprowadzono dowodów w celu rozstrzygnięcia tej okoliczności;

W ustalonym przez siebie stanie faktycznym, po dokonaniu analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy stwierdził nieważność zaskarżonych uchwał przyjmując, że:

- zgodnie z art. 252 § 1 k.s.h. można żądać stwierdzenia nieważności uchwały, gdy jest ona sprzeczna z ustawą; art. 250 k.s.h. stanowi natomiast, że prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały przysługuje m.in. wspólnikowi, który nie był obecny na zgromadzeniu w przypadku jego wadliwego zwołania lub też powzięcia uchwały nieobjętej porządkiem obrad;

- sprzeczność uchwały z ustawą może odnosić się do sprzeczności samej jej treści z ustawą, jak i sposobu zwołania zgromadzenia, obradowania zgromadzenia, czy też sposobu podjęcia uchwały;

- treść zaskarżonych uchwał nie jest sprzeczna z ustawą;

- zgodnie z art. 243 k.s.h. wynika, że wspólnicy mogą uczestniczyć w zgromadzeniu oraz wykonywać prawo głosu przez pełnomocników, przy czym pełnomocnictwo musi być udzielone na piśmie pod rygorem nieważności i dołączone do księgi protokołu;

- z wymogu pisemności pełnomocnictwa wynika, że o zakresie umocowanie decyduje to co jest wyrażone w treści pełnomocnictwa. Nie decyduje więc faktyczny zamiar udzielającego umocowanie, jeżeli nie znalazł umocowania w treści pełnomocnictwa;

-pełnomocnictwo do zastępowania na zgromadzeniu, uczestnictwa w nim i wykonywania prawa głosu, nie obejmuje upoważnienia do zgody na odbycie zgromadzenia bez jego zwołania i przy tym decydowania o sprawach, które mają być poddane pod głosowanie;

-pełnomocnictwo powinno wskazywać zgromadzenie, którego dotyczy. Pełnomocnictwo nieograniczone (co do terminu i przedmiotu) do brania udziału i wykonywania prawa głosu na wszelkich zgromadzeniach, jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego jest bezwzględnie nieważne;

-w przedmiotowej sprawie umocowanie do wykonywania prawa głosu w toku zgromadzenia, oznacza, że chodzi o zagłosowanie na zgromadzeniu zwołanym przez uprawniony podmiot. Nie można z tego wywieźć, że pełnomocnik został umocowany do wyrażenia zgody na odbycie zgromadzenia i dodatkowo na konieczne w takim przypadku zdecydowanie co będzie przedmiotem takiego zgromadzenia;

- P. Ł. (1) wywiódł z treści przedłożonego pełnomocnictwa, że ma umocowanie do zdecydowania za powódkę o odbyciu zgromadzenia (bez jego zwołania) i wprowadzenia określonych przez siebie spraw do porządku obrad. Pełnomocnictwo, którym dysponował P. Ł. (1) nie uprawniało go do takiego postępowania;

- odbyte zgromadzenie i sporne uchwały naruszają art. 240 k.s.h., co prowadzi do nieważności zaskarżonych uchwał

Wyrok powyższy pozwana zaskarżyła w całości, wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa, zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego od Powódki na rzecz Pozwanej wg norm przepianych przed Sądem I i II instancji.

Apelująca zarzuciła:

I.  Na podstawie art. 368 § 1 (1) kpc — ustalenie faktów niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy poprzez:

• Przyjęcie, że pełnomocnictwo z dnia 20 czerwca 2018 r. udzielone P. Ł. (1) nie stanowiło podstawy do czynności, które podjął P. Ł. (1) w imieniu Powódki w zakresie zmiany przedmiotu działalności umowy spółki, siedziby spółki oraz odwołania ze składu zarządu spółki w toku Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, gdzie reprezentowany był cały kapitał zakładowy, a nikt nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

• Przyjęcie, że P. Ł. (1) jako pełnomocnik Powódki nie posiadał kompetencji do odbycia NZW w trybie art. 240 ksh pomimo, że zgodnie z umową spółki w § § 11 ust. 8 i 9 Umowy spółki każdy ze wspólników jest uprawniony do otwarcia zgromadzenia wspólników, a ponadto pełnomocnik został umocowany do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych w tym składania oświadczeń materialno-prawnych zgodnie w szczególności z przepisami Kodeksu spółek handlowych i Kodeksu cywilnego w zakresie udziałów Powódki w spółce (...) sp. z o.o. z katalogiem otwartym uprawnień poprzez określenie „w szczególności” do wykonywania prawa głosu ze stanowiących własność Powódki udziałów w spółce (...) sp. z o.o. i odbycia NZW;

•Przyjęcie że uchwały zostały podjęte na niezwołanym uprzednio zgromadzeniu w sytuacji gdy nie było podstaw do odbycia zgromadzenia w trybie art. 240 ksh pomimo, że w zakresie udzielonego pełnomocnictwa P. Ł. (1) był uprawniony do udziału w zgromadzeniu wspólników w trybie art. 240 ksh, a także P. Ł. (1) w zakresie udzielonego przez Powódkę pełnomocnictwa był uprawniony do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych z zakresem „w szczególności” do wykonywania prawa głosu w toku Zwyczajnego i Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników i odbycia tegoż zgromadzenia;

•Przyjęcie, że P. Ł. (1) na podstawie udzielonego pełnomocnictwa zwoływał NZW, albowiem ustalenia dotyczące odbycia zgromadzenia uzgodnione zostały pomiędzy Powódką i P. J. (2) czy k i em (jedynymi członkami zarządu i jedynymi wspólnikami);

•Przyjęcie, że pełnomocnictwo powinno wskazywać zgromadzenie którego dotyczy, co uniemożliwia udzielenie pełnomocnictwa nieograniczonego do uczestniczenia i wykonywania prawa głosu na wszelkich zgromadzeniach, a tak udzielone pełnomocnictwo nieformalnie przenosi prawa do wykonywania uprawnień korporacyjnych na inny pomiot, pomimo że Powódka me została ograniczona w wykonywania praw z udziałów Powódki w spółce (...), a brzmienie dyspozy•cji art. 243 §1 ksh nie wskazuje na konieczność posługiwania się przez pełnomocnika dokumentem pełnomocnictwa z którego ma wynikać uprawnienie do udziału tylko w jednym zgromadzeniu wspólników;

• Pełnomocnictwo udzielone prze Powódkę jest nieważne z uwagi na nieograniczony zakres i wykonywanie prawa głosi na wszelkich zgromadzeniach pomimo, że Powódka nie została ograniczona w osobistym wykonywaniu prawa głosu z przysługujących Powódce udziałów,

•Pełnomocnik uczestniczący w toku NZW w trybie art, 240 ksh dla podjęcia ważnych uchwał powinien posiadać uprawnienie do wyrażenia zgody na odbycie zgromadzenia, która to zgoda warunkuje, że dochodzi do zgromadzenia mimo braku jego zwołania pomimo, że uchwały można powziąć pomimo braku formalnego zwołania zgromadzenia wspólników, jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad, a pełnomocnik P. Ł. (1) w treści pełnomocnictwa posiadał umocowanie od Powódki do odbycia zgromadzenia;

•Przyjęcie, że wspólnicy spółki(...) sp. z o,o. nie rozmawiali o ustąpieniu Powódki z zarządu spółki (...) i zmianie sposobu reprezentacji pomimo, że dla dalszego prowadzenia wspólnej działalności w ramach sp, z o.o. (...) tj, bawialni dla dzieci wymagane było dokonanie zmiany przedmiotu działalności spółki, a nadto Powódka wnosiła o zmianę sposoby reprezentacji nie podejmując m.in. żadnej czynności w spółce m.in, nie zawarła z pracownikami pisemnych umów o pracę i/lub zlecenia;

•Brak ustalenia wpływu niepodjęcia uchwały zarządu o zwołaniu zgromadzenia wspólników w trybie art, 240 ksh na powzięcie uchwał (i ich treść) w toku NZW gdzie reprezentowany był cały kapitał zakładowy, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Przyjęcie, że ustalone w sprawie okoliczności faktyczne wskazują, że sposób zwołania NZW miał wpływ na treść zaskarżonych uchwał podjętych w toku NZW i przebieg NZW pomimo, że w toku NZW reprezentowany był cały kapitał zakładowy, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad, a w konsekwencji brak było podstaw do stwierdzenia ich nieważności uchwał;

II.  Na podstawie art. 368 § 1 (1) kpc nieustalenie faktów istotnych dla rozstrzygnięcia, a to że:

•Powódka nie posiadała legitymacji do zaskarżenia uchwał, albowiem uczestniczyła w toku Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (zwane dalej: NZW) poprzez pełnomocnika, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Brak formalnego zwołania NZW nie miał wpływu na treść podjętych uchwał z uwagi na reprezentację całego kapitału zakładowego w toku NZW przez pełnomocnika wszystkich wspólników, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Powódka upoważniła P. Ł. (1) do odbycia NZW i wykonywania prawa głosu w toku NZW z udziałów stanowiących własność Powódki;

•Nastąpiło przyjęcie uchwał w zakresie zmiany przedmiotu działalności, siedziby oraz składu zarządu spółki wobec przyjęcia przez Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że - do odbycia zgromadzenia i podjęcia na nim uchwał może dojść bez uprzedniego zwołania zgromadzenia, jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad (art. 240 k.s.h.), a zatem w takiej sytuacji przy obecności całego kapitału zakładowego wspólnicy decydują czy ma odbyć się zgromadzenie (i w tym zakresie P. Ł. (1)posiadał pełnomocnictwo udzielone przez Powódkę), a jeżeli tak (wyrażają zgodę) to jaki ma być przedmiot obrad, a następnie odbywają zgromadzenie podejmując uchwały przy obecności całego kapitału zakładowego;

•Zarząd spółki składający się z Powódki i P. J. (1) postanowił o zwołaniu nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników w celu zmiany umowy spółki w zakresie przedmiotu działalności, siedziby spółki oraz składu zarządu spółki, albowiem w przeciwnym wypadku Powódka i P. J. (2) mogliby prowadzić w ramach sp. z o.o. tzw. bawialni dla dzieci z uwagi na ograniczony zakres przedmiotu działalności spółki wskazany w umowie spółki w akcie założycielskim, a M. S. nie mogłaby podejmować czynności jako pracownik wobec braku uprzedniego zwołania NZW w celu wyboru pełnomocnika do zawarcia umowy o pracę z Powódką;

•Powódka nie posiada legitymacji do zaskarżenia uchwał z uwagi na udział w zgromadzeniu wspólników w trybie art. 240 ksh poprzez pełnomocnika P. Ł. (1), któremu udzieliła pełnomocnictwa do odbycia NZW o wykonywania prawa głosu;

•Powódka udzieliła pełnomocnictwa P. Ł. (1) do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych w zakresie stanowiących własność Powódki udziałów w spółce (...) co uprawniało pełnomocnika do wyrażenia zgody na odbycie NZW i powzięcie uchwał, pomimo braku formalnego zwołania zgromadzenia wspólników, albowiem cały kapitał zakładowy był reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•pełnomocnictwo z dnia 20 czerwca 2018 r. udzielone P. Ł. (1) stanowiło podstawę do czynności, które podjął P. Ł. (1) w imieniu Powódki w toku NZW w zakresie zmiany przedmiotu działalności; siedziby spółki i odwołania Powódki z funkcji wiceprezesa zarządu;

•P. Ł. (1) został umocowany przez M. S. do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych i Kodeksu cywilnego z udziałów Powódki w spółce (...) sp. z o.o. w tym do wyrażenia zgody na odbycie zgromadzenia bez formalnego zwołania i decydowania o sprawach które mają być poddane pod głosowanie w związku ze wskazaniem zakresu pełnomocnictwa „w szczególności”, a nie ograniczenia tylko do wykonywania prawa głosu z udziałów Powódki w spółce (...) sp. z o.o.;

•Wspólnicy uzgodnili potrzebę odbycia zgromadzenia wspólników w trybie art. 240 w celu zmiany przedmioty umowy spółki, siedziby i składu zarządu dokonując jego zwołania i wprowadzenia określonych spraw do porządku obrad,

III.  naruszenie przepisów prawa materialnego, a to:

•Art, 240 ksh w zw. z art. 250 ksh poprzez brak zastosowania skutkującego przyjęciem braku legitymacji Powódki do zaskarżenia uchwał, albowiem jeżeli cały kapitał zakładowy był obecny na zgromadzeniu i nie został zgłoszony sprzeciw, o którym mowa w art. 240 ksh, legitymację do wytoczenia powództwa mają tylko organy spółki i ich członkowie (art. 250 pkt 1 ksh), ewentualnie wspólnik w sytuacjach opisanych w art. 250 pkt 2 ksh;

•Art. 252 § 1 ksh w zw. z art. 250 punkt 4 ksh w zw. z art. 240 ksh w zw. z art. 243 § 1 ksh poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że Powódce przysługuje legitymacja do zaskarżenia uchwał pomimo, że uchwały zostały powzięte w toku zgromadzenia gdzie reprezentowany był cały kapitał zakładowy, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Art. 240 ksh w zw. z art. 243 § 1 ksh poprzez brak prawidłowego zastosowania, albowiem uchwały można powziąć pomimo braku formalnego zwołania zgromadzenia wspólników, jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Art. 240 ksh w zw. z art. 243 § 1 ksh poprzez brak prawidłowego zastosowania, albowiem brak uprzedniej uchwały zarządu o zwołaniu zgromadzenia nie ma wpływu na uchwały powzięte w toku NZW przeprowadzonego w trybie art. 240 ksh jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad.

•Art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 240 ksh w zw. z art. 2 ksh w zw. z art. 95 § 1 i 2 kc w zw. z art. 96 kc poprzez błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, że treść pełnomocnictwa z dnia 20 czerwca 2018 r. uniemożliwiała podjęcie uchwał zaskarżonych przez Powódkę przez pełnomocnika P. Ł. (1), a nadto że pełnomocnictwo udzielone przez Powódkę P. Ł. (1) jest nieważne;

•Art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 240 ksh poprzez błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, że pełnomocnik biorący udział w zgromadzeniu wspólników bez formalnego zwołania nie jest uprawniony do głosowania nad uchwałami i decydowania o sprawach poddanych pod głosowanie, gdy cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 240 ksh poprzez błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, że dla powzięcia uchwał podejmowanych w trybie art. 240 ksh pełnomocnik powinien posiadać upoważnienie do wyrażenia zgody na odbycie zgromadzenia bez jego zwołania i przy tym decydowania o sprawach, które mają być poddane pod głosowanie pomimo, że uchwały można powziąć pomimo braku formalnego zwołania zgromadzenia wspólników, jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 2 ksh w zw. z art. 95 § 1 i 2 kc w zw. z art. 96 kc poprzez błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, że pełnomocnictwo powinno wskazywać zgromadzenie którego dotyczy, a w konsekwencji nie może być pełnomocnictwem uprawniającym do uczestniczenia i wykonywania prawa głosu na zgromadzeniach bez ich wskazania w treści pełnomocnictwa;

•Art. 243 § 1. ksh w zw. z art. 2 ksh w zw. z art. 95 § 1 i 2 kc w zw. z art. 96 kc w zw. z art. 58 § 2 kc poprzez błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, że pełnomocnictwo do uczestniczenia i wykonywania prawa głosu na wszelkich zgromadzeniach jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, a przez to bezwzględnie nieważne pomimo, że Powódka nie została ograniczona w samodzielnej możliwości realizowania prawa z posiadanych udziałów, a jedynie udzieliła pełnomocnictwa nie ograniczając osobistej możliwości wykonywania praw z udziałów w spółce (...) sp. z o.o. w tym poprzez osobiste uczestnictwo w toku zgromadzeń wspólników;

•Art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 2 ksh w zw. z art. 95 § 1 i 2 kc w zw. z art. 96 kc w zw. z art. 58 § 2 kc poprzez nieprawidłowe zastosowanie wobec braku wskazania jakie zasady współżycia społecznego wpływają na nieważność pełnomocnictwa do brania udziału i wykonywania prawa głosu na wszelkich zgromadzeniach;

•Art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 2 ksh w zw. z art. 95 § 1 i 2 kc w zw. z art. 96 kc poprzez błędną wykładnię, że pełnomocnictwo nieograniczone przenosi nieformalnie prawa do wykonywania uprawnień na inny podmiot, gdy tymczasem w zakresie udzielonego pełnomocnictwa Powódka nie została ograniczona w zakresie osobistego wykonywania praw z posiadanych udziałów;

•Art. 240 ksh w zw. z art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 2 ksh w zw. z art. 95 § 1 i 2 kc w zw. z art. 96 kc poprzez błędną wykładnię skutkującą przyjęciem, że pomimo woli wspólników stanowiących 100% kapitału zakładowego działających przez pełnomocnika nie mogą zostać podjęte ważne uchwały z uwagi na nieprawidłowości w zwołaniu zgromadzenia - jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad.

•Art, 240 ksh poprzez brak zastosowania pomimo, że hipoteza normy prawnej z art. 240 ksh zakłada brak formalnego zwołania, a uchwały można powziąć jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Art. 235 § 1 ksh w zw. z art. 240 ksh poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że uchybienie w zakresie braku uchwały członków zarządu o zwołaniu zgromadzenia wspólników ma wpływ na powzięcie uchwał podjętych pomimo braku formalnego zwołania zgromadzenia wspólników w sytuacji, gdy cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad.

•Art. 240 ksh poprzez błędną wykładnię, albowiem wadliwość zwołania zgromadzenia wspólników może mieć wpływ na prawidłowości podejmowanych na mim uchwał poza przypadkiem gdy na zgromadzeniu reprezentowany jest cały kapitał zakładowy, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbywania zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Art. 240 ksh w zw. z art. 235 § 1 ksh poprzez brak zastosowania, albowiem uchybienia formalne, aby mogły być przyczyną nieważności uchwały zgromadzenia wspólników Spółki z o.o., muszą mieć wpływ na treść konkretnej uchwały, gdy tymczasem wskutek powzięcia uchwał w toku NZW w trybie art. 240 ksh reprezentowany był cały kapitał zakładowy, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad;

•Art. 240 ksh w zw. z art. 243 § 1 ksh w zw. z art. 412 § 2 ksh poprzez błędną wykładnię i przyjęcie, że pełnomocnictwo udzielone przez Powódkę P. Ł. (1) było nieważne wskutek wykonywania wszystkich praw Powódki z jej udziałów, gdy tymczasem natura pełnomocnictwa do udziału w zgromadzeniu wspólników przemawia za wnioskiem, że ograniczenie zakresu umocowania powinno wynikać wprost z jego treści, a tym samym brak jest argumentów jurydycznych, które przemawiałyby za odmiennym traktowaniem pełnomocnictwa do udziału w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością od spółki akcyjnej gdzie akcjonariusz uprawniony jest do podejmowania wszystkich uprawnień (art. 412 § 3 ksh), a w obrębie tego samego aktu prawnego (KSH) poszczególne pojęcia powinny być rozumiane jednolicie;

• § 11 ust. 8 i 9 Umowy spółki(...) sp. z o.o. w zw. z art. 240 ksh w zw. z art. 243 § 1 ksh poprzez brak zastosowania, albowiem każdy ze wspólników był uprawniony do otwarcia Zgromadzenia Wspólników, co uprawniało P. Ł. (1) działającego jako pełnomocnik obu wspólników do otwarcia Zgromadzenia Wspólników pomimo braku formalnego zwołania i powzięcia zaskarżonych uchwał w sytuacji, gdy w toku NZW reprezentowany był cały kapitał zakładowy;

IV.  Naruszenie przepisów prawa procesowego, a to:

•Art. 233 § 1 kpc poprzez nie dokonanie wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że Powódka i P. J. (1) nie uzgodnili w ramach zarządu konieczności przeprowadzenia Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników, gdy tymczasem z zeznań stron wynika że Pozwana spółka miała rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w szerszym zakresie niż pierwotnie uzgodniony (tzw. bawialnia dla dzieci), a M. S. miała być pracownikiem, a nie członkiem zarządu;

•Art. 233 § 1 kpc poprzez nie dokonanie wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że Powódka nie udzieliła pełnomocnictwa P. Ł. (1), gdy tymczasem Powódka złożyła osobiście podpis w przygotowanym dokumencie pełnomocnictwa w szczególności dla dokonania zmian umowy spółki dla prowadzenia przez spółkę działalności tzw. bawialni i planowanego zawarcia przez spółkę reprezentowaną przez P. J. (1) umowy o pracę z Powódką, a to wobec braku uchwały zgromadzenia wspólników o powołaniu pełnomocnika do zawarcia umowy o pracę z członkiem zarządu;

•Art. 233 § 1 kpc poprzez nie dokonanie wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że pełnomocnictwo udzielone przez Powódkę P. Ł. (1) nie stanowiło podstawy do podjęcia przez P. Ł. (1) czynności uczestniczenia i wykonywania prawa głosu w toku Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników w trybie art. 240 ksh;

•Art. 233 § 1 kpc poprzez nie dokonanie wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że wspólnicy różnili się co do konieczności zwołania NZW i konieczności zwołania NZW w celu podjęcia zaskarżonych uchwał, gdy tymczasem możliwość prowadzenia działalności gospodarczej przez spółkę w zakresie określonym przez przedmiot umowy spółki jak i planowane podjęcie zatrudnienia Powódki jako pracownika (o czym zeznała że miała być „pracownikiem”) wymagały zmian w zarządzie, zmian umowy spółki oraz zmiany siedziby;

•Art. 233 § 1 kpc poprzez nie dokonanie wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, że pełnomocnik nie był uprawniony do odbycia NZW, gdy tymczasem z treści pełnomocnictwa wynika, że Powódka upoważniła P. Ł. (1) do: do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych w szczególności zgodnie z przepisami KSH i KC w szczególności do wykonywania prawa głosu wraz z uprawnieniem P. Ł. (1) do odbycia zgromadzenia;

Ponadto pozwana zgodnie z art. 368 § 1 (2) kpc podała nowe fakty i dowody, których potrzeba powołania wynikła z braku ustalenia przez Sąd I instancji rzeczywistego stanu faktycznego sprawy, a to:

1. Akt założycielski - Umowy spółki (...) sp. z o.o. z dnia 29 marca 2017 r. na fakt: uzgodnień wspólników co do przedmiotu prowadzenia działalności w spółce; wiedzy Powódki o konieczności zmiany umowy spółki poprzez uchwałę wspólników z uwagi na podjęcie działalności wykraczającej poza przedmiot umowy spółki (tzw. bawialnia dla dzieci; sprzedaż produktów spożywczych etc.); braku możliwości prowadzenia działalności spółki w zakresie bawialni dla dzieci (i sprzedaży produktów spożywczych); uprawnień każdego wspólnika do otwarcia zgromadzenia wspólników;

2. Opinii biegłego ds. pisma dopuszczonego w sprawie prowadzonej przed Prokuraturą Rejonową(...) (...) na fakt: udzielenia przez M. S. pełnomocnictwa P. Ł. (1); składania przez M. S. nieprawdziwych zeznań o złożeniu podpisu na pustej kartce papieru w celu wykorzystania do umowy leasingowej; upoważnienia P. Ł. (1) do wykonywania prawa głosu z udziałów Powódki w toku Zwyczajnego i Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników; wiedzy Powódki o zmianach w zarządzie, zmianach umowy spółki i siedziby spółki w związku z udzielonym pełnomocnictwem na rzecz P. Ł. (1); udzielenia przez Powódkę pełnomocnictwa P. Ł. (1) do udziału w NZW;

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o jej oddalenie oraz o zwrot kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zaskarżony wyrok okazał się trafny, jednak z innych przyczyn niż te wskazane w jego uzasadnieniu.

Rozważania dotyczące zasadności rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie poprzedzić należy stwierdzeniem, że z mocy art. 350 § 3 k.p.c. sąd drugiej instancji może sprostować z urzędu wyrok sądu pierwszej instancji, przy czym uprawnienia sądu odwoławczego w tej kwestii dotyczą także orzeczenia w nie zaskarżonej części (por. orzecz. Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1970 r. I CR 321/70 - OSNCP 1971, z. 2, poz. 39).

W pierwotnie sformułowanym żądaniu pozwu powódka domagała się stwierdzenia nieważności uchwał nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K., z dnia 18 lipca 2018 roku, oznaczonych numerem (...)., jednocześnie wskazując, że ich przedmiotem było odwołanie z funkcji wiceprezesa zarządu spółki M. S. , zmiana umowy spółki i przyjęcie tekstu jednolitego umowy spółki. Sąd Okręgowy w wyroku z dnia 29 czerwca 2020 r. z własnej inicjatywy doprecyzował, że uchwały te były objęte protokołem sporządzonym w formie aktu notarialnego przez K. B., notariusza w K., nr Rep (...). Pozwana w postepowaniu przed sądem pierwszej instancji wdała się w spór co do istoty sprawy, a kwestii wadliwego oznaczenia zaskarżonych uchwał nie podnosiła nawet w apelacji. Dopiero Sąd Apelacyjny dostrzegł rozbieżność między oryginałem odpisu aktu notarialnego zawierającego zaskarżone uchwały, a jego kserokopią złożoną do akt sprawy (protokół rozprawy dnia 16 grudnia 2021 r.). W tym też momencie pełnomocnik pozwanych potwierdził, że od początku była mu zanana okoliczność, że uchwały kwestionowane w niniejszym postępowaniu w rzeczywistości nie były podjęte w dniu 18 lipca 2018 r., a w dniu 1 sierpnia 2018 r. przy czym w zasadzie podtrzymał wszystkie argumenty zgłaszane dotychczas, a które miałyby przemawiać za ich ważnością. Sąd Apelacyjny dążąc do wyjaśnienia wątpliwości związanych z datą podjęcia zaskarżonych uchwał, uzyskał kserokopie akt rejestrowych, z których wynikało, że w dniu 18 lipca 2018 r. rzeczywiście podjęto uchwały objęte aktem notarialnym nr rep (...), jednak dotyczyły one zmiany umowy spółki i tekstu jednolitego. Natomiast uchwały będące przedmiotem niniejszego postepowania zostały podjęte w dniu 1 sierpnia 2018 r. i zostały objęte protokołem , nr (...). Biorąc pod uwagę sformułowanie żądania pozwu, omyłka dotyczyła zatem jedynie daty podjęcia zaskarżonych uchwał. Co istotne, od początku trwania postepowania, spór bez wątpienia dotyczył uchwał, których przedmiotem było odwołanie z funkcji wiceprezesa zarządu spółki M. S. , zmiana umowy i przyjęcie tekstu jednolitego umowy spółki, które to uchwały rzeczywiście zostały podjęte w dniu 1 sierpnia 2018 r. Do pozwu dołączono kserokopię gdzie na pierwszej stronie wskazana była data podjęcia uchwał tj. 18 lipca 2018 r. jednak dalsza część tego dokumentu odnosiła się do uchwał podjętych w dniu 1 sierpnia 2018 r. i wskazywała ich treść, a nie treść uchwał z dnia 18 lipca 2018 r. Błąd ten był wynikiem omyłki ówczesnego pełnomocnika powódki, który wadliwie skserował Uchwałę.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd Apelacyjny podjął decyzję o sprostowaniu Wyroku z dnia z dnia 29 czerwca 2020 r. i to również w części, która nie była objęta przedmiotem zaskarżenia.

Sądowi znany jest pogląd, że sprostowanie wyroku nie może zmierzać do zmiany zawartego w nim rozstrzygnięcia. W niniejszej sprawie nie doszło jednak do takiej sytuacji, a jedynie do doprecyzowania przedmiotu rozstrzygnięcia sądu. Zgodnie z art. 350 § 1 KPC sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie orzeczeń sądowych prowadzi do przywrócenia w treści dokumentu orzeczenia - bez potrzeby uruchamiania nadzoru judykacyjnego - rzeczywistej woli składu sądzącego. Sprostowanie orzeczenia ma na celu usunięcie niezgodności pomiędzy rzeczywistą wolą i wiedzą sądu a ich wyrażeniem na piśmie. Chodzi więc o rektyfikację orzeczenia z elementów niezgodnych z wolą składu orzekającego, czyli usunięcie sprzeczności między faktycznie zapadłym w sprawie rozstrzygnięciem, a jego uzewnętrznieniem w orzeczeniu, wynikającym z oczywistej omyłki w trakcie redagowania, w interesie dobra wymiaru sprawiedliwości należy dokonać sprostowania (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 3 lipca 2003 r., I CZ 17/03, por. także glosę W. Siedleckiego do postanowienia Sądu Najwyższego z 30 sierpnia 1972 r., I PZ 40/72, Nowe Prawo 1973 nr 3, s. 445).

W rozpoznawanej sprawie oczywistość omyłki wynika zarówno z treści pozwu jak i z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku. Bez wątpienia intencją powoda było usunięcie z obrotu prawnego uchwał, które zapadły w dniu 1 sierpnia 2018 r. Wskazuje na to nie tylko żądanie, w którym przede wszystkim określono przedmiot zaskarżonych uchwał, ale również jego uzasadnienie oraz tezy zgłaszanych wniosków dowodowych. Pisemne motywy zaskarżonego orzeczenia także nie pozostawiają wątpliwości, że to właśnie te uchwały były jego przedmiotem. Problemu tego nie sygnalizowała pozwana wdając się w merytoryczny spór.

Tym samym, złożonego w toku postepowania drugoinstancyjnego, wniosku o sprostowanie zaskarżonego wyroku nie można było potraktować jako zmierzającego do zmiany przedmiotu procesu (art. 193 k.p.c.), bowiem zarówno dla stron postepowania jak i sądu pierwszej instancji nie było wątpliwości, że przedmiotem tym pozostają uchwały, które faktycznie podjęto w dniu 1 sierpnia 2018 r., a w szczególności uchwała dotycząca odwołania powódki z funkcji wiceprezesa pozwanej spółki.

Za taką wykładnią art. 350 k.p.c. opowiedział się również Sąd Najwyższy, wskazując, że ocena, jakie powództwo zostało zgłoszone, a w konsekwencji, czy nastąpiła jego zmiana, musi być przeprowadzone przy uwzględnieniu kompleksowego potraktowania stanowiska procesowego powoda, a obowiązkiem sądu jest wyjaśnienie ewentualnych wątpliwości, czego zgłoszone żądanie dotyczy (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 19 października 1999 r., II CZ 108/99, LEX nr 38565; wyrok Sądu Najwyższego z 8 lipca 2010 r., II CSK 645/09, LEX nr 852546). W konsekwencji skoro zarówno strony postepowania, jak i Sąd Okręgowy nie miały wątpliwości, jaki był przedmiot postępowania, to w pkt 1, 2 i 3 wyroku Sądu Apelacyjnego należało sprostować I, II i III zaskarżonego wyroku Sądu Okręgowego.

Na marginesie powyższych rozważań zauważyć należy również, że sama postawa procesowa pozwanej świadczyła o braku lojalności procesowej. Z przebiegu rozprawy przed sądem drugiej instancji wynika bowiem, że okoliczność wskazania wadliwej daty zaskarżonych uchwał była jej znana w zasadzie już od początku trwania postępowania. Zatem brak złożenia takiego zarzutu w postepowaniu pierwszoinstancyjnym może świadczyć o tym, że pozwana dążyła do wydania orzeczenia, które w istocie nie dotyczyłoby podstawowej kwestii, a mianowicie odwołania powódki z funkcji wiceprezesa i upływu terminu wskazanego art. 252 k.s.h.

Kolejną kwestią, niejako wstępną, jest problem ewentualnego związania sądu orzeczeniami jakie zapadły w niezaskarżonej części Wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie, a dotyczącymi uchwał nr (...). Uzasadniając wyrok w tym przedmiocie sąd stwierdził bowiem, że pełnomocnictwo, którym posłużył się P. Ł. (1) było nieważne, co mogłoby świadczyć o tym, że niniejszy Sąd jest na mocy art. 365 k.p.c. związany powyższym ustaleniem i oceną prawną Sądu Okręgowego. Rozstrzygając ten problem Sąd Apelacyjny w obecnym składzie stanął na stanowisku, że moc wiążąca orzeczenia odnosi się tylko do treści jego sentencji, a nie uzasadnienia. Sąd nie był też związany ustaleniami faktycznymi poczynionymi w przedmiocie ważności uchwał nr (...), czy też poglądami prawnymi wyrażonymi w uzasadnieniu wyroku dotyczącego tychże uchwał. (wyrok SN z 21.06.2007 r., IV CSK 63/07, LEX nr 485880; wyrok SN z 11.12.2018 r., II PK 237/17, LEX nr 2609156; wyrok SN z 26.04.2019 r., V CSK 80/18, LEX nr 2650726).

Przechodząc do szczegółowej analizy zarzutów podniesionych w apelacji pozwanej, stwierdzić należy, że Sąd Apelacyjny nie podziela podstawowego argumentu Sądu Okręgowego, który w świetle uzasadnienia zaskarżonego wyroku doprowadził do uwzględnienia powództwa. Chodzi mianowicie o stwierdzenie, że pełnomocnictwo nieograniczone (co do terminu i przedmiotu) do brania udziału i wykonywania prawa głosu we wszystkich zgromadzeniach, jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego jest nieważne (tak Andrzej Kidyba, Komentarz do kodeksu spółek handlowych, publ. Lex/el.2020, do art. 243k.s.h). W ocenie sądu pełnomocnictwo do udziału w zgromadzeniu może być także pełnomocnictwem ogólnym czy też rodzajowym. Może ono obejmować upoważnienie do udziału we wszystkich zgromadzeniach wspólników. Z przepisu art. 243 k.s.h. nie wynika taki zakaz, a stosując art. 58 § 2 k.c. nie można w oderwaniu od przypadku konkretnej sprawy, korygować woli ustawodawcy. Tak skonstruowane pełnomocnictwa są akceptowane w praktyce, a w szczególności wówczas, gdy wspólnik przez dłuższy czas będzie nieobecny w kraju. (tak m,in, Mateusz Rodzynkiewicz w komentarzu do Kodeksu spółek handlowych do art. 243 czy też H. Nowacki w Komentarzu do Kodeksu spółek handlowych wyd. 1)

Powyższe stwierdzenie ma ten skutek, że Sąd Apelacyjny rozstrzygając w niniejszej sprawie, zobligowany był do analizy pozostałych przesłanek ważności przedmiotowego pełnomocnictwa. Przypomnieć należy bowiem, że sąd odwoławczy jest sądem in meriti, a w niniejszej sprawie brak było przesłanek do uchylenia zaskarżonego orzeczenia. Sąd pierwszej instancji stwierdzając nieważność zaskarżonych uchwał rozstrzygnął o istocie sprawy, a postępowanie dowodowe wymagało jedynie uzupełnienia.

Ocenę ważności pełnomocnictwa udzielonego P. Ł. (1) rozpocząć należało od zbadania zarzutu powódki dotyczącego jego sfałszowania. W tym celu Sąd Apelacyjny na podstawie art. 278.1 k.p.c. dopuścił dowody: z opinii Instytutu Ekspertyz Sądowych im. Prof. Dra J. S. w K., oraz z opinii biegłego B. K., które sporządzone zostały w postepowaniu prowadzonym przez Prokuraturę Rejonową (...) w K. na potrzeby postępowania (...) Przeprowadzając te dowody sąd doręczył opinie obu stronom umożliwiając złożenie ewentualnych zarzutów, a następnie wezwał biegłego reprezentującego Instytut do złożenia ustnej opinii uzupełniającej. Po analizie treści obu opinii sąd uznał je za w pełni przekonujące i na ich podstawie ustalił dodatkowo, że podpis pod pełnomocnictwem z dnia 20 czerwca 2018 r. złożyła M. S.. Ponadto ustalił, że złożenie podpisu przez M. S. nastąpiło po wydrukowaniu tekstu pełnomocnictwa.

Mając na względzie powyższe ustalenia, zarzut powódki dotyczący sfałszowania pełnomocnictwa okazał się bezzasadny.

Należało zatem dokonać analizy i wykładni treści pełnomocnictwa pod kontem tego czy upoważniało ono pełnomocnika do zwołania, a następnie reprezentacji powódki podczas zgromadzenia w dniu 1 sierpnia 2018 r.

Na wstępie tej części rozważań stwierdzić należy, że Sąd Apelacyjny również w tym zakresie dokonał uzupełnienia postępowania dowodowego ustalając, że w dniu 18 lipca 2018 r. zwołane zostało zgromadzenie, na którym podjęto dwie uchwały dotyczące: zmiany umowy spółki i tekstu jednolitego. Podczas tego zgromadzenia powódkę reprezentował, na podstawie pełnomocnictwa z dnia 20 czerwca 2018 r. P. Ł. (1). (dowód: akt notarialny k-353). Powyższe ustalenie nie wymagało wydania postanowienia dowodowego, a to z uwagi na treść art. 243.2 k.p.c., ponadto stanowiło ono okoliczność bezsporną.

Powyższe ustalenie nabiera szczególnego znaczenia wobec treści samego pełnomocnictwa, które wskazuje, że uprawnia ono P. L. do podejmowania imieniem mocodawczyni wszelkich czynności faktycznych i prawnych, a w szczególności do wykonywania prawa głosu w toku Zwyczajnego Zgromadzenia Wspólników i/lub Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników. W dalszej części pełnomocnictwo przewiduje uprawnienie P. Ł. (1) do odbycia Zgromadzenia poza siedzibą spółki. Rodzi się zatem pytanie czy tak sformułowane pełnomocnictwo upoważniało pełnomocnika do odbycia kilku zgromadzeń, czy też „wyczerpywało się” po pierwszym Zgromadzeniu w trakcie, którego pełnomocnik posłużył się tym pełnomocnictwem. Kluczowe jest zatem ustalenie rzeczywistej woli reprezentowanego przez pełnomocnika, do czego zastosowanie znajdują reguły interpretacyjne obowiązujące przy tłumaczeniu oświadczeń woli (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 listopada 1998 r., II CKN 866/97). Stosownie do art. 65 § 1 KC oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Zastosowanie tych reguł interpretacyjnych winno w danym przypadku dawać podstawy do sprecyzowania, czy mocodawca udzielając pełnomocnictwa określonej osobie, swoją wolą obejmował uchwałę o bliżej skonkretyzowanym przedmiocie (tak Sąd Apelacyjny w Szczecinie z wyroku z dnia 11 grudnia 2014 r., I ACa 654/14). Oceniając przedmiotowe pełnomocnictwo przez pryzmat art. 65 § 1 k.c. zwrócić należy uwagę, że zgodnie z jego literalnym brzemieniem upoważniało ono pełnomocnika do działania na jednym Zgromadzeniu Wspólników. W przeciwnym przypadku mocodawca w sposób wyraźny użyłby liczby mnogiej. Zwrócić należy też uwagę na okoliczności towarzyszące udzieleniu pełnomocnictwa tj. wyjazd wakacyjny powódki, który co oczywiste był ograniczony czasowo. Tym samym nie było potrzeby konstruowania pełnomocnictwa upoważniającego do odbywania i głosowania na nieograniczonej niczym liczbie Zgromadzeń. W tym kontekście należy też zwrócić uwagę, że w treści pełnomocnictwa rozróżniano kwestię dokonywania wielu czynności od odbycia jednego zgromadzenia. Pełnomocnik upoważniony był do „podejmowania czynności faktycznych i prawnych”, a z drugiej strony do „odbycia Zgromadzenia”, a nie odbywania Zgromadzeń. Mając na względzie powyższe uznać należy, że skoro P. Ł. (1) odbył już Zgromadzenie w dniu 18 lipca 2018 r. to nie miał uprawnienia do zwołania i odbycia kolejnego w dniu 1 sierpnia 2018 r.

Niezależnie jednak od powyższego zauważyć należy, że P. Ł. (1) zwołując, a następnie głosując na Zgromadzeniu w dniu 1 sierpnia 2018 r. miał reprezentować zarówno powódkę jak i drugiego ze wspólników tj. P. J. (1). Zasadniczo nie ma przeszkód, aby pełnomocnik na zgromadzeniu reprezentował jednocześnie wielu wspólników (tak też K. Kopaczyńska-Pieczniak, w: A. Kidyba (red.), Kodeks, t. II, 2018, art. 243, pkt 13), przy czym dzieje się to zawsze na zasadach z art. 108 k.c., a więc jeżeli wynika to z treści pełnomocnictwa czy ze względu na treść czynności prawnej (w tym przypadku: uchwały wspólników, na którą złożą się oddane głosy) wyłączona jest możliwość naruszenia interesów wnioskodawcy (tak też M. Chomiuk, w: Z. Jara (red.), Kodeks, 2020, art. 243, Nb 16). Wspólnik, oddając głos za daną uchwałą, składa jednostronne oświadczenie woli nakierowane na wywołanie albo zapobieżenie wywołania skutku prawnego w postaci zaistnienia danej uchwały. W niniejszej sprawie zaskarżona uchwała wywoływała skutek prawny w postaci odwołania powódki z funkcji wiceprezesa spółki. Była więc czynnością prawną wielostronną i skoro tak to działania pełnomocnika głosującego nad podjęciem tej uchwały winny być na podstawie art. 2 k.s.h. oceniane również przez pryzmat art. 108 k.c., który przewiduje jedynie dwa wyjątki od zakazu ustanowionego omawianym przepisem. Pierwszy dotyczy sytuacji, gdy z treści pełnomocnictwa wynika zgoda na działanie także w imieniu innej strony czynności prawnej. Drugi dotyczy sytuacji, gdy ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Co oczywiste w treści pełnomocnictwa z dnia 20 czerwca 2018 r. brak jest jakiejkolwiek informacji o tym, że P. Ł. (1) miałby reprezentować również drugiego wspólnika. Jeżeli chodzi zaś o drugi z wyjątków to w ocenie sądu, skoro na skutek przedmiotowej uchwały drugi ze wspólników reprezentowanych przez pełnomocnika, stawał się jedynym członkiem zarządu, sprzeczność interesów jest oczywista.

Mając na względzie powyższe uznać należy, że P. Ł. (1) zwołując zgromadzenie, a następnie głosując w jego trakcie, działał z przekroczeniem udzielonego mu pełnomocnictwa bowiem nie przewidywało ono uprawnienia do dokonywania czynności prawnych pomiędzy obiema reprezentowanymi przez niego stronami. Tym samym czynności te uznać należy za nieważne. Powódka nigdy też ich nie potwierdziła i nie zamierza tego zrobić, czego wyrazem jest pozew w niniejszej sprawie.

Niezależnie od powyższego przypomnieć należy również, że u podstaw stosunku pełnomocnictwa leży zaufanie, wyrażające się w założeniu, że podmiot upoważniony do działania w imieniu i na rzecz innej osoby będzie realizował znaną mu wolę tej osoby, a co najmniej działał z zgodzie z jej interesem. W wyr. z 14.7.1992 r. (II CRN 60/92, Legalis) SN stanął na stanowisku, że w warunkach świadomego nadużycia przez opiekuna uprawnień w zakresie umocowania do działania w imieniu podopiecznego i naruszenia jego usprawiedliwionego interesu w zmowie z kontrahentem – sąd mógłby przyjąć, że zachodzi nieważność czynności prawnej z braku ustawą zapewnionego przedstawicielstwa (art. 58 § 1 KC). Podstawową dyrektywą, jaką powinien kierować się przedstawiciel, powinna być realizacja interesu reprezentowanego. Czynność prawna dokonana przez pełnomocnika świadomie wykorzystującego umocowanie na niekorzyść mocodawcy jest nieważna jako sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 2 KC) jeśli osoba, na której rzecz nastąpiło przysporzenie, wiedziała o nadużyciu umocowania. Badając okoliczności niniejszej sprawy stwierdzić należy, że doszło w niej właśnie do takiej sytuacji. P. Ł. (1) co prawidłowo ustalił sąd pierwszej instancji, nie utrzymywał kontaktów towarzyskich z powódką i nie rozmawiał z nią na temat udzielanego mu pełnomocnictwa. Był szwagrem drugiego z członków zarządu, którego również reprezentował podczas zgromadzenia i na korzyść, którego de facto głosował na zwołanym przez siebie zgromadzeniu. W sposób oczywisty działał też wbrew interesom, reprezentowanej przez siebie M. S.. Z treści pełnomocnictwa nie wynika, żeby upoważniało ono pełnomocnika do podjęcia uchwały, która bez głębszego uzasadnienia, jest w oczywisty sposób niekorzystna dla powódki. Tym samym skoro pełnomocnik nie konsultował takich działań ze swoim mocodawcą uznać należy, że świadomie działał wbrew jego interesowi, a w przypadku niniejszej sprawy na korzyść drugiego z reprezentowanych przez siebie wspólników. Dodatkowo za działaniem pełnomocnika wbrew woli mocodawcy przemawia okoliczność, że powódka bezpośrednio po dowiedzeniu się o rzeczywistej treści podjętych uchwał, zainicjowała szereg działań zmierzających do wyeliminowania z obrotu prawnego uchwał, które podjęto na skutek działańP. Ł. (1)

Tym samym zarówno czynność zwołania zgromadzenia w dniu 1 sierpnia 2018 r. jak i podjęta w jego trakcie uchwała nr (...) były nieważne na podstawie art. 58 § 2 k.c. jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Kolejną kwestią wymagającą rozważenia w ramach niniejszego uzasadnienia jest problem legitymacji czynnej powódki. Zgodnie bowiem z art. 250 k.s.h stosowanym odpowiednio w przypadku powództw o stwierdzenie nieważności uchwał wspólników( art. 252 k.s.h.), legitymacja czynna przysługuje:

1) zarządowi, radzie nadzorczej, komisji rewizyjnej oraz poszczególnym ich członkom;

2) wspólnikowi, który głosował przeciwko uchwale, a po jej powzięciu zażądał zaprotokołowania sprzeciwu;

3) wspólnikowi bezzasadnie niedopuszczonemu do udziału w zgromadzeniu wspólników;

4) wspólnikowi, który nie był obecny na zgromadzeniu, jedynie w przypadku wadliwego zwołania zgromadzenia wspólników lub też powzięcia uchwały w sprawie nieobjętej porządkiem obrad;

5) w przypadku pisemnego głosowania, wspólnikowi, którego pominięto przy głosowaniu lub który nie zgodził się na głosowanie pisemne albo też który głosował przeciwko uchwale i po otrzymaniu wiadomości o uchwale w terminie dwóch tygodni zgłosił sprzeciw.

Zgodnie natomiast z Uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 1.3.2007 r., osobie odwołanej ze składu organu spółki z o.o. nie przysługuje legitymacja do wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników sprzecznej z ustawą (uchw. SN(7) – zasada prawna z 1.3.2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, Nr 7–8, poz. 95). Stanowisko to zostało oparte na założeniu, że dopiero wyrok o charakterze konstytutywnym eliminuje zaskarżoną uchwałę i tym samym w dacie składania pozwu, odwołany członek zarządu nie posiada legitymacji procesowej czynnej na mocy art. 250 pkt 1 k.s.h. Stanowisko to budzi uzasadnione wątpliwości w doktrynie (tak. Bieniak Komentarz do Kodeksu Spółek Handlowych do art. 250 Legalis), bowiem w istocie pozbawia byłych członków zarządu drogi prawnej do zaskarżenia odwołujących ich uchwał. W efekcie też może być wykorzystywane do sanowania bezprawności takich uchwał. Nie wchodząc jednak w polemikę z poglądem wyrażonym w cytowanej powyżej uchwale, zauważyć należy, że sytuacja faktyczna w niniejszej sprawie przedstawia się nieco inaczej, bowiem powódka jest jednocześnie wspólnikiem pozwanej spółki. Jak wskazano powyżej udzielone przez nią pełnomocnictwo nie obejmowało prawa do głosowania na zgromadzeniu w dniu 1 sierpnia 2018 r. bowiem było w tym zakresie tzw. pełnomocnictwem jednorazowym, a ponadto działania podjęte przez pełnomocnika i to zarówno w celu zwołania zgromadzenia jak i głosowania w jego trakcie były nieważne ze względu na sprzeczność interesów pomiędzy dwoma reprezentowanymi przez niego wspólnikami (art. 108 k.c.), a ponadto świadomie działał on wbrew woli mocodawczyni, co jako sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i czyniło jego czynności nieważnymi na podstawie art. 58 § 1 k.c. Kluczowe dla oceny skutków powyższych stwierdzeń są natomiast okoliczności zwołania zgromadzenia w dniu 1 sierpnia 2018 r. Otóż jak prawidłowo ustalił to sąd pierwszej instancji zgromadzenie zostało zwołane w sposób nieformalny, przez P. Ł. (1), który powołując się na pełnomocnictwa od obu wspólników, zwołał je w oparciu o art. 240 k.s.h. Przepis ten stanowi, że uchwały można powziąć pomimo braku formalnego zwołania zgromadzenia wspólników, jeżeli cały kapitał zakładowy jest reprezentowany, a nikt z obecnych nie zgłosił sprzeciwu dotyczącego odbycia zgromadzenia lub wniesienia poszczególnych spraw do porządku obrad. Jak wykazano to powyżejP. Ł. (1) przeprowadzając Zgromadzenie w dniu 1 sierpnia 2018 r. nie reprezentował całego kapitału zakładowego bowiem nie posiadał pełnomocnictwa M. S., a nawet gdyby uznać inaczej to działał z naruszeniem art. 108 k.c. oraz zasad współżycia społecznego. Naruszenie przesłanek pozwalających na odbywanie zgromadzenia wspólników pomimo braku jego formalnego zwołania należy do tego rodzaju naruszeń przepisów normujących sposób podejmowania uchwał, które miały istotny wpływ na treść uchwały (wyr. SN z 16.4.2009 r., I CSK 362/08, Legalis). Przyjęcie odmiennego poglądu mogłoby w praktyce, w skrajnym przypadku skutkować pozbawieniem niektórych wspólników istotnego prawa korporacyjnego polegającego na braniu udziału w zgromadzeniu wspólników (wyr. SA w Warszawie z 3.10.2012 r., I ACa 265/12, Legalis). Powzięcie uchwał na zgromadzeniu wspólników pomimo niespełnienia przesłanek z art. 240 KSH stanowi podstawę do zaskarżenia uchwał powziętych na takim zgromadzeniu w drodze powództwa o stwierdzenie nieważności uchwał również przez wspólnika, który nie był obecny na zgromadzeniu. Jego legitymacja wspólnika wynika z art. 250 pkt 4 w zw. z art. 250 § 1 KSH (wyr. SN z 30.4.2019 r., I CSK 62/18, Legalis, komentarz do art. 240 k.s.h. pod red. Jary 2022 r.). P. Ł. (1) nie miał pełnomocnictwa, które pozwalałoby reprezentować powódkę na gromadzeniu podczas, którego podejmowana była decyzja o jej odwołaniu z funkcji wiceprezesa spółki i tym samym, powódka jako wspólniczka, która nie była reprezentowana na tym zgromadzeniu posiada legitymację procesową do wytoczenia powództwa w niniejszej sprawie.

Reasumując zatem; przedmiotowa uchwała została podjęta na wadliwie zwołanym zgromadzeniu na którym powódka nie była reprezentowana. Sama uchwała jest również nieważna z powodu oddania głosu imieniem powódki przez P. Ł. (1) do czego nie posiadał upoważnienia, a jego działania nie zostały przez powódkę potwierdzone.

Odnosząc się do zarzutów apelacji przede wszystkim stwierdzić należy, że sąd apelacyjny w pełni akceptuje i przyjmuje za własne ustalenia dokonane w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. W szczególności skarżący poza ogólnym stwierdzeniem, że sąd pierwszej instancji naruszył zasady oceny materiału dowodowego określone w art.. 233 §§ 1 k.p.c. mnie wskazała na czym konkretnie to naruszenie miałoby polegać, w jaki sposób te zasady zostały naruszone i jakie były jego skutki dla zapadłego orzeczenia. W szczególności brak jest jakiegokolwiek materiału dowodowego, który wskazywałby, że wspólnicy uzgodnili odwołanie M. S. z funkcji wiceprezesa. Gdyby tak było rzeczywiście nic nie stało na przeszkodzie żeby Zgromadzenie przeprowadzić z udziałem wspólników, a nie ich pełnomocnika. Nic nie stało też na przeszkodzie aby możliwość podjęcia takiej uchwały bezpośrednio wymienić w pełnomocnictwie. Ponadto nieważność uchwały nr (...) została stwierdzona na skutek wadliwości pełnomocnictwa i przekroczenia jego zakresu, zatem ewentualne znaczenie mogły mieć ustalenia między mocodawcą, a pełnomocnikiem, a nie między wspólnikami. Z niekwestionowanego materiału dowodowego wynika natomiast, że powódka nie kontaktowała się w tej sprawie z P. Ł. (1). Skarżąca zarzuciła ustalenie przez Sąd Okręgowy licznych faktów w sposób niezgodny z rzeczywistym stanem rzeczy. Część z przytoczonych okoliczności faktycznych tj. 1) przyjęcie, ze pełnomocnictwo udzielone P. Ł. (1) nie stanowiło podstawy do czynności, które podjął P. Ł. (1) w imieniu powódki w zakresie zmiany przedmiotu działalności spółki, siedziby spółki oraz odwołania ze składu zarządu spółki powódki; 2) przyjęcie, że P. Ł. (1) jako pełnomocnik powódki nie posiadał kompetencji do odbycia nadzwyczajnego walnego zgromadzenia w trybie art. 240 k.s.h.; 3) przyjęcie, że uchwały zostały podjęte na niezwołanym uprzednio zgromadzeniu w sytuacji, gdy nie było podstaw do odbycia zgromadzenia w trybie art. 240 k.s.h.; 4) przyjęcie, że pełnomocnictwo powinno wskazywać zgromadzenie, którego dotyczy, co uniemożliwia udzielenie pełnomocnictwa nieograniczonego co do uczestnictwa i wykonywania prawa głosu na wszelkich zgromadzeniach, a tak udzielone pełnomocnictwo nieformalnie przenosi prawa do wykonywania uprawnień korporacyjnych na inny podmiot; 5) pełnomocnictwo udzielone przez powódkę jest nieważne z uwagi na nieograniczony zakres i wykonywanie prawa głosu; 6) pełnomocnik uczestniczący w toku nadzwyczajnego walnego zgromadzenia w trybie art. 240 k.s.h. dla podjęcia ważnych uchwał powinien posiadać uprawnienie do wyrażenia zgody na odbycie zgromadzenia, która to zgoda warunkuje, że dochodzi do zgromadzenia mimo braku jego zwołania; nie sposób zaliczyć do podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu. Wskazane powyżej przez skarżącego „okoliczności faktyczne” w sposób oczywisty stanowią ocenę faktów z punktu widzenia przepisów prawa materialnego. Dodatkowo należy wskazać, że w dalszej części apelacji zostały one powtórzone wśród zarzutów naruszenia prawa materialnego. Takie natomiast okoliczności faktyczne, jak: 1) przyjęcie, że wspólnicy spółki (...) sp. z o.o. nie rozmawiali o ustąpieniu powódki z zarządu pozwanego i zmianie sposobu reprezentacji; 2) brak ustalenia wpływu niepodjęcia uchwały zarządu o zwołaniu walnego zgromadzenia wspólników w trybie art. 240 k.s.h. na powzięcie uchwał (i ich treść w toku nadzwyczajnego walnego zgromadzenia); 3) przyjęcie, że ustalone w sprawie okoliczności faktyczne wskazują, że sposób zwołania nadzwyczajnego walnego zgromadzenia miał wpływ na treść zaskarżonych uchwał podjętych w toku nadzwyczajnego walnego zgromadzenia i przebieg nadzwyczajnego walnego zgromadzenia; nie miały żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy i nie stanowiły podstawy faktycznej zaskarżonego orzeczenia. Podobnie należy ocenić zarzut nieustalenia przez Sąd Okręgowy faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Takie zdaniem apelującego okoliczności faktyczne nieustalone przez Sąd Okręgowy jak 1) posiadanie przez powódkę legitymacji dla zaskarżenia uchwał; 2) brak formalnego zwołania nadzwyczajnego wlanego zgromadzenia nie miał wpływu na treść podjętych uchwał z uwagi na reprezentację całego kapitału zakładowego; 3) upoważnienie P. Ł. (1) przez powódkę do odbycia Nadzwyczajnego walnego zgromadzenia i wykonywania prawa głodu w toku nadzwyczajnego wlanego zgromadzenia z udziałów stanowiących własność powódki; 4) ponieważ cały kapitał zakładowy był reprezentowany nastąpiło przyjęcie uchwał na nadzwyczajnym walnym zgromadzeniu w zakresie zmiany przedmiotu działalności spółki, siedziby oraz składu zarządu spółki; 5) powódka nie posiada legitymacji do zaskarżenia uchwał z uwagi na udział w zgromadzeniu wspólników w trybie art. 240 k.s.h. poprzez pełnomocnika P. Ł. (1); 6) powódka udzieliła pełnomocnictwa P. Ł. (1) do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych w zakresie stanowiących własność powódki udziałów w spółce (...)sp. z o.o., co uprawniało pełnomocnika do wyrażenia zgody na odbycie nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników i powzięcie uchwał, pomimo braku jego formalnego zwołania; 7) pełnomocnictwo udzielone P. Ł. (1) stanowiło podstawę do czynności, które podjął P. Ł. (1) w imieniu powódki w toku nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników; 8) P. Ł. (1) został umocowany przez powódkę do podejmowania wszelkich czynności faktycznych i prawnych zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych i Kodeksu cywilnego; stanowią w istocie zarzuty naruszenia prawa materialnego i dotyczą oceny prawnej faktów ustalonych przez Sąd pierwszej instancji. Wszystkie te okoliczności zostały też w wystarczający sposób omówione w pierwszej części niniejszego uzasadnienia.

Zasadne okazały się, podniesiony w apelacji, zarzut naruszenia art. 243 k.s.h. jednak jedynie w zakresie, jakim Sąd Okręgowy przyjął, że pełnomocnictwo udzielone przez powódkę P. Ł. (1) jako pełnomocnictwo rodzajowe jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego i tym samym nieważne. Argumentacja dotycząca powyższego problemu została przedstawiona w pierwszej części uzasadnienia co czyni zbędnym jej powtórzenie.

Kolejne zarzuty apelacji oscylowały wokół kwestii związanej z legitymacją czynną powódki. Jak omówiono to powyżej, P. Ł. (1) przeprowadzając zgromadzenie w dniu 1 sierpnia nie posiadał pełnomocnictwa do reprezentowania całości kapitału zakładowego i tym samym nie mógł zwołać i przeprowadzić Zgromadzenia wspólników. Skoro nie posiadał też pełnomocnictwa powódki, które uprawniałoby go do działania w tym zakresie to uznać należy, że powódka nie była obecna podczas zgromadzenia, co daje jej na podstawie art. 250 pkt 4 k.s.h legitymację czynną do wytoczenia powództwa o uznanie nieważności podjętych w jego trakcie uchwał (art. 252 k.s.h.).

Z treści licznych zarzutów apelacji odczytać można tezę jakoby pełnomocnik był uprawniony do zwołania zgromadzenia, na którym podjęto uchwały, do głosowania nad, którymi nie posiadał uprawnienia. Taka teza z kolei miałaby wyłączyć legitymację wspólnika do zaskarżenia tak podjętych uchwał, bowiem poprzez swego pełnomocnika uczestniczył w Zgromadzeniu i nie złożył sprzeciwu.

Odnosząc się do tej tezy przede wszystkim stwierdzić należy, że skoro pełnomocnictwo z dnia 20 czerwca 2020 r. nie obejmowało prawa głosu na zgromadzeniu w dniu 1 sierpnia 2018 r. bowiem zostało „wyczerpane” podczas zgromadzenia w dniu 18 lipca 2018 r. to powódka w rozumieniu art. 252 pkt 4 nie była na tym zgromadzeniu obecna. Nie skutkuje to nieważnością samego zgromadzenia, a nieważnością uchwał podjętych w jego trakcie. Zasadnie zatem powódka wystąpiła z żądaniem unieważnienia uchwał, a nie ustalenia ich nieistnienia. Na zgromadzeniu obecny był bowiem, poprzez swego pełnomocnika, drugi ze wspólników. Nie sposób jest też przyjąć, że skoro na tym zgromadzeniu P. Ł. (1) podejmował uchwały z przekroczeniem umocowania, to mógł on imieniem powódki zgłosić sprzeciw wobec własnych działań, co wyłączałoby jej legitymację czynną. Reprezentowaniem kapitału zakładowego jest nie tyle posiadanie udziałów, co możliwość wykonywania praw z udziału jak prawo głosu (tak A. Kidyba, Komentarz aktualizowany, 2021, art. 240, pkt 1). Przyjęcie tej tezy apelacji byłoby sprzeczne z celem regulacji art. 252 k.s.h. i stanowiłoby sankcjonowanie bezprawnych działań. Powódka w zakresie uchwały odwołującej ją z funkcji wiceprezesa nie była reprezentowana podczas zgromadzenia i tym samym nawet nie zgłaszając sprzeciwu posiada legitymację czynną do zaskarżenia tej uchwały. Za legitymacją czynną wspólnika, w procesie o unieważnienie uchwały Zgromadzenia podjętej przy udziale pełnomocnika nie posiadającego uprawnienia do głosowania nad uchwałą opowiedział się także Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 kwietnia 2019 r.(I CSK 62/18), a rozważania w nim zawarte Sąd Apelacyjny w pełni akceptuje co czyni zbędnym ich powtórzenie.

W konsekwencji zarzuty podniesione przez pozwaną okazały się bezzasadne i sąd w pkt 4 sentencji wyroku apelację oddalił na mocy art. 385 k.p.c..

O kosztach postepowania apelacyjnego Sąd odwoławczy orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 8 pkt 22 oraz § 10 ust. 1 pkt 2) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 w sprawie opłat za czynności adwokatów.

SSA Kamil Grzesik