Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie, I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Jerzy Bess (spr.)

Sędziowie: SSA Wojciech Żukowski

SSA Zygmunt Drożdżejko

Protokolant: Jakub Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2024 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z o.o. w B.

przeciwko K. B.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 10 czerwca 2022 r., sygn. akt IX GC 644/18

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w Krakowie do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach instancji odwoławczej.

Sygn. akt I AGa 243/22

UZASADNIENIE

(...) spółka z o.o., która na podstawie umowy z dnia 18 października 2011 r. ze (...) SA – generalnym wykonawcą inwestycji p.n. ,,(...) w C.” - wyprodukowała i zamontowała panele akustyczne, domagała się od przedsiębiorcy K. B. - kooperanta - zasądzenia odszkodowania za wadliwe wykonanie malowania proszkowego obramowań ekranów.

Skutkiem obciążających pozwanego uchybień zdaniem powoda było pękanie i odchodzenie płatami farby, co spowodowało konieczność wymiany paneli na nowe. Koszt tych prac w wysokości 1 152 374,58 zł stanowi sumę dochodzoną niniejszym pozwem.

K. B. wnosił o oddalenie powództwa. Przeczył wszystkim przytoczonym w pozwie twierdzeniom faktycznym, począwszy od przyjęcia zleceń na malowanie elementów z przeznaczeniem na inwestycję przy drodze (...)w C..

Sąd Okręgowy w Krakowie zaskarżonym wyrokiem z dnia 10 czerwca 2022 roku sygn. akt IX GC 644/18:

I.  oddalił powództwo;

II.  zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanego koszty procesu w kwocie 10.817 zł:

III.  nakazał ściągnąć od strony powodowej na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Okręgowego w Krakowie) kwotę 10.934,40 zł, tytułem brakującej zaliczki na koszty biegłego.

Sąd I instancji w następujący sposób uzasadnił swoje rozstrzygnięcie:

Materiał dowodowy udostępniony przez strony obrazował stosunki pomiędzy nimi, co było istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zawierał treść oświadczeń, prowadzoną korespondencję, informacje na temat odbiorów, reklamacji i sposobów jej załatwienia, dokumenty finansowe, zdjęcia, dokumentację techniczną i opinie wykonane na prywatne zlecenie.

Ponadto przesłuchano świadków w osobach S. B., M. R. i M. M..

Wszystkie dowody dotyczyły zagadnień fachowych, co oznacza że sąd nie był uprawniony do ich przeprowadzenia bez udziału biegłego (art. 278 k.p.c.).

W tej sytuacji uzasadnionym było zakwalifikowanie tego materiału jako środków opisanych w art. 309 k.p.c., do jakich należy stosować odpowiednio przepisy o opinii biegłego.

Sporządzenie ekspertyzy zlecono mgr inż. Z. D..

Zważywszy, że w świetle art. 285 par. 3 k.p.c. opinia powinna być wyczerpująca, co jest w zasadzie jedynym kryterium jej wiarygodności, sąd dążył do udostępnienia biegłemu jak największej ilości informacji.

Pozyskiwanie danych okazało się procesem żmudnym, wskutek czego opinia była kilkakrotnie uzupełniania.

Dopiero opinię końcową, która w istotny sposób różniła się od wcześniejszych, wydanych w oparciu o niekompletne dane, uznano za dowód.

Mając na względzie, że sąd jest związany fachową oceną wyrażoną w ekspertyzie na niej oparto ustalenia faktyczne.

Sąd ustalił.

Na podstawie umowy z 18 października 2011 r. spółka (...), jako generalny wykonawca przebudowy zabezpieczeń przeciwhałasowych wzdłuż drogi (...) na odcinku w C., zleciła spółce (...) wyprodukowanie zgodnie z dokumentacją techniczną, a następnie zamontowanie paneli akustycznych.

Jednym z wymogów technicznych dotyczących elementów paneli w postaci ramek było ocynkowanie ogniowe powierzchni do grubości minimum 100 um, a następnie nałożenie farby (tzw. proszkowanie) do grubości minimum 140 um.

Rozwiązanie projektowe w części dotyczącej wykonania proszkowania było wadliwe.

Agresywne środowisko, jakie ze względu na znaczne natężenie ruchu występuje w okolicach C. przy drodze (...), wpływało niszcząco na powłokę malarską.

Zjawisko pękania i odchodzenia farby wystąpiło po około dwóch latach.

W związku z tym, że naprawienie lakierowanej powierzchni ramek nie było możliwe, powódka w ramach gwarancji wymieniła panele na nowe w ilości 1 374 sztuki.

Taka decyzja nie miała jednak racjonalnego uzasadnienia, ani technicznego, ani ekonomicznego, albowiem ocynkowanie stanowiło wystarczające zabezpieczenie.

Pozwany K. B. na podstawie pisemnych zleceń, kierowanych do niego przez (...) spółka z o.o. w okresie od października 2011 r. do grudnia 2011 r., wykonywał proszkowania na dostarczanych mu sukcesywnie ramkach.

Jego zadaniem było wyłącznie dochowanie wymogu położenia warstwy lakieru o odpowiedniej grubości. Za takie też tylko prace otrzymywał wynagrodzenie, skalkulowane według ekwiwalentnej do zakresu prac stawki 17 zł/m2.

Aktualnie, ze względu na brak stosowania przez (...) spółka z o.o. fabrycznych oznakowań ekranów, nie można stwierdzić, czy ramki pomalowane przez pozwanego posłużyły do wykonania tych paneli, które zostały w późniejszym czasie zdemontowane.

Nie można również wskutek braku danych stwierdzić, czy wykonawca istotnie nie dochował wymogu dotyczącego grubości powłoki malarskiej.

Można jedynie stwierdzić, że doszło do przekroczenia łącznej grubości warstwy ocynkowania i lakieru.

Dowód: opinia biegłego Z. D.

Sąd zważył.

Świadczenia pozwanego nie polegały na osiągnięciu przez wykonawcę oznaczonego rezultatu, jaki podlegał odebraniu przez zamawiającego.

Takiej treści relacje są znamienne dla dzieła (art. 627 i nast. k.c.).

Przedsiębiorca K. B. wykonywał jedynie usługi potrzebne do osiągnięcia rezultatu w postaci ekranów akustycznych, co stanowiło przedmiot zobowiązania strony powodowej.

Wiążące strony stosunki prawne należy zatem zakwalifikować jako świadczenie usług nienazwanych, uregulowane mającymi odpowiednie zastosowanie przepisami o zleceniu (art. 750 k.c.).

Wykonawca usług nie odpowiada z tytułu rękojmi, ani gwarancji.

Powyższe oznacza, że świetle art. 6 kc powód powinien udowodnić pozwanemu nienależyte wykonanie proszkowań, ażeby w przypadku wywołanej tym szkody uzyskać jej pokrycie (art. 471 k.c.).

Materiał dowodowy nie potwierdza wystąpienia uchybień w realizacji umów przez pozwanego.

Okoliczność ta nie jest jednak decydująca dla rozstrzygnięcia sprawy. Decydującym jest bowiem to, że powstała w majątku (...) spółka z o.o. szkoda nie była normalnym następstwem wad malowania ramek, lecz nieuzasadnioną decyzją samego poszkodowanego (art. 361 k.c.).

Zatem powództwo oddalono.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

Strona powodowa apelacją zaskarżyła niniejszy wyrok w całości, przedstawiając następujące zarzuty:

Zaskarżonemu Wyrokowi w pierwszej kolejności zarzucamy niewłaściwe ustalenie przez Sąd I Instancji stanu faktycznego sprawy (art. 368 § l i k.p.c.), albowiem:

1. Następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy nie zostały ustalone (zostały pominięte) przez Sąd I Instancji przy wydawaniu Zaskarżonego Wyroku:

(i) że Strona Pozwana wykonała na podstawie łączącej Strony umowy łącznie powłoki malarskie dla 1.695 sztuk ekranów akustycznych (3.365 sztuk ramek) następnie wykorzystanych w ramach zamierzenia budowlanego „budowa nowych oraz przebudowa istniejących zabezpieczeń przeciwhałasowych wzdłuż drogi (...) odcinek w C.” w tym 1.374 sztuk ekranów akustycznych (2.656 sztuk ramek), dla których powłoki malarskie zostały przez Stronę Pozwaną wykonane na tyle wadliwie, że całe ekrany akustyczne wymagały wymiany na nowe, który to fakt wynika z:

- faktury VAT nr (...) z dnia 14 listopada 2011 r., na łączną liczbę 1.241 sztuk ramek oraz łączną kwotę 208.422,10 zł brutto (k. 279 - 280, k. 1090 - 1091) sporządzonej na podstawie zamówień nr: 1/10/201 1 z dnia 28 października 2011 r. (k. 311), 2/10/2011 z dnia 31 października 2011 r. (k. 312), 3/11/2011 z dnia 3 listopada 2011 r. (k. 313), 4/1 1/201 1 z dnia 4 listopada 2011 r. (k. 314), 5/1 1/201 1 z dnia 5 listopada 2011 r. (k. 315), 6/1 1/201 1 z dnia 7 listopada 2011 r. (k. 316, k. 599), 7/1 1/201 1 z dnia 8 listopada 2011 r. (k. 317), 811 (...) z dnia 9 listopada 2011 r. (k. 318), 911 1/201 1 z dnia 10 listopada 2011 r. (k. 319, k. 602),

- faktury VAT nr (...) z dnia 1 grudnia 2011 r., na łączną liczbę 998 sztuk ramek oraz łączną kwotę 162.579,85 zł brutto (k. 281 — 282, 1092 — 1093), sporządzonej na podstawie zamówień nr: (...) z dnia 14 listopada 2011 r. (k. 320, k. 603), (...) z dnia 15 listopada 2011 r. (k. 321, 604), (...)z dnia 16 listopada 2011 r. (k. 322, k. 605), (...) z dnia 17 listopada 2011 r. (k. 323, k. 606), (...) z dnia 17 listopada 2011 r. (k. 324, k. 379, k. 552, k. 607), (...) z dnia 18 listopada 2011 r. (k. 325, 380, 553, 608), (...) z dnia 22 listopada 2011 r. (k. 326, k. 381, k. 554, k. 609), (...) z dnia 23 listopada 2011 r. (k. 327, k. 385, k. 555, k. 610), (...) z dnia 30 listopada 2011 r. (k. 328, k. 556, k. 61 1), (...) z dnia 28 listopada 2011 r., (k. 615),

- faktury VAT nr (...) z dnia 14 grudnia 2011 r., na łączną liczbę 642 sztuk ramek oraz łączną kwotę 87.845,55 zł brutto (k. 283 - 284, k. 1094 - 1095), sporządzonej na podstawie zamówień nr:(...) z dnia 2 grudnia 2011 r. (k. 382,k.557, k.612), (...)z dnia 8 grudnia 2011 r. (k.383, k.558, k. 613), (...)z dnia 10 grudnia 2011 r. (k. 559, k. 614), (...) z dnia 12 grudnia 2011 r. (k. 384, k. 560, k. 616),(...) z dnia 13 grudnia 2011 r. (k. 960),

- faktury VAT nr (...) z dnia 23 grudnia 2011 r., na łączną liczbę 440 sztuk ramek oraz łączną kwotę 61.766,05 zł brutto (k. 285 - 286, k. 566, k. 1096 - 1097), sporządzonej na podstawie zamówień nr: (...)z dnia 15 grudnia 2011 r. (k. 307, k. 551, k. 617), (...) z dnia 16 grudnia 2011 r. (k. 308, k. 561, k. 618), (...) z dnia 21 grudnia 2011 r. (k. 960), (...)z dnia 21 grudnia 2011 r. (k. 309, k. 562, k. 619), (...) z dnia 22 grudnia 2011 r. (k. 310, k. 563, k. 620),

- faktury VAT nr (...) z dnia 26 stycznia 2012 r. na łączną liczbę 44 sztuk ramek oraz łączną kwotę 5.810,89 zł brutto (k. 287 — 288, k. 1098 — 1099), sporządzona na podstawie zamówienia nr (...) z dnia 26 stycznia 2012 r. (k. 329, k. 621),

- faktury VAT nr (...) z dnia 1 marca 2012 r., na łączną liczbę 8 sztuk ramek oraz łączną kwotę 1.440,49 zł brutto, sporządzonej na podstawie zamówienia nr (...) z dnia 27 lutego 2012 r.,

- wykazu ekranów wg. rozmiarów podlegających wymianie (k. 655),

- opinii biegłego sądowego z dnia 30 maja 2021 r., który analizował ww. dokumenty i sporządził ich zestawienie (k. 958 — 960),

- aneksu nr (...) do Umowy (...) z dnia 30 grudnia 2011 r. (k. 1100 — 1101), w którym przedstawiono zestawienie paneli akustycznych, pokrywające się z ww. fakturami VAT i zamówieniami złożonymi przez Spółkę do (...);

co miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem powyższa okoliczność wskazuje, na to, że Strona Pozwana realizowała powłoki malarskie dla ekranów akustycznych na podstawie zleceń Strony Powodowej w ramach łączącego strony stosunku obligacyjnego i w związku z tym ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną nienależytym wykonaniem umowy, w postaci konieczności wymiany 1.374 sztuk (2.656 sztuk ramek), spośród 1.695 sztuk ekranów akustycznych, dla których Strona Pozwana wykonała powłoki malarskie;

(ii) że wykonawca — K. B. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą „(...) K. B.” („Strona Pozwana” lub (...)) — w sposób nienależyty i niezgodny z treścią łączącej strony umowy wykonał pokrycia malarskie 1.695 ekranów akustycznych, składających się z 3.365 ocynkowanych ramek, który to fakt wynika z:

- opinii sądowej z dnia 17 czerwca 2019 r. (k. 354 — 355) oraz opinii sądowej z dnia 12 czerwca 2020 r. (k. 444 — 447),

- ekspertyzy Instytutu (...) w W. z dnia 31 lipca 2013 r. (k. 903 - 909),

- opinii Instytutu (...) z dnia 15 listopada 2015 r. (k. 1009 - 1010),

- ustaleń dokonanych przez Sąd Rejonowy w T.w wyroku z dnia 29 czerwca 2016r. (sygn. akt (...)) utrzymanym w mocy przez Sąd Okręgowy w K. XII Wydział Gospodarczy — Odwoławczy z dnia 6 lipca 2017 r. (sygn. akt (...)) w sprawie pomiędzy tymi samymi stronami oraz w tożsamym stanie faktycznym i prawnym („Prawomocny Wyrok”), a mianowicie, że: „pozwany dokonał w sposób nieprawidłowy pomalowania ram ekranów akustycznych, w zakresie niewłaściwego przygotowania podłoża do malowania co spowodowało, iż przyczepność farby nie była prawidłowa ” , że „przyczyną wystąpienia wad było niedokładne spłukanie podłoża, to jest fosforanowania powłoki co negatywnie wpłynęło na przyczepność powłok lakierowych" oraz że „Sąd ustalił, że pozwany nienależycie wykonał swoje zobowiązanie, zatem zastosowanie znajdzie regulacja art. 471 k.c.

co miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy,

(iii) że(...) wiedział w jakim miejscu zostaną zamontowane ekrany akustyczne (tj. wiedział, że malowane elementy są przeznaczone na inwestycje przy drodze (...) w C., na której panuje szczególnie duże natężenie ruchu), a w związku z powyższym zobligowany był wykonać powłokę malarską dla ekranów akustycznych w sposób uwzględniający ich przyszłe wykorzystanie, który to fakt wynika z:

- korespondencji mailowej pomiędzy stronami z dnia 25 października 2011 r., godz. 14:47 (k. 1012),

- korespondencji mailowej pomiędzy stronami z dnia 26 października 2011 r., godz. 12:07 wraz z załącznikiem (k. 1013 — 1016),

- zeznań świadkaM. R. (por. protokół rozprawy z dnia 26 kwietnia 2019 r., 00:30: 1 6),

- ustaleń dokonanych przez Sąd Rejonowy w T. w wyroku z dnia 29 czerwca 2016 r. (sygn. akt (...)), utrzymanym w mocy przez Sąd Okręgowy w K. XII Wydział Gospodarczy — Odwoławczy z dnia 6 lipca 2017 r. (sygn. akt (...)) w sprawie pomiędzy tymi samymi stronami oraz w tożsamym stanie faktycznym i prawnym, a mianowicie, że: „Nie zasługiwały na uwzględnienie kolejne zarzuty pozwanego. Nie dał Sąd wiary pozwanemu, iż nie widział on czemu miały służyć ramy ekranów, których pomalowanie zleciła mu strona powodowa. Pozwany wiedział czym zajmuje się strona powodowa, wykonywał dla niej wcześniej podobne zlecenia a nadto jako profesjonalista i świadomy, iż w różnych warunkach i środowiskach farby różnie reagują powinien się dowiedzieć w jakim celu będą użytkowane. ”6 oraz „Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego strona powodowa i pozwany pozostawali w stosunkach gospodarczych, zatem pozwany powinien był wiedzieć, w jakich warunkach używane będą panele. Od profesjonalisty należy_ wymagać wyższego stopnia rzetelności, sumienności i przewidywalności. W żadnej mierze nie można przyjąć za prawdziwe twierdzenia ozwane o że nie wiedział do czego ma • służyć ekran zabezpieczane przez niego powłokami antykorozyjnymi. "

co miało istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem powyższa okoliczność przesądza o tym, że w Strona Pozwana nienależycie wykonała umowę, w sposób niestaranny i nieuwzględniający wymogów należytej staranności wynikających z przepisów art. 355 § 1 i 2 k.c.

2. następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy zostały ustalone przez Sąd I Instancji niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy:

(i) że „powstała w majątku spółki (...) szkoda nie była normalnym następstwem wad malowania ramek, lecz nieuzasadnioną decyzją samego poszkodowanego (art. 361 k.c.)”, podczas gdy konieczność wymiany 1.374 ekranów akustycznych przez Stronę Powodową z uwagi na wadliwie wykonane przez Stronę Pozwaną powłoki malarskie, wynika z tego, że:

⚫

procesy technologiczne wymagały demontażu wszystkich 1.374 sztuk paneli akustycznych, gdyż wykonanie prac naprawczych nie było możliwe w miejscu ich montażu. Wszelkie prace wymagały rozmontowania każdego ekranu akustycznego, bowiem nie było możliwe usunięcie farby z części czołowej ekranu akustycznego i położenie nowej powłoki malarskiej; Ponadto, mechaniczne usunięcie wadliwej powłoki malarskiej skutkowałoby zniszczeniem antykorozyjnego ocynkowania. Jednocześnie pękająca powłoka malarska i powstałe szczeliny skutkowały przyspieszeniem procesów korozyjnych i skutkowały utratą właściwości przez warstwę ocynku. W związku z powyższym na podstawie uzyskanych przez Stronę Powodową ekspertyz konieczne było zdemontowanie wszystkich 1.374 wadliwych ekranów akustycznych, transport ich do zakładu produkcyjnego Strony Powodowej, demontaż, wykonanie na nowo elementów stalowych z nową warstwą ocynku i ponowny montaż wzdłuż drogi (...) C.

co wynika z następujących dowodów zgromadzonych w aktach sprawy

- ekspertyzy Instytutu (...) z dnia 31 lipca 2013 r. (k. 903 — 908); - zeznań biegłego sądowego złożonych na rozprawie w dniu 5 stycznia 2021 r. oraz - 00:21 :55);

- opinii Instytutu (...) (dr inż. M. N.) z dnia 15 listopada 2015 r. (k. 1008);

- pisma Strony Powodowej do (...) z dnia 4 maja 2014 r. (k. 386).

- zeznań świadka M. M. złożonych na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2019 r

- ustaleń dokonanych w Prawomocnym Wyroku, a mianowicie że szkoda w majątku Strony Powodowej powstała na skutek dokonania „w sposób nieprawidłowy pomalowania ram ekranów akustycznych, w zakresie niewłaściwego przygotowania podłoża do malowania co spowodowało, iż przyczepność farby nie była prawidłowa”.

⚫

w związku z powyższym w świetle ekspertyzy Instytutu (...) w W., właściwym sposobem usunięcia stwierdzonych wad ekranów akustycznych była ich wymiana na nowe, przy czym możliwa była rezygnacja z zastosowania powłok malarskich — za zgodą zamawiającego —(...)( (...)); Jednocześnie wymóg wykonania ekranów akustycznych poprzez zastosowanie powłoki ocynku pokrytej powłoką malarską wynikał ze specyfikacji zamówienia (...), która oczekiwała wykonania ekranów akustycznych w takiej technologii. Dopiero następczo, na wniosek Strony Powodowej udało się przekonać (...) do zrezygnowania z wymogu wykonania powłok malarskich na wymienianych ekranach, czym zminimalizowano koszty i czas niezbędny na wykonanie prac gwarancyjnych przez Stronę Powodową co wynika z następujących dowodów zgromadzonych w aktach sprawy:

- dokumentacji projektowej całego zamierzenia inwestycyjnego — „Budowa nowych oraz przebudowa istniejących zabezpieczeń przeciwhałasowych wzdłuż drogi (...)

(...) odcinek w C.”. (k. 644 i k. 649)

- zeznań biegłego sądowego złożonych na rozprawie w dniu 5 stycznia 2021 r.

- notatki służbowa z dnia 21 listopada 2013 r. (k. 1338);

- pisma (...) do (...) z dnia 5 lutego 2014 r. (k. 1335 - 1337);

pisma (...) do (...) z dnia 3 marca 2014 r. (k. 1333 - 1334).

Il. Zaskarżonemu Wyrokowi zarzucamy nierozpoznanie istoty sprawy poprzez:

(i) zaniechanie zbadania materialnoprawnej podstawy żądania pozwu w efekcie oparcia Zaskarżonego Wyroku na pozbawionym podstaw i jakiegokolwiek uzasadnienia i zupełnie arbitralnym przyjęciu przez Sąd I instancji, że „powstała w majątku (...) spółka z o.o. szkoda nie była normalnym następstwem wad malowania ramek, lecz nieuzasadnioną decyzją samego poszkodowanego” oraz (ii) zaniechanie przeprowadzenia przez Sąd I Instancji postępowania dowodowego w zakresie niezbędnym do prawidłowego ustalenia podstawy faktycznej orzeczenia oraz zaniechanie rozważenia całego zebranego materiału dowodowego bez pomijania jakiejkolwiek jego istotnej części, co doprowadziło do zupełnego pominięcia przez Sąd I instancji powołanych już powyżej faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, oraz (iii) obrazę przepisów postępowania skutkujących nierozpoznaniem istoty sprawy (art. 386 § 4 k.p.c.), tj.:

1. art. 327 ¹ § 1 pkt 1) i 2) k.p.c. poprzez sporządzenie przez Sąd I Instancji uzasadnienia Zaskarżonego Wyroku w sposób na tyle ogólnikowy i nieodnoszący się do: (i) przeważającej większości dowodów przeprowadzonych w toku postępowania; (ii) twierdzeń Strony Powodowej podnoszonych w toku postępowania, a także (iii) niezawierających jakiegokolwiek uzasadnienia dotyczącego kwalifikacji i ustaleń dokonanych przez Sąd I Instancji, a zatem odnoszących się do sfery motywacyjnej Sądu I Instancji przy wydawaniu Zaskarżonego Wyroku, że zupełnie nie jest możliwe przeprowadzenie realnej kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia;

2. art. 278 § 1 k.p.c. w zw. z art. 235 § 1 k.p.c. poprzez:

- zaniechanie przez Sąd I Instancji czynienia własnych ustaleń faktycznych oraz dokonywania własnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu, albowiem z uzasadnienia Zaskarżonego Wyroku wynika, że przeprowadzony dowód z uzupełniającej opinii biegłego z dnia 6 grudnia 2021 r. stanowił wyłączne źródło materiału faktycznego dla Sądu I Instancji, a nadto to biegły sądowy, a nie Sąd I Instancji dokonywał samodzielnych ustaleń faktycznych istotnych dla zastosowania określonych norm prawnych w postępowaniu, przy czym „ustalenie stanu faktycznego należy do sądu orzekającego” 10 , a nie biegłego sądowego; - wadliwe przyjęcie przez Sąd I Instancji, że ten jest „związany fachową oceną wyrażoną w ekspertyzie na niej oparto ustalenia faktyczne", podczas gdy Sąd I Instancji w postępowaniu zobowiązany jest s amodzielnie dokonywać oceny wiarygodności każdego przeprowadzonego dowodu i na podstawie całokształtu materiału dowodowego czynić własne ustalenia faktyczne w sprawie, albowiem przepis art. 278 § 1 k.p.c. nie przewiduje związania sądu treścią opinii biegłego, przeciwnie, dowód z opinii biegłego ma na celu wyłącznie naświetlenie sądowi kwestii wymagających wiadomości specjalnych, a nie ma służyć do ustalania stanu faktycznego sprawy; z uwagi na powyższe, przyjęcie przez Sąd I Instancji za własne ustalenia biegłego sądowego zawarte w opinii uzupełniającej z dnia 6 grudnia 2021 r. (nota bene przy zupełnym pominięciu pozostałych pisemnych opinii biegłego) i nieczynienie przez Sąd I Instancji samodzielnych ustaleń w zakresie stanu faktycznego sprawy, skutkuje nierozpoznaniem istoty sprawy;

3. art. 363 § 1 k.p.c. w zw. z art. 365 § 1 k.p.c. w zw. z art. 366 k.p.c. w zw. z art. 327 ^{( 1)} § 1 pkt 1) i 2) k.p.c. poprzez nieodniesienie się przez Sąd I Instancji w uzasadnieniu Zaskarżonego Wyroku w ogóle do twierdzeń Strony Powodowej o tym, że Sąd I Instancji jest związany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. XII Wydział Gospodarczy — Odwoławczy z dnia 6 lipca 2017 r. (sygn. akt (...)), oddalającym apelację(...) od wyroku Sądu Rejonowego w T. V Wydział Gospodarczy z dnia 29 czerwca 2016 r. (sygn. akt (...)) ( (...)), w którym sąd ten ustalił jako zasadę odpowiedzialność (...) za szkodę wyrządzoną nienależytym wykonaniem umowy i zasądził od (...) kwotę 1.845,00 zł tytułem odszkodowania i jednocześnie orzeczenie Zaskarżonym Wyrokiem w sposób odmienny co do zasady odpowiedzialności Strony Pozwanej z umowy niż w Prawomocnym Wyroku, a więc, że Strona Pozwana nie ponosi odpowiedzialności z tytułu nienależytego wykonania łączącej strony Umowy, co także skutkuje nierozpoznaniem przez Sąd I Instancji istoty sprawy.

III. Zaskarżonemu Wyrokowi zarzucam obrazę przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, a to:

1. art. 363 § 1k.p.c. w zw. z art. 365 § k.p.c. w zw. z art. 366 k.p.c. poprzez ich niezastosowanie i w konsekwencji czynienie przez Sąd I Instancji własnych i odmiennych ustaleń co do treści stosunku obligacyjnego łączącego strony niż w Prawomocnym Wyroku oraz pominięcie przez Sąd I Instancji, że na podstawie Prawomocnego Wyroku przesądzona została jako zasada, że Strona Pozwana nienależycie wykonała łączącą Strony umowę, a w wyniku nienależytego wykonania umowy przez Stronę Pozwaną, Spółka poniosła szkodę, czego konsekwencją jest obowiązek Strony Pozwanej do jej naprawienia, co w konsekwencji stanowiło przeszkodę do czynienia przez Sąd I Instancji odmiennych ustaleń w postępowaniu.

2. art. 309 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. w zw. z art. 245 k.p.c. oraz art. 271 § 1 k.p.c. poprzez wadliwe zakwalifikowanie przez Sąd I Instancji dowodu z dokumentów oraz zeznań świadków jako „innych środków dowodowych” w rozumieniu art. 309 k.p.c., do których zastosowanie znajdują odpowiednio przepisy o opinii biegłego — art. 278 § 1 k.p.c., podczas gdy dowody z dokumentów oraz zeznań świadków nie stanowią innego środka dowodowego, ich przeprowadzenie następują poprzez ich ujawnienie w toku postępowania - w przypadku dowodu z dokumentów oraz poprzez złożenie ustnych zeznań na rozprawie - w przypadku dowodu z zeznań świadków, a zatem do ich przeprowadzenia nie stosuje się odpowiednio przepisów o opinii biegłego, czego konsekwencją było wadliwe przeprowadzenie przez Sąd I Instancji dowodów z dokumentów oraz zeznań świadków poprzez ich przeprowadzenie za pomocą opinii biegłego sądowego, a nie w sposób przewidziany przepisami odpowiednio art. 245 k.p.c. oraz art. 271 § 1 k.p.c.

3. art. 278 § 1 k.p.c. w zw. z art. 286 k.p.c. w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. poprzez zaniechanie przez Sąd I Instancji dokonania wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego i zaniechanie dokonania łącznej oceny wszystkich dowodów przeprowadzonych w toku postępowania. W tym względzie Sąd I Instancji poprzestał wyłącznie na dokonaniu oceny dowodu z opinii uzupełniającej biegłego sądowego z dnia 30 maja 2021 r. (k. 927 962) i zaniechał dokonania oceny wiarygodności przedmiotowej opinii uzupełniającej względem innych środków dowodowych, a także przedmiotowej opinii uzupełniającej biegłego względem wcześniejszych opinii tego biegłego czy też względem późniejszej opinii uzupełniającej z dnia 6 grudnia 2021 r. (k. 1188 - 1197), w której biegły sądowy odnosił się do zarzutów

- poprzez uznanie w całości za wiarygodną opinii uzupełniającej biegłego sądowego z dnia 6 grudnia 2021 r. (k. 1189 -1197), pomimo: (i) podniesionych przez Stronę Powodową w piśmie z dnia 14 lutego 2022 r. (k. 1211 1215) zarzutów do opinii biegłego, z których wynikało, że biegły błędnie przyjął, iż przedmiotem sporu pomiędzy stronami była wyłącznie usługa malowania objęta zamówieniem nr (...) , podczas gdy Strona Powodowa dochodzi naprawienia szkody z tytułu nienależytego wykonania całości umowy, która została zewidencjonowana wystawionymi przez (...) fakturami VATIl iž wymiana ekranów akustycznych na nowe nie miała uzasadnienia ekonomicznego oraz iż (...) nie wiedział jakie jest przeznaczenie przedmiotowych ekranów akustycznych oraz (ii) pomimo złożonego przez biegłego sądowego zastrzeżenia, że zasadnym jest przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu badań i technologii farb i lakierów dla wykazania faktów zakreślonych w piśmie Strony Powodowej z dnia 14 lutego 2022 r. (por. protokół rozprawy z dnia 27 maja 2022 r., k. 1232)

4. art. 227 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c., w zw. z art. 236 k.p.c., w zw. z art. 232 k.p.c. poprzez nierozpoznanie wniosków dowodowych Strony Powodowej:

- o dopuszczenie dowodów z opinii biegłego sądowego z zakresu badań i technologii farb i lakierów, który zmierzał do wykazania faktów istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a mianowicie: (i) ustalenia czy demontaż całych elementów był normalną procedurą czyli wynikającą z rozsądnego przewidywania skutków technicznych i ekonomicznych; (ii) ustalenia czy charakter ujawnionych wad miał charakter wyłącznie estetyczny, czy też pozostawienie wadliwie wykonanej powierzchni lakierniczej prowadziłoby do dalszej degradacji powierzchni cynkowej, z uwagi na fakt zachodzących pomiędzy ww. powierzchniami procesów chemicznych, a tym samym skracało żywotność techniczną dostarczonych elementów stalowych, w sytuacji gdy okoliczności te wymagały wiedzy specjalnej — wniosek złożony w zarzutach do opinii biegłego z dnia 14 lutego 2022 r.; na uwagę zasługuje również stanowisko biegłego Z. D., który do w/w wniosku się przychylał — por. protokół rozprawy z dnia 27 maja 2022 r. 00:07:19); co w efekcie uniemożliwiło ochronę interesów Strony Powodowej;

- o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego, który zmierzał do wykazania faktu istotnego dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, a mianowicie ustalenia wartości poniesionej przez Stronę Powodową szkody wynikającej z nienależytego wykonania umowy przez Stronę Pozwaną, w sytuacji gdy fakt ten wymagał wiedzy specjalnej (por. wniosek dowodowy sformułowany na s. 9 pozwu z dnia 12 czerwca 2018 r. — k. 8);

IV. Zaskarżonemu Wyrokowi zarzucam obrazę przepisów prawa materialnego, a to:

1 . art. 627 i n. w zw. z art. 750 k.c. w zw. z art. 65 § 1 i 2 k.c. poprzez dokonanie przez Sąd I Instancji wadliwej wykładni postanowień łączącej strony umowy i zakwalifikowanie jej jako umowy o świadczenie usług, podczas gdy prawidłowa wykładnia postanowień umowy winna prowadzić do wniosku, że strony zawarły umowę o dzieło, a więc umowę rezultatu, a nie umowę starannego działania;

2. art. 355 § 1 i 2 k.c. poprzez jego niezastosowanie przez Sąd I Instancji w sprawie i nieuwzględnienie przez Sąd I Instancji, że z uwagi na to, że Strona Pozwana wykonywała powłoki malarskie na ekranach akustycznych na podstawie umowy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wymagany od (...) poziom należytej staranności powinien zostać określony przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności, a nadto z uwzględnieniem faktu, że strony pozostawały w stałych stosunkach gospodarczych. W konsekwencji Sąd I Instancji winien był ustalić, że w świetle wymaganych od (...) standardów należytej staranności, Strona Pozwana powinna wykonać zlecone jej dzieło w postaci wykonania powłok malarskich ekranów akustycznych w sposób: (i) uwzględniający przeznaczenie ekranów akustycznych; (ii) a także samodzielnie ustalić czy ich zamierzony sposób wykorzystania, może powodować konieczność dochowania dodatkowych wymogów co do sposobu wykonania powłok malarskich, w celu zapewnienia ich odporności w warunkach montażu w „agresywnym środowisku.'

3. art. 361 § 1 i 2 k.c. poprzez ich wadliwe zastosowanie w sprawie i przyjęcie, że konieczność wymiany 1.374 sztuk ekranów akustycznych nie stanowi normalnego następstwa nienależytego wykonania umowy przez Stronę Pozwaną, podczas gdy z materiału dowodowego wynika, że po pierwsze wymiana 1.374 sztuk ekranów akustycznych była konieczna z uwagi na wadliwość powłoki malarskiej, której nie można była usunąć mechanicznie bez zniszczenia warstwy ocynku, a przy tym wykonanie tych prac była niemożliwa w miejscu ich wykonania, po drugie konieczność wymiany całych ekranów akustycznych z uwagi na ich zniszczenie wywołane wadliwie wykonaną przez Stronę Pozwaną powłoką malarską stanowi normalne następstwo nienależytego wykonania łączącej strony umowy, bowiem „za normalne następstwo pewnego zdarzenia można uznać takie inne zdarzenie, które w danym układzie stosunków, wedle zasad doświadczenia życiowego i wiedzy występuje jako typowe.' 12 Taki skutek (konieczność wymiany wadliwie pokrytych powłoką malarską ekranów akustycznych) nie został wywołany zdarzeniem „niezwykłym, nietypowym, niemieszczącym się w granicach doświadczenia życiowego.”

- nieuwzględnienie przez Sąd I Instancji, że przepis art. 361 § 2 k.c. statuuje zasadę pełnej kompensacji szkody, która nakazuje „pełne wyrównanie szkody w granicach normalnych następstw spowodowanych zawinionym działaniem lub zaniechaniem, a tym samym, że skoro konieczność wymiany przez Stronę Powodową wszystkich 1.374 sztuk ekranów akustycznych było normalnym następstwem wadliwego wykonania przez Stronę Pozwaną powłok malarskich tych ekranów akustycznych, Strona Pozwana obowiązana jest do kompensacji całej szkody i wszystkich kosztów poniesionych przez Stronę Powodową z tym związanych.

4. art. 471 k.c. poprzez jego niezastosowanie w sprawie, podczas gdy z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika, że Strona Pozwana nienależycie wykonała łączącą strony umowę czego następstwem było wyrządzenie Stronie Pozwanej szkody, której naprawienia, Strona Powodowa dochodziła w postępowaniu przed Sądem I Instancji.

V. Mając na uwadze postawione zarzuty, Strona Powodowa w pierwszej kolejności wnosi o uchylenia Zaskarżonego Wyroku w całości, z uwagi na nierozpoznanie przez Sąd I Instancji istoty sprawy, i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania, z pozostawieniem temu sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania apelacyjnego;

VII. W przypadku nieuwzględnienia powyższego wniosku, wnoszę o:

1 . na zasadzie art. 380 k.p.c. - o rozpoznanie przez Sąd Il Instancji nierozpoznanych przez Sąd I Instancji wniosków dowodowych Strony Powodowej, a to:

- o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu badań i technologii farb i lakierów — fakty podlegające stwierdzeniu: ustalenia czy demontaż całych elementów był normalną procedurą czyli wynikającą z rozsądnego przewidywania skutków technicznych i ekonomicznych; ustalenia czy charakter ujawnionych wad miał charakter wyłącznie estetyczny, czy też pozostawienie wadliwie wykonanej powierzchni lakierniczej prowadziłoby do dalszej degradacji powierzchni cynkowej, z uwagi na fakt zachodzących pomiędzy w/w powierzchniami procesów chemicznych, a tym samym skracało żywotność techniczną dostarczonych elementów stalowych; o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy majątkowego - podlegające stwierdzeniu: wartość poniesionej przez powoda szkody w związku z ujawnionymi wadliwościami

2. zmianę Zaskarżonego Wyroku poprzez zasądzenie od Strony Pozwanej na rzecz Strony Powodowej kwoty 1.152.374,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 20 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty;

VIII. W każdym przypadku o zasądzenie od Strony Pozwanej na rzecz Strony Powodowej kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, liczonymi od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty (art. 98 § 1 ¹ k.p.c.).

Pozwany wniósł o:

1. oddalenie apelacji powoda;

2. zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu w II instancji wg norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Mając na uwadze szeroko rozbudowane zarzuty naruszenia prawa procesowego oraz rodzące to konsekwencje naruszenia prawa materialnego, wskazać należy, że Sąd Apelacyjny w zakresie, w jakim opiera swe rozstrzygnięcia na tych zarzutach, w pełni je popiera, co czyni zbędnym ich ponowne przytaczanie.

Nie wdając się w szczegółową analizę, stwierdzić należy zasadność zarzutów apelacji w tej części, w jakiej dotyczą one:

- nierozpoznaniem przez Sąd I Instancji istoty sprawy

- oraz sporządzenie przez Sąd I Instancji uzasadnienia zaskarżonego Wyroku w sposób na tyle ogólnikowy i nieodnoszący się do: (i) przeważającej większości dowodów przeprowadzonych w toku postępowania; (ii) twierdzeń Strony Powodowej podnoszonych w toku postępowania, a także (iii) niezawierających jakiegokolwiek uzasadnienia dotyczącego kwalifikacji i ustaleń dokonanych przez Sąd I Instancji, a zatem odnoszących się do sfery motywacyjnej Sądu I Instancji przy wydawaniu zaskarżonego Wyroku , że zupełnie nie jest możliwe przeprowadzenie realnej kontroli instancyjnej rozstrzygnięcia.

Należy jedynie podkreślić, że przedstawiony w „uzasadnieniu” wywód n, nie spełnia ustawowych wymogów uzasadnienia wyroku. Brak jest bowiem ustaleń stanu faktycznego istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy. W różnych aspektach zarzutów apelacji przejawia się motyw zaniechanie przez Sąd I Instancji czynienia własnych ustaleń faktycznych oraz dokonywania własnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego w postępowaniu, albowiem z uzasadnienia Zaskarżonego Wyroku wynika, że przeprowadzony dowód z uzupełniającej opinii biegłego z dnia 6 grudnia 2021 r. stanowił wyłączne źródło materiału faktycznego dla Sądu I Instancji, a nadto to biegły sądowy, a nie Sąd I Instancji dokonywał samodzielnych ustaleń faktycznych istotnych dla zastosowania określonych norm prawnych w postępowaniu, przy czym „ustalenie stanu faktycznego należy do sądu orzekającego

Trafnie przywołuje się w apelacji przykładowe stanowisko prawne wyrażone w wyroku Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 grudnia 2006 r. V CSK 360/06: Opinia biegłych ma na celu ułatwienie sądowi należytej, zgodnie z którym oceny zebranego w sprawie materiału wtedy, gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Nie może ona natomiast być sama w sobie być źródłem materiału faktycznego sprawy ani tym bardziej stanowić podstawy ustalenia okoliczności będących przedmiotem oceny biegłych. Ustalenie stanu faktycznego należy do sądu orzekającego, a biegli powinni udzielić odpowiedzi na konkretne pytania dostosowane do stanu faktycznego sprawy, nie wyłączając ewentualnego omówienia obu wersji wynikających z przedstawionej dokumentacji.”

Tym samym trafnie skarżący zarzuca naruszenie art. 309 k.p.c. w zw. z art. 278 § 1 k.p.c. w zw. z art. 245 k.p.c. oraz art. 271 § 1 k.p.c. poprzez wadliwe zakwalifikowanie przez Sąd I Instancji dowodu z dokumentów oraz zeznań świadków jako „innych środków dowodowych” w rozumieniu art. 309 k.p.c., do których zastosowanie znajdują odpowiednio przepisy o opinii biegłego — art. 278 § 1 k.p.c., podczas gdy dowody z dokumentów oraz zeznań świadków nie stanowią innego środka dowodowego, ich przeprowadzenie następują poprzez ich ujawnienie w toku postępowania - w przypadku dowodu z dokumentów oraz poprzez złożenie ustnych zeznań na rozprawie - w przypadku dowodu z zeznań świadków, a zatem do ich przeprowadzenia nie stosuje się odpowiednio przepisów o opinii biegłego, czego konsekwencją było wadliwe przeprowadzenie przez Sąd I Instancji dowodów z dokumentów oraz zeznań świadków poprzez ich przeprowadzenie za pomocą opinii biegłego sądowego, a nie w sposób przewidziany przepisami odpowiednio art. 245 k.p.c. oraz art. 271 § 1 k.p.c.

Wadliwy sposób procedowania Sądu I instancji dobitnie obrazuje sytuacja, kiedy w toku składania na Sali rozpraw przed Sądem I instancji opinii uzupełniającej, w zakresie odnoszenia się do zarzutów powoda, ustalono, że biegły sądowy opierał się na jakiś pismach i dołączonych do nich jakiś dokumentach, które były mu dostarczane bezpośrednio przez pozwanego, których to pism nie ma w aktach sprawy, co zostało przyznane w toku tego wysłuchania biegłego, Sędzia Przewodnicząca zarzut ten wręcz zbagatelizowała, stwierdzając, że ten zarzut powoda jest nieistotny, albowiem ona dokumenty ocenia przez biegłego.

W tym kontekście trafnie podniesiono w l, że:

„…wbrew stanowisku Sądu I Instancji Sąd ten nie był związany oceną wyrażoną w opinii biegłego sądowego co do okoliczności faktycznych sprawy. Nie tylko dlatego, że procedura cywilna nie przewiduje tzw. „legalnej teorii oceny dowodów” ale przede wszystkim, dlatego że to rolą sądu, a nie biegłego sądowego jest czynienie ustaleń faktycznych w sprawie.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Krakowie w uzasadnieniu wyroku z dnia 18 stycznia 2022 r. „Zadaniem biegłego nie jest przy tym ustalenie stanu faktycznego sprawy, lecz naświetlenie i umożliwienie wyjaśnienia przez sąd okoliczności z punktu widzenia posiadanych przez biegłego wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu zebranego i udostępnionego mu materiału sprawy. Opinia ta podlega ocenie - przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c.- na podstawie kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków. "

Tym samym obowiązkiem Sądu I Instancji było poddanie swobodnej ocenie dowodowej również opinii biegłego sądowego, a nadto odzwierciedlenie wyników tej oceny w uzasadnieniu Zaskarżonego Wyroku - co zresztą w ogóle nie zostało dokonane przez Sąd I Instancji.

Zaznaczenia przy tym wymaga, że Sąd I Instancji nie jest związany opinia biegłego w zakresie w jakim ten ustalał stan faktyczny sprawy. Za stanowiskiem Sądu Najwyższego wskazać należy, że: „Nie mogą być uznane za dowód w sprawie wypowiedzi biegłego wykraczające zarówno poza zakres udzielonego mu przez sąd zlecenia, jak i poza ustawowo określone jego zadania. Sąd więc nie jest związany opinią biegłego w zakresie jego wypowiedzi co do - zastrzeżonych do wyłącznej kompetencji sądu - kwestii ustalenia i ocen faktów oraz sposobu rozstrzygnięcia sprawy (wyrok S Sądu Najwyższego z dnia 6.02.2003 IV CKN 1763/2000 Legalis nr 378999).

Jednocześnie biegły sądowy nie mógł zastąpić Sądu I Instancji w prowadzeniu postępowania dowodowego i czynienia w sprawie ustaleń faktycznych.

Zgodnie bowiem ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 20 stycznia 1970 r. II PR 18/69, LEX nrt 6652: „Do dokonywania wszelkich ustaleń w procesie powołany jest sąd, a nie biegły. Sąd może przy tym korzystać z pomocy biegłego w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych, lecz biegły nie może wyręczać sądu w dokonywaniu ustaleń (a zwłaszcza ocen prawnych potrzebnych do stwierdzenia prekluzji), do czego nie jest

ani powołany, ani może nie mieć kwalifikacji.

Tymczasem Sąd I Instancji sam przyznał, że „Ale mogą być złożone do Pana Biegłego, wiele materiałów badał Pan Biegły, których nie ma w Sądzie.” [por. protokół rozprawy z dnia 27 maja 2022 r.; 00:56:20 — 00:57:12]. Powyższe jest niedopuszczalne, bowiem dowody są przeprowadzane przed Sądem I Instancji, a nie przed biegłym sądowym. Taki sposób prowadzenia przez Sąd I Instancji postępowania dowodowego w sposób rażący narusza zatem również zasadę bezpośredniości. Przy czym art. 235 § 1 k.p.c. wyklucza możliwość zlecenia przeprowadzenia dowodu biegłemu sądowemu.

W konsekwencji bezrefleksyjne oparcie się Sądu I Instancji wyłącznie na uzupełniającej opinii biegłego sądowego z dnia 6 grudnia 2021 r., wadliwe przyjęcie, że Sąd I Instancji jest tym dowodem związany, a także zaniechanie czynienia przez Sąd I Instancji własnych ustaleń odnośnie okoliczności faktycznych sprawy, skutkuje nierozpoznaniem przez Sąd I Instancji istoty sprawy.

Niezależnie od tego wskazać należy, ze podstawą faktyczna żądania pozwy jest zarzut powoda wobec pozwanego, wadliwego wykonania malowania proszkowego. W tym zakresie powód wnioskował o dopuszczenie dowodów z opinii biegłego sądowego z zakresu badań i technologii farb i lakierów, który zmierzał do wykazania faktów istotnych dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Wnioskowanego w tym zakresie przez powoda Sąd I instancji nie przeprowadził, nawet pomimo złożonego przez biegłego sądowego zastrzeżenia, że zasadnym jest przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu badań i technologii farb i lakierów dla wykazania faktów zakreślonych w piśmie Strony Powodowej z dnia 14 lutego 2022 r. (por. protokół rozprawy z dnia 27 maja 2022 r., k. 1232) oraz przyznania, że nie jest biegłym w zakresie tej specjalności.

Ponadto należy dodać, że niezależnie od przyjętego stanowiska w zakresie związania Sądu w obecnej sprawie ustaleniami dokonanymi przez Sąd Rejonowy w T. w wyroku z dnia 29 czerwca 2016 r. (sygn. akt (...)), utrzymanym w mocy przez Sąd Okręgowy w K. XII Wydział Gospodarczy — Odwoławczy z dnia 6 lipca 2017 r. (sygn. akt (...)) w sprawie pomiędzy tymi samymi stronami oraz w tożsamym stanie faktycznym i prawnym, w toku której dopuszczono szereg opinii, w tym z ekspertyzy Instytutu (...), Sad I instancji nie odniósł się do zagadnienia.

Dlatego też w ocenie Sąd Apelacyjny zasadnym było uchylenie zaskarżonego wyroku do ponownego rozpoznania na mocy art. 386 § 4 k.p.c. i orzeczenie o kosztach postepowania apelacyjnego na mocy art. 108 § 4 k.p.c.

W toku ponownego rozpoznania sprawy, rzeczą Sądu I instancji będzie odniesienie się żądania pozwu w granicach zgłoszonej podstawy faktycznej, zajęcie stanowisko w zakresie zgłoszonych wniosków dowodowych, dokonanie ustaleń faktycznych zgodnie z przepisami i na tej podstawie dokonanie oceny prawnej na podstawie właściwego zastosowania prawa materialnego.