Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Paweł Rygiel

Protokolant: Edyta Sieja

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2023 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w B.

przeciwko (...) S.A. w K.

o zapłatę

na skutek apelacji obu stron

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 20 maja 2021 r. sygn. akt IX GC 399/19

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadaje mu treść:

„I. oddala powództwo;

II. odstępuje od obciążenia strony powodowej kosztami procesu.”;

2.  oddala apelację strony powodowej;

3.  odstępuje od obciążenia strony powodowej kosztami postępowania apelacyjnego.

sygn. akt I AGa 250/21

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 16 listopada 2023 r.

Strona powodowa, (...) S.A.
w B. domagała się od pozwanej (...) S.A. w K. zapłaty kwot:

- 130.784,13 zł (z tytułu bezpodstawnie uzyskanej korzyści majątkowej) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 marca 2019 r. do dnia zapłaty,

- 13.123,12 zł (z tytułu odszkodowania za poniesioną szkodę) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 7 marca 2019 r. do dnia zapłaty.

Sąd Okręgowy, nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 3 czerwca 2019 r. uwzględnił powództwo.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy zasądził od strony pozwanej (...) S.A. w K. na rzecz strony powodowej (...) S.A. w B. kwotę 130.784,13 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 7 marca 2019 r. do dnia zapłaty (pkt I sentencji), oddalił powództwo w pozostałej części (pkt II) i zasądził od strony pozwanej na rzecz strony powodowej koszty procesu.

Sąd I instancji ustalił, że wyrokiem z dnia 30 listopada 2017 r. wydanym w sprawie o sygn. (...), Sąd Okręgowy w Ł., po rozpoznaniu sprawy z powództwa (...) S.A. w K. przeciwko (...) S.A. w B. zasądził od strony pozwanej na rzecz (...) spółki z o.o. w likwidacji w M. kwotę 395.677,80 zł wraz z odsetkami, oddalając powództwo w dalej idącym zakresie. Roszczenie strony powodowej wynikało z umowy zawartej ze spółką (...) w M. na dostawę sprzętu komputerowego. Umowa była umową podwykonawczą do umów zawartych w wyniku przeprowadzonego przez (...) S.A. postępowania o udzielenie zamówienia publicznego na dostawę sprzętu komputerowego dla niej oraz innych spółek z grupy (...). Strona powodowa należycie wykonała umowę podwykonawczą, jednak spółka (...) nie dokonała zapłaty za część sprzętu, zatem spółka (...) wytoczyła powództwo o zapłatę kwoty 788.876,92 zł, i złożyła wniosek o zabezpieczenie powództwa poprzez zajęcie wierzytelności spółki (...) wobec spółki (...) o zapłatę wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy do wysokości 521.663,88 zł. Zabezpieczenie zostało udzielone i na jego podstawie komornik dokonał zajęcia wierzytelności spółki (...) wobec spółki (...).

Na skutek złożonej przez spółkę (...) apelacji, wyrokiem z dnia 17 maja 2018 r. wydanym pod sygn. akt (...) Sąd Apelacyjny w Ł. zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądził od spółki (...) na rzecz spółki (...) kwotę 294.095,27 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz na rzecz spółki (...) kwotę 15.905,08 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Dalej Sąd ustalił, że e-mailem z dnia 19 czerwca 2018 r. pracownik Kancelarii (...) S., P.-K. wskazał (...) S.A. numer konta w Banku (...), jako właściwy do zapłaty wszystkich kwot wynikających z wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł.. W związku z tym w dniu 22 czerwca 2018 r. (...) S.A. skierowała na konto spółki (...) przelew na kwotę 437.328,57 zł tytułem wykonania wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł. sygn. akt (...).

W dniu 20 sierpnia 2018 r. spółka (...) złożyła do Sądu Najwyższego Izby Cywilnej skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł. z dnia 17 maja 2018 r. w części zmieniającej wyrok Sądu I instancji oddalającej powództwo ponad kwotę 294.095,27 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dat wymagalności poszczególnych należności cząstkowych oraz w części dotyczącej rozliczenia kosztów postępowania. Skarżący zarzucił Sądowi Apelacyjnemu sprzeczność działań w obliczeniu kwot wykazanych w uzasadnieniu wyroku z kwotami jakie zostały przez niego obliczone i wskazane w sentencji wyroku.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną spółka (...) wniosła o odmowę przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania z uwagi na jej bezzasadność a w przypadku jej przyjęcia o oddalenie w całości, wskazując, że okoliczność będąca przedmiotem skargi kasacyjnej, była poprzednio podnoszona przez skarżącego w postepowaniu wywołanym wnioskiem o sprostowanie błędu rachunkowego, który został oddalony. Wyliczenia dokonane przez Sąd Apelacyjny są prawidłowe, a treść rozstrzygnięcia zawartego w sentencji wyroku jest kompatybilna z dokonaną przez Sąd oceną stanu faktycznego i wyliczeń w zakresie dotyczącym naliczenia kar umownych i proporcjonalnego obniżenia świadczenia na rzecz powoda, co jest zgodne z ustaloną proporcją w zakresie ponoszonych przez strony kosztów. Postanowieniem z dnia 21 czerwca 2018 r. Sąd Najwyższy przyjął skargę kasacyjną do rozpoznania.

W dniu 25 stycznia 2019 r. pełnomocnik spółki (...) działający za wierzyciela (...) sp. z o.o. w likwidacji w M., złożył wniosek o wszczęcie egzekucji przeciwko dłużnikowi (...) S.A. w B. na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 17 maja 2018 r. w celu wyegzekwowania na rzecz wierzyciela spółki (...) kwoty 130.784,13 zł. Pismem z dnia 6 lutego 2019 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) w Ł. zawiadomił spółkę (...) o wszczęciu egzekucji z wniosku wierzyciela (...) sp. z o.o. w likwidacji, którego reprezentowała spółka (...), prowadzonej na podstawie wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł. z dnia 17 maja 2018 r. Jako kwotę należności głównej wskazano 130.784,13 zł. Jednocześnie dłużnik otrzymał informację o zajęciu rachunku bankowego. Postępowanie prowadzone było pod sygn. (...).

W dniu 14 lutego 2019 r. komornik dokonał zajęcia kwoty 143.885,25 zł, a następnie, postanowieniem z dnia 21 lutego 2019 r. zakończył postępowanie wobec wyegzekwowania roszczenia wierzyciela w całości, oraz ustalił jego koszty.

Pismem z dnia 27 lutego 2019 r. strona powodowa wezwała pozwaną spółkę do zapłaty kwoty 143.885,25 zł z tytułu nienależnie wyegzekwowanego świadczenia przez spółkę (...) w toku postępowania egzekucyjnego (...), mimo, że wierzytelność spółki (...), za którą na zasadzie podstawienia procesowego działała spółka (...), została w całości zapłacona w dniu 22 czerwca 2018 r.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uznał za zasadne roszczenie strony powodowej w części dotyczącej zwrotu świadczenia z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.

Sąd I instancji uznał twierdzenia powodowej spółki, iż dokonując wpłaty bezpośrednio do stronie pozwanej dochowała należytej staranności za nieuzasadnione, skoro należność od tej spółki została zasądzona na rzecz spółki (...). Tym samym strona powodowa winna uiścić należność do rąk komornika sądowego, który dokonał zajęcia zasądzonej wierzytelności bądź złożyć świadczenie do depozytu sądowego (art. 896 § 1 pkt 2 k.p.c.). W rezultacie, gdy spółka (...), działając na zasadzie podstawienia przez spółkę (...), o egzekucję części zasądzonej wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. (130.784,13 zł), to wyegzekwowanie tej kwoty i wejście w posiadanie przedmiotowej korzyści przez stronę pozwaną nie nastąpiło bez podstawy prawnej.

Tym niemniej zasadny był – w ocenie Sądu Okręgowego – wniosek, że strona pozwana jest bezpodstawnie wzbogacona kosztem strony powodowej (art. 405 k.c.). Doszło bowiem do takiego wzbogacenia w zakresie kwoty 130.784,13 zł. Sąd wskazał, iż na zasadzie podstawienia procesowego pozwana spółka, jako wierzyciel spółki (...), wykonywała jej prawa i roszczenia związane z dochodzeniem własnej wierzytelności w stosunku do strony powodowej. Ostatecznie zatem finalnym odbiorcą wierzytelności wynikającej z wyroku Sądu Okręgowego w Ł., stanowiącego tytuł egzekucyjny, jest wierzyciel egzekwujący czyli strona pozwana. Stała się ona wzbogacona poprzez wyegzekwowanie kwoty 130.784,13 zł, która ostatecznie trafiła na jej konto pomimo tego, iż uprzednio powodowa spółka wypłaciła na rzecz spółki (...) całość należności zasądzonej w/w wyrokiem.

Sąd Okręgowy oddalił powództwo w pozostałej części uznając, że strona powodowa nie wykazała istnienia przesłanek roszczenia odszkodowawczego z tytułu obciążenia jej kosztami prowadzonego postępowania egzekucyjnego.

Od powyższego orzeczenia apelację wniosły obie strony.

Powodowa Spółka, zaskarżając wyrok w części oddalającej powództwo, zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 415 k.c. w zw. z art. 361 k.c. i at. 6 k.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, iż powódka nie wykazała istnienia przesłanek roszczenia odszkodowawczego. Apelująca podkreśliła, że – w jej ocenie – pozwana spółka, wobec spełnienia w całości świadczenia wynikającego z wyroku Sądu w Ł., w ogóle nie była uprawniona do wszczęcia postępowania egzekucyjnego, jak też, że powódka dobrowolnie zrealizowała w całości wyrok Sądu z dnia 17 maja 2018 r., wobec czego zobowiązanie wobec spółki (...) w całości wygasło.

Powódka wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części i zasądzenie od strony pozwanej na jej rzecz kwoty 13.123,12 zł z ustawowymi odsetkami oraz o zasądzenie kosztów postępowania, ewentualnie – o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Strona pozwana, zaskarżając wyrok w części uwzględniającej powództwo zarzuciła:

- naruszenie prawa materialnego tj. art. 405 k.c. w zw. z art. 896 § 1 pkt 2 k.p.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że pozwany bezpodstawnie kosztem powoda wyegzekwował od powoda sporne kwoty w postępowaniu egzekucyjnym;

- naruszenie prawa materialnego tj. art. 411 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 410 § 2 k.c. oraz art. 405 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że nie nastąpiła żadna z przesłanek wyłączających zwrot spornego świadczenia, pomimo tego, iż strona powodowa dokonując na rzecz pozwanej dobrowolnej zapłaty kwoty 437.328,57 zł wiedziała, że nie była zobowiązana do świadczenia na rzecz pozwanej, w następstwie czego egzekucja przez (...) kwoty 130.784,13 zł została uznana za dokonaną w warunkach bezpodstawnego wzbogacenia;

Nadto pozwana zarzuciła – z ostrożności procesowej - naruszenie przepisów postępowania tj. art. 328 § 2 k.p.c. w zw. z art. 227 k.p.c. oraz w zw. z art. 233 § 1 k.p.c. poprzez pominięcie dowodów na okoliczność wysokości kwoty wypłaconej pozwanej przez komornika sądowego oraz na okoliczność łącznej wartości wierzytelności (...) sp. z o.o. w likwidacji wynikającej nie tylko z wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł. z 17 maja 2018 r., ale także z wyroku Sadu Apelacyjnego w Ł. z dnia 22 lipca 2020 r.

Pozwana wniosła o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów postępowania.

Każda ze stron wniosła o oddalenie apelacji przeciwnika procesowego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja strony pozwanej okazała się skuteczna, aczkolwiek nie z przyczyn w niej podniesionych. Z kolei apelacja strony powodowej nie mogła odnieść zamierzonego skutku.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że ustalenia faktyczne dokonane w pierwszej instancji Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne. W istocie sprowadzają się do odnotowania okoliczności niespornych, dotyczących czynności podejmowanych przez każdą ze stron oraz treści wyroków wydawanych przez Sądy w Ł. – Okręgowy i Apelacyjny, rozstrzygających spór pomiędzy spółką (...) a powodową (...) S.A.w B..

Z ustalonych faktów w oczywisty sposób wynika, że istota problemu ma swoje źródło w tym, że pozwanej (...) S.A. w K. przysługiwała wierzytelność w stosunku do powodowej Spółki. Jednocześnie spółce (...) przysługiwała sporna wierzytelność w stosunku do (...) S.A.
w B.. W związku z tym pozwana spółka celem zaspokojenia własnej wierzytelności, na zasadzie podstawienia procesowego, wytoczyła imieniem spółki (...) powództwo o zapłatę i prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 30 listopada 2017 r., zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego wŁ.z dnia 17 maja 2018 r., uzyskała zasądzenie od (...) na rzecz spółki (...) kwotę 294.095,27 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz na rzecz spółki (...) kwotę 15.905,08 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Istota problemu powstała na skutek twierdzenia pozwanej spółki (...) S.A. w K., iż przy wyrokowaniu przez Sąd Apelacyjny w Ł. doszło do omyłki w wyliczeniu należnej spółce (...) kwoty, skutkiem czego było zaniżenie zasądzonego świadczenia. Na to nałożył się błąd powodowej (...) S.A. w B., która dobrowolnie spełniła całe zasądzone świadczenie do rąk przedstawicieli spółki (...) S.A. w K., zamiast przekazania tej należności komornikowi, skoro przedmiotowa wierzytelność była zajęta w toku postępowania egzekucyjnego.

W tej sytuacji spółka (...) S.A. w K., nie czekając na ostateczne rozstrzygnięcie w przedmiocie składanych przez nią środków prawnych, mających doprowadzić do skorygowania prawomocnego wyroku sądu ł., korzystając z tego wyroku, wszczęła egzekucję co do części zasądzonej kwoty, odpowiadającej spornej w niniejszej sprawie należności. W wyniku tego wyegzekwowała kwotę 130.784,13 zł pomimo tego, iż całe świadczenie z przedmiotowego wyroku zostało do jej rąk zapłacone przez stronę powodową.

W tym stanie rzeczy nie ma racji strona pozwana, iż w opisanej wyżej sytuacji brak było podstaw do odwołania się do przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu dla dokonania korekty rozliczeń między stronami. Nie budzi bowiem wątpliwości dopuszczalność stosowania przepisów o bezpodstawnym wzbogaceniu w sytuacji, gdy nie ma innego środka prawnego, przy wykorzystaniu którego możliwe byłoby przywrócenie równowagi majątkowej naruszonej bez prawnego uzasadnienia. Zważyć należy, że instytucja bezpodstawnego wzbogacenia jest jednym z podstawowych instrumentów służących ochronie podmiotów prawa cywilnego przed niekorzystnymi dla nich i nie mającymi ostatecznego oparcia w ich woli – ani w woli władzy publicznej – zmianami majątkowymi. Instytucja ta realizuje wynikający z zasady sprawiedliwości nakaz oddania każdemu tego, co mu się należy. Jednakże, ze względu na inne wartości chronione przez porządek prawny, nakaz ten jest urzeczywistniany przez ustawodawcę w ściśle określonych ramach. „Chodzi zatem – przynajmniej co do zasady – o oddanie każdemu tego, co mu się należy według prawa, a nie według nadrzędnego względem prawa kryterium słuszności” (tak Kodeks Cywilny; Komentarz pod red. J. Gudowskiego, LexisNexis, Warszawa 2013 – komentarz do art. 405 k.c., str. 266).

W związku z tym wskazać należy, że poza sporem pozostaje, że strona pozwana posiadała wierzytelność wobec powodowej spółki i była uprawniona do jej zaspokojenia, na zasadzie podstawienia procesowego, z wierzytelności przysługującej spółce (...) - jednakże wyłącznie w granicach wynikających z wysokości należności przysługującej tej ostatniej spółce. W sytuacji zatem, w której spółka (...) S.A. w B. dobrowolnie przekazała stronie pozwanej (jakkolwiek błędnie bezpośrednio do jej rąk) całość kwoty zasądzonej prawomocnym wyrokiem na rzecz spółki (...), to uzyskanie na skutek egzekucji, przy formalnym wykorzystaniu tytułu egzekucyjnego, dalszej kwoty stwierdzonej tym prawomocnym wyrokiem, doprowadziło do powstania nierówności majątkowej między stronami.

W tym zakresie zatem Sąd Apelacyjny podziela wywód prawny Sądu Okręgowego, w tym także co do sposobu zachowania każdej ze stron i podstaw prawnych tych zachowań.

Pomimo tego apelacja strony pozwanej musi odnieść zamierzony skutek. Na etapie apelacyjnym ujawniono bowiem nową okoliczność, którą było wydanie przez Sad Apelacyjny w Ł. wyroku z dnia 22 lipca 2020 r. (w sprawie (...)). Przedmiotowe orzeczenie zostało wydane na skutek uwzględnienia skargi kasacyjnej (...) S.A. w K. i Sąd Apelacyjny w Ł. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 30 listopada 2017 r. w ten sposób, że zasądził dodatkowo – ponad kwoty objęte wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Ł. z dnia 17 maja 2018 r. – od (...) S.A. w B. na rzecz (...) Spółki z o.o. w likwidacji w M. kwotę 86.347,79 zł z ustawowymi odsetkami: od kwoty 79.348,22 zł od dnia 9 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty i od kwoty 6.999,57 zł od dnia 10 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałej części.

W tym stanie rzeczy zasadne jest stwierdzenie, iż spółka (...) była uprawniona do zaspokojenia z wierzytelności przysługującej spółce (...) także w zakresie w/w, zasądzonej prawomocnie kwoty. Ostateczna wysokość tej należności przewyższa bowiem kwotę już wyegzekwowaną przez stronę pozwaną w wysokości 130.784,13 zł. Należność ta, wraz z zasądzonymi odsetkami liczonymi do dnia zajęcia wierzytelności przez komornika w toku egzekucji wszczętej przez pozwaną tj. do dnia 14 lutego
2019 r. wynosi 127.694,23 zł (kwota 86.347,79 zł plus 37.998,01 zł z tytułu odsetek ustawowych od kwoty 79.348,22 zł za okres od dnia 9 sierpnia 2013 r. do dnia 14 lutego 2019 r. plus 3.349,44 zł z tytułu odsetek ustawowych od kwoty 6.999,57 zł od dnia 10 sierpnia 2013 r. do dnia 14 lutego 2019 r). Nadto stronie pozwanej przysługuje wierzytelność od strony powodowej wynikająca z zasądzonych wyżej opisanym wyrokiem kosztów w wysokości 8.112,06 zł oraz 10.817 zł. Łącznie zatem należne pozwanej od powódki dodatkowo świadczenie przekracza wyegzekwowaną i sporną w niniejszej sprawie kwotę 130.784,13 zł.

W rezultacie, w dacie wyrokowania w niniejszej sprawie, nie zachodzi już nierówność majątkowa między stronami, uzasadniająca zasądzenie dochodzonej z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia kwoty (art. 405 k.c.) - co prowadzi do zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa.

Za bezzasadną należy uznać apelację strony powodowej. Ostatecznie bowiem nie ulega wątpliwości, iż w ramach rozliczeń między stronami pozwanej spółce należne były od spółki powodowej także kwoty wyegzekwowane w postępowaniu komorniczym, którego koszty mają być szkodą powodowej spółki. Zważyć przy tym należy, że jakkolwiek strona pozwana nielojalnie wobec powódki wszczęła przedmiotowe postępowanie egzekucyjne, to jednak dysponowała tytułem wykonawczym, zaś ostatecznie wyegzekwowana kwota jej się należała. Podkreślenia także wymaga, iż konkluzja o wadliwości pierwotnego wyroku Sądu Apelacyjnego winna być dla obu stron jasna po analizie uzasadnienia tego wyroku. Uzasadnienie było bowiem niespójne i nie ulegało wątpliwości, iż Sąd Apelacyjny popełnił błąd w wyliczeniu wysokości należnego spółce (...) świadczenia. W tym stanie rzeczy nie sposób przyjąć, iż powodowa spółka doznała szkody.

Należy wskazać, iż podlegający rozstrzygnięciu w niniejszej sprawie problem był wynikiem nielojalnego, wzajemnego zachowania obu stron. W ramach wzajemnych rozliczeń strona pozwana, nie czekając na rozstrzygnięcie jej środków prawnych zasadnie kwestionujących wyrok Sadu Apelacyjnego w Ł. z dnia 17 maja 2018 r., wykorzystując formalne istnienie tytułu wykonawczego i wiedząc, że powodowa spółka dobrowolnie uiściła na jej rzecz całość należności wynikającej z tego wyroku, wyegzekwowała dalszą kwotę. Z drugiej strony, (...) S.A. w B. wykorzystała w sposób formalny fakt wydania w/w wyroku, wiedząc - na podstawie analizy jego uzasadnienia -, iż orzeczenie jest niespójne i błędne i nie zasądza dalszej przysługującej wierzycielowi nalezności. Spór w niniejszej sprawie byłby zbędny, gdyby obie strony zachowały się względem siebie lojalnie.

Biorąc to pod uwagę Sąd Apelacyjny, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. i art. 385 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

Jednocześnie Sąd odstąpił od obciążenia strony powodowej kosztami postępowania za obie instancje (art. 102 k.p.c.) przyjmując istnienie szczególnych okoliczności, wynikających z wyżej opisanego zachowania strony pozwanej. To pozwana bowiem, nielojalnie egzekwując świadczenie, przy wiedzy, iż całość należności wynikającej z tytułu wykonawczego została jej zapłacona, doprowadziła do wytoczenia niniejszego powództwa. Jej rzeczą była weryfikacja błędnego orzeczenia sądowego za pomocą przysługujących jej środków prawnych, a nie formalne nadużycie istniejącego tytuły wykonawczego dla realizacji przysługujących jej praw. Jakkolwiek postępowanie obu stron było nielojalne, to jednak to zachowanie pozwanej spółki było bezpośrednią przyczyną wytoczenia powództwa, które w dacie wniesienia pozwu było usprawiedliwione.