Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 maja 2022 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Grzegorz Krężołek (spr.)
Sędziowie:	SSA Robert Jurga SSA Beata Kurdziel
Protokolant:	Michał Góral

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. w Krakowie

sprawy z powództwa W. B. (1)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w K.

o zapłatę

i sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą
w K.

przeciwko W. B. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą
w K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 11 września 2020 r. sygn. akt IX GC 1059/18

i zażalenia pozwanego W. B. (1) od postanowienia rozstrzygającego o kosztach procesu, zawartego w punkcie IV sentencji tego wyroku;

1.  w częściowym uwzględnieniu zażalenia pozwanego W. B. (1), zmienia punkt IV zaskarżonego wyroku w ten sposób,
że wymienioną tam kwotę 7.200 zł podwyższa do kwoty 19.800 zł (dziewiętnaście tysięcy osiemset złotych),

2.  w pozostałym zakresie zażalenie oddala,

3.  oddala apelację C. (1) Spółki Akcyjnej z siedzibą
w K.,

4.  zasądza od C. (1) Spółki Akcyjnej z siedzibą w K.
na rzecz W. B. (1) kwotę 37.500 zł (trzydzieści siedem tysięcy pięćset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego,

5.  znosi wzajemnie między stronami koszty postępowania zażaleniowego.

SSA Robert Jurga SSA Grzegorz Krężołek SSA Beata Kurdziel

Sygn. akt : I AGa 338/20

I AGz 198/20

UZASADNIENIE

W. B. (1) w pozwie skierowanym przeciwko C. (1) S.A. w K. domagał się zasądzenia:

- 59 505 zł, tytułem wynagrodzenia podstawowego za okres od dnia 1-12 listopada 2013 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 29.11.2013 r. do dnia zapłaty,

- 623.760 zł wynagrodzenia premiowego zaliczkowego za III kwartał 2013 r. z odsetkami od dnia 6.12.2013 r.

- 7 598 zł, tytułem ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 11.12.2013 r. do dnia zapłaty,

- 77 271 zł , tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop w 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 11.12.2013 r.,

- 3 620 zł, tytułem zwrotu kosztów podróży służbowej w listopadzie 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 11.12.2013 r.,

- 573 215 zł tytułem odszkodowania za przestrzeganie zakazu konkurencji w okresie listopada i grudnia 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 197 660 zł od 11.12.2013 r. do dnia zapłaty, od kwoty 375 555 zł od 11.01.2014 r. do dnia zapłaty.

Domagał się również obciążenia strony przeciwnej kosztami procesu.

Uzasadniając zgłoszone żądania wskazał , iż ze stroną pozwaną był związany od początku jej istnienia. Od 2004r był jej prokurentem , a od 2007 r. do 12 listopada 2013 r. pełnił funkcję wiceprezesa zarządu strony pozwanej – Dyrektora ds. Finansowych. Miał wpływ na organizację wszystkich spółek (...) C. (1). Swoją pracą przyczynił się aktualnej pozycji gospodarczej spółki , która jest jednym z czołowych producentów opakowań w Europie Środkowowschodniej, na Bliskim Wchodzie, w Indiach i Maroku.

W dniu 3 grudnia 2012 r. pomiędzy powodem, a stroną pozwaną została zawarta umowa o zarządzanie / kontrakt managerski / i umowa o zakazie konkurencji, która określała reguły pełnienia przez niego funkcji wiceprezesa zarządu strony pozwanej oraz zasady jego wynagradzania.

Umowa o zarządzenie weszła w życie z dniem 1 stycznia 2013 r. i zastąpiła wcześniejsze umowy regulujące dotąd zasady pełnienia przez niego tej funkcji. Wynagrodzenie powoda regulowały także regulaminy wewnętrzne, do których odesłanie zawarto w kontrakcie.

W dniu 8 listopada 2013 r. na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy C. (1) podjęto uchwałę o odwołaniu 4 z 5 członków zarządu, w tym powoda. W uzasadnianiu jako przyczynę podano: utratę zaufania i niemożność dalszej współpracy z winy członka zarządu polegającej na uniemożliwieniu Radzie Nadzorczej wykonywania czynności nadzoru.

W. B. (1) zakwestionował zasadność podawanej przyczyny , przecząc jej podstawom faktycznym.

O facie odwołania i jego powodach dowiedział się z pisma datowanego na dzień 12 listopada 2013r., podpisanego prze nowego prezesa zarządu P. I..

Jego zdaniem powoda wskazana data jest tą, od której należy liczyć ustanie umowy łączącej strony.

Spółka po rozwiązaniu kontraktu managerskiego nie rozliczyła się z nim finansowo , stąd sformułowane przez niego żądania, mające swoją podstawę tak w postanowieniach kontraktu, jak i ściśle z nim związanej umowie o zakazie podejmowania działalności konkurencyjnej w okresie pięciu lat po jego rozwiązaniu.

Jak argumentował dalej, mimo obowiązku wynikającego z § 9 ust. 1 umowy o zarządzenie spółka nie wypłaciła mu świadczenia z tytułu wynagrodzenia podstawowego. Wynagrodzenie podstawowe odpowiadało pięciokrotnemu przeciętnemu miesięcznemu wynagrodzeniu w C. (1) za kwartał poprzedzający wypłatę, nie mniej jednak niż 120 000 zł. Przeciętne wynagrodzenie w spółce za miesiące VIII-X 2013 r. wyniosło 25 124,46 zł.

Nie wypłaciła także należnego na podstawie § 9 ust. 2 umowy wynagrodzenia premiowego , stanowiącego równowartość 1,5 % zysku skonsolidowanego netto (...) C. (1). Ponadto była zobowiązana była do wypłaty kwartalnych zaliczek na poczet wynagrodzenia premiowego, których wysokość wynosiła 80 % kwartalnego wyniku finansowego netto spółki .Nie wywiązała się z tego obowiązku za trzeci kwartał 2013 r.

Powodowi należne są także ekwiwalenty pieniężne za: używanie samochodu prywatnego do celów służbowych na podstawie § 9 ust. 5 umowy, a także za niewykorzystany urlop w 2013r, zgodnie z § 7 ust. 4 umowy o zarządzanie.

Kolejną należnością dochodzoną pozwem jest zwrot kosztów podróży służbowej , którą odbył w dniach 31 października - 3 listopada 2013r.

Ostatnim z elementów żądań W. B. (1) było odszkodowanie za utrzymanie zakazu podejmowania działalności konkurencyjnej po ustaniu umowy o zarządzanie przez okres pięciu lat , którego podstawą były paragrafy 14 i 15 umowy. Odszkodowanie to miało mieć charakter comiesięcznego świadczenia w wysokości 50 % średniego miesięcznego wynagrodzenia brutto jakie powód otrzymał wykonując obowiązki będąc zarządcą od wszystkich spółek z (...) C. (1) za ostatni rok finansowy poprzedzający rozwiązanie umowy.

W dniu 10 marca 2014r. Sąd Okręgowy w Krakowie wydał nakaz zapłaty , którym roszczenia powoda w całości uwzględnił.

Strona pozwana w sprzeciwie od tego orzeczenia , kwestionując je w całości, wniosła o oddalenie powództwa oraz obciążenie powoda kosztami procesu.

Przyznała fakt, że strony łączyły umowa o zarządzenie i zakazie konkurencji oraz , iż doszło do odwołania powoda z funkcji członka zarządu z powodu utraty do niego zaufania i niemożności dalszej współpracy, z winy W. B. (1).

Podnosiła , że jako członek zarządu uniemożliwił Radzie Nadzorczej spółki wykonywanie czynności nadzoru.

W związku z prowadzonymi przez grupę C. (1) - (...) inwestycjami na Bliskim Wschodzie [ w Iranie], w spółce wszczęta została przez Radę kontrola prawidłowości czynności dokonywanych przez zarząd w związku z nimi. Była ona następstwem nowych regulacji obowiązujących na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, które miały zastosowanie wobec właściciela spółki C. (1) ; spółki prawa amerykańskiego G. (...)

W ramach jej rutynowego audytu niezależny audytor zgłosił zastrzeżenia związane ze składnikami majątku spółkiC. M. (1) , która wchodziła w skład grupy C. (1) (...)zlokalizowanymi na terenie Islamskiej Republiki Iranu.

Od dnia 9 października 2012 r., na podstawie zarzadzenia Prezydenta O. żaden podmiot kontrolowany przez obywatela lub podmiot amerykański nie mógł bezpośrednio lub pośrednio angażować się w interesy na terenie tego kraju.

Dotychczasowe inwestycje należało zakończyć do dnia 8 marca 2013 r.

W związku z tym Rada Nadzorcza spółkiC. (1)23 października 2013 r podjęła uchwałę o konieczności przeprowadzenia kompleksowego audytu inwestycji (...) C. (1) (...) na Bliskim Wschodzie, celem zgromadzenia informacji niezbędnych do oceny ryzyka związanego z nimi.

Rada zobowiązała zarząd do przekazania jej wszelkich niezbędnych dokumentów i wyjaśnień dotyczących takich inwestycji , które mogłyby podlegać tej regulacji. Tego samego dnia powód i pozostali członkowie zarządu zobowiązali się do takiej współpracy przy zachowaniu poufności.

Pomimo tego zarząd w skład którego wchodził także W. B. (1) nie doprowadził do wyzbycia się składników majątku zlokalizowanego na terenie Iranu - spółki (...) (I. (1)), którą C. (1) kontrolowała za pośrednictwem jednej ze swych spółek – C. M. (1) (C. (1)) . Udziały w I. (1) zostały sprzedane polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością T. (1) w N., w której jedynym wspólnikiem i prezesem zarządu był B. C. – wieloletni pracownik C. (1).

Pożyczki na nabycie I. (1) w kwocie 262.821 USD udzielił zarząd C. (1)za pośrednictwem C. P. (1) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością , którą to transakcję wobec amerykańskiego właściciela zataił. Ostatecznie T. (1) zapłaciła pierwszą ratę ceny sprzedaży, pozostała różnica 5.500.000 USD, pozostała nie uregulowana , a zarząd nabywcy zażądał rozwiązania umowy sprzedaży.

Z powodu opisanego zatajenia , które dotyczyło w szczególności warunków na jakich miało dojść do zbycia udziałów w I. (1) oraz wskutek utrudniania RN wykonywania uprawnień nadzorczych, strona pozwana zmuszona została wyłożyć znaczne środki finansowe na przeprowadzenie audytu w zakresie zbadania działań na terenie Iranu oraz kwestii właścicielskich zlokalizowanego tam majątku.

Ponadto C. (1)SA twierdziła , iż na skutek pozostawienia w majątku (...) C. (1)- (...) składnika majątkowego, którego należało się wyzbyć, poniosła szkodę odpowiadającą środkom, które zostały przez spółkę zainwestowane w Iranie , oszacowaną na sumę 14.000.000 USD.

O niewykonywaniu w sposób właściwy obowiązków członka zarządu przez W. B., a także jego złej woli , podobnie jak i innych odwołanych członków organu zarządzającego C. (1) świadczyło to zdaniem pozwanej usuwanie , w czasie prowadzenia czynności wewnętrznego audytu prowadzonego z inicjatywy amerykańskiego właściciela przez wynajętą przez niego kancelarię (...), danych z komputerów służbowych. Analiza komputera powoda wykazała, że w dniu 4 października 2013 r. uruchamiał on oprogramowanie usuwające pliki z twardego dysku takiego urządzenia , stanowiącego własność spółki.

W dalszej części swojego stanowiska pozwana podniosła , iż w jej ocenie , umowa o zarzadzanie z dnia 3 grudnia 2012r została rozwiązana w dacie podjęcia przez NZA uchwały o odwołaniu W. B. (1) z grona członków zarządu , a nie jak twierdzi przeciwnik procesowy w dniu 12 listopada 2013r. Powołała się przy tym na treść § 10 ust 1 i 2 umowy o zarządzanie.

W ocenie strony pozwanej nieuzasadnionymi są także :

żądanie świadczenia odpowiadającego zaliczce na poczet premii rocznej za III kwartał 2013 r. albowiem na chwilę z którą ustalane było prawo do jej otrzymania powód nie był już członkiem zarządu,

żądanie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, skoro na listopad 2013r W. B. przysługiwało 21, 6 dnia urlopu a do tego czasu wykorzystał już jego 22 dni.

Zdaniem C. (1)SA nieprawidłowe jest wyliczenie podstawy, a w konsekwencji także rozmiaru ilościowego świadczenia z tytułu odszkodowania za przestrzeganie zakazu konkurencji.

W toku sporu W. B. (1) kilkakrotnie rozszerzał żądanie pozwu aby ostatecznie dochodzić :

1/kwoty 66 117 zł, tytułem wynagrodzenia podstawowego za okres od dnia 1 do 12 listopada 2013 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 29 listopada 2013 r. do dnia zapłaty,

2/kwoty 623 760 zł, tytułem wynagrodzenia premiowego za III kwartał 2013 r. wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 6 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

3/kwoty 7 598 zł, tytułem ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 11 grudnia 2013 r do dnia zapłaty,

4/kwoty 81 644,58 zł, tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

5/kwoty 1 064,05, tytułem zwrotu kosztów podróży służbowej w listopadzie 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

6/kwoty 20 405 836,80 zł, tytułem odszkodowania za przestrzeganie zakazu konkurencji za okres od dnia 13 listopada 2013 r. do dnia 13 listopada 2018 r wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot cząstkowych, w sposób wskazany szczegółowo w piśmie procesowym z dnia 5 sierpnia 2019r / k. 6560 akt /, w którym określił ostatecznie kształt ilościowy oraz podstawy dochodzonych przez siebie roszczeń,

7/ kwoty 412 150,64 zł , tytułem wynagrodzenia premiowego za IV kwartał 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 10 stycznia 2014 r do dnia zapłaty,

8/kwoty 767 095,50 zł tytułem wynagrodzenia premiowego za 2013 r., będącego wyrównaniem premii rocznej za 2013 r. za okres od 1 stycznia 2013 r. do dnia 12 listopada 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 25 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty.

Domagał się również obciążenia przeciwnika procesowego kosztami sporu , według przedłożonego spisu / k. 5159 akt / przy czym wskazał , że wynagrodzenie pełnomocnika procesowego powinno być określone w wysokości sześciokrotności stawki podstawowej z uwagi na złożony charakter sprawy oraz bardzo znaczny nakład pracy reprezentanta powoda.

Strony sporu w czasie postępowania bardzo szeroko polemizowały z uzupełnianymi sukcesywnie o nową argumentację stanowiskami oponentów procesowych, składając kolejne - bardzo obszerne redakcyjnie pisma procesowe. Sąd II instancji poprzestanie w zakresie ich zrelacjonowania, na zasadniczych ich tezach.

Powód przeczył aby wskazywane przez spółkę przyczyny odwołania, zatajenie informacji przed Radą Nadzorczą czy amerykańskim właścicielem o sposobie zbycia spółki I. (1) jego warunkach oraz o wyrządzeniu spółce szkody miały charakter rzeczywisty. Wskazywał, iż zostały one podane po raz pierwszy w sprzeciwie od nakazu zapłaty na potrzeby niniejszego procesu.

Zaprzeczył też aby miał wyrządzić pozwanej spółce szkodę. W tym kontekście podnosił , iż ten uszczerbek jako przyczyna odwołania nie była wcześniej wskazywana i na nią C. (1) powołała się dopiero w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Co więcej , gdyby była to rzeczywista przyczyna odwołania to zgodnie z postanowieniami §10 ust 6 kontraktu managerskiego z 3 grudnia 2012r świadczenia , których dochodzi w sporze nie byłyby mu należne.

Argumentował, że Zarząd C. (1) systematycznie informował akcjonariuszy i Radę Nadzorczą o wynikach finansowych i przedsięwzięciach inwestycyjnych spółki oraz (...) C. (1)-(...), w trakcie cyklicznych, odbywanych raz na kwartał posiedzeń Rady , a pomiędzy nimi drogą mailową czy telefoniczną. W ten sposób Rada sprawowała bieżącą ale i wstępną kontrolę zarządu.

W dniu 9 października 2012 r. prezydent USA wydał zarządzenie wykonawcze nr (...), zaostrzające sankcje wobec Iranu. W dniu 25 stycznia 2013 r. P. G. (1)- właściciel (...) (...) , która wchodziła w skład (...), udostępnił ówczesnemu prezesowi zarządu strony pozwanej W. S. (1) opinię amerykańskiej kancelarii (...) , z której wynikał obowiązek zaprzestania sprzedaży opakowań do Iranu oraz deinwestycję w zakresie posiadanych przez (...) C. (1)-(...) aktywów w Iranie. To stanowisko potwierdziła 7 lutego 2013 r. opinia kancelarii (...) z W. zlecona przez M. P. (1), wiceprezesa zarządu C. (1) i dyrektora jej biura prawnego.

Koordynacją czynności, zmierzających do wycofania się z dotychczasowych inwestycji zgodnie z zarządzeniem Prezydent USA zajmowali się członkowie zarządu M. P. (1) i S. W. (1).

W dniu 19 lutego 2013r zarząd podjął decyzje o sprzedaży wszystkich udziałów w I. (1) posiadanych przez spółkę z (...) C. (1)- (...) - C. M. (1), przed dniem 8 marca 2013 r., końcowym terminem w skazanym w prezydenckim zarządzeniu. Miała ona nastąpić w trybie rekomendowanym przez prawników jedynego akcjonariusza, tj. bez żadnych zabezpieczeń. W dniu 25 lutego 2013 r. ZarządC. (1) SA podjął uchwałę dotyczącą nabycia wszystkich udziałów w I. (1) przez T. (1) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w N., w której udziały posiadał B. C.. Umowa została zawarta w dniu 6 marca 2013r . O przyczynach wyboru wariantu wg. którego udziały I. (1) zakupić miała spółka celowo zakupiona przez zaufanego człowieka od lat współpracującego z (...), która to spółka nie miała majątku, ani nie prowadziła działalności, przez co do uiszczenia ceny konieczne było poszukiwanie docelowego nabywcy – co do schematu całej transakcji- został z wyprzedzeniem poinformowany P. G. (1),- właściciel F. (1) ówcześnie pełniący funkcję wiceprzewodniczącego Rady Nadzorczej C. (1)SA. Ten wariant sprzedaży i jego warunki w których nabywająca miał a poszukiwać docelowego kupującego – został przez niego zaaprobowany.

W. B. (1) podnosząc , że jego sposób postępowania w ramach pełnienia funkcji członka zarządu zajmującego się sprawami finansowymi pozwanej był prawidłowy i nie prowadzący do zarzucanego mu wyrządzenia szkody pozwanej podkreślał , że decyzja o warunkach na jakich doszło do podporzadkowania się zarządzeniu prezydenta O. została podjęta przez cały zarząd [ z wyjątkiem wówczas chorego W. S. ] , w tym także przez tych jego członków , którzy w dniu 8 listopada 2013r nie zostali odwołani [ M. P. ] albo też wkrótce powołani do składu tego organu powołani na nowo [ S. W. ].

Taka sytuacja niweczy zasadność argumentów strony pozwanej , że powód spowodował sposobem swojego działania zarzucany mu uszczerbek.

Zwracał także uwagę , iż to właściciel F. (1) - P. G. (1) zlecił kancelarii (...) przeprowadzenie wewnętrznego audytu w C. (1) w odniesieniu do sposobu prowadzenia inwestycji w Iranie o czym poinformował zarząd spółki na spotkaniu w dniu 4 października 2013r , a zatem dużo później aniżeli data zawarcia umowy sprzedaży udziałów w I. (1).

Wbrew argumentacji strony pozwanej, zarząd podporządkował się obowiązkom wynikającym z faktu prowadzenia tego wewnętrznego dochodzenia i realizując je przygotował m. in. pisemną informację dotyczącą inwestycji (...) C. (1) w Iranie w formie memorandum. Powód udzielał odpowiedzi na zadane mu w ramach tej procedury pytania.

Zarząd zadeklarował przygotowanie i udzielenie Radzie Nadzorczej wszelkich informacji związanych z tą inwestycją przy czym zwrócił uwagę, że szereg dokumentów w tym umowy handlowe oraz finansowe zawierały klauzule poufności, wymagające uprzedniej zgody kontrahentów, w przypadku udostepnienia informacji osobom trzecim.

Dopiero żądanie przeprowadzającej audyt kancelarii , skopiowania całego systemu informatyczno-księgowego nie tylko C. (1) ale całej (...) , w celu wywiezienia ich poza siedzibę pozwanej z Polski w tym do USA wzbudziło wątpliwości zarządu, który chciał zasięgnąć opinii prawnej co do zgodności tego żądania z prawem polskim.

Wątpliwości te miała także Rada Nadzorcza w poprzednim składzie , który uległ zmianie z inicjatywy jedynego akcjonariusza. Rada w nowym składzie poszerzyła zakres badania audytorskiego , które miała realizować M. L. właśnie o możliwość praktycznie nieograniczonego dostępu prawników amerykańskich do tych danych i dysponowania nimi bez kontroli ze strony organów spółki.

Zdaniem W. B. (1) kontrola w nowym kształcie wykraczała poza zakres normy art. 382 kodeksu spółek handlowych.

Z tych też przyczyn zażądał aby jego przesłuchanie , które mieli prowadzić prawnicy z M. L. odbywało się z udziałem reprezentującego go polskiego prawnika i było nagrywane. Ostatecznie czynność ta została przerwana.

Powód zaprzeczył aby podejmował działania polegające na usuwaniu ważnych dokumentów w tym korespondencji, które miałoby utrudniać czynności kontrolne Rady, po dniu 4 października 2013r kiedy dowiedział się o planowanym wewnętrznym audycie.

C. (1) mimo tej streszczonej argumentacji , podtrzymując swoje stanowisko podnosiła , iż wiedza P. G. (1) na temat zbycia spółki I. (1) była niepełna, albowiem nie został on powiadomiony o tym, że finansowanie nabycia przez T. (1) miałoby następować ze spółki z (...) C. (1)-(...). [C. P. (1)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością ].

Twierdziła, ,iż działania powoda i odwołanych członków zarządu, miały na celu uniemożliwienia audytorom z M. L. oceny inwestycji (...) C. (1)-(...) na Bliskim Wschodzie.

Wskazała, iż przeprowadziła weryfikację działalności spółki za okres 2010-2014. Raport kancelarii amerykańskiej (...) potwierdza , że ówczesny prezes zarządu W. S. (1) , z którym powód współpracował w okresie co najmniej od grudnia 2011 r., rażąco naruszał swoje obowiązki, w ramach procesu outsourcingu , co doprowadziło C. (1) do szkody.

Jej zdaniem spowodowanie szkody nieprawidłowym wykonywaniem obowiązków w ramach pełnienia funkcji członka zarządu powoduje , że ma ona wobec W. B. (1) wierzytelności wzajemne z tytułu kary umownej w kwocie 4 657 020,35 zł, oraz z tytułu zwrotu nienależnie wypłaconego mu wynagrodzenia podstawowego za okres od 1 stycznia 2013r do 31 października 2013r odpowiadającego sumie 1 097 249,50 zł, która bądź to jest odszkodowaniem za nienależyte wykonanie umowy o zarządzanie albo też równowartością szkody przy kwalifikacji sposobu postępowania powoda jako deliktu. Obie te wierzytelności zgłosiła do potrącenia z wierzytelnościami dochodzonymi ostatecznie pozwem.

W. B. (1) zakwestionował podstawy obu tych wierzytelności argumentując m . in. , że strony w czasie kiedy był prowadzony proces outsourcingu z niewłaściwym udziałem w którym powoda strona przeciwna łączy wierzytelność z tytułu kary , były związane umową o pracę. Umowa ta nie zastrzegała uprawnienia pozwanej do naliczenia z podawanej przyczyny kary umownej.

W warunkach nie wykazania przez spółkę , iż powód naruszył obowiązki umowne w tym te o jakich mowa w §11 ust. 1 i 5 umowy o zarządzanie , nie przysługuje C. (1) także druga z wierzytelności objęta oświadczeniem o potrąceniu.

W pozwie wniesionym w dniu 6 listopada 2015 r.C. (1) S.A, powołując się na ten sam umowny stosunek prawny, zażądała od pozwanego W. B. (1) zapłaty kwoty 2 731 456 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od 2 listopada 2015 r. do dnia zapłaty oraz obciążenia oponenta procesowego kosztami procesu.

Na dochodzoną sumę złożyły się -zgodnie z motywami pozwu - nienależnie wypłacone pozwanemu kwoty zaliczek z tytułu premii za I i II kwartał 2013r. Pierwszą w kwocie 687 667 zł W. B. (1) otrzymał 28 maja 2013r , a druga w wysokości 1 736 125 zł została mu wypłacona 8 sierpnia 2013r.

Dochodzoną kwotę uzupełnia suma zaliczek na podatek dochodowy od tych należności wpłaconych przez powodową spółkę do Urzędu Skarbowego.

Zdaniem powódki uzyskanie tych świadczeń nie miało swojej podstawy i były one nienależne dlatego , że były członek zarządu niewłaściwie wykonywał swoje obowiązki wynikające z umowy o zarzadzanie, wyrządzając szkodę spółce. Podstawą normatywną jej żądania zwrotnego był art. 410 § 2 kc oraz § 10 ust. umowy z dnia 3 grudnia 2012r zarządzenie.

Sąd Okręgowy w Krakowie wydał w dniu 25 listopada 2015r nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym , którym uwzględnił żądanie spółki w całości.

W sprzeciwie od tego orzeczenia W. B. (1) , kwestionując je w pełnym zakresie , domagał się oddalenia powództwa oraz obciążenia powódki kosztami postępowania.

Jego argumentacja była zbieżna z tą , która prezentował w sprawie z jego powództwa przeciwko C. (1).

Zarządzeniem z dnia 12 lutego 2016r obydwie sprawy zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Wyrokiem z dnia 9 października 2016r Sąd Okręgowy w Krakowie powództwa obu stron w całości oddalił.

Na skutek apelacji stron, Sąd Apelacyjny w K. , wyrokiem z dnia 14 września 2018r w sprawie o sygnaturze (...) orzeczenie to uchylił i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania, pozostawiając Sądowi I instancji orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego.

Wyrokiem z dnia 11 września 2020r Sąd Okręgowy w Krakowie:

-zasądził od strony pozwanej C. (1)Spółki Akcyjnej w K. na rzecz powoda W. B. (1) kwotę 22 365 266,57 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi :

od kwoty 66.117 zł od dnia 29 listopada 2013 roku do dnia zapłaty,

od kwoty 623.760 zł od dnia 6 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty,

od kwoty 7.598 zł od dnia 11 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty,

od kwoty 81.644,58 zł od dnia 11 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty;

od kwoty 1.064,05 zł od dnia 11 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty;

od kwoty 20.405.836,80 zł liczonymi od następujących kwot i terminów:

- od kwoty 204.058,44zł od dnia 11 grudnia 2013 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28zł od dnia 11 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28zł od dnia 11 lutego 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28zł od dnia 11 marca 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28zł od dnia 11 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 13 maja 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 lipca 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 12 sierpnia 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 września 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28zł od dnia 11 października 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 listopada 2014 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28zł od dnia 11 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty,

-od kwoty 340.097,28zł od dnia 13 stycznia 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 lutego 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 marca 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 maja 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 czerwca 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 lipca 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28zł od dnia 11 sierpnia 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 września 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 października 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097, zł od dnia 12 listopada 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 grudnia 2015 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097 zł od dnia 11 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 lutego 2016 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 marca 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 12 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 maja 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 czerwca 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 12 lipca 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 sierpnia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 września 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 października 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 listopada 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 grudnia 2016 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 stycznia 2017 roku do dnia zapłaty,
- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 lutego 2017 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 marca 2017 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 kwietnia 2017 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 maja 2017 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 13 czerwca 2017 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 lipca 2017 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 12 września 2017 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 października 2017 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 listopada 2017 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 12 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 13 lutego 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 13 marca 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 maja 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 12 czerwca 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 lipca 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 sierpnia 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 września 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 11 października 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 340.097,28 zł od dnia 14 listopada 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 136.038,84 zł od dnia 11 grudnia 2018 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 412.150,64 zł od dnia 10 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty;

- od kwoty 767.095,50 zł od dnia 25 czerwca 2014 roku do dnia zapłaty.[ pkt I], a ponadto

-zasądził od strony pozwanej C. (1) Spółki Akcyjnej w K. na rzecz powoda W. B. (1) kwotę 269 480‬ zł , tytułem zwrotu kosztów procesu [ pkt II] ,

Natomiast rozstrzygając o roszczeniu spółkiC. (1) przeciwko W. B. (1);

- powództwo oddalił [ pkt III] oraz

- zasądził od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 7.200 zł tytułem kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

W. B. (1) związany był z pozwaną spółką od 1992 r., kiedy powstała. Wcześniej pracował w spółce przynależącej do (...) C. (1) – (...) ; P. (...)sp. z o.o. w B., która została przekształcona w (...) S.A w K.. Kierował finansami tego podmiotu. Był zastępcą dyrektora ds. (...) w P. (...), członkiem jej zarządu, potem jej dyrektorem finansowym. Był także kierownikiem Biura(...) w spółce (...) i (...) sp. z o.o. w K..

Od lipca 2004 r. pełnił obowiązki prokurenta strony pozwanej , a od lipca 2007 r. do 12 listopada 2013 r. wiceprezesa jej zarządu - Dyrektora ds. (...).

Wyniki pracy W. B. (1) w C. (1) współdecydowały o tym, iż stała się główną spółką wśród samodzielnych podmiotów o rozbudowanej strukturze holdingowej, produkujących puszki napojowe, opakowania dla żywności i chemii, opakowania szklane i zamknięcia do nich.

Spółka na przestrzeni lat objęła pozycję czołowego producenta opakowań w Europie Środkowej i Wschodniej, na Bliskim Wschodzie, w Indiach i Maroku.

Powód kierując finansami (...) C. (1)-(...) przyczynił się do tego , że dysponująca na początku jedną fabryką spółka przekształcona została przedsiębiorstwo o strukturze holdingu, prowadzącego działalność produkcyjną w Polsce, Rumunii, Czechach, Słowacji, Wielkiej Brytanii, Hiszpanii, Francji, Rosji, Ukrainie.

Rozpoczęcie eksportu opakowań na rynek Zjednoczonych Emiratów i każdy krok o charakterze inwestycyjnym na terenie Bliskiego Wschodu był zgłaszany Radzie Nadzorczej spółki pozwanej i jedynemu akcjonariuszowi, który reprezentowany był przez F. G. i w obecności jego syna P. G. (1). Formalna akceptacja wejścia na rynek irański nastąpiła w dniu 23 września 2005 r. kiedy Rada Nadzorcza obradująca z udziałem ich obu, zatwierdziła do realizacji wieloletni plan inwestycyjny grupy C. (1)-(...).

Projekty inwestycyjne w Iranie , obejmujące pozyskanie terenu i budowę obiektów wytwórni puszek i wieczek, został zaprezentowany akcjonariuszowi C. (1) w dniu 28 lutego 2006 r. Projekt został zaakceptowany. Rada Nadzorcza o kolejnych etapach realizacji tego projektu była systematycznie informowana przez zarząd w formie elektronicznej w odstępach kwartalnych.

W ten sam sposób był informowany jedyny akcjonariusz(...)s.a.r.l z siedzibą w Luksemburgu,/ która należała do F. (1) spółki matki (...) C. (1) – (...) . Ta z kolei była własnością G. G. (...) z siedzibą w Pensylwanii /.

Początkowo eksport prowadzony był za pośrednictwem Biura (...) (...) (...) (spółki z grupy C. (1)- (...)), w której marketing i sprzedaż zostały powierzone współpracownikowi F. G. – B. C.. W lipcu 1998 r. powstała spółka (...) (I. (1)) , a to z uwagi na obniżenie kosztów wysyłania delegatów do Zjednoczonych Emiratów Arabskich i konieczność pośredniczenia w realizacji dostaw. Na czele spółki , w uzgodnieniu i za akceptacją F. G., stał B. C..

I. (1) jako spółka z siedzibą na terenie Zjednoczonych Emiratów - inwestująca na terenie m. in. Iranu nie musiała spełniać wymogów dokumentacyjnych obowiązujących dostawców spoza krajów arabskich i mogła akceptować czeki z odroczoną datą płatności.

Kolejnym krokiem inwestycyjnym na Bliskim Wschodzie było uruchomienie przez stronę pozwaną produkcji opakowań żywnościowych.

W 1999 r. powstała spółka (...), której udziały objął I. (1) oraz lokalny producent. Zadłużenie odbiorców w Iranie wobec I. (1) zmusiło powódkę do zmiany warunków dostaw opakowań i zmiany warunków płatności na przedpłatę przed rozpoczęciem produkcji.

Wobec niekorzystnej sytuacji finansowej I. (1), rozwiązaniem okazało się przejęcie jej udziałów w całości przez spółkę z (...) C. (1)-(...). W dniu 24 lipca 2012 r udziały w niej nabyła spółka C. L. (1).

W dniu 2 kwietnia 2012 r. Rada Nadzorcza C. (1)-(...) podjęła uchwałę o wyznaczeniu jej członka P. G. (1) na delegata, sprawującego samodzielnie czynności nadzoru w zakresie wszystkich znaczących umów finansowych pomiędzy jednostkami (...) C. (1) a bankami i innymi instytucjami finansowymi.

Przeprowadzenie następczej kontroli w pozwanej spółce przez jej Radę Nadzorczą odbyło się w 2012 r. po śmierci F. G..

Zarząd pozwanej został poinformowany o zestawieniu przez właściciela wszystkich akcji spółki w amerykańskim banku inwestycyjnym jako zabezpieczenie planowanej pożyczki. Audytorem C. (1) SA od 2010 r. była firma (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W.. Raport audytora za 2012 r. nie zawierał zastrzeżeń i sprawozdanie zostało zatwierdzone przez zwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy pozwanej.

Sprawozdanie nie obejmowało sprawozdania spółkiI. (1) za 2012 r. co wiązało się to z uprzednimi ustaleniami odpowiedzialnego za finanse wiceprezesa zarządu- powoda z P. I. pełniącym analogiczne obowiązki w F. (1) (...) , przy aprobacie P. G. (1).

W dniu 9 października 2012 r. Prezydent USA wydał zarządzenie nr (...) zaostrzające sankcje gospodarcze wobec Iranu.

W dniu 3 grudnia 2012 r. została zawarta między W. B. (1) a pozwaną spółką pozwaną umowa o zarządzanie i zakazie konkurencji, regulująca zasady pełnienia przez powoda funkcji wiceprezesa zarządu strony pozwanej- /Dyrektora ds. finansowych / oraz zasady jego wynagradzania.

Umowa zaczęła obowiązywać od 1 stycznia 2013 r. W dniu 12 grudnia 2012 r. zostało podpisane porozumienie w sprawie zmiany jej warunków , które zmieniło treść postanowień wskazanych w § 16, 17 i 18.

Kolejna jej zmiana nastąpiła 15 maja 2013 r., dotycząc treści załącznika nr 1 opisującego reguły obliczania wynagrodzenia należnego W. B. (1) o którym stanowił w § 9 ust. 1 umowy. Obok umowy o zarządzenie, powoda obowiązywała treść Regulaminu Pracy, Regulaminu Wynagradzania, Regulamin Zarządu, w odniesieniu do ekwiwalentu pieniężnego za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, zwrotu kosztów podróży oraz pokrycia przez spółkę kosztów opieki medycznej i składki na pracowniczy program emerytalny.

Postanowienia umowy o zarządzanie zawartej z powodem, dotyczące zapłaty wynagrodzenia, odszkodowania i jego składników czy premii, a także ekwiwalentu za niewykorzystany urlop , przez cały okres jej obowiązywania aż do czasu odwołania go z grona członków zarządu, nie budziły wzajemnie pomiędzy stronami umowy wątpliwości interpretacyjnych. Wszyscy zainteresowani rozumieli je w taki sam sposób. Dotyczyło to także sposobu obliczania należnego W. B. świadczenia za przestrzeganie zakazu konkurencji , jako będącego pochodną wszystkich świadczeń otrzymywanych od spółki w związku z pełnieniem funkcji w jej organie zarządzającym ,na podstawie kontraktu managerskiego z 3 grudnia 2012r.

W dniu 25 stycznia 2013 r. P. G. (1) przesłał do ówczesnego prezesa zarządu C. (1) W. S. (1) memorandum datowane na 23 października 2012r., dotyczące wskazanego rozporządzenia wykonawczego Prezydenta USA nr (...) Zakazywało ono zagranicznym spółkom zależnym oraz innym jednostkom kontrolowanym przez podmioty amerykańskie stosunków handlowych z Iranem. W treści memorandum prawnicy z kancelarii (...) - obsługującej (...) Inc.- wskazali na obowiązek zakończenia stosunków handlowych z Iranem także przez zagraniczną spółkę zależną lub kontrolowaną w terminie do 8 marca 2013 r.

Po jego otrzymaniu, dniu 26 stycznia 2013 r. W. S. (1) polecił służbom odpowiedzialnym za sprzedaż opakowań w spółkach (...) C., wstrzymanie realizacji nierozpoczętych zleceń produkcyjnych opakowań, które w jakikolwiek sposób mogłyby być przeznaczone do dostarczenia na teren Iranu. W przeciągu kolejnych dni wydał szereg zarządzeń do niezwłocznego wdrożenia , polegających na wydaniu zakazu produkcji i sprzedaży do Iranu, wysyłania towarów z adresem do Iranu, produkcji opakowań z litografią w języku urzędowym irańskim a także nakazując wypowiedzenie dotąd obowiązujących umów z powołaniem na przypadek siły wyższej.

W okresie od 28 stycznia do 29 marca 2013r prezes zarządu był nieobecny z uwagi na planowany zabieg operacyjny w szpitalu w Kalifornii . Do swojego zastępstwa wyznaczył członka zarządu S. W. (1).

W tym okresie pozostali członkowie zarządu C. (1) podjęli działania zmierzające do oceny skutków zarządzenia Prezydenta USA. Całość procesu deinwestycji z trenu Iranu z ramienia zarządu koordynowała M. P. (1) w uzgodnieniu z pozostałymi członkami organu zarządzającego spółki.

Na prośbę W. S. (1) opracowała memorandum opisujące ryzyka i podjęte kroki w celu uniknięcia naruszenia zakazów, które przesłano do jedynego akcjonariusza . Znalezienie najbardziej optymalnego sposobu dalszego działania było przedmiotem telekonferencji z udziałem W. S. (1) i M. P. (1) ze strony C. (1) S.A. oraz P. G. (1), P. I. - odpowiedzialnego w spółce amerykańskiej F. (1) za finanse oraz prawników z kancelarii (...).

Dalsze wątpliwości co do konieczności wyzbycia majątku w Iranie były wyjaśniane / z inicjatywy M. P. (1) także z udziałem prawników z kancelarii (...)

Na podstawie jej oceny oraz ostatecznego stanowiska kancelarii (...), która złożyła kolejną opinię w dniu 19.02.2013 r. , wycofanie się przez spółki(...) C. (1) z inwestycji w Iranie zostało uznane za konieczne.

W drugiej połowie lutego 2013 r. zarząd strony pozwanej zastanawiał się nad wariantami zbycia wszystkich udziałów w I. (1), a także majątku w postaci hal. Za najbardziej optymalne rozwiązanie uznano nabycie udziałów I. (1) przez nowo zawiązaną spółkę w Polsce, której udziały miał zakupić B. C.. Miała ona poszukiwać docelowego nabywcy kupionych w ten sposób udziałów.

Rozwiązanie zostało zaaprobowane i zarząd podjął w dniu 25 lutego 2013r uchwałę mającą być podstawą do podjęcia tych czynności.

Spółka (...) - została utworzona w 2006 r. , ale nie prowadziła działalności do 2012 r. posiadała kapitał 50 000 zł. Została zakupiona przez B. C.. Decyzja w zakresie warunków zbycia udziałów w I. (1) na rzecz T. (1) nastąpiła za wiedzą i akceptacją Rady Nadzorczej i akcjonariusza potwierdzonych w dniach 21 i 22 lutego 2013r. Umowa sprzedaży udziałów została zawarta 6 marca 2013 r.

W dniu 27 lutego 2013 r. pomiędzyC. P. (1) (...)spółką z ograniczoną odpowiedzialnością , reprezentowaną przez zarząd w osobach W. K. (1) i I. M. a T. (1) sp. z o.o. reprezentowaną przez prezesa zarządu B. C. doszło do zawarcia umowy pożyczki 800 000 zł z obowiązkiem zwrotu do 28 lutego 2014 r/.Tymi środkami została opłacona pierwsza rata ceny za kupione udziały T. (1) /

Z dalszej części ustaleń wynika , że G. (...) zleciła spółceD. (...) przeprowadzenie audytu zewnętrznego w celu zebrania informacji dotyczących inwestycji z jej bezpośrednich i pośrednich przedsiębiorstw zależnych, w związku z istniejącym systemem sankcji gospodarczych nałożonych na Islamską Republikę Iranu przez ONZ, UE i USA oraz inne kraje obejmujące badanie także spółki C. (1)oraz inwestycji i transakcji jej bezpośrednich i pośrednich przedsiębiorstw zależnych na Dalekim Wschodzie.

Jednocześnie zdecydowała o przeprowadzeniu w C. (1) wewnętrznego dochodzenia dotyczącego warunków prowadzenia inwestycji w Iranie, wobec zastrzeżeń do skonsolidowanego sprawozdania pozwanej za rok 2012r, które doprowadziły do kwestionowania przez D. US audytującego skonsolidowane sprawozdanieF. (1) (...) za 2012 r., jego poprawności.

Czynności audytorskie miała przeprowadzić wynajęta przez nią Kancelaria (...) i polegać na przygotowaniu listy pytań dotyczących inwestycji na Bliskim Wschodzie, na które zarząd udzieli odpowiedzi.

W dniu 9 października 2013 r. Rada Nadzorcza strony pozwanej podjęła uchwalę nr (...) rekomendującą zarządowi zawarcie umowy z M. L. w celu analizy istotnych faktów dotyczących działalności gospodarczej i finansowej spółki i spółek tworzących (...) C. (1) - (...) w Iranie.

W październiku 2013 r. P. G. (1) przedstawił zarządowi C. swoich osobistych prawników: E. W., C. R. oraz A. T. z Kancelarii (...).

W dniu 11 października 2013 r. zarząd C. (1) zlecił personelowi zachowanie i zabezpieczenie dokumentów i danych odnoszących się do finansowych i biznesowych transakcji w regionie Bliskiego Wschodu. Zarządzenie zostało przesłane do kluczowego personelu spółki i jej spółek zależnych.

M. P. (1) 10 października 2013 r. przygotowała projekt umowy w sprawie pomocy, współpracy i zachowania poufności na mocy, której strona pozwana miała współpracować z audytorem wewnętrznym. Koszty czynności sprawdzających miały nie obciążać spółki.

W dniu następnym zwróciła się do członków zarządu o wyrażenie zgody na udostępnienie M. L. danych zawartych na komputerach osobistych i przenośnych nośnikach, z wyłączeniem danych zawartych w umowach instytucjami finansowymi, odbiorcami i dostawcami, które nie są związane z transakcjami w Iranie. Dane miały być przekazane zgodnie ze wzorem opracowanym przez audytora.

W dniu 22 października 2013 r. odbyło się nadzwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy strony pozwanej.

Jedyny akcjonariusz spółki (...) s.a.r.l z siedzibą w Luksemburgu reprezentowany przez E. W. podjął uchwałę nr (...) o odwołaniu z Rady Nadzorczej 3 z 5 wieloletnich członków tego organu : prof. R. M. (1), prof. S. S. (1) oraz prof. A. E. oraz o powołaniu do niej A. B. obok dotychczasowych członków tj. P. G. (1) i J. M..

O tym fakcie, zarząd został poinformowany przez M. P. (1), która równocześnie przesłała do podpisu projekt umowy o zachowaniu poufności, który został przygotowany przez amerykańskich prawników z M. L. pod nazwą F., C. and C. A..

Zgodnie z punktem 2 umowy , pozwana zobowiązywała się do współpracy z M. L. poprzez zapewnienie wszelkiej niezbędnej pomocy w prowadzeniu przez nią czynności sprawdzających. Spółka pozwana miała również wyrazić zgodę na zaangażowanie przez M. L. do pomocy w badaniu firmy S. (1).

W dniu 23 października 2013 r. Rada Nadzorcza C. (1) podjęła uchwałę nr (...) dotyczącą audytu przeprowadzanego przez prawników amerykańskich. Uchwała jednocześnie zezwalała na zatrudnianie innych konsultantów i ekspertów przez M. L. bez żadnego ograniczenia i upoważniała P. G. (1) do przekazywania wyników dochodzenia i dokumentów pozyskanych podczas jego przebiegu przez audytora do dowolnych osób trzecich wg jego uznania, ale bez zobowiązania do zapoznawania zarządu spółki z wynikami dochodzenia.

Tego samego dnia W. S. (1) zwrócił się do M. P. (1) o opinię prawną co do dopuszczalności podpisania żądanych dokumentów bez naruszenia prawa polskiego i klauzuli poufności zawartych w kontraktach, których stroną są spółki (...). W odpowiedzi M. P. (1) wskazała na opinię kancelarii (...) w K., według której zarząd jest zobowiązany do udostępniania Radzie Nadzorczej lub delegowanemu przez nią członkowi wszelkich informacji w tym dokumentów z klauzulą poufności.

W tym dniu również została zawarta umowa w sprawie pomocy, współpracy i zachowaniu poufności pomiędzy pozwaną oraz M. L. (...) . Na jej podstawie pozwana zgodziła się współpracować i pomagać w badaniu, zapewnić wszelką niezbędną współpracę i pomoc w prowadzeniu badania zgodnie z polskim prawem, w tym zakresie ochrony danych osobowych , w tym do udostępniania wszelkich dostępnych informacji finansowych i innych rejestrów oraz dokumentów spółkiC. (1) i jej bezpośrednich i pośrednich przedsiębiorstw zależnych , odnoszących się do zakresu badania.

Kancelaria (...) zatrudniła do pomocy w badaniu firmę (...) S. (1), która zaakceptowała obowiązek zachowania poufności wynikający z tej umowy. Zastrzeżono, że wyniki badania o ile nie zawierają żadnych danych osobowych , mogą być przekazywane poza Europejski Obszar Gospodarczy.

Audytor wewnętrzny zażądał umożliwienia dostępu do oryginalnych taśm z kopiami zapasowymi serwera spółki w celu kopiowania ich poza jej siedzibą.

A. T. poinformowała, że w toku kopiowania danych z oryginalnych taśm serwera [ system (...) ], S. (1) będzie współpracować z lokalną firmą (...) , do której biura trzeba będzie przekazać taśmy z danymi za 2013 r.

Przekazanie oryginałów taśm z danymi spółki firmie zewnętrznej w celu kopiowania pod nieobecność W. S. (1) , w uzgodnieniu z prezesem zarządu , zakwestionował S. W. (1), jako niezgodne z prawem polskim , stanowiące zagrożenie dla strony pozwanej.

O żądaniach M. L. S. W. (1), informował m.in. W. B. (1). Powód w mailu z dnia 30 października 2013 r. poinformował M. P. (1), M. T. , S. W. (1) i W. S. (1), że nie można wydawać taśm poza firmę, gdyż występuje poważne ryzyko ich utraty w transporcie, co spowoduje ujawnienie całej wiedzy o firmie w niekontrolowany sposób. Wskazał na możliwość fizycznego uszkodzenia w transporcie, a także na nieuprawnioną możliwość skopiowania gdy dane pozostają poza kontrolą zarządu.

W dniu 6 listopada 2013 r. M. P. (1) zwróciła się do A. T. o rozważenie innych metod udostępniania danych, z uwagi na opisane ryzyko. Zaproponowała aby przedstawiciele M. L. lub S. (1) oraz audytor wskazany przez Radę Nadzorczą na miejscu , siedzibie spółki dokonali przeglądu danych zgormadzonych w systemie.

A. T. zwróciła się o zorganizowanie spotkania z udziałem m.in. W. B. (1), na którym mieli być przesłuchani członkowie zarządu C. (1).

Powód zwrócił się do M. P. (1) o opinię na temat zgodności z prawem takich działań. Ponadto zwrócił się o zapewnienie odpowiednich warunków jako niezbędnych do przesłuchania: udział tłumacza, obecność polskiego prawnika oraz rejestrację zeznań. Wskazał, aby te warunki były zastosowane do wszystkich osób, które mają być przesłuchiwane. A. T. zgłosiła zastrzeżenia co do nagrywania tych czynności spotkania, ponieważ udostępnienie nagrań spowoduje dostęp do informacji innych niż osoby z M. L.. Podobnie wskazała na wątpliwości co do udziału prawnika , powołując się na klauzule poufności.

Ponadto Sąd Okręgowy ustalił , że :

W dniu 8 listopada 2013 r. został sporządzony protokół z Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia C. (1)-(...) (...), w którym W. S. (1) jednoosobowo zlecił aby dyrektor generalny spółki oraz jej dyrektorzy i pracownicy ujawnili M. L. i jej przedstawicielom, w tym S. (1)wszelkie żądane informacje dotyczące działalności operacyjnej, finansowej i inwestycyjnej strony pozwanej w rejonie Bliskiego Wschodu.

W dniu 8 listopada 2013 r. na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy strony pozwanej jedyny akcjonariusz spółki (...) s.a.r.l. z siedzibą w Luksemburgu reprezentowany przez A. B. podjął uchwałę nr (...)o odwołaniu z zarządu spółki m.in. powoda jako przyczynę wskazując utratę zaufania i niemożność dalszej współpracy z winy W. B. (1), wobec uniemożliwienia Radzie Nadzorczej wykonywania czynności nadzoru. W związku z odwołaniem członków zarządu ustalony został nowy skład tego organu w osobach: P. I. – Prezes zarządu, i M. P. (1) – wiceprezesa zarządu.

O odwołaniu z funkcji W. B. (1) został poinformowany pismem z dnia 12 listopada 2013 r, doręczonym mu w tej dacie. Zostało ono podpisane przez nowego prezesa zarządu. Jednocześnie w piśmie został poinformowany , że kontrakt menadżerski ze spółką z dnia 3 grudnia 2012 r. wygasł w dniu 8 listopada 2013 r.

Pismem z dnia 2 grudnia 2013 r. powód zakwestionował podaną przyczynę odwołania, w jego uzasadnieniu podkreślił, że przyczynił się do rozwoju (...) C. (1)- (...) oraz do wzrostu jej wartości. Podał, że do rozliczenia przez spółkę pozostaje kwota należnego wynagrodzenia z tytułu sprawowania przez niego obowiązków wiceprezesa zarządu za okres od 1 – 12 listopada 2013 r. oraz premii zaliczkowej za III kwartał 2013 r. , rozliczenie użytkowania samochodu prywatnego do celów służbowych. Ponadto spółka została wezwana do niezwłocznej wypłaty odprawy należnej W. B. (1) z tytułu przedterminowego rozwiązania przez spółkę umowy o zarządzanie wraz z ustawowymi odsetkami. Ponadto wskazał, że przez okres 5 lat pozostaje związany postanowieniami umowy o zakazie konkurencji, wzywając do przestrzegania jej zobowiązania w przedmiocie terminowej wypłaty odszkodowania z tego tytułu bez odrębnego wezwania.

W dniu 27 kwietnia 2014 r. sporządzony został przez S. (1) dla M. L. (...) B. raport dotyczący identyfikacji dowodów usuwania plików czy niszczenia danych. W raporcie wskazano na używanie oprogramowania niszczącego dane, oraz na dowody potwierdzające usuwanie plików przy jego użyciu w okresie pomiędzy 15 października a 23 października 2013r. Usuniętych plików nie dało się jednak zidentyfikować i odzyskać.

Sąd ustalił również , że:

Proces outsourcingu recyclingu i serwisu opakowań został podjęty przez zarząd C. (1) przy aprobacie Rady Nadzorczej w dniu 21.09.2011 r. Proces ten został przygotowany przez M. Z. (1) .

Założeniem outsourcingu w zakresie recyclingu były: eliminacja ryzyka podatkowego i ryzyka związanego z reputacją spółki na rynku , obniżenie kapitału zaangażowanego w zapasy o cztery miliony złotych , obniżenie zatrudniania pracowników, eliminacja rocznych nakładów kapitałowych.

Celem outsourcingu w zakresie opakowań transportowych było: obniżenie kapitału obrotowego zaangażowanego w pulę opakowań tergo rodzaju, zmniejszenie zatrudniania, eliminacja niezbędnych inwestycji.

Podczas posiedzeń Rady Nadzorczej zarząd informował , że w latach 2012-2014 wdrożone zostaną projekty outsourcingowe w zakresie działalności , która nie ma podstawowego znaczenia dla spółki.

W. S. (1) mailem z dnia 19 stycznia 2012 r. zwrócił się do P. G. (1) o zapoznanie się z informacjami na temat planowego procesu , wzywając do zaproponowania zmian w rekomendowanych jego założeniach P. G. (1) nie wysłał żadnych uwag i nie zadał żadnych pytań.

Zakładany rezultat przedstawiony w dniu 21.09.2011 r. został osiągnięty. Zredukowano zatrudnienie, poziom zapasów został zmniejszony . Na posiedzeniach Rady Nadzorczej w dniach 19 stycznia 2012 r., 5 czerwca 2012 r. i 24 lipca 2012 r. zarząd omawiał proces przeprowadzania i wyniki outsourcingu – ze strony Rady Nadzorczej w szczególności przez P. G. (1) nigdy nie padały pytania ani nie formułowano zastrzeżeń co sposobu jego przeprowadzania . Roczne sprawozdania zarządu za lata 2011 i 2012 r. zawierały informację na temat outsourcingu. Sprawozdania były zatwierdzane przez Radę Nadzorczą i Walne Zgromadzenia Akcjonariuszy.

Z kolejnej części ustaleń, wynika , że w dniu 25 czerwca 2014 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie akcjonariuszy C. (1) , na którym zatwierdzono sprawozdanie finansowe (...) C. (1)- (...) wg polskich zasad rachunkowości za rok 2013. Skonsolidowany zysk wyniósł 362 149 000 zł.

W dnu 25 sierpnia 2015 r. Kancelaria (...) w Pensylwanii sporządziła sprawozdanie z badania działalności gospodarczej (...) C. (1)-(...) za lata 2010-2014 wskazując na nieprawidłowości w procesie outsourcingu przeprowadzonego w tym czasie w strukturze spółki.

Z przeprowadzonej w postępowaniu opinii biegłej z zakresu księgowości H. Ż. (1) , według jej końcowej wersji, po przedstawieniu zarzutów stron do opracowania pierwotnego , wynika , iż w oparciu o postanowienia umowy o zarzadzanie od strony pozwanej , W. B. (1) powinno zostać wypłacone za okres pomiędzy 1 stycznia 2013r do 31 października 2013r ogółem 5 215 363,18 zł,

- wynagrodzenie podstawowe za świadczone usługi z tytułu „umowy o zarządzenie za okres od 1.11.2013 r. do 12.11.2013 r. odpowiada kwocie 66 117 zł,

- za okres od 01.01.2013 r. do 31.10.2013 r. z tytułu umowy o zarządzenie powodowi wypłacono kwotę 5 215 363,18 zł.

- wynagrodzenie podstawowe za świadczone usługi z tytułu „umowy o zarządzenie” za okres od 1.11.2013 r. do 12.11.2013 r. wynosi 66 117 zł,

- wynagrodzenie premiowe zaliczkowe za III kwartał 2013 r. wynosi 623 760 zł

- wynagrodzenie premiowe zaliczkowe za IV kwartał 2013 r. wynosi 412 150,64 zł,

- wyrównanie premii rocznej do ilości dni jakie przepracował za okres od 1.01.2013 r. 12.11.2013 r. odpowiada kwocie 767 095,50 zł,

- ryczałt za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych to suma 7 598 zł,

- ekwiwalent za niewykorzystany urlop za 2013 r. wg wersji wyliczenia za którym opowiadał się w postępowaniu W. B. to 81 644,58 zł, , a według reguł wskazywanych przez spółkę 12 631,58 zł

- zwrot kosztów podróży służbowej za okres od 1.11.2013 r. do 3.011.2013 r. odpowiada sumie 1056,77 zł,

-świadczenie odszkodowawcze za przestrzeganie zakazu konkurencji w okresie od 13.11.2013 r. do 31.05.2015 r., wyliczone na podstawie danych o wynagrodzeniu powoda w 2013r odpowiadania kwocie 4 965 420,36 zł, , a wyliczone na podstawie danych o wynagrodzeniu jakie zapewniała powodowi umowa o pracę, obowiązująca przed zawarciem kontraktu managerskiego to kwota 2 510 211,60 zł.

Spółka C. (1)wypłaciła powodowi w czasie trwania umowy o zarzadzanie zaliczki na poczet świadczenia premii. Pierwszą za I kwartał tego roku w kwocie 687 667 zł w dniu 28 maja 2013 r. oraz za II kwartał w kwocie 1 901 414,77 zł , w dniu 8 sierpnia 2013r.

Ocenę prawną roszczeń powoda , które uznał za uzasadnione w całości , Sąd Okręgowy oparł na stwierdzeniach i wnioskach , które można podsumować w następujący sposób.

a/ W. B. (1) od lipca 2007 r. pełnił w ramach organu zarządzającego strony pozwanej funkcję wiceprezesa zarządu – Dyrektora ds. Finansowych. Z tej funkcji został odwołany uchwalą nr (...) Nadzwyczajnego Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy z dnia 8 listopada 2013 r.

Swoje obwiązki wykonywał do dnia 31 grudnia 2012r na podstawie umowy o pracę , a od 1 stycznia 2013 r. na podstawie umowy o zarządzanie z dnia 3 grudnia 2012r / kontraktu managerskiego /, zawierającej także postanowienia o zakazie konkurencji.

W zakresie jej kwalifikacji prawnej, mają do niej zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego o świadczeniu usług i na podstawie art. 750 kc, odpowiednio przepisy o zleceniu.

Umowa o zarządzenie i zakazie konkurencji regulowała zasady pełnienia przez powoda funkcji wiceprezesa zarządu strony pozwanej oraz zasady jego wynagradzania. Umowa ta była dwukrotnie zmieniana . W jej § 10 strony ustaliły warunki, w których umowa ulegała rozwiązaniu i te w jakich kontrakt mógł ulec rozwiązaniu.

Obok zawartych w nim zasad wynagradzania powoda , było ono regulowane także przez akty wewnątrzkorporacyjne pozwanej spółki , dotycząc reguł wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych, zwrotu koszów podróży służbowych opłacania przez pozwaną kosztów opieki medycznej , składki na ubezpieczenie i pracowniczy program emerytalny,

O fakcie odwołania z funkcji członka zarządu uchwałą NZA z 8 listopada 2013r / w obradach którego nie brał udziału / W. B. (1) został poinformowany pismem podpisanym przez nowego prezesa zarządu P. I. , z dnia 12 listopada 2013 r. wręczonym mu w tym samym dniu. Zatem dopiero z tym dniem należy łączyć powzięcie przez niego o tym fakcie informacji i ustanie pełnienia obowiązków , które wykonywał w związku z dotychczasową funkcją ,

b/ umowa o zarządzenie w § 10 ust. 6 stanowiła , że w przypadku odwołania zarządcy z powodu wyrządzenia spółce szkody kontrakt wygasa i z tą chwilą, żadne świadczenia na jej podstawie zarządcy nie przysługują.

Na ten zarzut , mający niweczyć uprawnienia powoda do otrzymania jakikolwiek świadczeń od spółki , strona pozwana zaczęła się powoływać dopiero w postępowaniu przed Sadem albowiem w piśmie informującym o odwołaniu z funkcji został powołany , jako jego podstawa, zapis § 10 pkt 1 i 2 , a nie ten odwołujący się do faktu wyrządzenia przez powoda szkody spółce.

Postępowanie dowodowe nie potwierdziło aby W. B. (1) sposobem swojego postępowania w ramach wykonywania funkcji w zarządzie, w okresie w którym jego obowiązki regulował kontrakt managerski, spowodował szkodę w majątku C. (1) . Pozwana nie dowiodła tez swojego zarzutu , iż utrudniał prowadzenie przez Radę Nadzorczą spółki, mieszczących się w granicach prawa czynności kontrolnych. Nie naruszył też swoim postępowaniem reguł obowiązujących w obrocie gospodarczym,

c/ powód dochodził ogółem kwoty 22 365 266,57 zł na którą składają się:

1.  66 117 zł tytułem wynagrodzenia podstawowego za okres od 1 do 12 listopada 2013 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 29 listopada 2013 r. do dnia zapłaty,

2.  623 760 zł, tytułem wynagrodzenia premiowego za III kwartał 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnianie od 6 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

3.  7 598 zł, tytułem ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty.

4.  81 644,58 zł, tytułem ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy w 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 11 grudnia 2013 r.,

5.  1 064,05 zł , tytułem zwrotu kosztów podróży służbowej w listopadzie 2013 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 11 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty,

6.  20 405 836,80 zł tytułem odszkodowania z tytułu przestrzegania zakazu konkurencji za okres od dnia 13 listopada 2013 r. do dnia 13 listopada 2018 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot cząstkowych wskazanych w piśmie procesowym z dnia 12 sierpnia 2018r / k. 6561 akt /,

7.  412 150,64 zł tytułem wynagrodzenia premiowego za IV kwartał 2013 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 10 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty

8.  767 095,50 zł tytułem pozostałej części wynagrodzenia premiowego za 2013 r. /wyrównania premii rocznej z zysku za okres od 1 stycznia 2013 r. do 12 listopada 2013 r. z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 25 czerwca 2014 r. do dnia zapłaty,

d/ żądanie obejmujące należność wskazaną w punkcie 1 jest zdaniem Sądu Okręgowego uzasadnione dlatego , iż na podstawie § 9 Umowy o zarządzanie powodowi należy się wynagrodzenie z tytułu sprawowania obowiązków zarządcy. Powód domaga się wynagrodzenia za okres od 1 do 13 listopada 2013 r. Jego wysokość odpowiada pięciokrotnemu przeciętnemu wynagrodzeniu miesięcznemu w C. (1) za kwartał poprzedzający wypłatę, nie mniej niż 120 000 zł.

Przeciętne wynagrodzenie w pozwanej spółce w miesiącach VIII – IX 2013 r. wyniosło 25 124,46 zł. Powód przepracował 10 dni w listopadzie. Dni roboczych w tym miesiącu było 19 . W okresie od 1 do 3 listopada 2013 r.W, B. przebywał na delegacji.

Zgodnie z § 9 ust. 1 umowy o zarządzenie termin płatności wynagrodzenia podstawowego upływał w ciągu 10 dni od złożenia oświadczania o obecności. Powód złożył oświadczenie drogą mailową w dniu 18 listopada 2013 r. Wobec braku postanowień umowy co do sposobu proporcjonalnego wyliczenia wysokości wynagrodzenia za niepełny miesiąc , Sąd I instancji podzielił argumentację powoda popartą również opinią biegłej H. Ż. co do sposobu wyliczenia wynagrodzenia z uwzględnieniem regulacji zawartej w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy.

Zgodnie z tym rozporządzeniem , w celu obliczenia wynagrodzenia ustalonego w stawce miesięcznej w stałej wysokości za przepracowaną część miesiąca – miesięczną stawkę wynagrodzenia - dzieli się przez liczbę godzin przypadających do przepracowania w danym miesiącu , a otrzymaną kwotę mnoży się przez liczbę godzin nieobecności pracownika w pracy. Tak obliczoną kwotę wynagrodzenia odejmuje się od wynagrodzenia przysługującego za cały miesiąc. Należne powodowi wynagrodzenie wynosi 10/19 * 125 622,30 tj. 67 117 zł (gdzie 10 to liczba dni przepracowanych przez powoda, a 19 to liczba wskazująca na dni robocze w listopadzie) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 29 listopada 2013 r. do dnia zapłaty,

e/ żądanie objęte wyróżnionym wyżej punktem 2 jest uzasadnione.

Podstawę zasądzenia wynagrodzenia premiowego za III kwartał 2013 r. reguluje § 9 ust. 2 umowy o zarządzenie. Zgodnie z tym przepisem W. B. (1) przysługiwało wynagrodzenie premiowe stanowiące 1,5 % zysku skonsolidowanego netto (...) C. (1)-(...), płatne zaliczkowo w wysokości 80 % kwartalnego wyniku finansowego netto , wskazanego w kwartalnym sprawozdaniu finansowym.

Oznacza to , iż jedynym warunkiem wypłaty premii za dany kwartał był dodatni wynik finansowy. Im wyższy wynik finansowy uzyskiwała pozwana spółka tym większą premię otrzymywał powód.

Wynik finansowy netto za III kwartał 2013 r. wyniósł 51 980 000 zł. Wynagrodzenie premiowe zaliczkowe dla powoda wynosi 623 760 zł (51 980 000 x 1,5 % x 80%).

Sąd I instancji podkreślił , że umowa o zarządzanie zawierała [ samodzielną i całościową] regulację dotyczącą wynagrodzenia premiowego i nie ma podstaw do tego, aby stosować wobec powoda w tym zakresie postanowień Regulaminu Wynagradzania czy Regulaminu przyznawania premii uznaniowej i nagród dla pracowników biur zarządu spółki.

Artykuł 2 Regulaminu Wynagradzania uprawnia do zastosowania jego postanowień do członków zarządu jedynie w sprawach w których nie zostały one uregulowane odmiennie w umowach zawartych pomiędzy członkiem zarządu a spółką.

Zatem możliwość zastosowania tej regulacji wobec W. B. w zakresie określenia wysokości świadczenia premiowego wystąpiłaby tylko jeżeli umowa o zarzadzanie nie nie zawierała by stosownego postanowienia , co jednak miało miejsce. Wypłata wynagrodzenia premiowego za ten kwartał następowała z wypłatą premii pracownikom w dniu 5 grudnia 2013 r., wobec czego powodowi należą się odsetki za opóźnienie od tego świadczenia, począwszy od dnia 6 grudnia 2013 r,

f/ z tych samych przyczyn uzasadnione jest żądanie objęte punktem 7 - wypłaty wynagrodzenia premiowego za IV kwartał 2013r.

Wynik finansowy za ten okres , wskazany w kwartalnym sprawozdaniu finansowym wyniósł 64 528 634,98 zł. Premia z zysku wynosi 967 929,52 zł (64 528 634,98 x 1,5%). Zaliczka na wynagrodzenie premiowe za IV kwartał 2013 r wynosi 774 343,62 zł. (80 % z 967 929,52 zł) i jest to wyliczenie zgodne z § 9 pkt 2 umowy o zarządzenie.

Jednak powód nie przepracował całego tego okresu kwartalnego , wobec czego koniecznym było ustalenie proporcjonalnego wynagrodzenia do czasu przepracowanego. Kwartał IV miał 62 dni robocze, powód przepracował 33 dni. Dlatego należne mu wynagrodzenie premiowe zaliczkowe wynosi 412 150,64 zł (774 343,62/62 dni*33 dni). Wypłata wynagrodzenia premiowego następowała z wypłatą premii pracownikom w dniu 9 stycznia 2014 r., dlatego odsetki za opóźnienie od tego świadczenia należne są od 10 stycznia 2014 r.,

g/ W. B. (1) w sposób usprawiedliwiony dochodzi także równowartości ryczałtu za wykorzystywanie prywatnego samochodu dla celów służbowych. / pkt 3 powołanego wyżej zestawienia /.

Umowną dla niego podstawą jest § 9 ust. 5 umowy o zarządzanie. Zgodnie z tym postanowieniem powodowi przysługiwał ekwiwalent za samochód na zasadach takich jak pracownikom strony pozwanej. Zasady te zostały regulowane uchwałą o używaniu samochodu. Zgodnie z nią stawka za przejazd 1 km wynosiła 1,20 zł za km, a zgodnie z pkt VI .2 w braku innych ustaleń stosuje się przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25.02.2002 r. z którego wynika, ryczałt kilometrowy wynoszący 700 km na miesiąc. W. B. (1) co miesiąc przedkładał stronie pozwanej oświadczenia o użytkowaniu samochodu prywatnego w formie korespondencji mailowej. Zgodnie z wyliczeniami wskazanymi w tych oświadczeniach powodowi przysługuje ekwiwalent za samochód w łącznej kwocie 7598 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia następującego po dniu wymagalności czyli od 11 grudnia 2013 r. ,

h/ uzasadnione jest żądanie zapłaty równowartości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. / pkt 4 zestawienia /.

Reguły dotyczące wypłacania tego świadczenia zarządcy opisywało postanowienie § 7 ust. 4 umowy o zarządzanie.

Zgodnie z nim za pełnienie tej funkcji przysługiwał mu urlop w wymiarze proporcjonalnym do liczby przepracowanych miesięcy. Rocznie powodowi przysługiwało 26 dni urlopu. Do dnia 12 listopada 2013 r. wykorzystał ogółem 22 dni urlopu, wobec czego przysługuje mu ekwiwalent w wymiarze dwóch dni.

Zgodnie z § 7 ust. 4 zd. 3 umowy o zarządzenie podstawę wyliczenia ekwiwalentu za urlop stanowi średnie wynagrodzenie powoda należne z tytułu umowy o zarządzanie z okres od 13.05.2013 r. do 12.11.2013 r. Wynagrodzenie wypłacone w tym okresie wyniosło ogółem 4 653 741,13 zł, średnie miesięczne wynagrodzenie to kwota 775 623,52 zł. Średnie dzienne wynagrodzenie to kwota 40 822,29 zł, wobec czego ekwiwalent za niewykorzystane 2 dni urlopu wynosi 81 644,58 zł. (2 dni x 40 822,29 zł),

i/ zasadnie jest przez W. B. (1) dochodzona suma odpowiadająca kosztom podróży służbowej / pkt 5 zestawienia /.

Poleceniem nr (...) powód został delegowany do podróży służbowej do Wielkiej Brytanii. Powód wyliczył z tego tytułu kwotę 3620 zł. Strona pozwana wyliczyła koszty tej podróży na kwotę 2 767,19 zł jako koszt zagranicznej podróży służbowej plus kwota 563,72 jako dojazdy krajowe. Łącznie koszt oszacowano na 3330,91 zł . Pozostaje do zwrotu kwota 1056,77 zł dlatego , że od kosztu łącznego należało odjąć pozycje uregulowane przez W. B. służbową karta płatniczą kartą płatniczą,

j/ uzasadnione jest także żądanie zasądzenia odszkodowania za przestrzeganie zakazu konkurencji przez okres pięciu lat od daty rozwiązania / ustania / umowy o zarządzanie.

W tym zakresie Sąd Okręgowy argumentował , iż W. B. (1) zobowiązał się w niej , że przez okres 5 lat po jej rozwiązaniu będzie zachowywał tajemnice przedsiębiorstwa. Zobowiązał się również powstrzymywać od podejmowania, prowadzenia i uczestniczenia w jakiejkolwiek formie dodatkowej działalności zarobkowej lub niezarobkowej bez uprzedniej zgody walnego zgromadzenia akcjonariuszy strony pozwanej. Zgodnie z §15 umowy o zarządzanie wobec jej wygaśnięcia z dniem 12 listopada 2013 r. przez wskazany okres pozostawał związany postanowieniami o zakazie konkurencji określonym w § 14 umowy o zarządzanie.

W zamian za przestrzeganie tego obowiązku spółka (...) zobowiązała się do wypłacania byłemu członkowi zarządu comiesięcznego odszkodowania w wysokości 50 % średniego miesięcznego wynagrodzenia/ brutto / jakie powód otrzymywał od wszystkich spółek z grupy C. (1)-(...) w okresie ostatniego roku finansowego, poprzedzającego rozwiązanie umowy o zarządzanie.

Jako podstawę odszkodowania przyjęto zatem średnie miesięczne wynagrodzenie jakie powód otrzymywał na podstawie umowy o zarządzanie za okres od 1 stycznia do 31 października 2013 r.

W § 15 ust. 4 umowy określono definicję tego wynagrodzenia jako takie na które składają się wszystkie składniki wynikające z umowy , otrzymane w związku z wykonywaniem przez zarządcę zleconych obowiązków niezależnie od tytułu jaki był podstawą ich wykonywania.

Wobec powyższego do odszkodowania wliczane miało być nie tylko wynagrodzenie podstawowe oraz premiowe, ale także pozostałe wszystkie inne jego składniki tj. składka na pracowniczy Program Emerytalny, polisa OC, dodatek delegacyjny, dodatek za kilometry, ryczałt samochodowy.

Podstawą do wyliczenia kwoty odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji jest wyliczenie średniomiesięcznego wynagrodzenia w czasie trwania umowy o zarządzanie.

W okresie od 1 stycznia do 31 października 2013 r. została wypłacona powodowi z ogółem kwota 5 215 363,18 zł, oraz z racji wyrównania premii z zysku skonsolidowanego- 1 586 582,44 zł. Razem 6 801 945,62 zł.

Średnie miesięczne wynagrodzenie (6 801 945,62/10 miesięcy) wynosi 680 194,56 zł, czyli wysokość miesięcznego odszkodowania z tytułu zakazu konkurencji to kwota 340 097,28 zł, przy czym za miesiąc listopad 2013 r. jest to kwota 204 058,44 zł (340 097,28/30 dni *18 dni listopada) .

Sąd Okręgowy wskazywał , iż istotą zakazu konkurencji jest wyłata należnego odszkodowania , będącego formą zrekompensowania byłemu pracownikowi, który przyjął na siebie umowne zobowiązanie do powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy, utraty korzyści jakie mógłby osiągnąć z tytułu wynagrodzenia za pracę, gdyby podjął zatrudnienie na rzecz innego pracodawcy.

Biorąc pod uwagę fakt, że powód był zatrudniony u strony pozwanej przez ponad 20 lat , należy przyjąć , że zdobył wysokie kompetencje, umiejętności i doświadczenie, które mógłby wykorzystać na korzyść innego podmiotu. Zatem musiał mieć zagwarantowane takie świadczenie odszkodowawcze , które należycie kompensowało mu nie podejmowanie takiego zatrudnienia będące , w zakresie wysokości pochodną całości świadczeń otrzymywanych jako jeden z kluczowych managerów w C. (1),

k/ uzasadnione jest także żądanie W. B. (1) , który domaga się świadczenia z tytułu wyrównania / pozostałej , nie wypłaconej w formie kwartalnych zaliczek / premii rocznej za rok w który wykonywał obowiązki członka zarządu na podstawie kontraktu managerskiego. – pkt 8 zestawienia.

Błędny jest , odnoszący się do niego zarzut pozwanej spółki, zgodnie z którym prawo do niego powodowi nie przysługuje albowiem w chwili zatwierdzania sprawozdania finansowego za 2013 r, które było podstawą ostatecznego określenia wysokości premii , nie był już związany ze spółką.

Zdaniem Sądu Okręgowego ten rodzaj premii uregulowany został w Regulaminie Premiowym, zgodnie z którym rzeczywiście warunkiem jej otrzymania było pozostawanie w stosunku zatrudniania w dniu ustalania wysokości tego świadczenia . Ta regulacja dotyczyła jednak tych pracowników spółki, którzy byli zatrudnieni na podstawie umowy o pracę.

Natomiast powodowi zgodnie z § 9 ust. 2 zd. 1 kontraktu managerskiego przysługiwała premia roczna stanowiąca równowartość 1,5 % zysku skonsolidowanego netto grupy C. (1)-(...). Premia była wypłacana co kwartał zaliczkowo (80%). Rozliczenie końcowe było dokonywane jako premia na koniec roku.

Zostało to również potwierdzone przez świadka M. P. (2)- pełniącą w tym czasie obowiązki głównej księgowej strony pozwanej , która wskazała, że od kwartalnych premii odprowadzany był podatek dochodowy.

W okresie od 01.01.2013 r. do 12.11.2013 r. zaudytowany wynik grupy (...) wyniósł 362 149 000 zł. Premia z zysku za 2013 r. wyniosła 5 432 235 zł (80% z 362 149 000). Ilość dni roboczych w 2013 r. to 251, premia z zysku na 1 dzień – 21 642,37 zł. Powód przepracował 222 dni, czyli należna premia z zysku wynosi 4 804 606,14 zł. Wypłacone zaliczki z zysku za I i II kwartał wynoszą 3 001 600 zł, zaliczkowa za III kwartał do wypłacenia to 623 760 zł, za IV kwartał 412 150,64 zł. Wyrównanie premii z zysku uprawnia zatem powoda do świadczenia w kwocie 767 095,50 zł.,

l/ w ocenie Sądu I instancji nieuzasadnione są te zarzuty obronne strony pozwanej w ramach których podnosiła ona nieprawidłowe wykonywanie obowiązków umownych przez W. B. (1) , które miało doprowadzić do powstania szkody w majątku spółki.

Wskazał , iż tych nieprawidłowości pozwana upatrywała w sposobie udziału powoda w czynnościach związanych z procesem wycofania się spółki z inwestycji na terenie Iranu , z zatajeniem szeregu informacji przed Radą Nadzorczą; utrudnianiem temu organowi wykonywania jej uprawnień nadzorczych i przeprowadzenia audytu wewnętrznego, poprzez odmowę przekazania stosownych dokumentów i informacji czy też usuwanie tych informacji ze służbowego laptopa.

Ta nieprawidłowość miała także wynikać ze sposobu w jaki powód uczestniczył w czynnościach procesu outsourcingu - ograniczenia działalności (...) C. (1)-(...) w zakresie serwisu opakowań, działalności recyklingowej oraz zaopatrzenia w części zamienne.

Nie zostały w postępowaniu dowiedzione przez spółkę okoliczności faktyczne , które potwierdzić by mogły po stronie W. B. (1) taki sposób postepowania, w szczególności prowadzący do szkody w majątku pozwanej.

Zarząd C. (1)SA na bieżąco informował akcjonariusza i Radę Nadzorczą o wynikach i kluczowych przedsięwzięciach w ramach działalności operacyjnej przedsiębiorstwa spółki. Odbywało się to podczas obrad Rady jak również drogą elektroniczną czy telefoniczną.

Rozpoczęcie eksportu opakowań na rynek Bliskiego Wschodu był zgłaszany Radzie Nadzorczej i akcjonariuszowi reprezentowanemu początkowo przez F. G., a następnie przez jego syna P. G. (1). Dopiero po uzyskaniu aprobaty przez nich przystępowano do realizacji planów takich inwestycji.

W ocenie Sądu powód nie ponosi odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy z powodu okoliczności stanowiących siłę wyższą, w tym także gwałtowanych zmian cen surowców lub walut, niewypłacalności kontrahentów. Zarządzenie Prezydenta USA nakładające sankcje gospodarczej na Iran można uznać za formę siły wyższej, a zarząd strony pozwanej nie był w stanie przewidzieć, że USA wprowadzi sankcje uniemożliwiające prowadzenie na terenie Iranu takich restrykcji , które uniemożliwią prowadzenie tam jakiejkolwiek działalności gospodarczej przez taki podmiot jak spółka i(...) C..

Sam sposób przeprowadzenia deinwestycji w Iranie w świetle zapisów zarządzenia Prezydenta USA, był prawidłowy i dopuszczalny w granicach ryzyka gospodarczego. Decyzję o sposobie wycofania się z zaangażowania inwestycyjnego w tym kraju zatwierdził zarząd uchwałą.

Z korespondencji mailowych dostatecznie jasno wynika, że P. G. (1) był regularnie informowany o przebiegu tego procesu. Akceptował uprzednio poszczególne decyzje zarządu jeszcze przed ich wdrożeniem do realizacji . Podjęte działania zarządu były aprobowane także przez Radę Nadzorczą .

Na posiedzeniu Rady w dniu 20 marca 2013 r. zarówno P. G. (1) jak i inni jej członkowie nie dopytywali o szczegóły finansowania nabycia wszystkich udziałów spółki I. (1)przez spółkę T. (1) . Informacje o osobie B. C. i jego związku ze spółką- nabywcą zostały przekazane wraz z informacją o przyczynach wyboru tego wariantu deinwestycji P. G. (1), który w dniu 4 marca 2013 r. polecił postępować zgodnie z przesłaną mu notatką, wyrażając zgodę na zbycie aktywów w opisany przez zarząd sposób.

Stawianie wobec powoda zarzutu, że doprowadził , współuczestnicząc w tych decyzjach zarządu do szkody w majątku spółki jest, w tych okolicznościach , pozbawione podstaw.

Zdaniem Sądu Okręgowego, nawet gdyby hipotetycznie założyć , iż podjęta przez cały zarząd decyzja była by błędna, to nie można przypisać powodowi/ personalnie/ odpowiedzialności za jej podjęcie.

Nie stanowi potwierdzenia niewłaściwego wykonywania obowiązków umownych przez W. B. (1) sposób jego udziału w czynnościach audytu wewnętrznego przeprowadzonego w C. (1) przez prawników z kancelarii (...) .

Sąd I instancji formułując taką ocenę podnosił , że wewnętrzne dochodzenie zostało przeprowadzone na zlecenie G. (...)., co znajduje potwierdzenie w mailach dołączonych do akt sprawy. Na etapie negocjowania z M. L. umowy o poufności podpisanej w dniu 23 października 2013r zarząd zlecił personelowi spółki zabezpieczenie dokumentów i danych odnoszących się do finansowych i biznesowych transakcji C. (1) i innych podmiotów (...) w rejonie Bliskiego Wschodu.

Zarząd, w tym powód, zwrócił się do pracowników z prośbą o podpisanie oświadczenia o wyrażeniu zgody na udostępnianie M. L. danych zawartych na różnych nośnikach. Podejmowane przez prawników amerykańskich M. L. w ramach dochodzenia działania, wskazywały, że ich zamiarem było otrzymanie dostępu do wszystkich dokumentów związanych z finansowymi i biznesowymi transakcjami pozwanej spółki i (...) C. w regionie Bliskiego Wschodu , oraz do wszystkich danych zapisanych na serwerach pozwanej w tym także danych osobowych i rachunkowych ,a następnie skopiowanie ich, w celu wywiezienia ich do USA i poddania tam dalszej analizie.

Taki sam zamiar odnosił się do danych na komputerach osobistych kluczowych managerów spółki / w tym powoda /. Pozyskaniu tych danych służyć miały także niczym nieograniczone, w założeniu prawników amerykańskich , przesłuchania członków zarządu.

Dostęp ten dotyczyć miał także danych wrażliwych - dotyczących pracowników pozwanej spółki jak i danych zarządczych zgromadzonych w systemie SAP dotyczących całej (...) C., tym umów z parterami handlowymi , objętych klauzulami poufności.

Powyższe , tak szerokie zakresowo żądania żądania, wzbudziły uzasadnione wątpliwości tak większości członków Rady Nadzorczej pozwanej w składzie sprzed jego zmiany jak i członków zarządu spółki. Zostały one potwierdzone także przez biuro prawne C. (1).

Art. 382 § 4 ksh przyznaje Radzie Nadzorczej prawo badania dokumentów spółki, jednak zakreślony zakres kontroli wszczętej i prowadzonej przez Radę / po zmianie składu / był sprzeczny z tym przepisem. Może ona żądać wyłącznie informacji o spółce akcyjnej, jednak nie może żądać takich , które dotyczą spółek zależnych, ponieważ te są odrębnymi podmiotami prawnymi.

W rozstrzyganej sprawie , jak argumentował Sąd Okręgowy, zarząd godził się na kopiowanie danych i sam polecił je działowi (...) , natomiast wyraził zastrzeżenia co do możliwości wywiezienia w ten sposób uzyskanych danych do tego kraju USA , w sytuacji , gdy umowa F. gwarantowała , że transfer taki nie nastąpi.

Natomiast dokumenty dotyczące deinwestycji w Iranie nie podlegały kontroli przez RN na podstawie tego przepisu dlatego , iż nie należały do dokumentów spółki, tylko do spółek zależnych, względnie powiązanych z C. (1)

Stawianie powodowi zarzutu działania sprzecznego z prawem, co miałoby się przejawiać poprzez zgłaszanie wątpliwości co do sposobu przeprowadzania badania i jego zakresu z punktu widzenia zgodności z prawem polskim, a także z punktu widzenia umowy F. jest bezpodstawne albowiem W. B. (1) w oparciu o bezwzględnie obowiązujące go przepisy prawa polskiego oraz zapisy samej umowy o zarządzanie (§ 2 ust. 1, § 3 ust. 1) był zobowiązany do jego przestrzegania oraz kierowania się niesprzecznymi z nim interesem spółki uchwałami jej organów , do dbania także o to aby prawa przestrzegała sana spółka.

Prawnicy z M. L. wykonujący swoje czynności z naruszeniem polskich przepisów i obowiązujących ich zasad etyki, nie wyrazili zgody na obecność w czasie przesłuchania prawnika, innych osób które mogły pełnić funkcję osób zaufania. Nie wyrazili zgody pomimo, że sami nie zamierzali ani protokołować ani nagrywać czynności z udziałem powoda.

Nie może być uzasadnioną podstawą zarzutu niewłaściwego wykonywania obowiązków umownych przez W. B. (1) twierdzenie o usuwaniu przezeń danych ze służbowego laptopa .

Po pierwsze dlatego , że na dzień odwołania powoda z zarządu fakt usunięcia danych z komputera nie został ujawniony, dlatego nie mógł stanowić jego przyczyny.

Po wtóre postępowanie sądowe nie ujawniło jakie pliki zostały usunięte w celu, jak twierdziła strona pozwana uniemożliwienia dostępu do pełnej dokumentacji spółki dotyczącej inwestycji na Bliskim Wschodzie tj. spółkiI. (1). Co więcej , z zeznań świadka P. I. wynikało, że członkowie zarządu pozwanej spółki mieli prawo do usuwania z komputerów służbowych danych prywatnych.

Ponadto nawet takie potencjalne usuniecie danych dotyczących I. (1) nie powodowało , że spółka i audytorzy nie mieli dostępu do niezbędnych , interesujących ich danych, skoro jak potwierdzają to wyniki postępowania dowodowego w rozstrzyganej sprawie, wszystkie istotne dla przedmiotu dochodzenia wewnętrznego dokumenty pozwanej spółki , znajdowały się w siedzibie C. (1) w K. na ul. (...).

Ich archiwizacją zajmował się dział prawny, który podlegał wiceprezesowi zarządu ds. prawnych – M. P. (1).

Nie może być , w ocenie Sądu I instancji , podstawą dla potwierdzenia zarzutu pozwanej niewłaściwego wykonywania pobowiozaków wynikających z umowy z dnia 3 grudnia 2012r oraz wyrządzenia spółce szkody , forma udziału W. B. (1) w prowadzonym przez spółkę procesie outsourcingu.

Proces ten został rozpoczęty i uległ zakończeniu przed datą w której zaczął obowiązywać we wzajemnych relacjach stron kontrakt managerski. W czasie jego prowadzenia powoda ze spółka łączyła umowa o pracę.

W. B. (1) nie był zaangażowany bezpośrednio w ten proces.

W korespondencji , która tego procesu dotyczyła , nie występuje on jako adresat , czy nadawca.

Sąd I instancji podkreślił , iż wszystkie uchwały dotyczące outsourcingu podejmował kolegialnie zarząd pozwanej w ówczesnym składzie.

Niezasadne w tym kontekście jest twierdzenie pozwanej zgodnie z którym czynności outsourcingowe były realizowane niezgodnie z założeniami przyjętymi przez zarząd. Zamierzenie to zostało przeprowadzone , tak jak założono i przestawiono Radzie Nadzorczej i zgromadzeniu jej akcjonariusza.

Postępowanie dowodowe wykazało, że czynności w jego ramach następowały za aprobatą wszystkich organów kolegialnych spółki, które na bieżąco informowane o ich przebiegu i wynikach .

Przyczyna podjęcia tego zamierzenia inwestycyjnego procesu była tylko ekonomiczna. Spółka chciała się pozbyć wskazanych wyżej rodzajów dotychczasowej działalności , ponieważ kontrahenci spółek zajmujących się recyklingiem opakowań czy opakowaniami transportowymi nie byli rzetelni w zakresie rozliczeń podatkowych, co powodowało wszczynanie przez organy skarbowe postępowań podatkowych wobec samej pozwanej , co wpływało także na obniżenie jej pozycji wizerunkowej na rynku,

ł/ Niezasadnie , podnosząc powołane wyżej zarzuty strona pozwana odwoływała się także do treści art. 377 kodeksu spółek handlowych i sprzeczności interesów członka zarządu z interesami spółki. Pozwana nie wskazała na czym podnoszona sprzeczność miałaby polegać

Zdaniem Sądu niższej instancji C. (1) niezasadnie powoływała się także na naruszenie przez W. B. (1) postanowienia § 13 ust. 3 umowy łączącej strony Nie zostało bowiem przez nią dowiedzione aby powód podjął wobec spółki lub spółek od niej zależnych działalność konkurencyjną,

m/ nieuzasadniony jest również sformułowany przez pozwana zarzut potrącenia wierzytelności wzajemnych wobec pretensji finansowych byłego członka zarządu.

Sąd zwracając uwagę ,że spółka kwalifikuje swoje wierzytelności objęte nim jako mające źródło w braku podstawy do świadczenia / wobec faktu , iż powód wyrządził pozwanej swoim sposobem działania szkodę / jak i w tym , że dopuścił się wobec niej deliktu, stanął na stanowisku , iż pozwana nie dowiodła okoliczności faktycznych potwierdzających , że takie wierzytelności wobec powoda jej przysługują.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu w sporze W. B. (1) ze spółką jako pozwaną , była norma art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. w związku z Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013.461 t.j) i wynikająca z tego przepisu zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

W tej części uzasadnienia Sąd szczegółowo wyjaśnił powody dla których określił wymiar tego obowiązku po stronie spółki (...) w kwocie wskazanej w orzeczeniu, jak również dlaczego zdecydował o zwielokrotnieniu w maksymalnych dopuszczalnych granicach ,wynagrodzenia pełnomocnika procesowego reprezentującego W. B. (1),

n/ oceniając roszczenie dochodzone przez spółkę C. (1) SA przeciwko W. B. (1) w sprawie połączonej do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia , Sąd uznał , że jest ono nieuzasadnione w jakiejkolwiek części.

Wskazał, że żądanie powódki jest oparte na tym samym stosunku prawnym , który stanowił podstawę roszczeń byłego członka jej zarządu.

SpółkaC. (1) twierdziła , formułując roszczenie skierowane przeciw niemu , że należności wypłacone W. B. (1) za I i II kwartał 2013 r. tytułem premii oraz z tytułu wniesionych przez powódkę zaliczek na podatek dochodowy zapłaconych w związku z ich wypłatami , stanowią łącznie kwotę 2 731 456 zł

Podnosiła że na podstawie art. 410 § 2 kc podlegają one zwrotowi albowiem z chwilą wygaśnięcia umowy o zarządzanie podstawa prawna tych świadczeń odpadała.

Sąd Okręgowy podzielając zarzut obrony pozwanego ocenił , iż roszczenie powódki jest przedawnione.

Taka jego ocenę oparł na następującym wywodzie .

- spółka złożyła pozew w dniu 6 listopada 2013 r.

Zgodnie z art. 751 kc z upływem dwóch lat przedawniają się: roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków przysługujące osobom, które stale w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju; to samo dotyczy roszczeń z tytułu zaliczek udzielonych tym osobom.

Przepis ten znajduje zastosowanie tylko do niektórych roszczeń wynikających ze stosunku zlecenia, jak również z nienazwanych umów o świadczenie usług , które mają zastosowanie także do umowy zawartej przez strony sporu w dniu 3 grudnia 2012r , której jedno z postanowień było podstawą wypłaty zaliczek premii na rzecz pozwanego.

Dwuletni termin przedawnienia dotyczy również roszczeń zleceniodawcy / powódki / z tytułu zaliczki udzielonej przyjmującemu zlecenie / pozwanemu / który spełnia takie kryteria podmiotowe /. wyrok SN z 14.1.2004 r., I CK 54/03, OSN 2005/2, poz. 35/ Wszelkie inne roszczenia wynikające ze stosunku zlecenia oraz podobnego do zlecenia przedawniają się w terminach ogólnych.

Zatem biorąc pod uwagę kiedy świadczenia z tytułu zaliczek były W. B. (1) wypłacone – niespornie 28 maja 2013r i 8 sierpnia 2013r, roszczenie spółki o ich zwrot uległy przedawnieniu przed wniesieniem pozwu, odpowiednio 29 maja i 9 sierpnia 2015r,

Sąd Okręgowy dodatkowo wskazał , że nawet gdyby przyjąć , że z rozważanego punktu widzenia należałoby przyjąć inny , dłuższy niż dwuletni termin przedawnienia , a konsekwencja uznać , że wniesienie pozwu przez C. (1) doprowadziło do skutku przerwania jego biegu, to i tak roszczenie powódki nie mogłoby zostać uwzględnione gdyż świadczenia wypłacone W. B. (1) na poczet premii za I i II kwartał 2013r były mu należne.

Zgodnie z § 9 ust. 2 zd. 1 umowy o zarządzanie członkom zarządu wypłacane były premie, a prawo do tych świadczeń było uzależnione tylko od jednego warunku - dodatniego wyniku finansowego spółki za dany kwartał. Świadczenie premiowe było wypłacane nie całości tylko zaliczkowo- raz na kwartał , a ich wysokość wynosiła 80 % należnej premii odnoszonej do kwartalnego wyniku finansowego netto.

Nie można przy tym podzielić zapatrywania strony powodowej , która twierdziła w postępowaniu , iż roszczenie o wypłatę premii stało się wymagalne dopiero z dniem zatwierdzenia audytowanego skonsolidowanego sprawozdania finansowego. Gdyby tak rozumieć zapis to- jak podnosił Sąd I instancji - można by było pozbawić członków zarządu należności za wykonywanie obowiązków umownych ich pracę.

Ponadto C. (1) SA nie może również żądać od W. B. (1) zwrotu nienależnego świadczenia z tytułu zaliczek na podatek dochodowy, wpłaconych przez spółkę w związku z wypłaconymi zaliczkowo świadczeniami premiowymi.

Należność z ich tytułu nie tylko nie została nigdy wypłacona powodowi, a on nie uzyskał z tego tytułu korzyści majątkowej.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach tego postępowania był przepis art. 98 § 1 i § 3 k.p.c. i wynikająca z tej normy zasada odpowiedzialności za wynik sprawy . Określając wysokość kwoty która z tego tytułu obciążyła powódkę wobec pozwanego , Sąd I instancji uznał , że w tym przypadku nie zachodzą szczególne okoliczności , które uzasadniać by dostatecznie mogły, postulowane przez pozwanego zwielokrotnienie stawki wynagrodzenia reprezentującego W. B. pełnomocnika procesowego.

Apelacją od tego orzeczenia C. (1) objęła jego całość , w jej wnioskach domagając się uchylenia rozstrzygnięcia objętego punktami I i II sentencji rozstrzygającymi o roszczeniu W. B. (1) przeciwko spółce oraz o kosztach tego sporu i przekazania tej sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Jako wniosek ewentualny sformułowała żądanie zmiany tej części zaskarżonego wyroku , oddalenia powództwa w całości i obciążenia powoda kosztami procesu i postępowania apelacyjnego

W odniesieniu do tej części wyroku , jakim rozstrzygał on połączonym do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia roszczeniu spółki wobec W. B. (1) , apelująca domagała się w pierwszej kolejności uchylenia wyroku z dnia 11 września 2020r w tym zakresie [ pkt III i IV sentencji ] i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Jako wniosek ewentualny sformułowała żądanie jej zmiany w tym zakresie , uwzględnienia roszczenia skarżącej w całości oraz obciążenia pozwanego kosztami procesu oraz postępowania apelacyjnego.

Środek odwoławczy spółki C. (1) jest redakcyjnie bardzo rozbudowany dlatego też jego przedstawienie przez Sąd II instancji nastąpi w sposób syntetyczny , skrótowy , ze wskazaniem zarzutów oraz ich zasadniczych tez motywacyjnych.

W zakresie w jakim pozwana kwestionuje rozstrzygniecie o roszczeniach W. B. (1) przeciwko skarżącej, apelacja opiera się na zarzutach :

- naruszenia art. 45 ust. 1 Konstytucji RP oraz art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Do ich naruszenia miałoby dojść przez to , iż skarżąca została pozbawiona prawa do sądu i rzetelnego procesu , w warunkach nie rozpoznania sprawy przez Sąd I instancji ,

- nieważności postępowania , przy wypełnieniu jej podstawy wskazanej w art. 379 pkt 5 kpc.

Pozwana twierdziła , iż została pozbawiona możliwości obrony jej praw procesowych wobec tego , że Sąd oparł przyjęte ustalenia na faktach skonstatowanych w innym postępowaniu z udziałem tak spółki ale i innych podmiotów , oznaczonym sygnaturą (...) Sądu Okręgowego w K..

Zdaniem apelującej Sąd wręcz skopiował część tych ustaleń z motywów orzeczenia wydanego w tamtej sprawie, nie uprzedzając stron sporu uprzednio o takim zamiarze , co wpłynęło na wykluczenie ochrony praw procesowych spółki,

- naruszenia art. 386 par. 4 kpc jako konsekwencja nierozpoznania przez Sąd Okręgowy istoty sprawy.

Tej wady upatrywała w braku samodzielnej , dokonywanej na podstawie bezpośrednio dokonanych ustaleń faktycznych, oceny przez Sąd Okręgowy materialne podstawy żądania powoda , treści praw i obowiązków stron wynikającej z umowy o zarzadzanie , w tym tego, jakie ciążyły na odwołanym członku zarządu obowiązki i w jaki sposób się z nich wywiązywał, a w konsekwencji braku samodzielnej oceny tego , czy zaistniała podstawa do jego odwołania funkcji z przyczyn wskazywanych przez apelującą w toku sporu, które wpływały bezpośrednio na ocenę zasadności roszczeń W. B. zgłoszonych w pozwie.

Skarżąca twierdziła , że podnoszona nieprawidłowość miała wynikać także z tego ,że Sąd , w istocie nie przeprowadzając samodzielnej oceny tych roszczeń , zaaprobował stanowisko procesowe W. B. (1) prezentowane w kolejnych pismach przygotowawczych,

Apelacja opiera się także na zarzutach :

a/ naruszenia prawa procesowego w sposób majacy istotny wpływ na wynika sprawy , a to :

1/ art. 365 par. 1 kpc w zw. z art. 366 kpc , wobec jego niewłaściwego zastosowania poprzez uznanie przez Sąd Okręgowy , iż jest związany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w K. , wydanym w sprawie oznaczonej sygnaturą (...) , tak w zakresie jego sentencji jak i ustalonych w tej sprawie faktów mimo , iż takie związanie nie mogło mieć miejsca szczególnie , że dotyczyło innego stosunku prawnego pomiędzy innymi stronami niż strony rozstrzyganego obecnie sporu ,

2/ art. 386 par. 6 kpc jako konsekwencji nie podporzadkowania się przez Sąd przy ponownym rozpoznawaniu sprawy, wszystkim zaleceniom co do kierunku dalszego prowadzenia postępowania rozpoznawczego , które sformułował Sąd Apelacyjny w orzeczeniu kasatoryjnym z dnia 14 września 2018r w sprawie (...) , przekazującym ją do ponownego rozpoznania ,

3/ art. 327 ¹ par. 1 kpc w zw z par. 119 ust. 1 Rozporządzenia MS - Regulamin Urzędowania Sądów Powszechnych z 19 czerwca 2019r wobec dopuszczenia do sytuacji w której część uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie pochodzi od Sądu , który wydał orzeczenie, a motywy to powielenie ustaleń oraz ocen prawnych zawartych w uzasadnieniu orzeczenia w sprawie (...) ,

4/ art. 327 ¹par. 1 kpc jako konsekwencji nie dokonania przez Sąd z punktu widzenia wiarygodności oceny wskazanych przez skarżącą zeznań świadków / P. G. (1) , prawników amerykańskich oraz M. Z. (1) i M. Z. (2) , a równocześnie nie podania powodów dla których takim walorem zostali obdarzeni inni [ także przez zapalającą personalnie określeni ],

5/ art. 233 par. 1 kpc w zw. z art 227 kpc i art. 217 par. 1 kpc wobec nieprawidłowego zastosowania tej normy.

Zdaniem autora apelacji podnoszona nieprawidłowość jest następstwem braku wszechstronności oceny zgromadzonych dowodów przejawiającej się w tym , że Sąd „kompleksowo” odmówił wiarygodności dowodom zgłoszonym przez C. (1), a jednocześnie w zupełności nie ocenił części zgłoszonych przez nią dowodów z dokumentów / które szczegółowo zostały przez nią wymienione / . Błąd ten doprowadził , zdaniem skarżącej , do niepoprawnego ustalenia okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia,

6/ art. 207 par. 3 kpc w zw z art. 217 par. 1 kpc w zw. z art. 227 kpc wobec ich nieprawidłowego zastosowania,

Skarżąca twierdziła ,iż doszło do popełnienia zarzucanej nieprawidłowości procesowej dlatego ,że Sąd pominął wnioski dowodowe skarżącej o przesłuchanie wskazanych w zarzucie świadków , którzy mieli istotne dla relewantnych ustaleń informacje , odmówił przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu informatyki , chociaż na jej podstawie możliwym było potwierdzenie faktu usuwania przez W. B. danych ze służbowego komputera w czasie prowadzenia przez prawników z kancelarii (...) wewnętrznego audytu w spółce . Polegała ona również na odmowie przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny i zarządzania wartością przedsiębiorstw , co uniemożliwiło wykazanie przez skarżącą poniesienia szkody na skutek przeprowadzenia procesu outsourcingu , w którym przeciwnik procesowy brał udział oraz rozmiaru tego uszczerbku.

W taki sam sposób , w odniesieniu do nieprzeprowadzenia dowodu z opinii określającej powstanie i rozmiar szkody spółki , strona pozwana motywowała zarzut naruszenia art. 278 par. 1 kpc w zw z art. 217 par.2 kpc.

Jej zdaniem norma ta została naruszona także dlatego , iż nie przeprowadził on dowodu z opinii biegłego dla ustalenia czy przeprowadzający audyt prawnicy amerykańscy , naruszyli zasady etyki [ stosując przyjęte przez siebie metody dochodzeniowe ] a samodzielnie ustalił , że takie naruszenie miało miejsce,

7/ art. 233 par. 1 kpc w zw. z art. 316 par. 1 kpc , 235 par. 1 i 271 par. 1 kpc , wobec przekroczenia granic swobodnej oceny zgromadzonych dowodów i oparcia ustaleń na treści dowodów , które nie były w postępowaniu rozpoznawczym przeprowadzone. Dotyczyło to relacji S. W. (1) [ członka zarządu C. (1) ] oraz M. K. [ pracownika firmy informatycznej S. (...) współpracującej z kancelarią (...) przy prowadzeniu wewnętrznego dochodzenia w spółce ],

art. 233 par. 1 kpc wobec zastąpienia swobodnej oceny dowodów ocena dowolną.

Tej nieprawidłowości skarżąca upatrywała w obdarzeniu przez Sąd I instancji walorem wiarygodności relacji powoda oraz świadków M. P. (2) , R. M. (1) , W. S. (1) , M. T. i niezasadnej odmowie tego waloru relacjom świadków A. B. , M. Z. (1) i M. Z. (2). Nieprawidłowość ta także przełożyła się na błędne ustalenie stanu faktycznego przyjętego za podstawę zaskarżonego wyroku,

b/ błędu w ustaleniach faktycznych polegających na przyjęciu , że

I decyzja o warunkach zbycia udziałów w spółce I. (1) na rzecz spółki T. (1) w N., była zaaprobowana przez Radę Nadzorczą i akcjonariusza apelującej w dniach 21 i 22 lutego 2013r. Zdaniem skarżącej nie byli oni informowani przez zarząd w ówczesnym składzie o warunkach tego nabycia , a w szczególności ,iż ma być przez spółkę C. P. (1)/ należącą do (...) C.- (...) / udzielona kupującej pożyczka na sfinansowanie tego nabycia.

II wewnętrzne dochodzenie prowadzone przez kancelarię (...) miało polegać na uzyskaniu odpowiedzi członków zarządu na pytania przygotowane przez audytorów. To ustalenie zdaniem jest dowolne i oparte tylko na bezpodstawnym założeniu ówczesnych członków zarządu.

III w dniu podejmowania przez Nadzwyczajne Zgromadzenie Akcjonariuszy pozwanej uchwały o odwołaniu m. in. W. B. ze składu zarządu ani jedyny akcjonariusz ani RN nie wiedzieli o usuwaniu przez powoda danych ze służbowego komputera. Taką informację miał P. G. (1), a wobec tego fakt ten był jedną z przyczyn pozbawienia powoda dotąd sprawowanej funkcji.

IV powody podane w uchwale NZA o odwołaniu nie były uzasadnione mimo , że swoim zachowaniem W. B. (1) dał wyraz braku współpracy z Radą Nadzorczą przy prowadzeniu czynności kontrolnych i nie udzielał w tym procesie informacji do czego zobowiązywał go art. 382 kodeksu spółek handlowych.

V postanowienia umowy o zarzadzanie , zawartej pomiędzy stronami w dniu 3 grudnia 2013r , były przez strony rozumiane jednolicie i treść poszczególnych zapisów nie była przedmiotem wzajemnych kontrowersji mimo , że strony na ten temat nie prowadziły wzajemnych rozmów i ustaleń.

VI przyjęcie przez Sąd, iż przeprowadzający audyt wewnętrzny mieli zamiar wywieźć skopiowane dane poza Europejski Obszar Gospodarczy mimo , że taki zamiar nie był RN sygnalizowany, a dane nie zostały przetransferowane do USA.

VII wszystkie istotne dokumenty odnoszące się do przedmiotu audytu wewnętrznego, w formie papierowej znajdowały się w dyspozycji C. (1) w jej siedzibie w K. a tak nie było.

VIII ustalenie , że na skutek utrudniania przez powoda czynności kontrolnych Radzie Nadzorczej spółka nie odniosła szkody, chociaż z relacji w szczególności P. G. wynikało , że takiego uszczerbku doznała w postaci , jak to określiła skarżąca, znaczących kosztów związanych z przeprowadzeniem wewnętrznego audytu.

IX uznanie , że W. B. (1) nie brał udziału w procesie outsourcingu mimo , iż jako ówczesny dyrektor ds. finansowych C. (1) był weń zaangażowany. Z tym zarzutem łączyły się ściśle kolejne, podważające konstatacje faktyczne Sądu zgodnie z którymi założenia outsourcingu były aprobowane przez Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy (...) oraz , że był on przeprowadzony prawidłowo, w tym pracownikom spółek uczestniczących w tym programie były oferowane akcje na preferencyjnych warunkach, a w jego wyniku spółka nie poniosła szkody.

Zarzucany błąd faktyczny miał polegać także na nie ustaleniu przez Sąd Okręgowy istotnych dla rozstrzygnięcia okoliczności zgodnie z którymi :

- wewnętrzni audytorzy konsultowali swój sposób postępowania, w zakresie jego zgodności z polskim prawem z oddziałem (...) w W. ,

- powód brał udział w czynnościach udzielania pożyczki na rzecz spółki T. (1)przez (...) spółka z o. o., znał jej założenia oraz formę zabezpieczenia spłaty pożyczonego kapitału,

- z opinii prawników amerykańskich wynikało , że przyjęty sposób wyzbycia się udziałów w spółce I. (1) nie mógł być sfinansowany ze środków pozwanej lub podmiotów z nią powiązanych, , a powód udzielał prowadzącym dochodzenie nieprawdziwych informacji na temat pochodzenia środków którymi T. (1) zapłaciła za nabycie udziałów w I. (1),

- uchwały RN pozwanej , sprzed zmiany jej składu , zobowiązywały do tego aby na potrzeby prowadzonego badania wewnętrznego udostępnione zostały wszystkie dokumenty spółki i podmiotów od niej zależnych , co nie spotkało się ze sprzeciwem członków zarządu w tym powoda ,

- powód wielokrotnie w okresie od 9 października do 9 listopada 2013r usuwał dane ze służbowego komputera, dotyczące inwestycji C. (1) na Bliskim Wschodzie mimo , iż prawnicy z M. L. poinformowali go najpóźniej 11 października 2013 o zamiarze ich skopiowania na potrzeby dochodzenia , a także odmawiał udzielania odpowiedzi na pytania członkom Rady Nadzorczej,

- przyczyny odwołania W. B. z funkcji w zarządzie były uzasadnione,

- proces deinwestycji na terenie Iranu stanowił naruszenie przepisów prawa amerykańskiego , które doprowadziło do wystosowania do akcjonariusza C. (1) tzw. listu ostrzegawczego z dnia 19 maja 2017 przez Biuro Nadzoru nad Aktywami Zagranicznymi Departamentu Skarbu USA,

- roli W. B. i zarządu spółki jako całości w procesie outsourcingu , a także ujawnienie przez niego osobom trzecim poufnych informacji zwianych z tym procesem ,

c/ naruszenia prawa materialnego do którego, zdaniem apelującej, miało dojść w sposób rażący , w następstwie nieprawidłowego zastosowania :

1. art. 65 par. 2 kc , art. 116 kc w zw z 89 kc wobec dokonania wykładni postanowień umowy o zarzadzanie z 3 grudnia 2012r/ w tym postanowień o zakazie konkurencji , niezgodnie z jej celem oraz zgodnym zamiarem stron i oparcia tej wykładni na relacjach świadków , którzy nie brali udziału w przygotowaniu jej treści.

Zarzucana nieprawidłowość materialna dotyczyła także sposobu wyłożenia przez Sąd I instancji poszczególnych postanowień umownych kontraktu managerskiego , a to par. 7 ust. 4 , dotyczącego ekwiwalentu za niewykorzystany urlop i sposobu obliczania wysokości tego świadczenia, oraz par. 9 ust. 2 dotyczącego należnego powodowi świadczenia premiowego .Zdaniem apelującej nie stanowiło ono elementu / stałego / przysługującego mu wynagrodzenia za pełnienie funkcji członka zarządu, a warunkiem uzyskania do niego prawa było nie tylko- jak uznał Sąd - wypracowanie zysku przez spółkę ale także właściwe wykonywanie przez W. B. obowiązków umownych / którego to warunku nie wypełnił /.

Podnoszona wada miała także wynikać z nieuwzględnienia przez Sąd , iż takie nieprawidłowości w sposobie realizacji obowiązków umownych jak wskazywane przez apelującą w toku sporu było jej naruszeniem przez W. B. (1).

Sąd popełniając podnoszony błąd nie uwzględnił , iż umowa zawarta przez strony obligowała powoda do tego aby w ramach starannego wykonywania obowiązków z niej wynikających , przestrzegał także prawa amerykańskiego w tym obostrzeń inwestycyjnych wynikających z zarządzenia Prezydenta O. z 9 października 2012r, skoro pozwana prowadziła inwestycje na terenie Iranu. Temu obowiązkowi o czym świadczy sposób jego postępowania wobec wymagań audytorów wewnętrznych nie uczynił zadość , działając tym samym wbrew interesom C. (1) ,

2. art. 382 par. 1 i 4 kodeksu spółek handlowych poprzez nieprawidłową wykładnię tej normy i w jej następstwie przyjęcie , iż dokumenty znajdujące się w posiadaniu spółki nie są jej dokumentami w rozumieniu tego przepisu.

Nieprawidłowość ta wynika także , zdaniem skarżącej, z uznania , że uprawnienia kontrolne Rady Nadzorczej spółki akcyjnej, stojącej na czele holdingu - grupy spółek, ograniczają się tylko do dokumentów dotyczących spółki dominującej, a nie [ także ] jej działalności w spółkach zależnych jak również , iż po wielokroć już opisywane działania W. B. (1) podczas trwania audytu wewnętrznego nie stanowiły naruszenia uprawnień kontrolnych Rady uprawniające ten organ do uznania , że jako członek zarządu nie współpracuje z nią , utrudniając w ten sposób proces kontroli,

3. art. 354 par. 1 kc w zw z art. 355par. 2 kc w zw z art. 483 par.2 ksh oraz w zw. z sekcją 4 /a/ zarządzenia Prezydenta O. nr (...) z 9 października 2012 oraz wcześniejszymi - wymienionymi przez skarżącą aktami prawa amerykańskiego , dotyczącego sankcji gospodarczych nałożonych na Iran, w postaci ich nieprawidłowego zastosowania i uznania , że W. B. (1) prawidłowo wykonywał obowiązki umowne przyjęte na siebie na podstawie kontraktu managerskiego mimo , że z przyczyn szczegółowo podanych przez apelującą , skupiającą się w szczególności na tym , że pomimo zakazu wynikającego z prezydenckiego zarządzenia , po dniu 8 marca 2013r aprobował to , iż odwołująca się spółka nadal była zaangażowana finansowo na terenie Iranu , pożyczając za pośrednictwem od siebie zależnej P. S. pieniądze na zakup udziałów I. (1) przez spółkę (...) ,

4. art. 483 par 1 kodeksu spółek handlowych , w formie nieprawidłowej wykładni tej normy poprzez uznanie, iż odpowiedzialności za szkodę wobec spółki zwalnia członka zarządu to , że wykonuje swoje obowiązki na podstawie umowy o pracę , to , że decyzje są podejmowane kolegialnie przez zarząd , a inne organy spółki są na bieżąco informowane o przebiegu operacji gospodarczych.

Uznanie przez Sad , ze W. B. (1) nie ponosi takiej odpowiedzialności stanowi , zdaniem apelującej, naruszenie także art. 114 w zw z art. 122 kodeksu pracy,

5. art. 5 kc poprzez jego niezastosowanie dla oceny roszczeń zgłoszonych przez W. B. (1) mimo , że ich dochodzenie stanowi przejaw nadużycia prawa podmiotowego.

Takie same , jak powołane wyżej zarzuty , C. (1) sformułowała także wobec rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego o jej roszczeniu wobec W. B. (1) w sprawie , która została połączona do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia o zapłatę kwoty 2 731 456 zł - pierwotna sygnatura (...) {pkt III i IV sentencji zaskarżonego wyroku }.

Ich powtarzanie jest z przyczyn teleologicznych niecelowe.

Sąd II instancji wskaże tylko na te , które są zarzutami innymi odnoszącymi się indywidualnie do zastosowania norm materialnych relewantnych z punktu widzenia oceny roszczenia zgłoszonego przez C. (1).

Strona skarżąca [ powódka w sprawie połączonej ] podniosła wobec oceny jej roszczenia przez Sąd I instancji następujące zarzuty materialne , uznając naruszenia wskazywanych norm za rażące :

a/ art. 751 pkt 1 kc / zarzut zawiera oczywistą omyłkę pisarską, powołując skrót „kpc” / poprzez nieprawidłową wykładnię i zastosowanie tej normy i przyjęcie , iż określa ona termin przedawnienia roszczenia o zwrot zaliczek na poczet świadczenia premiowego,

b/ art. 120 par. 1 kc w zw. z art. 455 kc w następstwie jego wadliwego zastosowania i w konsekwencji uznania , że terminem wymagalności świadczenia zwrotnego jest data spełnienia / nienależnego / świadczenia w formie kwartalnych zaliczek na poczet premii, a nie dopiero data ustalenia podstaw do wypłaty premii rocznej - zatwierdzenia skonsolidowanego sprawozdania finansowego (...) C. (1)- (...) spółki za 2013r albo też - w rozstrzyganej sprawie - dzień odwołania W. B. z funkcji w zarządzie spółki / zdaniem skarżącej 8 listopada 2013r / ,

c/ art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 13 pkt 9 i art. 8 ustawy ordynacja podatkowa oraz art. 410 par. 2 kc wobec nieuzasadnionej oceny Sądu I instytucji zgodnie z którą apelująca nie może skutecznie dochodzić od oponenta procesowego kwot odpowiadających wniesionym zaliczkom podatkowym od świadczeń / premiowych / , które wypłaciła pozwanemu na podstawie umownej , która następnie upadła.

Spółka w ramach środka odwoławczego domagała się uzupełnienia postępowania przed Sądem II instancji .

a/ powołując się na art. 381 kpc , domagała się przeprowadzenia dowodu z wydruku porównania motywów orzeczeń ; wydanego w rozstrzyganej sprawie i w postępowaniu oznaczonym sygnaturą (...) Sądu Okręgowego w Krakowie dla wykazania zakresu zaczerpnięcia ustaleń i ocen prawnych przez Sąd I instancji z motywów sprawy prawomocnie zakończonej ,

b/ wydruku części uzasadnienia zaskarżonego wyroku dla potwierdzenia jego zbieżności z uzasadnieniem orzeczenia w sprawie która została zakończona wcześniej oraz z treścią pism procesowych składanych w toku sporu przez W. B. (1),

c/ projektu angielskiej wersji umowy o zarządzanie podpisanej przez strony

2. powołując się na przepis art. 380 i 382 kpc spółka domagała się zmiany postanowienia dowodowego Sądu I instancji z dnia 4 września 2020r i przeprowadzenia w postępowaniu apelacyjnym oddalonych nim dowodów z :

- zeznań świadków B. C. , W. K. (2), M. K. i J. G. , na okoliczności wskazane przez spółkę na k. 5489 akt , A. T. , M. M. i P. G. (1), dla potwierdzenia okoliczności wskazanych na k. 5468-5469 akt ,

- opinii biegłego z zakresu informatyki dla stwierdzenia faktów opisanych przez skarżącą na k. 5467 akt,

- opinii biegłego z zakresu wyceny i zarzadzania wartością przedsiębiorstw / lub innej oznaczonej przez Sąd II instancji specjalności / dla stwierdzenia okoliczności powołanych na k. 4092 akt ,

- uzupełniającej opinii biegłej z zakresu księgowości H. Ż. (1) dla wyjaśnienia wątpliwości podnoszonych wobec wniosków jej opracowań przez obecnie skarżącą w toku postępowania – k. 5467 akt /

- opinii biegłego zakresu treści i sposobu zastosowania prawa USA dla dokonania wykładni przepisów regulujących zakres sankcji gospodarczych wobec Iranu , a także konsekwencji prawnych dla podmiotów , które wynikające z tych regulacji zakazy i ograniczenia miałyby naruszać .

- opinii eksperta te samej specjalności dla stwierdzenia zasad etyki , które obowiązani byli w swojej działalności dochodzeniowej w spółce przestrzegać prawnicy amerykańcy.

Odpowiadając na apelację w sposób równie niezwykle szczegółowy i obszerny redakcyjnie jak spółka w środku odwoławczym , powód / i pozwany / W. B. (1) domagał jej oddalenia jako pozbawionej uzasadnionych podstaw oraz obciążenia C. (1) kosztami postępowania apelacyjnego w wysokości dwukrotności stawki minimalnej wynagrodzenia adwokackiego.

W motywach swojego stanowiska polemicznie a przy tym bardzo drobiazgowo odniósł się do każdego z zarzutów sformułowanych przez skarżącą i jego motywów.

W. B. (1) domagał się pominięcia wniosków dowodowych zgłoszonych przez oponentkę procesową w apelacji , jako spóźnionych w rozumieniu art. 381 kpc albo też takich , które były objęte postanowieniem dowodowym Sądu I instancji / oddalającym żądanie ich przeprowadzenia / , które to orzeczenie nie zostało skutecznie podważone przez odwołującą się , które nie powołała się w tym zakresie na normę art. 380 kpc.

Powód / i pozwany w sprawie połączonej do wspólnego rozpoznania / złożył zażalenie na rozstrzygniecie o kosztach procesu zawarte w punkcie IV sentencji wyroku z dnia 11 września 2020r.

Powołując zarzut naruszenia art. 98 par. 1 i 3 kpc w zw z art. 98 par. 1 i 2 kpc oraz par. 10 ust. 1 pkt 2 oraz ust 3 par. 15 Rozporządzenia MS z 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności adwokackie , domagając się takiej zmiany tej części rozstrzygnięcia w następstwie której na rzecz żalącego się zostanie przyznana od przegrywającej spółki za dodatkowa kwota 5 400 złotych, odpowiadająca wynagrodzeniu adwokackiemu za zastępstwo W. B. (1) przed Sądem Apelacyjnym w sprawie oznaczonej sygnaturą (...) , w którym zapadło orzeczenia kasatoryjne , a Sąd II instancji pozostawił rozstrzygniecie o kosztach postępowania apelacyjnego Sądowi ponownie rozpoznającemu sprawę , czego Sąd Okręgowy nie uwzględnił.

Ponadto W. B. (1) wnosił w następstwie uwzględnienia zażalenia o to aby wynagrodzenie jego pełnomocnika określone w zaskarżonej części wyroku określone w stawce minimalnej [ 7 200 zł ] zostało zwielokrotniane do kwoty jej sześciokrotności z uwagi na bardzo znaczny nakład pracy reprezentanta powoda oraz skomplikowany charakter sprawy. Skarżący polemizował przy tym ze stanowiskiem Sądu Okręgowego wyrażonym w uzasadnieniu wyroku ,iż fakt połączenia obu spraw do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawia ,że takie szczególne przyczyny, uzasadniające podwyższenie wynagrodzenia w sporze pomiędzy spółką C. (1) SA jako powódką i W. B. (1) jako pozwanym , nie zachodzą.

Żalący się domagał się także obciążenia strony przeciwnej kosztami postępowania zażaleniowego.

Spółka C. (1) wniosła o oddalenie zażalenia i przyznania na swoja rzecz od przeciwnika kosztów postępowania wywołanego jego złożeniem.

Rozpoznając apelację, Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy spółki C. (1) nie jest uzasadniony albowiem żaden z zarzutów na których opiera się jej konstrukcja nie może zostać uznany za usprawiedliwiony.

Nie ma racji skarżąca podnosząc naruszenie przez Sąd I instancji art. 45 ust. 1 Ustawy Zasadniczej oraz art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności poprzez pozbawienie jej prawa do sądu oraz rzetelnego procesu.

Analiza motywów tego zarzutu wskazuje , iż jego realizacji spółka upatruje w tym , że Sąd odwołał się do części ustaleń faktycznych dokonanych w sprawie (...) Sądu Okręgowego w K. w sprawie z udziałem apelującej oraz W. S. (1) i M. T., czyniąc ich część ustaleniami na których oprał kwestionowany obecnie wyrok.

Taki sposób działania Sadu - gdyż porównaniu motywów obu rozstrzygnięć potwierdza niewątpliwie takie wykorzystanie części ustaleń ze sprawy prawomocnie zakończonej nie może budzić wątpliwości , nie prowadził jednak do konsekwencji w zakresie zapewnienia spółce dostępu do Sadu i prawa do rzetelnego procesu.

Nawet odwołanie się już tylko do sposobu w jaki prezentowała ona w sporze własne stanowisko , w jak szczegółowy sposób je argumentowała i jak licznymi wnioskami dowodowymi starała się dowodzić swoich racji wyklucza zasadnośc jej oceny w tym zakresie.

To , że Sąd Okręgowy wykorzystał część ustaleń oraz powtórzył zasadnicze elementy ocen prawnych wyrażonych przez Sąd w sprawie uprzednio prawomocnie zakończonej/ co wynika ze wskazanego porównania treści motywów obu orzeczeń/ nie oznacza , że orzeczenie wydane w rozstrzyganej sprawie nie jest konsekwencją samodzielnej oceny Sądu odniesionej do roszczeń zgłoszonych przez strony w obu połączonych do rozpoznania sprawach, opartej na rozważeniu / bardzo obszernego ilościowo co wynikało z aktywności dowodowej obu stron / materiału procesowego.

Nie można też nie dostrzegać , co zdaje się pomijać w swojej argumentacji apelująca , iż obydwa postępowania , zainicjowane przez W. B. (1) oraz to w sprawie oznaczonej sygnaturą (...) są wzajemnie ściśle ze sobą powiązane tak faktograficznie jak w zakresie podstaw prawnych zgłoszonych w nich roszczeń.

Obydwa były zainicjowane przez byłych członków zarządu spółki C. (1)odwołanych z funkcji na podstawie uchwały NZA z dnia 8 listopada 2013r powołujące te same lub bardzo zbieżne podstawy odwołania. Co więcej , roszczenia W. B. (1) i M. T. - jednego z powodów w sprawie prawomocnie zakończonej , były rodzajowo wprost tożsame , a nadto ich podstawą były jednobrzmiące umowy o zarzadzanie, obowiązujące począwszy od 1 stycznia 2013r.

Stąd też zbieżność ustaleń faktycznych oraz ocen prawnych , w warunkach gdy Sąd Okręgowy w sprawie obecnie rozstrzyganej , w taki sam sposób ocenił , jak sprawie (...) roszczenia kolejnego z odwołanych z tych samych co M. T. przyczyn , tym bardziej nie czyni stawianego zarzutu uzasadnionym.

Nie można też uznać tej argumentacji za uzasadnioną o ile w jej ramach skarżąca wskazuje , że Sąd odwoływał się w części motywacyjnej zaskarżonego orzeczenia do stanowiska procesowego W. B. (1). Nie świadczy to , jak wskazuje apelująca, na brak samodzielności oceny zaprezentowanej przez Sąd ale na to , że uznał , iż stanowisko byłego członka zarządu spółki prezentowane w sprawie jest merytorycznie uzasadnione.

Odeprzeć należy także stawiany przez C. (1) zarzut nieważności postępowania z przyczyny wskazanej w art. 379 pkt 5 kpc.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego , które Sąd Apelacyjny w składzie rozpoznającym sprawę podziela, o nieważności postępowania z przyczyny powoływanej przez skarżącą można mówić tylko wówczas gdy z powodu uchybienia przez Sąd przepisom postępowania strona wbrew swojej woli została faktycznie pozbawiona możliwości działania w postępowaniu lub jego istotnej części, jeżeli skutków tego uchybienia nie można było usunąć przed wydaniem orzeczenia w danej instancji.

/ por. bliżej , powołane jedynie dla przykładu wyroki SN z dnia 26 kwietnia 2018 sygn. IV CSK 590/17 i z dnia 21 lutego 2019 , sygn. II PK 279/17 obydwa za zbiorem LEX /

O takiej sytuacji spółki C. (1)w rozstrzyganej sprawie mówić nie można.

Przez cały czas trwania sporu miała możliwość obrony swoich praw procesowych i aktywnie z nich korzystała , podnosząc twierdzenia i zgłaszając wnioski dowodowe dla wykazania ich zasadności. To , w jaki sposób wnioski te były oceniane przez Sąd i w jaki sposób odniósł się on merytorycznie do jej stanowiska nie może być ocenione jako wyraz pozbawienia jej [ jak rozumiana jest ona z punktu widzenia tej przyczyny nieważności ] obrony jej praw procesowych.

Nie można podzielić stanowiska spółki , która podnosi zarzut nierozpoznania przez Sąd Okręgowy istoty sprawy.

W systemie apelacji pełnej, potwierdzenie takiego nierozpoznania należy wykładać wąsko , a przy tym możliwość wydania przez Sad Odwoławczy w takim wypadku orzeczenia kasatoryjnego jest jedynie uprawnieniem a jego obowiązkiem.

Ma ono miejsce wówczas , gdy Sąd pierwszej instancji nie rozpoznał materialnej podstawy żądania pozwu, zaniechał ustalenia i oceny okoliczności mających wpływ na istnienie prawa powoda bądź kwalifikację całego stosunku prawnego.

Ponadto Sąd pierwszej instancji nie rozpoznaje istoty sprawy, gdy pomija merytoryczne zarzuty pozwanego mogące doprowadzić do unicestwienia roszczenia albo też gdy sprawa została rozstrzygnięta bez badania podstaw faktycznych sporu stron.

Można taką nieprawidłowość potwierdzić także wówczas jeżeli uzasadnienie zaskarżonego wyroku jest tak dalece wadliwe, że uniemożliwia ustalenie, na jakiej podstawie Sąd poczynił określone ustalenia faktyczne.

/ por. w tej materii, wyrażające zbieżne z zaprezentowanym stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w powołanych jedynie dla przykładu judykatach z 9 sierpnia 2012, sygn.. V CSK 371/11, z 26 kwietnia 2018 sygn. I CSK 408/17 i z 5 kwietnia 2019 , sygn. I CSK 264/18 - wszystkie za zbiorem LEX /.

Wbrew argumentacji apelującej mającej wspierać omawiany zarzut, taka sytuacja w rozstrzyganej nie miała miejsca. Sąd ocenił wszystkie roszczenia zgłoszone przez strony w obu połączonych sprawach , określił ich materialne podstawy , w oparciu o relewantne dla rozstrzygnięcia fakty , które w sposób wystarczający dla takiej kwalifikacji i oceny samych roszczeń ustalił w oparciu o zgromadzony i oceniony materiał dowodowy.

Odniósł się także do zarzutów oponentów procesowych jakie formułowali wobec ich merytorycznej zasadności.

Nie można uznać za uzasadniony zarzutu naruszenia art. 386 par. 6 kpc jako następstwa nie wykonania wszystkich zaleceń Sądu Apelacyjnego , który uchylił poprzednio wydany wyrok w następstwie rozpoznania apelacji obu stron.

Analizując teść tych wskazań kierunkowych co do zakresu ponownego rozpoznawania sprawy trzeba ocenić, wbrew stanowisku apelującej ,iż zostały one przez Sąd I instancji zrealizowane w zakresie dostatecznym do tego aby dokonać oceny roszczeń stron. Trzeba przy tym wskazać , że zakres tych zaleceń był bardzo szeroki i , na co zawrócił uwagę także Sąd Okręgowy należało żądania stron rozpoznać ponownie od początku , identyfikując same roszczenia , ustalając ich podstawy faktyczne , a także weryfikując je pod względem merytorycznym. Sąd Okręgowy te polecenia wykonał , podobnie jak to, w ramach którego został zobligowany do powtórzenia postępowania dowodowego [ w zakresie jaki uznał to za niezbędne dla dokonania tej weryfikacji. Dotyczyło to także relacji świadków przebywających zagranicą. Także temu obowiązkowi uczynił zadość , sięgając po transkrypcje tych relacji / przedłożonych nota bene przez skarżącą/, czyniąc je podstawą części ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia.

Wbrew stanowisku apelującej odniósł się także do charakteru świadczenia z tytułu premii rocznej jak i do zarzutu nieprawidłowego wykonywania przez W. B. obowiązków umownych / nie podzielając go /.

Podał także powody dla których roszczenie spółki zgłoszone w sprawie połączonej do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ocenił jako nieuzasadnione / , a jego ocena dotyczyła także tej jego części , którą spółka łączyła z pokryciem zaliczek na podatek dochodowy z tytułu świadczeń premiowych za I i II kwartał 2013r , wypłaconych pozwanemu.

Uwzględniając żądania W. B. (1) Sąd Okręgowy dokonał także / chociaż w sposób pośredni / oceny zarzutu pozwanej wywodzonego z jego oceny jako przejawu nadużycia prawa podmiotowego, tego niweczącego zarzutu nie podzielając. Trzeba przy tym dostrzec , że strona skarżąca jego realizację konsekwentnie łączyła z nieprawidłowym wykonywaniem przez byłego członka zarządu obowiązków wynikających z kontraktu managerskiego , które nie zostało przez nią w postępowaniu dowiedzione.

Po omówieniu w pierwszej kolejności tych zarzutów apelacyjnych , których podzielenie mogło doprowadzić do uznania za zasadny sformułowany w pierwszej kolejności wniosek C. (1) o wydanie przez Sąd II instancji orzeczenia kasatoryjnego , przechodząc do kolejnych , ich ocena zostanie rozpoczęta od zarzutów natury procesowej.

Przed przystąpieniem do ich weryfikacji wskazać na wstępie należy , że zarzut tego rodzaju jest uzasadniony jedynie wówczas , gdy spełnione zostaną równocześnie dwa warunki.

Strona odwołująca się do niego wykaże , że rzeczywiście sposób postępowania Sądu naruszał indywidualnie oznaczoną normę [ normy ] formalne. Jednocześnie nieprawidłowości te prowadziły do następstw , które miały istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia. Nieco inaczej kwestię tę ujmując zarzut procesowy jest usprawiedliwiony jedynie wówczas, jeżeli zostanie dowiedzione , że gdyby nie potwierdzone błędy proceduralne Sądu niższej instancji , orzeczenie kończące spór stron miałoby inną treść.

Co więcej , Sąd drugiej instancji, rozpoznający sprawę na skutek apelacji, jest związany zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa procesowego.

Oznacza to, że bez podniesienia w apelacji odpowiedniego zarzutu - nie może rozważać z urzędu- uchybień prawu procesowemu popełnionych przez Sąd niższej instancji, choćby miały wpływ na wynik sprawy.

/ por. także , wyrażający również takie stanowisko, judykat Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2020r , sygn. III UK 293/19 – powołany za zbiorem Legalis /.

Uwzględniając to generalium , za niezasadne należy uznać te zarzuty formalne apelującej za pomocą których kwestionuje ona sposób skonstruowania przez Sąd I instancji pisemnych motywów rozstrzygnięcia.

Jak wynika z ukształtowanego i jednolitego , podzielanego przez Sąd Apelacyjny, w składzie rozstrzygającym sprawę, orzecznictwa Sądu Najwyższego , zarzut tego dotyczący może być uzasadniony jedynie wyjątkowo , gdy konstrukcja pisemnych motywów orzeczenia poddanego kontroli instancyjnej jest tak wadliwa , iż nie zawierają one danych pozwalających na przeprowadzenie na ich podstawie kontroli odwoławczej orzeczenia. Nieco inaczej kwestię tę ujmując , zarzut naruszenia tego przepisu jest uzasadniony wtedy , gdy uzasadnienie wyroku nie pozwala na stwierdzenie czy Sąd prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego i [ lub ] procesowego.

Tego rodzaju zasadniczymi / konstrukcyjnymi / wadami motywy wyroku z dnia 11 września 2020r nie są dotknięte.

Wynika z nich z oparciu o jakie ustalenia i wnioski prawne , odwołane do mających w sprawie zastosowanie norm prawa materialnego, Sąd oparł swoje rozstrzygniecie.

Wiadomo jest z jego lektury także , w jaki sposób i dlaczego ocena zgromadzonych dowodów została przeprowadzona we wskazany w uzasadnieniu sposób. Nie jest w związku z tym usprawiedliwiona argumentacja skarżącej wspierająca ten zarzut, tym bardziej , że Sąd rozpoznając sprawę i motywując wydane orzeczenie nie ma obowiązku wskazywać w jaki sposób odnosi się do wszystkich twierdzeń i ocen stron . Jego obowiązek w tym zakresie ogranicza się tylko do tych , które z punktu widzenia istoty sporu stron uznaje za doniosłe dla przeprowadzonej oceny dochodzonego roszczenia.

/ por. także wskazane jedynie ilustracyjnie postanowienie SN z dnia 21 listopada 2001, sygn. I CKN 185/01 powołane za zbiorem Lex/ .

Dlatego też jedynie uzupełniająco należy wskazać , że zasadniczy argument skarżącej o braku samodzielności Sądu w dokonywaniu ustaleń jest chybiony, a przyczyna sięgnięcia do faktów ustalonych w innym , prawomocnie zakończonym postępowaniu była już wskazana. Taki sposób wykorzystania faktów / tożsamych w tym zakresie w obu sprawach / nie stanowi - jak twierdzi spółka - do potwierdzenia podnoszonej nieprawidłowości.

Nie ma też racji skarżąca argumentując , iż sposób w jaki Sąd dokonał oceny zgromadzonych dowodów potwierdza podnoszoną wadliwość.

Sąd Okręgowy na rozprawie w dniu 4 września 2020 r., po której zakończył postępowanie rozpoznawcze, wyjaśnił zakres w jakim dopuścił dowody wnioskowane przez strony , obejmując pozytywnym orzeczeniem w tym zakresie wszystkie z wyjątkiem tych , które szczegółowo z tego zakresu wykluczył , wskazując przy tym przyczynę tej decyzji.

Podał także dlaczego żądanie spółki, domagającej się ponowienia zeznań świadków przebywających w USA , transkrypcje relacji których, złożonych w innej sprawie , zaliczył w poczet materiału procesowego rozstrzyganego sporu jest jest zbędne.

Podał także przyczyny dla których kolejne wnioski dowodowe spółki z zeznań świadków oraz opinii biegłych zostają oddalone/ por. k. 6936-6937 akt /

Wbrew stanowisku strony apelującej , jak wynika z uzasadnienia wyroku Sąd podstawą ustaleń faktycznych uczynił także / tym samym uznając je za mające pełny walor dowodowy / relacje świadków wnioskowanych przez spółkę , w tym M. Z. (2) i M. Z. (1) jak i tych którzy przebywają w USA [ P. I. A. B. , wypowiedzi A. T., zawarte w korespondencji e-mailowej ze spółką ] ,. a także dokumenty zaoferowane przez nią.

/ por .k. 6989, 6990, 6991, 6994- 6996 akt /

To ,że nie odniósł się szczegółowo , w ramach tej oceny, do pozostałych dowodów zgłoszonych przez apelującą i zaliczonych w poczet materiału procesowego nie oznacza , że ich nie ocenił. Ich pominięcie w podstawach przyjętych ustaleń należy uznać za równoznacznie z nie oparciem na nich faktów relewantnych z punktu widzenia oceny roszczeń zgłoszonych przez strony.

Nie można podzielić kolejnego zarzutu procesowego w ramach którego C. (1) podnosi naruszenie art. 365 par. 1 kpc w zw z art. 366 kpc.

Opiera się on na błędnym założeniu , że Sąd I instancji uznał się za związany, przy ocenie roszczeń stron, tak treścią orzeczenia jak i ustaleniami faktycznymi w sprawie (...) , która wcześniej została prawomocnie rozstrzygnięta.

Z treści uzasadnienia wyroku w tym w szczególności z tej jego części, która została poświęcona ocenie prawnej roszczeń stron tego rodzaju związanie nie wynika.

Natomiast to , że wykorzystał część faktów ustalonych w tamtej sprawie nie może stanowić o potwierdzeniu , skoro przyczyna takiego zabiegu Sądu była inna niż wynikająca z mającej być naruszoną normy procesowej.

Niezasadny jest zarzut naruszenia art. 233 par. 1 kpc w zw z 227 i 217 par. 1 kpc , a w konsekwencji także ściśle nim związany zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych jako podstawa rozstrzygnięcia.

Skuteczne postawienie tego zarzutu wymaga od strony wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub ] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, pozostając dowolną , nie doniosłą z tego punktu widzenia polemiką z oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005 , sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

Ponadto nie można tracić z pola widzenia również , że swobodna ocena dowodów stanowi jeden z podstawowych elementów składających się na jurysdykcyjną kompetencję Sądu , który dowody bezpośrednio przeprowadza.

Ma to m. in. i takie następstwo , że nawet w sytuacji w której z treści dowodów można , w zakresie ustaleń , wyprowadzić równie logiczne , chociaż przeciwne do przyjętych przez Sąd wnioski , to zarzut naruszenia normy art. 233 §1 kpc pomimo to nie zostanie uznany za usprawiedliwiony.

Dopóty , dopóki ocena przeprowadzona przez Sąd mieści się w granicach wyznaczonych przez tę normę procesową i nie doznały naruszenia wskazane tam jej kryteria , Sąd Odwoławczy obowiązany jest ocenę tę , a co za tym idzie także wnioski z niej wynikające dla ustalań faktycznych , aprobować .

To, w jaki sposób C. (1) motywuje jego realizację , wyklucza uznanie go za uzasadniony.

W miejsce rzeczowej, opartej na wskazanych wyżej kryteriach , odniesionej do indywidualnie oznaczonych dowodów [ i opartych na wnioskach z tej oceny ustaleń faktycznych , które przez to miałyby być dotknięte wadą błędu ] , polemiki ze sposobem postępowania Sądu Okręgowego , skarżąca ogranicza się do przeciwstawienia jej własnej ich wersji , jej zdaniem poprawnej.

Nieprawidłowość Sądu na której oparty jest ten oraz zarzut nieprawidłowości ustaleń - zgodnie z argumentacją apelantki - sprawdza się do tego, iż ,że nie przyjął on wersji okoliczności afirmowanej przez spółkę , wersji , która w zasadniczych dla stanowiska skarżącej elementach została przedstawiona w punktach a/-m/ na stronie 9 i punkach a/-o/ na stronie 10 apelacji , w ramach motywacji zarzutu dotyczącego nieprawidłowości ustaleń.

Już stwierdzenie takiego sposobu motywowania stawianych zarzutów wystarcza dla oparcia ich obu.

Zatem jedynie w drodze uwag uzupełniających dla porządku należy wskazać , że część z dowodów zarówno osobowych jak i z dokumentów , których brak oceny spółka czyni podstawą zarzutu naruszenia art. 233 par. 1 kpc jak np. relacja A. B. czy depozycje A. T. zawarte w korespondencji elektronicznej z zarządem C. (1), Sąd I instancji uczynił podstawą dokonanych ustaleń faktycznych.

Zarzucając brak oceny strona skarżąca nie uwzględnia , że zgodnie z treścią uchwały nr(...) Nadzwyczajnego Zgromadzenia Akcjonariuszy pozwanej z dnia 8 listopada 2013r , na podstawie której W. B. (1) został odwołany z grona członków zarządu spółki jako wyłączne przyczyny tego odwołania wskazano utratę zaufania do niego oraz zawinione uniemożliwienie Radzie Nadzorczej wykonywania czynności nadzoru.- bliżej przy tym nie precyzując z czego utrata zaufania wynika , a tym bardziej , że jest nim [ jak twierdziła w procesie spółka usuwanie przez niego danych z twardego dysku komputera] / por. k. 103 akt /

Nie zostały wskazane żadne inne powody odwołania , a w szczególności nie był nim zarzut wyrządzenia C. (1) przez sposób w jaki realizował obowiązki członka zarządu na podstawie umowy z dnia 3 grudnia 2012r czy też jako następstwa nagannego udziału w procesie outsourcingu szkody pozwanej.

Trzeba też dostrzec , iż o przeprowadzeniu procesu wyprowadzania poza spółkę części dotąd prowadzonej działalności , organ zarządzający, przy aprobacie amerykańskiego akcjonariusza oraz Rady Nadzorczej zdecydował jeszcze w 2011r a został on ukończony w 2012r., kiedy stron sporu łączył nie kontrakt managerski ale umowa o pracę.

W akcie odwołania jedyny akcjonariusz nie powoływał się także na szkodę wyrządzoną przez odwoływanego członka zarządu spowodowaną przez nie poinformowanie przez W. B. właścicielaG. (...) o warunkach sfinansowania zakupu przez spółkę T. (1)udziałów w spółceI. (1) poprzez pożyczkę udzieloną jej przez spółkę C. P. (1), której zarząd współtworzył świadek W. K. (1).

Jedynie dla porządku należy przy tym wskazać , że - co nie było pomiędzy stronami przedmiotem sporu - udzielenie pożyczki było zabezpieczone udziałami spółki pożyczkobiorcy, a przede wszystkim w czasie kiedy W. B. (1) był odwoływany termin zwrotu pożyczonego kapitału jeszcze nie nastąpił.

Do tego dodać należy , co także jest niesporne , że w 2014r spółka pożyczkodawca została przejęta przez spółkęC. (1) SA , a pozwana nie dowodziła , tego w jaki sposób realizowała roszczenie o zwrot pieniędzy, w sytuacji gdy świadek W. K. (1) zeznał , żeC. P. (1) - spółka z o. o. nie formułowała wcześniej roszczeń zwrotnych z uwagi na znaczne koszty z nimi związane.

Nie można też tracić z pola widzenia i rozważnego punktu widzenia rozważanego zarzutu procesowego nie uwzględniać po pierwsze tego , że zarzuty dotyczące sposobu wykonywania obowiązków umownych przez W. B. (1) zaczęły się pojawiać dopiero wówczas , kiedy właściciel spółki zdecydował o przeprowadzenia w niej wewnętrznego dochodzenia dotyczącego sposobu przeprowadzenia procesu deinwestycji na terenie Iranu / a nie wcześniejszych procesów inwestycyjnych jak chociażby uprzednio zakończony i zaaprobowany co do metod realizacji i wyników ekonomicznych dla spółki outsourcing / , które to dochodzenie mieli przeprowadzić prawnicy amerykańscy z wynajętej przezeń w tym celu kancelarii (...).

O tym przedsięwzięciu zarząd został poinformowany dopiero - jak wynika z ustaleń - na początku października 2013r / spotkanie w dniu 4 października tego roku , a zatem dużo później aniżeli data finalizacji nabycia udziałów w I. (1) przez T. (1) przeprowadzona na warunkach i według schematu zaproponowanego przez członka zarządu M. P. / której nots bene nie dotknęła sankcja odwołania z grona członków zarządu , co także jest okolicznością wzajemnie niekwestionowaną /, przy braku sprzeciwu właściciela spółki C. (1).

Co więcej , zarzuty te zaczęły być formułowane dopiero po zmianie składu Rady Nadzorczej spółki , [ która dotąd do sposobu pracy W. B. , jak wynika z relacji świadka S. S. nie miała żadnych zastrzeżeń ], dokonanej na podstawie uchwały NZA podjętej przez jedynego akcjonariusza reprezentowanego przez E. W. w dniu 22 października 2013r , która już w nowym składzie zgodziła się na podpisanie umowy z kancelarią (...) na przeprowadzenie dochodzenia , którego zakres w zakresie metod przeprowadzenia stopniowo był poszerzany przez prawników amerykańskich.

Jak wynika z ustaleń pomimo to zarząd współpracował z nimi w procesie audytu a wątpliwości poszczególnych członków zarządu- w tym powoda - w odniesieniu do zgodności żądań audytorów z prawem polskim powstały dopiero gdy zażądali dostępu do wszystkich danych w tym umieszczonych na serwerze systemu (...) obejmującego dane – w tym osobowe pracowników spółki , kontrahentów i kooperantów pozwanej i spółek tworzących Grupę , w tym treści objętych klauzulami poufności, ich wywiezienia poza siedzibę spółki w formioe oryginalnych taśm w celu skopiowania dla dalszej analizy na terenie USA.

Natomiast zarzut usuwania danych komputera służbowego także nie mógł być uznany za powód utraty zaufania do W. ta B.. Jak zeznał prezes zarządu C. (1) , który objął swoją funkcję w dniu 8 listopada 2013r P. I. członkowie tego organu mogli porządkować i usuwać dane z powierzonych ich urządzeń o ile miały charakter prywatny , a pozwana nie dowiodła jakie dane były usuwane .Tym bardziej nie wykazała tego że były to pliki istotne z punktu widzenia oceny w jaki sposób była prowadzona inwestycja na terenie Iranu.

Nie dowiodła nawet tego kto dane z komputera pozostającego w dyspozycji W. B. usuwał w czasie wymienionym w sprawozdaniu (...) firmy (...), na które powoływała się w sporze spółka zważywszy , że od trzeciej dekady października 2013r urządzenie przez niego wydane w dniu 23 października 2013r , pozostawało w dyspozycji współpracującej z prawnikami amerykańskimi firmy informatycznej.

Do tego dodać należy , że przyczyną wymienionej w uchwale o odwołaniu , utraty zaufania nie mogło być wyrządzenie szkody spółce jako następstwa nieprawidłowego wykonywania obowiązków umownych przez W. B. (1) i to nie tylko dlatego , że uchwała tej przyczyny z takim uszczerbkiem wprost nie łączy, nie powołując się do niego.

Także dlatego , że w postępowaniu spółka różnie i wzajemnie rozbieżnie określała samą szkodę , która miała być jej udziałem na skutek sposobu zachowania powoda.

Początkowo twierdziła , że wynika z ona stąd , iż straciła, wobec przyjętego sposobu reinwestycji w realizacji prezydenckiego zarządzenia , kapitał zainwestowany na terenie Iranu , w kwocie około 14 000 000 dolarów.

Następnie wskazywała , że uszczerbek ten , za który odpowiada m. in powód to koszty jakie właściciel spółki musiał ponieść aby sfinansować wewnętrzny audyt , przy czym jego rozmiarów ilościowych do zakończenia postępowania rozpoznawczego nie określił.

Z kolei szkody tej upatrywała w stracie majątkowej jaką wywołało w majątku C. (1) wadliwe przeprowadzenie procesu outsourcingu, bliżej jednak nie identyfikując podstaw jej powstania. W zakresie jej rozmiarów odwoływała się do prywatnej opinii spółki z o. o. (...) , której metodologia , a w konwencji dowolność przyjętych wyliczeń była podnoszona w postępowaniu przez W. B.. / na etapie postępowania odwoławczego pozwana powraca do identyfikacji szkody w dwóch ostatnio wymienionych formach / zarzucając nie przeprowadzenie dowodu z zeznań P. G. (1) oraz opinii biegłego z zakresu ustalenia wartości przedsiębiorstw. /

Stąd też powoływanie się przez skarżącą, w ramach omawianego zarzutu na brak oceny dowodów wnioskowanych przez C. (1) mających w jej ocenie dowodzić okoliczności potwierdzających takie właśnie przyczyny utraty zaufania do powoda w tym utrudnianie przeprowadzania czynności kontrolnych Radzie Nadzorczej nie mogą być uznane za nieprawidłowość prowadzącą do podzielenia tego zarzutu jak i tego w ramach którego skarżąca podnosi błędy w ustaleniach faktycznych lub braki w nich.

Sąd II instancji w tym kontekście dostrzega , że Sąd Okręgowy nie odniósł się w zupełności do zgłoszonego przez spółkę dowodu z tzw. listu ostrzegawczego (...)/ z dnia 19 maja 2017r skierowanego doG. (...) przez Departament Skarbu USA.

Wadliwość ta nie miała jednak wpływu nas treść wydanego orzeczenia albowiem fakt jego otrzymania przez właściciela C. (1) nie wywołał po stronie spółki żadnych negatywnych konsekwencji finansowych . Przede wszystkim wszystkim nie stanowi dowodu na to , że dokument ten , wystawiony po ponad trzech latach od daty odwołania W. B. (1) z funkcji w zarządzie, pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym ze sposobem w jaki realizował on swoje obowiązki umowne w ramach kontraktu managerskiego.

W części zasadnie też skarżąca zarzuca ,iż Sąd I instancji oparł część swoich ustaleń na dowodach , których nie przeprowadził .

Dotyczy to relacji członka zarządu S. W. (1), powołanej jako podstawa ustaleń na stronie 16 uzasadnienia k. 6986 akt /

Ten błąd Sądu nie miał jednak znaczenia dla rozstrzygnięcia skoro fakty ustalone w ten sposób zostały potwierdzone także innymi źródłami dowodowymi , które Sąd przeprowadził wymieniając je w motywach orzeczenia.

Wbrew dalszej części tego zarzutu podnoszony błąd nie odnosi się do ustalenia dokonanego na podstawie relacji M. K.. Sąd Okręgowy oparł bowiem ustalenie dotyczące możliwości odzyskania danych z usuniętych z komputera powoda plików oraz ich identyfikacji nie na zeznaniu tego informatyka ale na jego relacji zamieszczonej w treści raportu firmy S. (1) z którego to dokumentu dowód przeprowadził / por. k. 6995 akt /.

Niezasadnie strona skarżąca podnosi zarzut naruszenia art 207 par. 3 w zw z art. 217 par. 1 i 227 kpc oraz powiązany z nim funkcjonalnie zarzut naruszenia art. 278 par. 1 kpc poprzez nie przeprowadzenie dowodu z zeznań wskazanych w jego motywach świadków oraz dowodu z opinii informatyka i biegłego z zakresu wyceny wartości przedsiębiorstw.

Nie przeprowadzenie dowodów osobowych w postaci zeznań świadków K. i K. było uzasadnione skoro fakty , które mieli potwierdzić zostały w spawie ustalone na podstawie sprawozdania S. (1) , oraz innych dowodów wskazujących warunki na jakich doszło do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy C. P. (1) spółka z o. o. a T. (1)spółka z o. o.

Fakt ten powoduje , iż nie było błędem Sądu także nie przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka B. C. - prezesa zarządu i właściciela T. (1).

Już tylko dodatkowo trzeba zauważyć, że dane dotyczące warunków tej pożyczki nie mogły stanowić podstawy do twierdzenia , że W. B. (1) nieprawdziwie informował audytorów wewnętrznych pozwanej o nich skoro korespondencja , która jest powoływana przez C. (1) dla potwierdzenia tej tezy faktycznej jest znacznie wcześniejsza aniżeli okres w którym zarząd dowiedział się o planie właściciela przeprowadzenia wewnętrznego audytu [początek października 2012r ].

Niezasadnie też skarżąca kwestionuje nie przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego informatyka , biegłego z zakresu wyceny przedsiębiorstw oraz specjalisty , który miałby się wypowiedzieć czy prawnicy amerykańscy, stosując przyjęte metody wewnętrznego dochodzenia [ w tym co do sposobu przesłuchiwania kluczowych managerów C. (1)], naruszyli zasady etyki.

Rozpoczynając od tego ostatniego dowodu wskazać należy, że takiego wniosku strona pozwana w postępowaniu przed Sądem I instancji nie formułowała, a zarzut w tym zakresie jest konsekwencją [ samodzielnego bez zasięgania opinii biegłego ] ustalenia Sądu I instancji , iż amerykańscy audytorzy zasady takie naruszyli.

Zarzut w tym zakresie nie może odnieść skutku dlatego , że nawet potwierdzenie nieprawidłowości formalnej Sądu Okręgowego w tym zakresie jest pozbawione znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Oto bowiem nawet gdyby założyć , że do takiego naruszenia nie doszło nie wpływa to na ocenę zasadności roszczeń W. B. (1). Trzeba przy tym zauważyć, iż według twierdzeń stron , do ewentualnego naruszenia zasad etycznych mogło dojść przy organizacji przesłuchań managerów spółki , które w przypadku W. B. nie miało miejsca albowiem zostało przerwane przez prowadzącą A. T. tuż po rozpoczęciu, a później już nie ponowione.

Zarzut w odniesieniu do nieprzeprowadzenia dowodu z opinii biegłego informatyka nie jest uzasadniony dlatego , że nie prowadziłby do ustaleń doniosłych dla rozstrzygnięcia.

Już z opinii biegłego O. w sprawie oznaczonej sygnaturą (...)SO w K.o ochronę dóbr osobistych powoda na którą powoływała się sama skarżąca wynika , że nie ma możliwości identyfikacji usuniętych plików. Biegły potwierdził , że było wykorzystywane urządzenieC. umożliwiające taki proces ale nie można potwierdzić kiedy to miało miejsce.

Gdy do tego dodać wskazanie ze sprawozdania S. (1), że nie można takiej identyfikacji przeprowadzić prowadzenie wnioskowanego dowodu trafnie zostało przez Sąd I instancji wykluczone.

Podobnie należy ocenić decyzję procesową o nieprzeprowadzaniu dowodu z opinii biegłego z zakresu wyceny przedsiębiorstw.

Powołując się na już wskazywany brak konsekwencji pozwanej w określeniu w czym upatruje szkody spowodowanej sposobem wykonywania obowiązków umownych przez W. B. , przypomnieć należy , że biegły nie może zastąpić strony w jednoznacznym określeniu źródła uszczerbku oraz we wskazaniu dowodów dla wykazania jej wysokości . Zadaniem eksperta jest weryfikacja stanowiska strony przez pryzmat wiadomości specjalnych.

Spółka poprzestała w tym zakresie jedynie na twierdzeniach , nie prezentując ani stanowczości dedykacyjnej szkody[ nawet o ile łącząc ją tylko ze sposobem przeprowadzenia procesu outsourcingu ] ani tym bardziej sprawdzalnych danych opisujących rodzaj i skalę ilościową uszczerbku, powiązanego kauzalnie z nagannym sposobem działania powoda w konkretnych elementach tego przedsięwzięcia organizacyjnego, mogących posłużyć opiniodawcy. Nie mogła ich zastąpić opinia (...) spółki (...) podważana przez powoda z powodów metodologicznych, podobnie jak i również prywatne sprawozdanie amerykańskiej (...).

Uznanie za nieuzasadnione z powołanych powodów , zarzutów procesowych oraz dotyczących ustaleń , powoduje , iż Sąd II instancji przyjmuje za własne fakty ustalone przez Sąd Okręgowy.

Nie podlegają one uzupełnieniu na podstawie dowodów , których przeprowadzenie postulowała spółka C. (1) w apelacji.

Wnioski te podlegały oddaleniu chociaż przyczyny odmowy ich przeprowadzenia były różne .

Dowody w postaci wydruków uzasadnień orzeczeń z przyczyn o których była już mowa wyżej nie prowadziły do ustaleń istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia . Podobnie Sąd II instancji ocenił dowód z projektu angielskiej wersji umowy o zarzadzanie, szczególnie , że nie został podpisany przez druga stronę i nie stał się elementem umowy , którą ostatecznie strony sporu się związały.

W odniesieniu do wniosku o przeprowadzenie przed Sądem Apelacyjnym dowodu z zeznań świadków : B. C. , W. M. K. i J. G. , Sad uznał , że także z przyczyn już wcześniej podanych, ich relacje nie służą do ustaleń doniosłych dla oceny roszczeń stron.

W odniesieniu do wniosku o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków przebywających na terenie USA oraz biegłych z zakresu informatyki oraz wyceny przedsiębiorstw oraz uzupełniającej opinii biegłej z zakresu księgowości , poza tymi samymi powodami odmowy ich przeprowadzenia należy dodać , iż taka decyzja ma jeszcze inna podstawę.

Wnioski te nie zostały bowiem połączone [ jak stało się to w odniesieniu do postulatu uzupełnienia postepowania o dowody wskazane w pkt 3 a/ na stronie 26 apelacji , z powołaniem się przez profesjonalnych pełnomocników skarżącej na art. 380 kpc.

Brak ten powoduje , że Sąd Odwoławczy nie jest uprawniony do oceny poprawności prawnej postanowienia dowodowego Sądu Okręgowego , który oddalił żądanie ich przeprowadzenia podczas postępowania rozpoznawczego.

Natomiast wnioski o przeprowadzenie dowodów z opinii biegłego z zakresu prawa Stanów Zjednoczonych oraz zasad etycznych , których w swojej działalności muszą przestrzegać prawnicy amerykańscy, są wnioskami nowymi , zgłaszanymi po raz pierwszy na odwoławczym etapie sporu stron.

Podlegają wobec tego oddaleniu jak spóźnione w rozumieniu art. 381 kpc albowiem spółka C. (1)SA nie wskazała na fakty potwierdzające , że dowodów tych nie mogła zgłosić przed Sądem I instancji.

Nie ma racji apelująca stawiając zarzuty materialne.

Niezasadnie upatruje nieprawidłowego zastosowania przez Sąd I instancji art. 65 par. 2 kc oraz 116 par. 2 w zw z art. 89 kc w tym w jaki sposób określił datę rozwiązania umowy o zarzadzanie.

Wbrew jej argumentacji przyjęcie , iż nastąpiło to z dniem 12 listopada 2013r., kiedy W. B. (1) zostało doręczone pismo [ z tego samego dnia ] informujące od odwołaniu z funkcji członka zarządu jest poprawne.

Z ustaleń dokonanych w sprawie wynika , że powód nie brał udziału w Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy w dniu 8 listopada 2013r na którym została podjęta uchwała o jego odwołaniu. Zatem wówczas [ a z tą datą apelantka łączy skutek rozwiązania umowy na podstawie postanowienia par. 10 ust. 2 ] nie mógł dowiedzieć się o fakcie odwołania. Taką możliwość zapoznania się z treścią uchwały nr(...) NZA , uzyskał dopiero w dniu wręczenia pisma informującego o niej czyli 12 listopada 2013r. Dopierio od tej daty mógł zdawać sobie sprawę z tego , że kontrakt managerski uległ rozwiązaniu ./ argument z art. 61 kc w z zw. z par. 10 ust 2 umowy z dnia 3 grudnia 2012r/.

Wcześniej - w okresie pomiędzy 8 a 12 listopada 2013r –nie mając świadomości odwołania , nadal powinien być traktowany jako pełniący dotychczasowe obowiązki umowne z konsekwencjami w zakresie przysługiwania roszczeń wynikających z umowy.

Nawet gdyby założyć , [ które ma charakter teoretyczny ], że stosunek umowny ustał z dniem podjęcia uchwały o odwołaniu , to w tych okolicznościach , jakie zostały ustalone w postępowaniu, należałoby traktować W. B. (1) jako nadal , dotychczasowym oznaczeniu rodzajowym i zakresie prowadzącego cudze sprawy bez zlecenia do dnia doręczenia pisma zawiadamiającego , za które , po myśli art. 749 kc w zw z art. 735 kc należne są mu świadczenia w dotąd otrzymywanej umownej wysokości.

Nie ma też racji apelująca, upatrując podstawy do zarzutu naruszenia tej normy w wyłożeniu postanowień umowy zawartej przez strony tylko na podstawie relacji świadków , którzy nie brali udziału w przygotowaniu jej treści , a przy tym wbrew celowi kontraktu managerskiego i zgodnego zamiaru stron.

W pierwszej kolejności zauważyć należy , że jak wynika nie tylko z zeznań W. B. (1) ale także świadków - członków Rady Nadzorczej - sprzed ich odwołania w dniu 22 października 2013r – S. S. i R. M. / który podpisywał umowę z dnia 3 grudnia 2012r , działając za spółkę/ jej postanowienia nigdy- do czasu powstania sporu pomiędzy stronami- nie stanowiły przedmiotu kontrowersji pomiędzy spółką a W. B. , zawsze były wykładane jednolicie tak jak interpretował je powód , a którą to interpretację podzielił Sąd I instancji.

Wobec tego nie można zasadnie twierdzić , że taki sposób wykładni nie jest zgodny z celem zawarcia umowy oraz zgodnym zamiarem stron.

Argumentacja strony skarżącej w odniesieniu do sposobu ustalenia świadczenia odszkodowawczego za przestrzeganie zakazu konkurencji o jakim mowa w par.15 ust. 1, 2 i 3 w zw z par. 14 ust. 1 umowy o zarządzenie opiera się na rozdzieleniu pojęcia „ wynagrodzenia podstawowego „ otrzymywanego przez zarządcę od innych, należnych mu na podstawie kontraktu managerskiego świadczeń , a to premii dodatków i ekwiwalentów.

Takie stanowisko nie nie jest uzasadnione w świetle postanowienia ust. 4 par. 15 umowy zgodnie z którym przez wynagrodzenie / które ma być podstawa ustalenia odszkodowania / należy rozumieć wszystkie składniki wynagrodzenia wynikającego z umowy , otrzymywane przez W. B. (1) w związku z wykonywaniem zleconych obowiązków , niezależnie od tytułu jaki był podstawą ich wykonywania.

Nieco inaczej kwestie tę ujmując odszkodowanie miało stanowić świadczenie wypłacane miesięcznie przez pięć lat od daty rozwiązania / ustania umowy o zarządzanie odpowiadające 50 % pełnego świadczenia mającego stawić pieniężny ekwiwalent świadczony mu przez spółkę za to , że wykonuje swoje obowiązki zarządcy. Na ten ekwiwalent składały się wszystkie składniki świadczeń , jakie przysługiwały powodowi na podstawie umowy jakie otrzymywał w czasie kiedy obowiązki te wykonywał. Składały się wobec tego nań nie tylko wynagrodzenie podstawowe , wynagrodzenie premiowe oraz ale także wszystkie inne jego składniki o jakich stanowiła umowa.

Taka interpretacja tych postanowień , nie tylko nie była do czasu sporu przedmiotem wzajemnie rozbieżnej wykładni stron , o czym była już mowa ale także potwierdza ją cel tego postanowienia. Miało ono gwarantować , że otrzymując / odpowiednio wysokie odszkodowanie/ powód nie wykorzysta swojej rozległej wiedzy i doświadczenia , które niewątpliwie posiadał np. u podmiotu konkurencyjnego wobec spółki.

Wyliczenie wysokości tego świadczenia przedstawione w motywach omawianego zarzutu przez C. (1) , oparte na złożeniu , iż jego podstawą jest tylko wynagrodzenie podstawowe takiego waloru nie spełnia , będąc , w zakresie rozmiaru ilościowego kwotą w sposób oczywisty zbyt niską na którą jeden z kluczowych managerów pozwanej a takim był W. B. z pewnością nie zgodziłby się podpisując umowę z 3 grudnia 2012r, która także w tym zakresie miała być znacznie bardziej korzystna dla istotnego dla spółki specjalisty, niż dotychczasowa umowa o pracę.

Nie ma też racji apelująca, gdy w ramach omawianego zarzutu neguje wymiar świadczenia za niewykorzystany przez W. B. (1) urlop.

Zważywszy na argumentację pozwanej wspierającą jej stanowisko w tym zakresie, odpierając ją wystarczy wskazać , że spółka podnosi , że świadczenie z tego tytułu jest byłemu zarządy należne za 3,6 dnia. Nie dostrzega , że Sąd I instancji w zaskarżonym orzeczeniu zasądził tę należność za 2 dni niewykorzystanego urlopu , nota bene posługując się w tym zakresie oraz co do określenia należnej z tego tytułu kwoty wnioskami biegłej z zakresu księgowości H. Ż. (1).

Niezasadnie również skarżąca neguje sposób wykładni przez Sąd I instancji postanowienia par. 9 ust. 2 umowy stron dotyczącej premii rocznej , która miała być wypłacana zaliczkowo po upływie każdego kwartału , w wysokości 80 % w oparciu o kwartalny wynik finansowy spółki netto – zaaprobowany / przeglądnięty/ przez audytora.

Wbrew jej stanowisku takie ukształtowanie umowne tego świadczenia miało charakter całościowy , czyniąc z niego stały , a nie uznaniowy element świadczeń na rzecz zarządcy , w czasie kiedy wykonywał swoje obowiązki , a jedynym warunkiem jego otrzymania był pozytywny / dodatni / wynik finansowy spółki za dany kwartał i w konsekwencji rok obrachunkowy , a zatwierdzenie skonsolidowanego wyniku finansowego (...) C. (1)- (...) do wyrównania świadczenia premiowego. /postanowienie ust. 2 par.9 umowy in fine /

W pozostałej części motywów weryfikowanego zarzutu apelantka powraca do konsekwentnie w ciągu całego postępowania prezentowanego stanowiska zgodnie z którym W. B. (1) nie wykonywał właściwie swoich obowiązków umownych , działał wbrew tym obowiązkom , naruszając uzasadnione interesy spółki , którą współzarządzał przez co wyrządził jej szkodę , wykluczającą po myśli par. 10 ust. 6 umowy zasadność dochodzenia od C. (1) jakichkolwiek świadczeń na jej podstawie.

Z powodów o których była już mowa stanowisko to nie może zostać podzielone , a powtórzyć w tym miejscu ponownie należy , że spółka nie dowiodła ani nieprawidłowego wykonywania obowiązków umownych przez W. B. ani powstania w jej majątku szkody , którą można by przyczynowo adekwatnie łączyć ze sposobem ich wykonywania.

Podsumowując podstawy faktyczne dla takiego wniosku wskazać należy , iż :

- do czasu rozpoczęcia czynności wewnętrznego dochodzenia w spółce przez prawników z kancelarii (...) ani jedyny akcjonariusz pozwanej ani organ nadzoru - Rada Nadzorcza- nie kwestionowali sposobu w jaki W. B. (1) wykonywał obowiązki zarządcy , czy to wcześniej na podstawie umowy o pracę czy później , począwszy od 1 stycznia 2013r., na podstawie umowy o zarzadzanie.

Nie był negowany w szczególności sposób w jaki uczestniczył on - na podstawie wówczas wiążącej strony umowy o pracę - w procesie outsourcingu , który został ukończony przynosząc zakładane przez program rezultaty ekonomiczne dla spółki jeszcze przed zawarciem umowy o zarządzanie,

- nikt nie kwestionował także , z rozważanego punktu widzenia , udziału W. B. (1) w kolegialnych czynnościach zarządu , który wybrał sposób wyzbycia się przez spółkę aktywów zainwestowanych na terenie Iranu , kiedy okazało się , że jest to konieczne w realizacji zarządzenia prezydenta O. z początku października 2012r.

W tym miejscu uzupełniająco należy wskazać , że koordynację tych działań odpowiadała członek zarządu M. P. (1) , która jak wynika z ustaleń zaproponowała sposób deinwestycji z wykorzystaniem spółki T. (1) jako nabywcy udziałów spółkiI. (1),

- wówczas gdy P. G. (1) jako właściciel G. (...) zdecydował o przeprowadzeniu wewnętrznego dochodzenia dotyczącego sposobu wycofania inwestycyjnego z Iranu o czym poinformował zarząd na początku października 2013r powód wraz z całym zarządem nie sprzeciwił się jego przeprowadzaniu , a przeciwnie , gotowy był współdziałać z prawnikami amerykańskimi w udostepnieniu wszystkich niezbędnych danych dotyczących warunków inwestycji spółki i (...)na terenie Bliskiego Wschodu ,

- nie sprzeciwił się także wglądowi w dane zawarte w jego służbowym laptopie o ile dotyczyły przedmiotu dochodzenia , co więcej przekazał w tym celu to urządzenie kontrolerom. Jak wynika z ustaleń było to jeszcze w październiku 2013r / nota bene potwierdza to pośrednio pozwana podnosząc ,że fakt usuwania danych przez W. B. było przyczyną odwołania go na podstawie uchwały NZA z 8 listopada 2013r.,[ ale którego to powodu nie potwierdza sama treść uchwały odwołującej],

- podczas postępowania spółka nie dowiodła ,że przyznany znany powoda fakt usuwania danych , dotyczył danych objętych przedmiotem dochodzenia , a równocześnie nie było pomiędzy stronami przedmiotem sporu to , że managerowie pozwanej byli uprawnieni do porządkowania danych na powierzonych im urządzeniach oraz usuwania tych , które zawierały dane o charakterze prywatnym,

- W. B. (1) , podobnie jak inni odwołani członkowie zarządu, a wcześniej także , odwołani w dniu 22 października 2013r członkowie Rady Nadzorczej , zaczęli kwestionować metody przeprowadzania wewnętrznego dochodzenia dopiero w sytuacji gdy prawnicy amerykańscy zażądali dostępu do ich osobistych danych , danych pracowników oraz kontrahentów spółki i Grupy (...) , w celu ich skopiowania z oryginałów taśm serwera spółki / systemu SAP / , które miało się łączyć w wywiezieniem tych nośników poza siedzibę spółki z możliwością przetransferowania w ten sposób pozyskanych danych do USA , w celu ich dalszej analizy,

- kwestionując tę mającą być przyjętą procedurę uzyskiwania danych oraz ich w istocie nieograniczonego zakresu rodzajowego z punktu widzenia wymagań prawa polskiego, w tym regulacji dotyczącej ochrony danych osobowych, zarząd w tym powód zabiegali aby proces kopiowania odbywał się w siedzibie pozwanej z udziałem informatyków (...) czego audytorzy nie zaaprobowali,

- odwołani członkowie zarządu zakwestionowali także procedurę przesłuchań jakim mieli być poddani przez prawników amerykańskich, żądając obecności przy tej czynności swoich reprezentantów - prawników oraz nagrania przebiegu czynności. Te żądania w przypadku W. B. (1) spowodowały , że A. T. odstąpiła od przeprowadzania przesłuchania,

- jako przyczyny odwołania , w uchwale odwołującej powoda z funkcji w zarządzie jedyny akcjonariusz nie wskazał ani wyrządzenia szkody spółce ani konkretnych nieprawidłowości w sposobie wykonywania obowiązków umownych , a generalną utratę zaufania do niego jako zarządcy oraz uniemożliwianie Radzie Nadzorczej wykonywania czynności nadzoru.

Powołane okoliczności przeczą zasadności oceny pozwanej o nieprawidłowym wykonywaniu obowiązków umownych przez W. B. (1).

Wątpliwości i dodatkowo żądania gwarancyjne , które formułował wobec poszerzanych z biegiem czasu trwania wewnętrznego dochodzenia żądań osób prowadzących je , zmierzały jedynie zachowania procedur stosowanych dotąd w spółce w zakresie dokumentowania dokonywanych czynności / warunki przesłuchania / albo też zapewnienia ochrony jego praw jako jednostki/ udział polskiego prawnika przy przesłuchaniu /.

Wątpliwości te były motywowane także dbałością o interesy spółki i jej pracowników i kooperantów , a także zachowania tajemnic przedsiębiorstwa spółki /zakwestionowanie warunków kopiowania danych i wywiezienia ich poza siedzibę spółki bez odpowiednich gwarancji ich nie utracenia /.

Nie można wobec tego w sposób usprawiedliwiony uznawać ,że postępując w ten sposób powód postąpił wbrew swoim obowiązkom , działając sprzecznie z interesem C. (1). Zachowania te nie mogą być ocenione - stosując kryterium obiektywne jako prowadzące do utraty zaufania podmiotu korporacyjnego do niego jako współtworzącego jego organ zarządzający.

Z powodów które zostały wyłożone wcześniej , a których powtarzanie z przyczyn teloeologicznych jest zbędne, nie można potwierdzić , że w ten sposób W. B. (1) doprowadził do szkody w majątku spółki.

Nie ma też racji skarżąca gdy twierdzi , iż Sąd I instancji naruszył art. 354 par. 1 w zw z art. 355par.2 kc przyjmując ,że powód dołożył należytej staranności przy wykonywaniu obowiązków umownych , uczestnicząc w ramach zarządu w procesie deinwestycji spółki na terenie Iranu.

Powody akceptacji stanowiska Sądu Okręgowego także były już wcześniej wskazane Pokreślić jednie ponownie należy , iż przyjęty sposób wycofania się C. (1) z tej inwestycji miał charakter kolegialny, będąc naówczas zaaprobowany przez jedynego akcjonariusza, który zakładał , że wybycie się aktywów ma nastąpić szybko i bez żadnych zabezpieczeń , a spółka później , kiedy W. B. był już odwołany z zarządu miała , po przejęciu spółki (...) pełną możliwość kontroli nad tym , w jaki sposób jest realizowana umowa pożyczki udzielonej T. (1) na nabycie udziałów w I. (1), w tym podjęcia kroków znoszących negatywne konsekwencje dla niej, przyjętego w końcu lutego 2013r sposobu wycofania swoich aktywów inwestycyjnych z Iranu.

Dodać do tego należy , że nie dowiodła pozwana również tego , że konsekwencje wynikające ewentualnego naruszenia powołanych w zarzucie przepisów prawa federalnego USA były jej udziałem. W szczególności nie wynikają one z treści tzw. listu ostrzegawczego wystosowanego do właściciela przez Departament Skarbu USA.

Niezasadnie strona apelująca podnosi zarzut naruszenia zaskarżonym orzeczeniem normy art. 382 par. 1 i 4 kodeksu spółek handlowych.

Odwołując się do wypowiedzi przedstawicieli doktryny, służących wykładni tego przepisu / por. uwagi J. Bieniaka w komentarzu do tego przepisu publikowanego w systemie Legalis / Sąd II instancji stoi na stanowisku , że wynikające z tej normy uprawnienie kontrolne Rady Nadzorczej spółki matki wobec spółek zależnych - należących do (...) w zakresie informacji i dokumentów spółek tworzących ją , mających samodzielność prawną jest ograniczone tyko do takich informacji i dokumentów które odnoszą się do udziału spółki dominującej w Grupie, wpływając na sytuację spółki , której żądająca ich Rada jest organem kontrolnym.

Tak ograniczone uprawnienie nie jest podstawą do aprobaty dla , a wyeksponowanej w motywach zarzutu , depozycji skarżącej zgodnie z którą dokumenty takich odrębnych podmiotów są dokumentami spółki matki – w tym przypadku C. (1).

Stąd też nieuzasadnionym jest uznanie , że utrudnianie wykonywania przez Radę Nadzorczą / w składzie po zmianach dokonanych w dniu 22 października 2013r / przez powoda miało polegać na tym , że odmawiał przekazania jej dokumentów i danych dotyczących spółki zależnej.

Do tego dodać należy , że z ustaleń dokonanych w sprawie wynika , iż ta część dokumentacji , która z rozważnego punktu widzenia była niezbędna dla przeprowadzenia wewnętrznego dochodzenia / w formie papierowej / znajdowała się w siedzibie pozwanej w K. przy ul. (...).

Zarzucane utrudnianie czynności nadzoru nie nie może być też - jak niezasadnie podnosi apelująca , utożsamiane z usunięciem danych z osobistego komputera powoda, skoro nie zostało przez nią dowiedzione jakie dane były zeń usuwane czy dotyczyły one istotnych ze względu na przedmiot dochodzenia danych a także , że dokonywał go powód , skoro oddał urządzenie do dyspozycji audytorów w dniu 23 października 2013r.

Nietrafnie podnosi także strona pozwana zarzut naruszenia art. 483 par. 1k.s.h oraz 114 w zw z art. 122 kp.

Zważywszy na treść motywów , którymi skarżąca posługuje się aby zarzuty te uzasadnić iw czym widzi nieprawidłowość Sądu Okręgowego w zastosowaniu tych norm powiedzieć wystarczy odpierając te zarzuty , że nie zajął on stanowiska ani nie wyraził ocen z którymi apelantka polemizuje.

Sąd nie rozważał istnienia po stronie W. B. (1) okoliczności skutkujących uchyleniem jego odpowiedzialności odszkodowawczej wobec spółki w sposób , który miałby naruszyć wskazywane przepisy. Wskazać jedynie należy , na co trafnie zwraca też uwagę powód w odpowiedzi na apelacje , ze Sąd w motywach opisał sposób w jaki W. B. uczestniczył w procesie outsourcingu z racji swojej funkcji sprawowanej w zarządzie oraz pełniąc obowiązki Dyrektora ds. finansowych - wówczas w oparciu o umowę o pracę ze spółką - oraz ocenił , że pozwana nie zdołała dowieść , że sposób jego działania w ramach realizacji tych obowiązków można przyczynowo łączyć z wyrządzeniem C. (1) szkody. Przy takim stanowisku nie miał nawet potrzeby oceniać realizacji podstaw do zwolnienia powoda od obowiązku jej wyrównania.

Ma rację strona skarżąca, formułując zarzut naruszenia art. 5 kc tylko o tyle , iż w sposób uzasadniony podnosi ,że Sąd Okręgowy nie podjął oceny zasadności tego zarzutu. Tym nie mniej to uchybienie nie prowadzi do uznania apelacji spółki za uzasadnioną w jakimkolwiek zakresie albowiem fakty ustalone w sprawie, opisujące sposób w jaki powód realizował swoje obowiązki umowne a także wskazujące w jakim zakresie przyczynił się do niewątpliwego powodzenia gospodarczego spółki na przestrzeni lat wykluczają uznanie , iż formułowanie przez niego roszczeń w rozstrzyganej sprawie może być kwalifikowane jako nadużycie przez niego prawa podmiotowego z uwagi na naruszenie tej klauzuli generalnej.

Chybione są także zarzuty apelacyjne , które postawiła strona skarżąca tej części wyroku Sądu Okręgowego , którą oddalone zostało roszczenie spółki C. (1)wobec W. B. (1) w sprawie połączonej do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Ponieważ , jak wskazano już wcześniejszej , większość z nich jest zarzutami tożsamymi z tymi , które skarżąca sformowała wobec orzeczenia dotyczącego roszczeń byłego członka zarządu wobec niej , a zostały one już ocenione , dalsza część motywów zostanie poświęcona weryfikacji odwoławczej tylko tych , które odnoszą się wyłącznie do roszczenia spółki skierowanego przeciwko W. B. jako pozwanemu.

Nieuzasadnionym jest materialny zarzut naruszenia art. 751 pkt 1 kc przez nieprawidłową wykładnię tej normy, która doprowadziła do uznania za zadany zarzutu przedawnienia roszczenia spółki o zwrot wypłaconych W. B. zaliczek na poczet premii / rocznej / za I i II kwartał 2013r.

Sąd Apelacyjny podzielając w tym zakresie stanowisko Sądu Okręgowego odwołuje się także do wskazanego przez oponenta apelacji stanowiska M. Z. wyrażonego w komentarzu do kodeksu cywilnego. / wydanie 2 z 2020, dostępny w zbiorze L.. /

Wskazuje też , iż nie ma dostatecznych racji prawnych przy przyjęciu , że do kontraktu managerskiego jaki łączył strony sporu , można stosować przepisy zleceniu na podstawie odsyłającego przepisu art. 750 kc , aby krótszy – dwuletni termin przedawnienia o jakim mowa w normie art. 751 pkt 1 kc – miał zastosowanie jedynie do roszczeń zleceniodawcy / spółki / o zwrot zaliczki udzielonej zleceniobiorcy / managerowi / ale tylko takiej , która miała być przeznaczona na koszty wykonania zlecenia / kontraktu managerskiego /.

Trzeba też dostrzec co podniósł także Sąd I instancji , że nawet gdyby ocenić zarzut obronny W. B. (1) za nietrafny to i tak żądanie zwrotne C. (1) nie byłoby zasadne , jako wywodzone z upadku podstawy do uzyskania przezeń kwot zaliczek premiowych za pierwsze dwa kwartały 2013r. Warunkiem takiego upadku , w sytuacji gdy były to świadczenia należne w następstwie uzyskania dodatnich kwartalnych wyników finansowych spółki za te okresy , byłoby wykazanie przez spółkę wyrządzenia szkody przez byłego członka zarządu po myśli ust. 6 par. 10 umowy , któremu to obowiązkowi nie sprostała.

Niezasadnie spółka podnosi także zarzut naruszenia art. 120 par 1 kc w zw. z art. 455 kc poprzez nieprawidłowe zastosowanie tego przepisu przez Sąd Okręgowy.

Opiera się on za założeniu przyjętym przez spółkę , że wypłaty zaliczek premiowych w okresach kwartalnych miały charakter tymczasowy , a roszczenie o premię [ roczną ] jako takie stawało się wymagalne dopiero po zatwierdzeniu skonsolidowanego sprawozdania finansowego (...) C. (1)-(...) za rok 2013.

Takie stanowisko nie jest uzasadnione skoro z treści par.9 ust. 2 umowy o zarządzanie jednoznacznie wynika , że świadczenia kwartalne z tego tytułu mają charakter samodzielny , a jedynym warunkiem ich powstania po stronie beneficjenta jest dodatni finansowy spółki wynik za dany kwartał. Ponieważ świadczenia te odpowiadały jedynie 80 % należnej kwoty za tak oznaczony czasokres , po zatwierdzeniu tego wyniku członek zarządu miał prawo do uzupełnienia tego świadczenia [ dopłaty ] w wymiarze , który pozostawał pochodna dotąd spełnionych /zaliczkowo /świadczeń premiowych i tego zatwierdzonego wyniku wszystkich spółek tworzących (...) C. (1) (...).

Oparty na innym stanowisku zarzut nie może być wobec tego podzielony.

Nietrafnie autor apelacji odwołuje się do zarzutu naruszenia przepisów ustawy ordynacja podatkowa.

Byłby on doniosły jedynie wówczas gdy istniały podstawy do podzielenia zarzutu zweryfikowanego negatywnie wcześniej , i oparcia na nim wniosku , że wypłacone W. B. (1) świadczenia premiowe za I i II kwartał 2013r za które powódka odprowadziła podatek były świadczeniami nienależnymi.

Wobec oceny odmiennej szersze odnoszenie się do tego zarzutu nie jest celowe.

Już tylko na marginesie należy zauważyć , że o ile spółka uznawała ,iż odprowadziła zaliczki na podatek od tych świadczeń bez dostatecznej ku temu podstawy , powinna zwrócić się do Urzędu Skarbowego o ich zwrot jako nadpłaty.

Z podanych powodów w uznaniu , że żaden ze stawianych zrzutów apelacyjnych nie jest uzasadniony, Sąd II instancji orzekł o jej oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

/ pkt 3 sentencji wyroku /

Rozstrzygając o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd zastosował art. 98 par. 1 i 3 kpc w zw z art. 391 par. 1 kpc i wynikającą z tego przepisu, dla wzajemnego rozliczenia stron z tego tytułu , zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy.

Kwota zasądzona od przegrywającej C. (1) na rzecz wygrywającego W. B. (1) wyczerpuje się w wynagrodzeniu reprezentującego zawodowego pełnomocnika – adwokata.

Jej wysokość, stanowiąc pochodną wartości przedmiotu zaskarżenia podanego w apelacji, została określona na podstawie par. 2 pkt 9 w zw. z par. 10 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015r [ DzU z 2015 poz 1800].

Sąd z uwagi na skomplikowany charakter sprawy oraz znaczny nakład pracy pełnomocnika na tym etapie postępowania o czym świadczy ponad stu stronicowa odpowiedź na apelację, zwiększył ją do dwukrotnej stawki minimalnej / 37 500 zł / [pkt 4 sentencji wyroku ].

Rozpoznając zażalenie Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy W. B. (1) jest uzasadniony w części , w konsekwencji , której to oceny doszło do zmiany zaskarżonego nim punktu IV orzeczenia z 11 września 2020r.

Ma rację powód, podnosząc w ramach zarzutu na którym oparł zażalenie , iż rozstrzygając o kosztach postępowania Sąd I instancji nie uwzględnił , że orzekając kasatoryjnie w sprawie z powództwa spółki (...) przeciwko W. B. (1) o zapłatę kwoty 2 731 456 zł, Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 14 września 2018r., w sprawie oznaczonej sygnaturą (...), pozostawił Sądowi ponownie rozpoznającemu sprawę orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego.

W warunkach, gdy po przeprowadzeniu postępowania rozpoznawczego na nowo, powództwo spółki zostało oddalone , obowiązkiem Sądu Okręgowego było rozliczyć pomiędzy stronami koszty [także ] tego procesu. , których elementem było wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika / adwokata / powoda reprezentującego W. B. w postępowaniu apelacyjnym .

Zasadnie skarżący wskazuje , iż / uwzględniwszy zakres jego żądania w tym zakresie / jest to kwota 5400zł jako 75 % stawki minimalnej takiego wynagrodzenia, określonej w mającym zastosowanie Rozporządzeniu MS z dnia 28 września 2002r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu [ jedn. tekst DzU z 2013 poz.461].

Kwota należnych pozwanemu kosztów w ramach omawianego rozliczenia z przegrywającą spółką podlega również zwiększeniu jako następstwo przyjęcia przez Sąd Apelacyjny , iż należne wynagrodzenie adwokackie , ustalone przez Sąd Okręgowy w zaskarżonym postanowieniu , na poziomie stawki minimalnej , nie odzwierciedla rzeczywistego nakładu pracy pełnomocnika, jego zaangażowania w wyjaśnienie okoliczności faktycznych istotnych z punktu widzenia rozstrzygnięcia.

Rodzaj sprawy , jej wielowątkowość , złożony charakter tak w zakresie faktów jak i z punktu widzenia prawnego, uzasadnia ocenę, zgodnie z którą na podstawie par. 2 ust. 1 i 2 Rozporządzenia wynagrodzenie to należy określić jako dwukrotność stawki minimalnej do kwoty łącznej 14 400 złotych

Wobec tego należna W. B. (1) suma z tytułu rozliczenia kosztów z powódką w procesie przez nią zainicjowanym odpowiada łącznie kwocie 19 800 złotych [ 5400+ 14 400].

W pozostałym zakresie zażalenie jako niezasadne podlegało oddaleniu.

Zawarty w nim wniosek aby wynagrodzenie adwokackie , jako element tych kosztów ukształtować na maksymalnym poziomie sześciokrotności stawki minimalnej, nie było usprawiedliwione zważywszy na kryteria zwielokrotnienia stawki podstawowej wskazane w powołanych punktach paragrafu 2 Rozporządzenia.

Nie można było odmawiając postulowanej w zażaleniu skali podwyższenia go , nie brać pod uwagę , iż jednak obydwie połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy opierały się na tym samym stanie faktycznym , a zważywszy na podstawę roszczeń zgłoszonych przez spółkę , w obu , niezbędna ocena prawna dotyczyła tego samego zespołu norm prawnych . Nie można też było abstrahować od tego , że W. B. w sprawie ze swojego powództwa otrzymał od przegrywającej C. (1) koszty procesu , w ramach których wynagrodzenie adwokackie ustalone zostało właśnie w maksymalnej wysokości przewidzianej przez przepisy Rozporządzenia z 28 września 2002r.

Dlatego Sąd II instancji , w częściowym uwzględnieniu środka odwoławczego W. B., zmienił punkt IV sentencji wyroku Sądu Okręgowego w sposób wskazany w punkcie 1 orzeczenia , na podstawie art. 386 par. 1 kpc w zw z art. 397 par. 3 kpc.

W pozostałym zakresie zażalenie jako niezasadne , oddalił na podstawie art. 385 kpc w zw z art. 397 par. 3 kpc / pkt 2 sentencji. /

Takie rozstrzygniecie w przedmiocie zażalenia zdecydowało o wzajemnym zniesieniu pomiędzy stronami kosztów tego postępowania , w oparciu o art. 100 kpc w zw. z art. 391 par. 1 i 397 par. 3 kpc./ pkt 5 sentencji orzeczenia/

SSA Beata Kurdziel SSA Grzegorz Krężołek SSA Robert Jurga