Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 września 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSA Grzegorz Krężołek (spr.)

Sędziowie: SSA Sławomir Jamróg

SSA Beata Kurdziel

Protokolant: Grzegorz Polak

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2023 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa R. C. (1)

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w J.

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 7 września 2021 r. sygn.
akt VII GC 45/21

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od strony pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w J. na rzecz powoda R. C. (1) kwotę 4.050 zł (cztery tysiące pięćdziesiąt złotych)
z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie
w spełnieniu świadczenia pieniężnego za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, w którym je zasądzono do dnia zapłaty, tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt : I AGa 382/21

UZASADNIENIE

Powód R. C. (1) prowadzący działalność doradczą pod nazwą L. (...) , domagał się zasądzenia od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w J. kwoty 87 945 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 stycznia 2019 r. , z tytułu wynagrodzenia za realizację umowy o świadczenie usług , zawartej przez strony w dniu 30 listopada 2017 r.

Jej przedmiotem było przygotowanie prognozy przepływów pieniężnych dla pozwanej, na potrzeby uzyskania finansowania planowanej przez spółkę inwestycji oraz wspieranie zarządu pozwanej w negocjacjach podmiotem , który potencjalnie zapewni to finansowanie.

Pozwana z tego tytułu zobowiązała się wypłacić powodowi wynagrodzenie stałe w kwocie 50 000 zł za okres pracy od 1 grudnia 2017 r. do 30 kwietnia 2018 r. , a ponadto wynagrodzenie zmienne , w postaci premii za sukces , płatnej niezwłocznie, nie później niż 7 dni, po uruchomieniu finansowania pozyskanego przy udziale powoda.

R. C. (1) podnosił , iż prawidłowo wywiązał się z umowy albowiem (...) dostała pieniądze w postaci umowy pożyczki zawartej przez nią , w dniu 28 września 2018r. z Agencją (...) S.A. w W. w kwocie 6 500 000 zł, płatnej w dwóch częściach . Dla zasadności roszczenia powoda ,spółka bowiem nie zapłaciła dochodzonej pozwem kwoty , bez znaczenia jest przy tym , to , że pieniądze z pożyczki nie zostały przez pozwaną wykorzystane , tym bardziej , iż nastąpiło to z przyczyn obciążających spółkę, która nie przedłożyła pożyczkodawcy wymaganych dokumentów , co więcej nawet nie złożyła wniosku o wypłatę pożyczonego kapitału , w jakimkolwiek zakresie.

Wniósł również o przyznanie na swoją rzecz kosztów procesu.

Odpowiadająca na pozew spółka (...) domagała się oddalenia powództwa i obciążanie powoda kosztami sporu.

Kwestionując zasadność roszczenia byłego kontrahenta co do zasady twierdziła , że umowa pomiędzy stronami nie została zawarta albowiem nie dysponuje jej egzemplarzem , który byłby podpisany przez obydwie strony.

Ponadto argumentowała , iż nie otrzymała w wyniku starań powoda środków z pyszczki, a sama umowa z Agencją (...) S.A. w W. została zawarta już w czasie kiedy umowa stron nie obowiązywała . Przyznała wprawdzie , iż R. C. (1) z jej tytułu otrzymał 1000 zł ale nie wie jaka była podstawa tej wypłaty. Stąd żądanie wypłaty premii za sukces , które jest treścią roszczenia powoda , nie jest usprawiedliwione w jakimkolwiek zakresie.

Wyrokiem z dnia 7 września 2021r Sąd Okręgowy w Kielcach :

- zasądził od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w J. na rzecz R. C. (1) kwotę 87 945 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty[ pkt I ] oraz

- zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 9 815 zł, tytułem zwrotu kosztów procesu[ [pkt II sentencja orzeczenia ].

Sąd I instancji ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

W dniu 30 listopada 2017 r. strony procesu zawarły umowę o świadczenie usług. Na jej podstawie powód zobowiązał się świadczyć na rzecz pozwanej usługi doradcze w postaci : a/ przygotowania prognozy przepływów pieniężnych na potrzeby pozyskania finansowania z (...) SA , (...) S.A.” lub (...) Towarzystwo (...)S.A.” bądź innych instytucji finansowych, uzgodnionych pomiędzy (...) spółka z o. o. i L. (...), zgodnie z zaleceniami przedłożonymi przez spółkę i instytucję finansową uwzględniającymi uwagi instytucji finansowej udzielającej finansowania i w oparciu o materiały przekazane przez powódkę,

b/ wspierania zarządu spółki, w negocjacjach dotyczących finansowania działalności z bankami i firmami leasingowymi poprzez indywidualne i- o ile okaże się to konieczne - kolegialne spotkania banków i firm leasingowych oraz L. (...),

c/ przygotowanie i prezentację materiałów wspierających negocjacje,

Ustalono także, iż rozpoczęcie prac projektowych nastąpi 1 grudnia 2017 r., wstępny dokument dla pozwanej spółki zostanie przygotowany po sześciu tygodniach pracy, a dla banku po 8 tygodniach pracy.

Produktem projektu miał być raport w postaci prezentacji w formacie pdf. , zawierający wymienione składniki oraz arkusze kalkulacyjne ze stworzonym modelem finansowym przepływów pieniężnych .

Umowa została zawarta na okres od 1 grudnia 2017 r. do 30 kwietnia 2018 r.

Pozwana zobowiązała się wypłacić powodowi wynagrodzenie:

- stałe, w wysokości 50 000 zł, płatne w 5 miesięcznych ratach po 10 000 zł w okresie od 4 grudnia 2017 r. do 5 kwietnia 2018 r.,

- zmienne , w postaci premii za sukces, wypłacone niezwłocznie - nie później niż w ciągu 7 dni, po uruchomieniu finansowania projektu , udzielonego przez bank lub finansowania zewnętrznego, skupowego, obrotowego, inwestycyjnego, pozyskanego przy udziale L. (...).

Wysokość „premii za sukces” ustalono się na 1,1% pozyskanej kwoty finansowania zewnętrznego skupowego, obrotowego, inwestycyjnego, pozyskanego przy udziale powoda. Obejmowało ono m. in. dodatkowe koszty poniesione w związku z realizacją projektu w tym za przejazdy, telefony, wykorzystanie urządzeń i materiałów biurowych.

Poza obowiązkami umownymi R. C. (1) była natomiast obsługa prawna , którą miała zapewnić (...) , podobnie jak materiały dane dotyczące badań rynkowych.

Faktury dotyczące wynagrodzenia stałego i zmiennego R. C. (1) zobowiązał się wystawiać z wyprzedzeniem 7 dni. Miały one być płatne w terminach określonych w § 3 pkt 2 i 3 umowy, przelewem na rachunek bankowy. Zgodnie z §5 pkt 1 wszelkie działania L. (...) lub jej współpracowników miały charakter wyłącznie działalności doradczej i miały być oceniane wyłącznie w kategoriach starannego działania.

Pozwana wypłaciła powodowi część stałą wynagrodzenia powiększoną za każdym razem o podatek VAT na podstawie faktur pro forma z 18 grudnia 2017 r. 12 stycznia 2018r. 1 marca 2018 r., 14 marca 2018 r. i 20 kwietnia 2018r.

Powód przygotował dla pozwanej listę banków i instytucji, które mogły być zainteresowane finansowaniem inwestycji, a następnie z niektórymi z ich np. Raiffeisen Bank prowadził rozmowy. W styczniu 2018 r. złożył w Agencji (...) model finansowy będący przedmiotem umowy stron i prowadził dalsze ustalenia z Agencją.

W maju 2018 r. poinformowała ona zarząd pozwanej spółki, że podjęła pozytywną decyzję w sprawie sfinansowania zakupu linii do liofilizacji z młynkiem do odzyskiwania ciepła , na warunkach uzgodnionych w trakcie procedowania wniosku i że szczegółowe warunki finansowania tej przedsięwzięcia zostaną zawarte w umowie pożyczki.

Powód na tej podstawie wystawił fakturę pro forma na kwotę 87 945 zł brutto jako wynagrodzenia w postaci premii za sukces i dalej prowadził rozmowy przygotowując spotkanie na dzień 24 lipca 2018 r., na którym Agencja (...) S.A. ustaliła z zarządem pozwanej warunki zabezpieczenia umowy i formę spłaty pożyczki.

Z dalszej części ustaleń wynika , iż spółka (...) nie wypłaciła R. C. (1) tego wynagrodzenia, powołując się na ustalenia zgodnie z którymi zapłata miała nastąpić po podpisaniu umowy pomiędzy spółką i Agencją.

W dniu 28 września 2018r. pozwana zawarła z Agencją (...) S.A. w W. umowę pożyczki na sfinansowanie inwestycji związanej z zakupem nowej linii do liofilizacji z młynkiem do odzyskiwania ciepła.

Uruchomienie pożyczki miało nastąpić , na wniosek pożyczkobiorcy, w dwóch transzach - pierwszej w wysokości 3 000 000 zł płatnej do dnia 31 grudnia 2018 r. , po spełnieniu warunków w postaci:

- przedłożenia potwierdzenia złożenia przez (...).M. (...) spółka jawna z siedzibą w P., wypełnionego i prawidłowo opłaconego wniosku o wpis na rzecz pożyczkodawcy hipoteki do kwoty 9 750 000 zł z najwyższym pierwszeństwem zaspokojenia,

-przedłożenia potwierdzenia złożenia prawidłowo wypełnionego i prawidłowo opłaconego wniosku o wpis zastawu rejestrowego,

- zawarcia przez strony umowy cesji bezpośredniej wierzytelności przysługującej pożyczkobiorcy z umowy zawartej przez pozwaną z Agencją Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa,

- zawarcia przez strony umowy przelewu wierzytelności z ubezpieczenia,

- wręczenia pożyczkodawcy weksla in blanco wraz z deklaracją wekslową wystawionego przez pozwaną,

- przedstawienia wypisu aktu notarialnego o poddaniu się egzekucji w trybie art. 777§1 pkt 5 k.p.c. przez pożyczkobiorcę i wierzyciela hipotecznego,

-przedłożenia aneksu do umowy dzierżawy zawartej przez pozwaną z (...).M. J. sp. j., uznania przez pożyczkodawcę prawidłowości i skuteczności zabezpieczeń,

- pozytywnej oceny sytuacji finansowej pozwanej w oparciu o przedstawione przez nią dokumenty.

Uruchomienie drugiej transzy w wysokości 3 500 000 zł miało nastąpić do 28 lutego 2019 r. pod warunkiem niewystępowania przeterminowanego zadłużenia pożyczkobiorcy i pod dalszymi pięcioma warunkami.

Pozwana jednak nie przedłożyła wszystkich wymaganych przez (...) SA dokumentów, w tym dowodu złożenia wniosku o wpis zastawu rejestrowego .

Nie złożyła także samego wniosku o wypłatę pożyczki. Przedstawicielka Agencji przekazywała drogą elektroniczną do spółki informacje jakie warunki zostały spełnione, a jakie muszą być jeszcze spełnione, aby uruchomić pierwszą transzę pożyczki, a także prosiła o przedstawienie aktualnego sprawozdania finansowego.

Ponieważ informacje te były kierowane także do R. C. (1) , zaoferował gotowość dalszego wsparcia spółki w procesie przekazywania dokumentacji albo pomoc przy ich przygotowaniu.

Pomimo podpisania umowy pożyczki pozwana nie wypłaciła powodowi zmiennej części wynagrodzenia.

Jednakże na początku października 2018 r. powód ustalił z członkami zarządu pozwanej Z. . W. i A. S. (1), że zapłata wynagrodzenia nastąpi w trzech równych ratach; płatnych w kwotach po 23 315 zł do 30 października 2018 r., do 30 listopada 2018 r. i do 30 grudnia 2018 r.

Spółka odmówiła jednak podpisania przesłanego przez powoda projektu porozumienia dotyczącego warunków zapłaty tego wynagrodzenia argumentując, że z powodów formalnych takich jak aprobata prawnika spółki oraz rady nadzorczej, termin płatności wydłuży się. Twierdziła, że powód powinien zaakceptować umowę ustną , a jeżeli chce dostać pieniądze terminowo, to powinien zrezygnować z całej „papierologii”.

W dalszej korespondencji pomiędzy stronami , prowadzonej drogą elektroniczną A. S. potwierdził terminy płatności wskazane w projekcie porozumienia, a powód je zaakceptował.

Przed terminem płatności pierwszej raty tego wynagrodzenia powód przypominał o tym w e- mailu z dnia 28 października 2018.r. , na który otrzymał odpowiedź Z. W. (1) wyrażającą oburzenie szantażem i obejmującej zapewnienie, że płatność zostanie zrealizowana zgodnie z obietnicą udzieloną przez A. S. (1). Tak się jednak nie stało[ uwaga redakcyjna SA ].

W dniu 5 marca 2019 r. powód wystosował do pozwanej wezwanie do zapłaty kwoty 87 945 zł w nieprzekraczalnym terminie 7 dni. Strona pozwana otrzymała to wezwanie w dniu 11 marca 2019r.

Ocenę prawna roszczenia powoda , które uznał za uzasadnione w całości , Sąd Okręgowy oparł na stwierdzeniach i wnioskach , które można podsumować w następujący sposób :

a/ podstawą usprawiedliwionego , w świetle dokonanych w sprawie ustaleń faktycznych, żądania powoda jest umowa zawarta przez strony w dniu 30 listopada 2017r. Nie ma racji strona pozwana podnosząc zarzut jej nie podpisania. Powód załączył do pozwu egzemplarz podpisany przez prezesa zarządu pozwanej spółki (...) i wiceprezesa Z. W. (1), ale przedstawił również egzemplarz z jego podpisem , zasadnie zwalczając ten zarzut stwierdzeniem , iż do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli.

Do zawarcia umowy wystarcza wymiana dokumentów obejmujących treść oświadczeń woli, z których każdy jest podpisany przez jedną ze stron, lub dokumentów, z których każdy obejmuje treść oświadczenia woli jednej ze stron i jest przez nią podpisany.

Kwestia ta nie ma jednak zasadniczego znaczenia albowiem umowa o świadczenie usług doradczych, kwalifikowana jako umowa o świadczenie usług z art. 750 k.c. w zw. z art. 734 k.c., nie musi dla swej ważności zostać zawarta nawet w zwykłej formie pisemnej To ,iż umowa pomiędzy stronami została rzeczywiście zawarta świadczą także relacje przesłuchanych w postępowaniu świadków w tym ówczesnych członków zarządu spółki (...). S.. Obaj w swoich relacjach potwierdzili wykonanie umowy przez R. C. (1),

b/ to w wyniku wykonywania przez niego obowiązków umownych doszło do zawarcia przez pozwaną umowy z Agencją (...) SA w W., na podstawie której spółka (...) uzyskała pożyczkę w wysokości 6 500 000 zł. Nie doszło do wypłaty chociażby części tych pieniędzy ale było to spowodowane przyczynami , które obciążają tylko spółkę pożyczkobiorcę , która nie dostarczyła wszystkich wymaganych dokumentów i złożyła wniosku o dokonanie wypłaty, który warunkował formalne uruchomienie pieniędzy,

c/ zdaniem Sądu I instancji , zostały zrealizowanej przesłanki od których umowa stron uzależniała powstanie po stronie R. C. (1) prawa do wypłaty zmiennego wynagrodzenia , w postaci tzw. „ premii za sukces” .

Zgodnie z umową odpowiadało ono wysokości 1,1% pozyskanej kwoty finansowania zewnętrznego. Ustalała ona także termin wymagalności tego świadczenia określając , iż ma być wypłacone nie później niż wciągu 7 dni po uruchomianiu finansowania.

To ostanie pojęcie nie było sprecyzowane i na tym tle doszło w toku sporu do różnicy stanowisk stron . Spółka argumentowała, iż roszczenie powoda nie ma podstaw, bo w następstwie umowy zawartej z (...) S.A. w W. nie doszło do wypłaty środków pieniężnych na jej rzecz . Powód argumentował że uruchomieniem finansowania była już sama decyzja Agencji , że jest gotowa zawrzeć umowę na uzgodnionych w trakcie negocjacji warunkach.

Sąd I instancji , powołująca się na treść art. 65 §1 i 2 kc oraz ukształtowane stanowisko Sądu Najwyższego służące wykładni tej normy, zgodnie z którym wykładnia oświadczeń woli zawartych w umowach , odbywa się na trzech płaszczyznach , stanął na stanowisku ,że nie ma wystarczających podstaw aby zawarte w umowie stron [ niejednoznaczne] sformułowanie „uruchomienie finansowania” wiązać albo z wpływem środków finansowych na rachunek spółki albo z wyrażeniem gotowości instytucji finansującej do zawarcia umowy.

Bardziej uzasadnione jest stwierdzenie, że uruchomienie finansowania ma związek z podpisaniem umowy przewidującej udzielenie pozwanej finansowania zamierzenia inwestycyjnego.

Jednak wobec wątpliwości wykładniczych , należy odwołać się do znaczenia nadawanego temu sformułowaniu przez strony kontraktu. Zgodny zamiar stron jest najważniejszym kryterium, przy pomocy którego następuje wyjaśnienie znaczenia oświadczeń woli. Odwołuje się ono do uzgodnionych, faktycznych intencji stron co do skutków prawnych, oczekiwanych w związku z umową.

Dokonując ustaleń w tym zakresie, Sąd Okręgowy oparł się częściowo na wyjaśnieniach powoda oraz treści korespondencji mailowej prowadzonej przez niego z członkami zarządu spółki (...). Dostrzegając wzajemną sprzeczność pomiędzy tym co w tej materii zeznawali byli członkowie zarządu pozwanej A. S. [ ówczesny prezes ] i Z, W. [ óweczesny wiceprezes ] przed Sądem, a tym , w jaki sposób rozumieli przesłanki umowne powstania uprawnienia powoda do otrzymania „ premii za sukces „ w czasie kiedy strony prowadziły na te temat korespondencję przed wszczęciem sporu , Sad I instancji wskazywał , iż korespondencja ta , odczytywana zarówno oddzielnie, jak i w połączeniu z mailami wysyłanymi przez powoda potwierdza że nie było wówczas spornym, że powodowi należy się premia za sukces. E- mail z 5 września 2018 r. zawiera jednoznaczne stwierdzenie, że jej płatność nastąpi po podpisaniu umowy pożyczki pomiędzy pozwaną spółką i Agencją.

W mailu z 8 października 2018 r., wysłanym po zawarciu umowy o pożyczkę, Z. W. (1) , a godzinę później także A. S. (1) potwierdzili wolę wypłaty succes fee, zgodnie z ustnym porozumieniem zawartym z powodem.

Porozumienie to przewidywało płatność w ratach, powód sporządził jego pisemny projekt, ale Z. W. argumentował, że dla R. C. będzie lepiej nie zawierać go w formie pisemnej albowiem to tylko wydłuży termin rzeczywistej zapłaty świadczenia. Także z kolejnej informacji elektronicznej z z dnia 30 października 2018 r. wysłanej przez Z. W. wola zrealizowania ustnych ustaleń pod warunkiem „nieuprawiania przez powoda szantażu”, którym de facto było tylko przypomnienie o zbliżającej się dacie płatności pierwszej raty zmiennego wynagrodzenia.

W oparciu o wskazane okoliczności, Sąd Okręgowy uznał , że zgodnym zamiarem stron było to aby „ premia za sukces „ została przez pozwaną zapłacona niezwłocznie kiedy dojdzie do zawarcia / podpisania / umowy zapewniającej finansowanie inwestycji [umowy pożyczki pomierzy pozwaną a Agencją (...) SA. Niedoniosły z tego punktu widzenia był natomiast fakt rzeczywistego wpływu środków pieniężnych ,w jej wykonaniu , na rachunek spółki pożyczkobiorcy,

d/ nie jest uzasadnionym kolejny zarzut pozwanej zgodnie z którym do wypłaty środków na podstawie umowy pożyczki nie doszło z przyczyn obciążających powoda, który swoim działaniem , w ramach prowadzonego wobec niego postępowania podatkowego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W. - U. , doprowadził do wszczęcia postępowania kontrolnego w spółce (...).

W tym zakresie Sąd zwrócił uwagę , iż brak jest podstaw faktycznych do takiego powiązania tych okoliczności z realizacją umowy pożyczki , gdyż zgodnie z umową z Agencją , pieniądze miały być wypłacone w dwóch częściach do 31 grudnia 2018 r. i do 28 lutego 2019 r. podczas gdy pisma powoda , które miały spowodować podnoszony przez stronę pozwaną skutek są późniejsze. Były bowiem datowane na 17 kwietnia 2019 r., a kolejne na 13 maja 2019 r.

Sąd I instancji dodatkowo wskazał , że jak wynika z ustaleń, po podpisaniu umowy pożyczki spółka nie ubiegała się o wypłatę tych środków. Nie złożyła nawet wniosku do pożyczkodawcy. Stąd zarzut , iż pismo powoda do organu skarbowego uniemożliwiło ich otrzymanie jest dowolny,

e/ chybiony jest też zarzut pozwanej ,że dochodzenie przez R. C. (1) roszczenia wskazanego w pozwie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego gdyż zachował się wobec spółki (...) nielojalnie, ujawniając poufne informacje.

Sąd argumentował , iż Urząd Skarbowy wszczął postępowanie podatkowe, w toku którego żądał od powoda wyjaśnień w kwestii nie zapłacenia należnego podatku. W takiej sytuacji R. C. powoływał się na nieuregulowanie premii za sukces, aby wyjaśnić swoją sytuację i uniknąć negatywnych konsekwencji. W ten sposób realizował prawo do obrony. Działał zatem w sytuacji objętej wyłączeniem poufności zawartym w §4 umowy stron , z pobudek, które nie zasługują na negatywną etycznie ocenę, tym bardziej iż zarzut zawarty w obu pismach, zwłaszcza w piśmie z maja 2018 r. dotyczył wykorzystania przez pozwaną darmowej pracy kontrahentów lub pracy „po kosztach” w tym niezapłacenia mu premii za sukces, a nie innych prawdziwych lub rzekomych nieprawidłowości.

Zdaniem Sądu strona pozwana nie może także skutecznie bronić się zarzutem naruszenia przez byłego kontrahenta zasad współżycia społecznego tym bardziej , iż sama nie postępowała wobec powoda właściwie. Oto bowiem pierwotnie zapewniając o o istnieniu podstaw do wypłaty premii za sukces, ostatecznie odmówiła mu spełnienia tego świadczenia , a przy tym ówcześni przedstawiciele zarządu (...) odwodzili powoda od zawarcia porozumienia w tym zakresie na piśmie , co istotnie utrudniło późniejsze dochodzeniem roszczenia,

f/ nieuzasadniony jest także zarzut kolejny , zgodnie z którym powód świadomie , aby uzyskać świadczenie objęte sporem stron , chciał doprowadzić do tego aby ostatecznie pozwana , nie mogąc podołać, w jej ówczesnej sytuacji, warunkom spłaty pożyczki , była zobowiązana zwrócić pozyskane środki. Jest on zupełnie dowolny szczególnie gdy wziąć pod uwagę , jak wskazuje Sąd , że to sama spółka chciała uzyskać środki na inwestycje w tej formie i to jej organy zdecydowały się na poszukiwanie podmiotów, które te pieniądze zapewnią.

Podstawą rozstrzygniecie o kosztach procesu była norma art 98 kpc i wynikająca z niej zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

W apelacji od tego wyroku , zaskarżając go w całości, spółka (...) domagała się w pierwszej kolejności wydania przez Sąd II instancji orzeczenia reformatoryjnego którym powództwo zostanie oddalone w całości, a R. C. (1) obciążony na rzecz skarżącej kosztami procesu oraz postępowania apelacyjnego.

Jako wniosek ewentualny sformułowała żądanie uchylenia orzeczenia z dnia 7 września 2021r i przekazania sprawy Sądowi Okręgowemu w Kielcach do ponownego rozpoznania.

Środek odwoławczy powódki został oparty na zarzutach :

- naruszenia prawa procesowego , w sposób mający dla treści orzeczenia istotne znaczenie , a to :

a/ art. 327 ¹§1 pkt 2 kpc poprzez nie wskazanie przez Sąd I instancji w motywach zaskarżonego wyroku podstawy prawnej przyznania powodowi dochodzonego świadczenia mimo , iż nie zostały spełnione umowne przesłanki powstania po jego stronie uprawnienia do niego ,

b/ art. 233 §1 kpc, w następstwie przekroczenia granic swobodnej oceny zgromadzonych dowodów i zastąpienie jej oceną dowolną w wyniku której Sąd niezasadnie uznał , że r. C. wykonał swoje obowiązki umowne w całości mimo , iż sam przyznał , że nie prowadził negocjacji w umieniu pozwanej , posłużył się donosami na spółkę do organów skarbowych , celno – skarbowych i (...) SA , postępując niezgodnie z zasadami współżycia społecznego, a umowa pożyczki pomiędzy apelującą a Agencją (...) S.A. w W. została zawarta w czasie kiedy umowa stron już nie obowiązywała .

Podnoszona nieprawidłowość dotyczyła także sposobu w jaki Sąd I instancji ocenił wskazane w podstawie zarzutu dowody z dokumentów oraz zeznań świadków : A. S. (1) i Z. W. (1). Ta nieprawidłowa ocena doprowadziła do wadliwych ustaleń faktycznych w zakresie tego ,iż pozwany zrealizował swoje obowiązki umowne , a premia za sukces miała być mu wypłacona niezwłocznie po zawarciu umowy pożyczki z 28 września 2018r. ,

c/ art. 316 kpc jako następstwa pominięcia przez Sąd Okręgowy przy orzekaniu faktu, że nie doszło do uruchomienia smrodków ze wskazanej wyżej umowy , a wobec tego nie został spełniony wymóg wypłaty świadczenia dochodzonego pozwem na rzecz R. C. (1) o którym stanowił §3 ust. 3 umowy stron,

- naruszenia prawa materialnego poprzez nieprawidłowe zastosowanie :

1/ art. 750 kc w zw. z art. 734 ,481 kc i § 3 ust.3 umowy stron i zasądzenia na rzecz powoda dochodzonej sumy roszczenia, w warunkach braku ku temu dostatecznych podstaw,

2/ art. 744 kc w zw. z art. 353 §1 kc i §3 ust 3 umowy stron. Realizacja tego zarzutu była motywowana w bardzo zbliżony do poprzedniego sposób,

3/ art. 65 §kc poprzez nieuzasadnione zastosowanie przez Sąd I instancji „kombinowanej „ metody wykładni oświadczeń woli stron zawartych w umowie z dnia 30 listopada 2017r. W jej następstwie niezasadnie uznał , że premia za sukces była należna powodowi po podpisaniu umowy pożyczki, a nie dopiero w sytuacji, gdy pieniądze wpłyną na konto spółki (...), co nigdy nie miało miejsca,

4/ art. 5 kc poprzez nieuzasadnione zastosowanie tej normy na korzyść powoda mimo, iż zachował się wobec byłej kontrahentki, podejmując opisane wyżej działania ,w sposób sprzeczny z tymi zasadami.

Strona skarżącą domagała się także, na podstawie art. 380 kpc przeprowadzenia przez Sąd Odwoławczy kontroli poprawności decyzji procesowej Sądu I instancji o oddaleniu wniosku dowodowego pozwanej o uzyskanie pełnej dokumentacji związanej z udzieloną skarżącej pożyczką , znajdującej się w dyspozycji Agencji (...) SA a następnie przeprowadzenie dowodów ze znajdujących się w niej dokumentów dla potwierdzenia faktów wskazujących na to, iż R. C. nie wykonywał umowy stron oraz działał na szkode pozwanej spółki.

Apelująca wnioskowała aby w wyniku tej kontroli , Sąd Apelacyjny zwrócił się do Agencji m o nadesłanie tej dokumentacji i przeprowadził z niej dowody/ por.str. 6 apelacji k. 399-400 akt/.

Odpowiadając na apelację R. C. (1) domagał się jej oddalenia jako pozbawionej uzasadnionych podstaw oraz obciążenia skarżącej kosztami postępowania apelacyjnego

Domagał się również oddalenia wniosków dowodowych zawartych w apelacji.

Rozpoznając apelację , Sąd Apelacyjny rozważył :

Środek odwoławczy pozwanej nie jest uzasadniony i podlega oddaleniu.

Rozpoczynając ocenę sformułowanych w nim zarzutów od tych natury procesowej przypomnieć należy , iż zarzut tego rodzaju jest uzasadniony jedynie wówczas , gdy spełnione zostaną równocześnie dwa warunki.

Strona odwołująca się do niego wykaże , że rzeczywiście sposób postępowania Sądu naruszał indywidualnie oznaczoną normę [ normy ] formalne. Jednocześnie nieprawidłowości te prowadziły do następstw , które miały istotny wpływ na treść wydanego orzeczenia. Nieco inaczej kwestię tę ujmując, zarzut procesowy jest usprawiedliwiony jedynie wówczas, jeżeli zostanie dowiedzione , że gdyby nie potwierdzone błędy proceduralne Sądu niższej instancji, orzeczenie kończące spór stron miałoby inną treść.

Odnosząc te generalne uwagi do zarzutów proceduralnych zawartych apelacji spółki (...) należy uznać je za chybione.

Nie ma racji wskazując na naruszenie art. 327 ¹ §1 pkt 2 kpc.

Jak wynika z ukształtowanego i jednolitego , podzielanego przez Sąd Apelacyjny, w składzie rozstrzygającym sprawę, orzecznictwa Sądu Najwyższego może on być uzasadniony jedynie wyjątkowo , gdy konstrukcja pisemnych motywów orzeczenia Sądu niższej instancji jest tak wadliwa , iż nie zawierają one danych pozwalających na przeprowadzenie na ich podstawie kontroli instancyjnej orzeczenia. Zatem , zarzut naruszenia tego przepisu jest uzasadniony wtedy , gdy uzasadnienie wyroku nie pozwala na stwierdzenie czy Sąd prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego i [ lub ] procesowego.

/ por. także , wskazane jedynie ilustracyjnie, postanowienie SN z dnia 21 listopada 2001, sygn. I CKN 185/01 powołane za zbiorem Lex/

Tego rodzaju zasadniczymi / konstrukcyjnymi / wadami motywy wyroku z dnia 7 września 2021r nie są dotknięte.

Wynika z nich w oparciu o jakie ustalenia i wnioski prawne , odwołane do mających w sprawie zastosowanie norm prawa materialnego, Sąd wydał swoje rozstrzygniecie. Wiadomo jest z jego lektury także w jaki sposób i dlaczego ocena zgromadzonych dowodów została przeprowadzona we wskazany w uzasadnieniu sposób.

Nie jest w związku z tym usprawiedliwiona argumentacja skarżącej wspierająca ten zarzut, szczególnie , że podstawa prawna wydanego orzeczenia została przez Sąd I instancji wskazana.

To , iż skarżąca uznaje , że fakty ustalone w sprawie nie pozwalały na uznanie , iż w oparciu o nie można było ocenić roszczenia R. C. (1) za usprawiedliwione w całości , nie jest wystarczającą podstawą do tego aby skutecznie podważyć sposób przygotowania pisemnego uzasadnienia wyroku ani [ tym bardziej ] aby tego rodzaju nieprawidłowość mogła mieć wpływ na treść objętego kontrolą instancyjną orzeczenia.

Chybiony jest zarzut naruszenia art. 316 §1 kpc [ jak można sądzić skarżącej chodziło, zważywszy na uzasadnienie zarzutu, o tę jednostkę redakcyjną powołanego przepisu. To, w jaki sposób zarzut ten został uzasadniony , nawiązując wprost do stanowiska odwoławczego pozwanej , zgodnie z którym przesłanka uzyskania finansowania jako jedna z podstaw nabycia przez podda uprawnienia do „ premii za sukces „ nie została spełniona , wyklucza zasadność tego zarzutu.

Wskazana norma procesowa mogłaby zostać naruszona w zupełnie innej sytuacji , a to z tej przyczyny , iż Sąd orzekając, brałby pod rozwagę inny stan relewantnych dla rozstrzygnięcia relacji pomiędzy stronami sporu aniżeli ten, który miedzy nimi istniał w chwili zamknięcia rozprawy.

Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233§1 kpc i ściśle, funkcjonalnie z nim powiązanego zarzutu nieprawidłowości ustaleń przyjętych za podstawę faktyczną wyroku, wymaga od strony wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów, polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub ] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, pozostając dowolną , nie doniosłą z tego punktu widzenia polemiką oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005, sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/.

Dopóty , dopóki ocena przeprowadzona przez Sąd ocena mieści się w granicach wyznaczonych przez tę normę procesową i nie doznały naruszenia wskazane tam jej kryteria , Sąd Odwoławczy obowiązany jest ocenę tę , a co za tym idzie także wnioski z niej wynikające dla ustalań faktycznych , aprobować .

To, w jaki sposób strona pozwana motywuje ich realizację , wyklucza uznanie omawianych zarzutów za uzasadnione.

W miejsce rzeczowej, opartej na wskazanych wyżej kryteriach , odniesionej do indywidualnie oznaczonych dowodów [ i opartych na wnioskach z tej oceny ustaleń faktycznych , które przez to miałyby być obarczone wytykanymi błędami] , polemiki ze sposobem postępowania Sądu Okręgowego , skarżąca ogranicza się do przeciwstawienia jej własnej ich wersji , jej zdaniem poprawnej.

Podnoszone nieprawidłowości sposobu postepowania Sądu - zgodnie z argumentacją apelantki - sprawdzają tego ,że nie przyjął on wersji afirmowanej przez spółkę (...).

Potwierdzenie takiego sposobu motywowania stawianych zarzutów wystarcza dla odparcia ich obu.

Powoduje to , że Sąd II instancji , uznając , że ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy są poprawne a przy tym kompletne dla dokonania merytorycznej oceny roszczenia powoda , przyjmuje je za własne.

W tym kontekście dodać jeszcze należy , że wnioski dowodowe pozwanej o zwrócenie się do Agencji (...) SA w W. o nadesłanie dokumentów, dotyczących umowy pożyczki , które R. C. (1) przekazał jej po dniu 30 listopada 2018r a także tych , które udostępniła (...) SA,

dla wykazania , że powód wyrządził skarżącej szkodę swoim nielojalnym postępowaniem, zasadnie zostały przez Sąd I instancji oddalone na podstawie art. 235 ² §1 pkt 5 kpc albowiem zmierzały jedynie do wydłużenia czasu trwania postępowania.

Podobnie zasadnie Sąd odmówił postulowanemu przez spółkę (...) wystąpieniu z urzędu do właściwego dla powoda Urzędu Skarbowego o wyjaśnienie powodów wystawienia przez powoda faktury pro forma zamiast właściwego dokumentu rozliczeniowego w związku ze świadczeniem , które jest przedmiotem sporu w rozstrzyganej sprawie.

W odniesieniu do tego ostatniego wniosku wskazać jedynie należy , że brak było dostatecznego uzasadnienia aby Sąd podejmował inicjatywę dowodową z urzędu . Nie jest ona wprawdzie nie wykluczona jednak powinna następować tylko w wyjątkowych sytuacjach szczególnie , gdy za wyjaśnieniem sprawy przemawia nie tylko prywatno prawny interes stron ale także interes publiczny . Pozwana nawet nie starała się takiego interesu w prowadzeniu tego dowodu dowodzić .

W odniesieniu do pierwszego z wniosków /, dokumentacji związanej z umową pożyczki dla spółki (...) , mającej się znajdować w Agencji (...) S.A. w W. wskazać trzeba , iż wniosek ten został sformułowany bardzo generalnie bez wskazania , które spośród tych dokumentów miałyby być podstawa do potwierdzenia , iż powód swoim nielojalnym wobec byłej kontrahentki zachowaniem , doprowadził do szkody po swojej stronie. Tym bardziej , iż podnosząc fakt uszczerbku majątkowego spółka z J. nie wskazywała na jakiekolwiek dowody świadczące o jego powstaniu , takie , którymi w warunkach powstania szkody z pewnością musiała dysponować także we własnym zakresie.

To zaniechanie daje podstawę do wniosku , że tylko bardzo ogólnie postawiona teza dowodowa zmierzała do tego aby pozyskać ten materiał dokumentowy , a ewentualnie później dopiero określić zarówno tezy dowodowe jak i rodzaj dokumentów , które miałyby je potwierdzać .

Taki zabieg wyklucza zasadność tak określonego wniosku dowodowego , rzeczywiście uzasadniając poprawność oceny Sądu I instancji , iż zmierzał on do nieuzasadnionego przedłużania czasu trwania postępowania.

Co więcej , przedmiotem sporu stron nie było wyrównanie przez R. C. (1) szkody wyrządzonej pozwanej ale jego należność umowna wobec spółki (...). Taki przedmiot sporu czynił obydwa oddalone wnioski dowodowe nieprzydatnymi dla ustaleń doniosłych dla rozstrzygnięcia , a poprawność takiej oceny umacnia treść zeznań powoda , którym zasadnie Sąd Okręgowy nadał walor wiarygodności. Wyjaśnił w nich nie tylko powody wystawienia faktur proforma poprzedzających właściwe dokumenty rozliczeniowe zdarzeń gospodarczych powstałych w relacji umownej pomiędzy stronami ale także to , kiedy , dlaczego i jakim zakresie , przekazywał (...) S.A. oraz właściwemu urzędowi skarbowemu dane dotyczące umowy pożyczki udzielonej przez Agencję apelującej / por. k. 358-360 akt /

W konsekwencji uznania , że procesowe decyzje dowodowe Sądu Okręgowego były poprawne , Sąd Odwoławczy oddalił zawarty w apelacji wniosek o zwrócenie się do Agencji (...) S.A. o nadesłanie wskazanej wyżej dokumentacji. W takiej sytuacji bowiem wniosek ten nie miał cech”nowości” w rozumieniu art. 381 kpc i okazał się być , przy aprobacie dla decyzji Sądu niższej instancji , wnioskiem procesowo spóźnionym.

Przechodząc do oceny zarzutów materialnych i rozpoczynając ich ocenę od tych, w ramach których pozwana kwestionuje zastosowanie przez Sąd I instancji dla weryfikacji roszczenia powoda art. 750 kc w zw z art. 734 oraz 744 kc w zw z art. 353 §1 kc i w zw z §3 ust. 3 umowy stron z dnia 30 listopada 2017r., na wstępie należy wskazać że wszystkie skarżąca opatruje tożsamą argumentacją, zgodnie z którą R. C. (1) świadczenie dochodzone pozwem nie jest należne w jakimkolwiek zakresie dlatego, iż nie zostały spełnione przesłanki ze wskazanego postanowienia umowy stron. Zatem jego roszczenie o zapłatę zmiennego wynagrodzenia za spełnione przez niego usługi w ogóle nie powstało. Przy tym spółka (...) konsekwentnie powtarza , że przesłanką powstania tego świadczenia było „uruchomienie finansowania „ przez co należało rozumieć i tak przyjmowała to skarżąca , przelanie na jej konto środków z pożyczki przez Agencję (...) S.A.

Z treści §1 umowy zawartej przez strony w dniu 30 listopada 2017r w sposób nie budzący wątpliwości wynikało , że przedmiotem świadczenia R. C. (1) było świadczenie na rzecz pozwanej usług doradczych , których rezultatami było :

- przygotowanie / w formie dokumentu / prognozy przepływów pieniężnych w spółce na potrzeby pozyskania finansowania jednej z planowanych przez nią inwestycji a także

-wspieranie zarządu spółki w negocjacjach z podmiotami - potencjalnymi finansującymi, przy wykorzystaniu przygotowanego dokumentów.

Założeniem obu stron było uzyskanie końcowego rezultatu w postaci pozyskania tego [celowanego ] finansowania przedsięwzięcia gospodarczego – w tym przypadku jak wynika z ustaleń zakupu linii do liofilizacji z młynkiem do odzyskiwania ciepła.

Uzyskanie tego finansowania strony , zgodnie traktowały , po myśli ust. 3 §3 umowy jako podstawę do tego , iż usługodawcy należna jest premia za sukces w kwocie , /co niesporne / odpowiadającej żądaniu pozwu / kwota 87 945 zł /

W konsekwencji , w zakresie w jakim umowa była podstawa do zapłaty wynagrodzenia określanego przez strony jako zmienne – właściwie należało by je traktować jako potencjalnie przysługujące powodowi - jest ona umową succes fee [rezultatu] Zapłata wynagrodzenia była uzależniona od jego osiągnięcia. W relacji umownej stron było to uzyskanie finansowania wskazanego wyżej przedsięwzięcia gospodarczego.

Wbrew aktualnemu , wyrażonemu w motywach omawianych zarzutów, stanowisku spółki (...) , materiał dowodowy zgromadzony w sprawie daje podstawy do ustalenia , że zgodną wolą stron umowy , w czasie jej podpisywania, a w szczególności wykonywania, było objęte takie rozumienie zawartego w ust. 3 §3 pojęcia „uruchomienia finansowania” do jakiego odwołuje się w procesie R. C. (1) mówiąc ,iż było ono tożsame z podpisaniem umowy pożyczki z dnia 29 września 2018r pomiędzy Agencją (...) S.A. w W. a (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w J. ,na kwotę 6 500 000złotych , która miała być wypłacona w dwóch częściach, do końca lutego 2019r o ile pożyczkobiorca spełni przewidziane umową warunki.

Trzeba bowiem podkreślić , że takie rozumienie tego, rzeczywiście nie do końca jasnego interpretacyjnie sformułowania stanowczo potwierdzili ówcześni członkowie zarządu spółki (...) / wiceprezes/ i A. S. (1) / prezes /, którzy w ramach korespondencji e- mailowej z powodem datowanej już po dacie podpisania umowy z 28 września 2018r stanowczo twierdzili , że podpisanie jej spółka usługobiorca traktuje jako pozyskanie finansowania w rozumieniu wskazanego wyżej postanowienia umownego , a należna premia za sukces zostanie powodowi wypłacona w trzech równych częściach w październiku , listopadzie i grudniu 2018r / por. treści informacji e- mailowych obu członków zarządu pozwanej –do powoda- dwa z 8 października 2018r oraz Z. W. (1) z 30 października 2018r k.186, 187 i k. 190 akt /

Stanowiły one przy tym odpowiedzi na informacje powoda / por k. 183 i. k. 189 akt / o istnieniu podstawy do zapłaty tego świadczenia w warunkach , gdy uprzednio Agencja (...) S.A. potwierdziła swoją zgodę na udzielenie pożyczki – zapraszając przedstawicieli spółki z J. do podpisania umowy / por. e- mail z 4 września 2018r k. 191 akt/ , a następnie doszło do jej zawarcia o czym była już uprzednio mowa.

Trzeba jeszcze do tego dodać, iż - co nie było wzajemnie przez strony kwestionowane - po sfinalizowaniu negocjacji przez spółkę i podmiot finansujący [ (...) S.A.] , które swoim działaniem co najmniej powód pozwanej ułatwił , przygotowując opisany wyżej materiał finansowy, jego rola i kompetencje ustalone umownie definitywnie się kończyły i nie miał on żadnego wpływu na to , czy pożyczone środki rzeczywiście zasilą konto pozwanej spółki od której wyłącznie to zależało.

Dlatego fakt , iż tak się nie stało , co jak wynika z ustaleń faktycznych, było następstwem przyczyn obciążających pożyczkobiorcę , która nawet nie złożyła wniosku o wypłatę przynajmniej pierwszej części kapitału, nie może mieć wpływu na ocenę zasadności roszczenia zgłoszonego w pozwie .

Powołana wyżej korespondencja e- mailowa pomierzy członkami zarządu pozwanej a powodem , bezpośrednio po tym, kiedy umowa pożyczki została zawarta stała się trafnie dla Sądu I instancji podstawą do odmowy uznania za wiarygodne relacji ich obu złożonych w charakterze świadków , w ramach postępowania rozpoznawczego na rozprawie w dniu 15 czerwca 2021r / k. 275 v – 276 i k. 276 v- 277 akt/, w zakresie w jakim były one niezgodne z ich stanowiskami wyrażonymi z powołanych wyżej e- mailach z 8 i 30 października 2018r.

Nie ma racji skarżąca kwestionując sposób w jaki Sąd I instancji, stosując art. 65 §1 i 2 kc dokonał „ kombinowanej” wykładni postanowienia ust. 3 §3 umowy stron , wykładając go w sposób , który zdaniem skarżącej nie był poprawny , prowadząc do jak to ujął autor apelacji „ obejścia” regulacji art. 744 kc w zw. z art. 353 §1 kc

Oczywiste jest , że dokonując wykładni wskazanego wyżej postanowienia umownego, które dla oceny roszczenia R. C. (1) miało kluczowe znaczenie , Sąd I instancji musiał tę wykładnię przeprowadzić . Było to postanowienie sformułowane nie do końca jasno , a przede wszystkim [ na etapie sporu sądowego ] strony odmienne interpretowały poszczególne jego fragmenty / zapisy / a w szczególności określenie „niezwłocznie po uruchomieniu finansowania „

Przypominając ,że adresatem normy art. 65 §1 i 2 kc jest Sąd a nie strony postępowania, apelująca nie może zasadnie kwestionować w ramach weryfikowanego zarzutu tego, iż Sąd podjął proces wykładni. Tym bardziej nieuzasadnione jest twierdzenie , że uczynił to w celu „ obejścia „ innej regulacji kodeksowej , [dotyczącej terminu w jakim jest należne wynagrodzenie za wykonanie zlecenia - uwaga redakcyjna SA ].

Odwołując się do ukształtowanego orzecznictwa SN dotyczącego reguł prowadzenia wykładni oświadczeń woli zawartych w czynnościach prawnych , w tym do zasadniczej z tego punktu widzenia uchwały składu siedmiu sędziów SN z dnia 29 czerwca 1995 r., sygn. akt III CZP 66/95 , powołanej za zbiorem Lex , Sąd II instancji ocenia , iż Sąd Okręgowy, stosując poprawnie kombinowaną metodę wykładni tego postanowienia umowy nie popełnił błędu w jego wyłożeniu. Postąpił przy tym zgodnie z regułami wskazanymi w art. 65 §1i 2 kc.

Odeprzeć jako nietrafny, należy także zarzut braku oceny roszczenia byłego kontrahenta skarżącej jako sprzecznego z zasadami współżycia społecznego.

Nie można w sposób usprawiedliwiony twierdzić , iż dochodzenie roszczenia , które ma swoją podstawę w ważnie zawartej umowie należy traktować jako nadużycie prawa podmiotowego przez R. C. (1).

Szczególnie, gdy fakty ustalone w sprawie nie wskazują na żadne rzeczywiste - według oceny obiektywnej - przyczyny , które uzasadnić by mogły potwierdzenie tego , że powód zachowywał się wobec spółki (...) nielojalnie , zmierzając do uzyskania bezprawnej korzyści jej kosztem , korzyści którą chce osiągnąć, dochodząc roszczenia w rozpoznawanej sprawie.

Stąd tylko na marginesie należy dodać , wobec argumentacji pozwanej , którą wspiera stawiany zarzut , iż oponent apalujacej dostatecznie wyjaśnił przyczyny dla których , w trakcie trwania postępowania podatkowego z jego udziałem , podał informacje dotyczące pozwanej i przyczyn , które zdecydowały o powstaniu sytuacji w której nie wykorzystała możliwych do pozyskania pieniędzy oraz nie zapłaciła mu części należnego na podstawie umowy świadczenia, akcentując , że większość informacji przekazanych organowi podatkowemu posiadał od spółki (...) / por. k. 360 akt/

Z podanych wyżej przyczyn , w uznaniu , iż żaden z zarzutów na jakich oparta została konstrukcja apelacji nie jest uzasadniony , Sąd Apelacyjny oddalił ją, na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 750 kc. [ pkt 1 wyroku]

Podstawą orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego była norma art. 98 §1, §1 ¹ i § 3 kpc w zw. z art. 391 §1 kpc i wynikająca z niej , dla wzajemnego rozliczenia stron z tego tytułu , zasada odpowiedzialności za wynik sprawy.

Kwota należna wygrywającemu powodowi [ wraz z ustawowymi odsetkami ] od przerywającej pozwanej , odpowiadając wynagrodzeniu jego zawodowego pełnomocnika - adwokata , została , zważywszy na wartość przedmiotu zaskarżenia , ustalona na podstawie §2 pkt 6 w zw. z § 10 ust. 1 pkt Rozporządzenia MS w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015r.[ DzU z 2015 poz. 1800]. /

/pkt 2 wyroku /.