Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

POSTANOWIENIE

Dnia 7 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSA Jacek Polański (spr.)

Sędziowie: SSA Adam Liwacz

SSA Marek Długosz

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 7 listopada 2012 r.

w sprawie ze skargi

A. Ż.

na przewlekłość postępowania

na zasadzie art. 12 ust. 1, 2, 4 i 6 oraz art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U. z 2004 r., Nr 179, poz. 1843 ostatnia zmiana Dz.U. z 2009 r., Nr 61, poz. 498)

p o s t a n a w i a

1.  stwierdzić przewlekłość postępowania przed Sądem Rejonowym w Kielcach w sprawie sygn. IX K 308/09,

2.  przyznać skarżącemu A. Ż. od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Kielcach) sumę pieniężną w wysokości 2.000 (dwóch tysięcy) złotych,

3.  oddalić skargę w pozostałym zakresie,

4.  zwrócić A. Ż. uiszczoną opłatę od skargi w kwocie 100 (stu) złotych.

UZASADNIENIE

A. Ż. w skardze z dnia 11 września 2012 r. na naruszenie jego prawa do rozpoznania bez nieuzasadnionej zwłoki sprawy toczącej się aktualnie przed Sądem Rejonowym w Kielcach o sygn. akt IX K 229/12, a wcześniej przed Sądem Okręgowym w Kielcach o sygn. akt IX Ka 741/11, Sądem Rejonowym w Kielcach o sygn. IX K 308/09, Sądem Apelacyjnym w Krakowie o sygn. II AKa 106/09 i Sądem Okręgowym w Kielcach o sygn. III K 222/07 wniósł o stwierdzenie przewlekłości postępowania sądowego oraz przyznanie mu od Skarbu Państwa kwoty 20.000 zł tytułem zadośćuczynienia.

W uzasadnieniu skargi wnioskodawca podniósł, że jest oskarżony w sprawie karnej o uczestnictwo w obrocie środkami odurzającymi, 5 kwietnia 2007 r. wydano w tej sprawie postanowienie o przedstawieniu mu zarzutów, od 16 kwietnia do 28 maja 2007 r. i od 10 października 2007 r. do 21 lutego 2008 r. był tymczasowo aresztowany, akt oskarżenia sporządzono 27 listopada 2007 r., wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach w sprawie III K 227/07 zapadł 8 grudnia 2008 r., został on uchylony wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie w sprawie II AKa 106/09 z dnia 16 czerwca 2009 r. na skutek apelacji skarżącego, przy czym sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kielcach, który w sprawie IX K 308/09 wydał wyrok w dniu 9 grudnia 2010 r., który to wyrok został jednak uchylony wyrokiem Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 9 lutego 2012 r. sygn. akt IX Ka 741/11 na skutek apelacji skarżącego, a podczas kolejnego rozpoznania sprawy przed Sądem Rejonowym w Kielcach jako sądem I instancji rozprawa odbywała się w dniu 15 maja 2012 r., natomiast w dniu 16 czerwca 2012 r. rozprawa nie odbyła się z powodu niestawiennictwa prokuratora.

Skarżący wskazał, iż dotąd odbyło się 21 terminów rozprawy, jednakże kolejne sądy I instancji nie są w stanie precyzyjnie ustalić okoliczności wskazanych przez sądy odwoławcze, przy czym jedynym dowodem obciążającym skarżącego są niespójne, nieprecyzyjne i nie mające potwierdzenia w innych dowodach zeznania jednego świadka, przez którego skarżący został pomówiony z powodu zemsty środowiska hiphopowego.

Skarżący stwierdził, że czuje się skrzywdzony moralnie, w wyniku sprawy stracił rodzinę i dorobek życia.

Skarżący zarzucił też, że na skutek działania prokuratury, a to powołania się na nieudokumentowane niezaplanowane pilne wezwanie prokuratora – autora aktu oskarżenia - do Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie odroczono rozprawę w dniu 19 czerwca 2012 r., co spowodowało nieuzasadnioną przewlekłość postępowania sądowego w okresie od 19 czerwca 2012 r. do 11 września 2012 r., w sytuacji gdy w przypadku znacznej części poprzednich terminów rozprawy autorka aktu oskarżenia nie była obecna na rozprawie, w szczególności podczas przesłuchania głównego świadka.

W piśmie z dnia 5 października 2012 r. wnioskodawca sprecyzował, iż jego skarga dotyczy postępowań:

- przed Sądem Okręgowym w Kielcach sygn. akt III K 222/07,

- przed Sądem Rejonowym w Kielcach sygn. akt IX K 308/09,

- przed Sądem Rejonowym w Kielcach sygn. akt IX K 229/12,

choć jednocześnie zaznaczył, że dotyczy ona „generalnie całej sprawy w całej jej rozciągłości”, w szczególności jednak postępowań prowadzonych przez sądy I instancji, które mimo długotrwałych procedur nie dokonały istotnych w sprawie ustaleń, do których były zobowiązane wskazaniami sądów odwoławczych, sprowadzających się do przesłuchania jedynego istotnego świadka, który pomawia skarżącego. Wnioskodawca wskazał, iż Sąd Rejonowy w Kielcach w sprawie IX K 308/09 przeznaczył na to aż 10 rozpraw, a obecnie w sprawie IX K 229/12 już dwie, natomiast Sąd Okręgowy w Kielcach w sprawie III K 222/07 zajmował się nią aż na 7 rozprawach. Wg skarżącego, okres 7 lat, przez który toczy się postępowanie powinien być wystarczający do jego zakończenia. Ponownie też skarżący wskazał, że przyczyną opieszałości wymiaru sprawiedliwości w sprawie IX K 229/12 było uchybienie prokuratury polegające na niestawieniu się prokuratora na rozprawie w dniu 16 czerwca 2012 r., co przedłużyło postępowanie o kolejne 4 miesiące.

Wiceprezes Sądu Okręgowego w Kielcach w odpowiedzi na skargę wniósł o pozostawienie jej bez rozpoznania w części dotyczącej postępowań przed Sądem Okręgowym (III K 222/07) i przed Sądem Rejonowym w Kielcach podczas pierwszego rozpoznania (IX K 308/09), bo postępowania te zostały już zakończone, a nadto o oddalenie skargi w części dotyczącej obecnie toczącego się postępowania w tej sprawie przed Sądem Rejonowym w Kielcach pod sygn. IX K 229/12, gdyż postępowanie to przebiega bez żadnej zwłoki i nie można mu zarzucić przewlekłości.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga jest częściowo zasadna.

Skarżący – jak wynika z jego pisma z dnia 5 października 2012 r. – ograniczył zakres swojej skargi do postępowań, które toczyły się lub toczą przed sądami I instancji. Sąd Apelacyjny zbadał pod kątem ewentualnej przewlekłości postępowania – wbrew stanowisku Wiceprezesa Sądu Okręgowego w Kielcach – wszystkie (a więc także zakończone już wyrokami) postępowania przed sądami I instancji, mając na uwadze, że z obecnego brzmienia art. 4 ust. 1a i ust. 1b powołanej wyżej ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. wynika, że skarga może dotyczyć przewlekłości postępowania przed sądami różnych instancji. W związku z tym wskazać należy, iż akt oskarżenia w przedmiotowej sprawie - przeciwko skarżącemu i 5 innym osobom - wpłynął do Sądu Okręgowego w Kielcach w dniu 30 listopada 2007 r. Prokurator wnioskował w akcie oskarżenia o przesłuchanie na rozprawie 4 świadków, w tym A. T., który wcześniej został już kilkanaście razy przesłuchany - głównie w charakterze podejrzanego w odrębnej sprawie. Skarżący był tymczasowo aresztowany od 16 kwietnia 2007 r. do 28 maja 2007 r., a następnie od 10 października 2007 r. Postanowieniem z dnia 7 grudnia 2007 r. Sąd Okręgowy w Kielcach przedłużył tymczasowe aresztowanie skarżącego do dnia 7 marca 2008 r., wskazując m.in., że wnioskodawca ukrywał się przed organami ścigania po uchyleniu tymczasowego aresztowania w dniu 24 maja 2007 r. Tenże Sąd postanowieniem z dnia 7 stycznia 2008 r. nie uwzględnił wniosku skarżącego o uchylenie tymczasowego aresztowania. Zarządzeniem z dnia 11 grudnia 2007 r. wyznaczono pierwszy termin rozprawy na dzień 17 stycznia 2008 r. Na rozprawie w dniu 17 stycznia 2008 r. przesłuchano skarżącego i 5 pozostałych współoskarżonych. Postanowieniem z dnia 18 stycznia 2008 r. Sąd Okręgowy w Kielcach zastrzegł, że dalsze tymczasowe aresztowanie skarżącego zostanie uchylone w razie złożenia przez niego poręczenia majątkowego w kwocie 70.000 zł. Postanowieniem z dnia 13 lutego 2008 r. nie uwzględniono wniosku skarżącego o obniżenie sumy poręczenia. Postanowieniem z dnia 21 lutego 2008 r. uchylono tymczasowe aresztowanie wnioskodawcy (po złożeniu poręczenia majątkowego w dniu 21 lutego 2008 r.). Skarżący został zwolniony z aresztu śledczego w dniu 21 lutego 2008 r. Kolejne terminy rozprawy odbyły się:

-

21 lutego 2008 r. (rozpoczęto przesłuchanie świadka A. T. – rozprawa trwała od 11.00 do 15.10),

-

27 marca 2008 r. (nie odbyła się z powodu choroby sędziego),

-

15 maja 2008 r. (przesłuchano 1 świadka, drugi świadek, który stawił się skorzystał z prawa do odmowy zeznań, natomiast nie stawił się kolejny świadek, na którego nałożono karę pieniężną za nieusprawiedliwione niestawiennictwo);

-

2 czerwca 2008 r. (kontynuowano przesłuchanie świadka A. T.; rozprawa trwała od 9.00 do 10.05);

-

10 lipca 2008 r. (termin wyznaczono z uwzględnieniem urlopu wypoczynkowego przewodniczącego składu orzekającego i wyznaczonych już terminów rozpraw w innych sprawach; skonfrontowano 2 świadków, w tym A. T.);

-

4 września 2008 r. (termin wyznaczono z uwzględnieniem urlopu wypoczynkowego przewodniczącego składu orzekającego; przesłuchano 1 świadka, dopuszczono dowód z opinii psychiatrycznej na okoliczność stanu psychicznego tego świadka, przy czym termin badań świadka ustalono na dzień 9 września 2008 r.);

-

30 października 2008 r. (nie odbył się z powodu choroby przewodniczącego składu orzekającego);

-

1 grudnia 2008 r. (odroczono wydanie wyroku do dnia 8 grudnia 2008 r. z uwagi na zawiłość sprawy);

-

8 grudnia 2008 r. (wydano wyrok).

W dniu 11 grudnia 2008 r. wpłynął pierwszy wniosek stron o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku; akta doręczono sędziemu celem sporządzenia uzasadnienia wyroku w dniu 15 grudnia 2008 r.; akta zwrócono wraz z uzasadnieniem w dniu 9 marca 2009 r. (uzasadnienie liczy 41 stron maszynopisu).

Akta sprawy z apelacjami obrońców 2 oskarżonych (w tym skarżącego) wysłano do Sądu Apelacyjnego w Krakowie dniu 4 maja 2009 r. (wpłynęły 6 maja 2009 r.).

Sąd Apelacyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 16 czerwca 2009 r. sygn. akt II AKa 106/09 uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Kielcach z dnia 8 grudnia 2008 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kielcach, wskazując w pisemnym uzasadnieniu wyroku na konieczność przesłuchania 3 świadków (m.in. A. T.) – przy czym w odniesieniu do tego ostatniego z dążeniem do uszczegółowienia jego relacji, ale także zbadania możliwości przesłuchania kolejnego świadka.

Akta sprawy wpłynęły do Sądu Rejonowego w Kielcach w dniu 23 lipca 2009 r. Zarządzeniem z 2 września 2009 r. wyznaczono termin rozprawy na 15 października 2009 r. Rozprawy odbyły się:

-

15 października 2009 r. (na rozprawie nie stawił się skarżący, który prawidłowo został na nią wezwany – odroczono rozprawę do 26 listopada 2009 r.; skarżący usprawiedliwił niestawiennictwo – przesyłając w dniu 14 października 2009 r. fax - chorobą swojej córki oraz chorobą swojego obrońcy);

-

26 listopada 2009 r. (nie stawił się skarżący – prawidłowo wezwany; odroczono rozprawę do 8 grudnia 2009 r. – zarządzono zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie skarżącego; w piśmie z dnia 26 listopada 2009 r. (data wpływu) skarżący usprawiedliwił swoje niestawiennictwo opóźnieniem w dotarciu do sądu spowodowane wypadkiem drogowym);

-

8 grudnia 2009 r. (przesłuchano obu oskarżonych; odroczono rozprawę do 26 stycznia 2010 r. celem przesłuchania świadków);

-

26 stycznia 2010 r. (przesłuchano 2 świadków, w tym A. T.; odstąpiono od przesłuchania kolejnego obecnego świadka z powodu konieczności rozpoznania kolejnych spraw; odroczono rozprawę do 25 lutego 2010 r.);

-

25 lutego 2010 r. (przesłuchano 1 świadka; nie stawił się świadek A. T., na którego nałożono karę porządkową za nieusprawiedliwione niestawiennictwo);

-

1 kwietnia 2010 r. (skonfrontowano 2 świadków – w tym A. T.; przerwano rozprawę do 22 kwietnia 2010 r. celem zapoznania się przez sędziego z dokumentami, które wpłynęły 30 marca 2010 r. – z którymi nie mógł się zapoznać z powodu konieczności wykonania innych czynności);

-

22 kwietnia 2010 r. (nie przeprowadzono żadnych czynności – celem kontynuowania postępowania dowodowego odroczono rozprawę do 15 czerwca 2010 r. – przy czym postanowiono wezwać świadka A. T.);

-

15 czerwca 2010 r. (nie stawił się świadek A. T., nie dołączono też akt innej sprawy);

-

20 lipca 2010 r. (ujawniono akta innej sprawy, nie stawił się świadek A. T. – nałożono na niego karę porządkową za nieusprawiedliwione niestawiennictwo;);

-

23 września 2010 r. (przesłuchano świadka A. T.; odroczono wydanie wyroku do 30 września 2010 r.);

-

30 września 2010 r. (wznowiono przewód sądowy celem przesłuchania świadków, w tym A. T.);

-

3 listopada 2010 r. (przesłuchano A. T., nie stawił się drugi świadek – nie doręczono mu skutecznie wezwania);

-

2 grudnia 2010 r. (nie stawił się świadek – okazało się, że jest poszukiwany listami gończymi; odroczono wydanie wyroku do 9 grudnia 2010 r.);

-

9 grudnia 2010 r. (wydano wyrok).

Pierwszy wniosek o sporządzenie pisemnego uzasadnienia wyroku wpłynął 14 grudnia 2010 r.; akta doręczono sędziemu 14 grudnia 2010 r.; zwrócono akta z uzasadnieniem 28 lutego 2011 r. (Wiceprezes Sądu Rejonowego w Kielcach przedłużał termin sporządzenia uzasadnienia wyroku: w dniu 28 grudnia 2010 r. do 28 stycznia 2011 r., a w dniu 28 stycznia 2011 r. - do 28 lutego 2011 r.; uzasadnienie liczy 20 stron maszynopisu).

Akta w związku z apelacjami obrońców obu oskarżonych oraz skarżącego wysłano do Sądu Okręgowego w Kielcach w dniu 18 maja 2011 r. (wpłynęły 19 maja 2011 r.).

Rozprawę apelacyjną w dniu 8 listopada 2011 r. odroczono na wniosek obrońców skarżącego.

Wyrokiem z dnia 9 lutego 2012 r. Sąd Okręgowy w Kielcach uchylił wyrok Sądu Rejonowego w Kielcach z dnia 9 grudnia 2010 r. w części dotyczącej skarżącego i sprawę przekazał w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kielcach, stwierdzając, że nie wykonano zaleceń Sądu Apelacyjnego. Sąd Apelacyjny wskazał nadto na potrzebę zakreślenia oskarżycielowi publicznemu na podstawie art. 397 k.p.k. terminu do przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, a także na konieczność ponownego przesłuchania świadków.

Akta wpłynęły do Sądu Rejonowego w Kielcach w dniu 27 lutego 2012 r.

Zarządzenie dotyczące wykonania wyroku w zakresie oskarżonego, co do którego wyrok uprawomocnił się, wydano 1 marca 2012 r.

Zarządzeniem z 28 marca 2012 r. wyznaczono termin rozprawy na 15 maja 2012 r. Rozprawy odbyły się:

-

15 maja 2012 r. (przesłuchano oskarżonego; przerwano rozprawę do 19 czerwca 2012 r. – postanowiono wezwać świadka A. T.; rozprawa trwała od 10.00 do 11.25);

-

19 czerwca 2012 r. (w faxie z 19 czerwca 2012 r. prokurator wniósł o odroczenie rozprawy z powodu niezaplanowanego pilnego wezwania prokuratora – autora aktu oskarżenia – do Prokuratury Apelacyjnej w Warszawie; na rozprawie stawił się świadek A. T.; Sąd przychylił się do wniosku prokuratora i odroczył rozprawę do 11 września 2012 r.);

-

11 września 2012 r. (nie stawił się świadek A. T. – nałożono na niego karę pieniężną za nieusprawiedliwione niestawiennictwo; zarządzono tez jego przymusowe doprowadzenie i zatrzymanie; przerwano rozprawę do 11 października 2012 r.);

-

11 października 2012 r. (z opóźnieniem stawił się świadek A. T.; w trakcie przesłuchania tego świadka ogłoszono alarm bombowy w budynku sądu; po odwołaniu alarmu świadek już się nie stawił; nałożono na niego karę pieniężną i zarządzono jego zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie; przerwano rozprawę do 12 listopada 2012 r.).

Skarżący generalnie wiązał przewlekłość postępowania z faktem dwukrotnego uchylenia wyroków sądów I instancji.

Sam wzgląd na uchylenie wyroków sądów I instancji nie uzasadnia jednak jeszcze stwierdzenie przewlekłości postępowania. Mieć jednak też należy na uwadze, iż powyższa okoliczność musi być uwzględniana w kontekście przebiegu postępowania przed tymi sądami, a to dlatego, że wnioskodawca odwołał się w swojej skardze także do ilości terminów rozpraw, na których przedmiotowa sprawa była dotąd rozpoznawana. Sąd Apelacyjny musiał zatem rozważyć kwestię prawidłowości dotychczasowej organizacji rozpraw, stwierdzając co następuje. W trakcie postępowania przed Sądem Okręgowym w Kielcach nie ma podstaw do twierdzenia, iż terminy rozpraw były zbyt odległe i źle zaplanowane. Mieć bowiem należy na uwadze, że postępowanie to dotyczyło łącznie 6 oskarżonych, zatem dowodów, które musiały być przeprowadzone na rozprawie było znacznie więcej niż w kolejnych fazach przedmiotowego postępowania, które toczyło się już przeciwko dwóm, a obecnie tylko jednemu oskarżonemu. W takiej sytuacji przeprowadzenie postępowania dowodowego na 7 terminach rozpraw w okresie od 30 listopada 2007 r. (data wpływu aktu oskarżenia do sądu) do 8 grudnia 2009 r. (data wydania wyroku), czyli około jednego roku, jeśli uwzględni się nadto fakt, iż dwa dodatkowe terminy rozprawy nie odbyły się z powodów obiektywnych (choroba sędziego), nie daje podstaw do stwierdzenia przewlekłości postępowania na tym jego etapie.

Odmiennie natomiast przedstawia się sytuacja w zakresie ponownego rozpoznania sprawy przez Sąd Rejonowy w Kielcach jako sąd I instancji w okresie od 23 lipca 2009 r. do 9 grudnia 2010 r., skoro postępowanie to toczyło się tylko przeciwko dwóm oskarżonym, a przesłuchano w jego trakcie tylko trzech świadków. Wskazać nadto należy, że o niewłaściwej organizacji postępowania świadczy też to, że na rozprawę w dniu 8 grudnia 2009 r., na której rozpoczęto przewód sądowy nie wezwano świadków (co sprzeczne jest z zasadą dążenia do zakończenia postępowania na pierwszym terminie rozprawy), z kolei na rozprawie w dniu 26 stycznia 2010 r. odstąpiono od przesłuchania jednego z trzech świadków, którzy się stawili powołując się na konieczność rozpoznania kolejnych spraw. Ponadto na rozprawę w dniu 22 kwietnia 2010 r., na której nie przeprowadzono żadnych czynności dowodowych, nie wezwano żadnego świadka, a uczyniono to dopiero w związku z kolejnym terminem rozprawy w dniu 15 czerwca 2010 r. Zastrzeżenia budzi też to, że w dniu 23 września 2010 r. przesłuchano świadka A. T. i odroczono wydanie wyroku do 30 września 2010 r., zaś w dniu 30 września 2010 r. wznowiono przewód sądowy celem przesłuchania świadków, w tym A. T., co może świadczyć o niewłaściwym przygotowaniu do rozpoznania sprawy.

Z kolei przebieg postępowania w sprawie o sygn. akt IX K 229/12 Sądu Rejonowego w Kielcach nie uzasadnia stwierdzenie, iż było ono prowadzone w sposób opieszały, a przez to doprowadziło do naruszenia prawa skarżącego do uzyskania rozstrzygnięcia sądowego w rozsądnym terminie.

Skarżący nie wskazał żadnych konkretnych czynności procesowych, które nie zostały dokonane, bądź zostały dokonane niewłaściwie, czy też z opóźnieniem, poza jedynie odroczeniem rozprawy w dniu 19 czerwca 2012 r. na skutek wniosku prokuratora. W tym jednak zakresie wskazać należy, iż powyższe postąpienie sądu nie może być uznane za wadliwe. Skarżący zarzucił jakoby prokurator nieudokumentował przyczyny niestawiennictwa. Mieć jednak należy na uwadze, iż brak jest podstaw do kwestionowania istnienia tej przyczyny. Zwrócić należy uwagę, że i w przypadku spóźnienia skarżącego na rozprawę w dniu 26 listopada 2009 r., nie wymagano od niego wykazania przyczyn, które spowodowały to opóźnienie, więc nie można twierdzić, że strony postępowania były w niniejszej sprawie różnie traktowane przez sądy.

Poszczególne terminy rozprawy w trakcie obecnie toczącego się postępowania w sprawie IX K 229/12 Sądu Rejonowego w Kielcach nie były odległe, a odroczenie rozprawy w dniu 19 czerwca 2012 r. do dnia 11 września 2012 r. (a więc na okres krótszy niż 3 miesiące, a nie jak twierdzi skarżący – 4 miesięcy) usprawiedliwione było sezonem urlopowym.

Z tych powodów nie sposób uznać, że przebieg postępowania w sprawie IX K 229/12 naruszył prawo skarżącego do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki.

Dlatego Sąd Apelacyjny skargę wnioskodawcy częściowo uwzględnił, a to w zakresie zarzutu przewlekłości postępowania przed Sądem Rejonowym w Kielcach w sprawie IX K 308/09 i w związku z tym przyznał wnioskodawcy sumę pieniężną w minimalnej wysokości 2.000 złotych uwzględniając, że przewlekłość postępowania w tej sprawie nie była wielka, a uchybienia Sądu Rejonowego w Kielcach nie były aż tak poważne, a nadto do przedłużenia postępowania przyczynił się też sam wnioskodawca, skoro to z powodu jego niestawiennictwa nie odbyła się rozprawa w dniach 15 października i 26 listopada 2009 r. Nie bez znaczenia jest i to, że postępowanie przedłużyło się także z innych przyczyn niezależnych od sądu, a to z uwagi na niestawiennictwo świadków.

W pozostałym zakresie, tj. co do stwierdzenia przewlekłości postępowania w pozostałych postępowaniach objętych skargą oraz co do zasądzenia wyższej sumy pieniężnej, z wyżej podanych powodów Sąd Apelacyjny skargę oddalił.

Na zasadzie art. 17 ust. 3 powołanej wyżej ustawy z 17 czerwca 2004 roku orzeczono o zwrocie skarżącemu opłaty.