Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. w Krakowie

sprawy z wniosku H. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w K.

o świadczenie przedemerytalne

na skutek apelacji organu rentowego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Kielcach Wydziału VI Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 13 lipca 2012 r. sygn. akt VI U 1527/11

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Kielcach.

Sygn. akt III AUa 1421/12

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 kwietnia 2013 r.

Decyzją z dnia 24 października 2011 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił H. M. prawa do świadczenia przedemerytalnego, bowiem nie legitymuje się ona wymaganym 35-letnim okresem zatrudnienia.

Wyrokiem z dnia 13 lipca 2012 r. Sąd Okręgowy w Kielcach VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił powyższą decyzję i przyznał H. M. świadczenie przedemerytalne poczynając od dnia 28 września 2011 r.

Sąd Okręgowy ustalił, że H. M., urodzona w dniu (...), w okresie od 17 marca 2004 r. do 11 czerwca 2004 r., od 10 lutego 2005 r. do 31 maja 2005 r. i od 25 lutego 2006 r. do 21 maja 2006 r. pracowała przy pracach sezonowych w Hiszpanii, którą podjęła za pośrednictwem Powiatowego Urzędu Pracy. Hiszpańska Instytucja ubezpieczeniowa (...) potwierdziła opłacenie składek emerytalno -rentowych za okres od 17 lutego do 31 maja 2005 r. tj. 104 dni. W formularzu U1 IE został potwierdzony okres od 13 marca do 30 kwietnia 2004 r. i od 1 maja 2004 r. do 11 czerwca 2004 r. oraz od 17 lutego 2005 r. do 31 maja 2005 r. Łączny staż pracy ubezpieczonej, z uwzględnieniem okresów pracy w Hiszpanii wynosi ponad 35 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

Organ rentowy bezpodstawnie odmawiał wnioskodawczyni zaliczenia okresu zatrudnienia w Hiszpanii z uwagi na nieprzedstawienie przez nią zaświadczenia potwierdzającego fakt odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne, przez co uznał, że nie posiada ona wymaganego okresu uprawniającego do emerytury w wymiarze 34 lat. W ocenie Sądu I instancji analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że sporny okres powinien zostać uwzględniony do stażu pracy. Z wyjaśnień wnioskodawczyni i z przedłożonych dokumentów wynika, że wnioskodawczyni była zatrudniona w ww. okresach. Jakkolwiek (...) Hiszpańska Instytucja Ubezpieczeniowa potwierdziła jedynie częściowo okres opłacania składek, to jednakże nie oznacza to, że składki te nie zostaną ściągnięte. Nie ma wątpliwości, iż we wnioskowanych przez nią okresach świadczyła pracę i otrzymywała za nią wynagrodzenie, zatem składki i podatek winny zostać odprowadzone przez pracodawcę do właściwych instytucji.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy powołując się na art.2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. Nr 120, poz. 1252) uznał, że błędne jest stanowisko organu rentowego, bowiem H. M. spełniła wszystkie przesłanki niezbędne do przyznania wnioskowanego świadczenia. Łącznie z uznanymi przez organ rentowy okresem pracy, wynoszącym 33 lata, 5 miesięcy i 11 dni, wnioskodawczyni udowodniła wymagany okres uprawniający do przyznania emerytury wynoszący co najmniej 34 lat dla kobiet. Z tego względu Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał H. M. świadczenie przedemerytalne od dnia 28 września 2011 r.

Apelację od powyższego wyroku złożył organ rentowy wnosząc o jego zmianę i oddalenie odwołania. Strona skarżąca zarzuciła naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 2 ust. 1 pkt5 i 6 ustawy z dni 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. Nr 120, poz. 1252 ze zm.). W uzasadnieniu podniesiono, iż dołączone do złożonego przez wnioskodawczynię wniosku dowody, nie dawały podstaw do przyznania jej świadczenia przedemerytalnego. Ze świadectwa pracy z dnia 18 stycznia 2010 r. wynika, iż rozwiązanie stosunku pracy nastąpiło z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, nie zaś z powodu jego likwidacji, bądź niewypłacalności, zatem art. 2 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy został prawidłowo zastosowany. Wnioskodawczyni do dnia 12 stycznia 2010 r. winna jest udokumentować 35 letni okres uprawniający do emerytury. Organ rentowy podniósł, iż nawet gdyby przyjąć, że wnioskodawczyni może nabyć prawo do spornego świadczenia na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy, to 34 letni staż pracy należałoby ustalić na dzień 31 grudnia 2009 r. Niemniej jednak organ rentowy podkreślił, że wnioskodawczyni nie legitymuje się ani 34 letnim stażem pracy na dzień 31 grudnia 2009 r. ani 35 letnim na dzień 12 stycznia 2010 r., a zatem brak jest podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji. Ponadto strona skarżąca zarzuciła, że Sąd I instancji dokonał ustaleń w sprawie w oparciu o świadków Z. W., A. N. oraz W. N., mimo, że dowód z zeznań tych osób nie został przeprowadzony.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja skutkuje uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy Sądowi Okręgowemu w Kielcach do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny uznał, że poczynione przez Sąd Okręgowy ustalenia nie znajdują potwierdzenia w przedłożonym do akt sprawy materiale dowodowym. Jak trafnie zarzucił organ rentowy, świadkowie, na których zeznaniach Sąd I instancji się oparł, nie byli w ogóle w niniejszej sprawie przesłuchani. Ponadto brak jest tłumaczenia dokumentacji odnoszącej się do okresu zatrudnienia w Hiszpanii. Powyższe sprawia, że szczątkowo przeprowadzone przez Sąd Okręgowy postępowanie dowodowe, a w zasadzie jego brak nie daje podstaw do zaakceptowania wydanego w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia. Sąd I instancji poczynił bowiem ustalenia nie znajdujące potwierdzenia w jakichkolwiek dokumentach, co jest niedopuszczalne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 2007 r., sygn. akt V CSK 115/07, M.Prawn. 2007/17/930, sąd jest zobowiązany do wyjaśnienia motywów podjętego rozstrzygnięcia w sposób umożliwiający przeprowadzenie kontroli instancyjnej zaskarżonego orzeczenia. Jeśli uzasadnienie nie zawiera wskazania podstawy faktycznej rozstrzygnięcia poprzez ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej lub wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa, wówczas orzeczenie podlega uchyleniu, zaś sprawa zostaje przekazana do ponownego rozpoznania. W tej sytuacji Sąd Okręgowy w ponownym postępowaniu winien przeprowadzić rzetelne postępowanie dowodowe, w szczególności dokonać szczegółowej analizy akt rentowych oraz zobligować stronę do przedłożenia tłumaczenia dokumentacji sporządzonej przez instytucję hiszpańską i odniesienia się do pisma ZUS z dnia 17 sierpnia 2011 r., zalegającego w aktach rentowych (karta 107). Transkrypcja pozwoli bowiem na dokładne zweryfikowanie dokumentacji pod kątem dopuszczalności uwzględnienia spornego okresu zatrudnienia. Sąd winien nadto rozważyć zasadność dopuszczenia dowodu z zeznań świadków, tj. osób, których oświadczenia wnioskodawczyni przedłożyła do akt sprawy.

Reasumując stwierdzić należy, że Sąd I instancji powinien tak ukształtować postępowanie dowodowe by móc ustalić, czy wnioskodawczyni na dzień 31 grudnia 2009 r. legitymuje się co najmniej 34 letnim stażem pracy, rozważając przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego w oparciu o art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 120, poz. 1252 ze zm.), bądź 35 letnim stażem pracy w dacie 12 stycznia 2010 r., w przypadku o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 5 cyt. ustawy. Zatem w sprawie wyjaśnienia wymaga także okoliczność rozwiązania z wnioskodawczynią stosunku pracy, co też zaakcentował organ rentowy w wywiedzionej apelacji. Niezależnie od powyższego Sąd I instancji winien ponadto pouczyć wnioskodawczynię o spoczywającym na niej ciężarze dowodu i możliwości składania wszelkich wniosków dowodowych, na okoliczności objęte przedmiotem postępowania.

Ze względu na konieczność przeprowadzenia w niniejszej sprawie postępowania dowodowego w całości orzeczono jak w sentencji wyroku, na zasadzie art. 386 § 4 k.p.c.