Szczegóły orzeczenia II AKz 468/22 - Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie

II AKz 468/22 - postanowienie z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2022-07-13

Tytuł:: Sąd Apelacyjny w Krakowie z 2022-07-13
Data orzeczenia:: 13 lipca 2022
Data publikacji:: 9 sierpnia 2022
Data uprawomocnienia:: 13 lipca 2022
Sygnatura:: II AKz 468/22
Sąd:: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Wydział:: II Wydział Karny
Przewodniczący:: Robert Pelewicz ()
Protokolant:: Luiza Borończyk-Saczka
Hasła tematyczne:: Tymczasowe aresztowanie
Podstawa prawna:: art. 249 § 1 k.p.k. i art. 258 § 1 pkt 1 i 2 i § 2 k.p.k.
Teza:: I. Nie sposób zgodzić się z obrońcą podejrzanego, iż Sąd pierwszej instancji nie wskazał dowodów, w oparciu o które uznał, że zachodzi duże prawdopodobieństwo popełnienia przez P.P. zarzucanych mu przestępstw, ograniczając się jedynie do ogólnego stwierdzenia, iż wniosek ten wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego. Uważna lektura uzasadnienia zaskarżonego postanowienia (a konkretnie jego strony piątej i szóstej) pozwoliłaby skarżącemu dostrzec, że Sąd Okręgowy nie tylko wymienił dowody wskazujące na spełnienie wobec podejrzanego przesłanki ogólnej stosowania środków zapobiegawczych, ale nawet wskazał ich dokładne adresy aktowe, co umożliwia szybszą weryfikację zajętego przezeń stanowiska. Sąd Okręgowy nie dokonał co prawda szczegółowej analizy tych dowodów, stwierdzić jednak należy, że na tym etapie postępowania, kiedy to ustala się jedynie, czy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanych mu czynów, a nie czy zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy pozwala na przypisanie mu winy, odwołanie się do konkretnych dowodów ze wskazaniem ich adresów aktowych jest wystarczające do wykazania spełnienia przesłanki z art. 249 § 1 k.p.k. II. Co warto podkreślić, formułując wspomniany wyżej zarzut obrońca podejrzanego sam posługuje się ogólnikami, nie wskazuje bowiem konkretnych dowodów, które kwestionuje, poprzestając jedynie na stwierdzeniach typu: „dowody ujawnione obronie w żaden sposób nie spełniają wymagań określonych w art. 249 k.p.k.”. Jednakże, w ocenie Sądu odwoławczego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a w szczególności dowody, które wymienia w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia Sąd Okręgowy, świadczą o dużym prawdopodobieństwie popełnienia przez P.P. zarzucanych mu przestępstw, nie sposób zatem uznać, by Sąd Okręgowy dopuścił się zarzucanego mu błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie przyjęcia, iż została spełniona przesłanka ogólna z art. 249 § 1 k.p.k. III. W odniesieniu do obawy matactwa ze strony P.P. Sąd Okręgowy – wbrew temu, co twierdzi obrońca podejrzanego – przedstawił argumenty świadczące o tym, iż w realiach przedmiotowej sprawy jest ona uzasadniona, powołując się na postawiony mu, a uprawdopodobniony zgromadzonym w toku postępowania materiałem dowodowym zarzut przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej. W orzecznictwie trafnie bowiem podkreśla się, że już sam udział w takiej grupie, ze względu np. na znajomość jej uczestników, ich wzajemne powiązania, istnienie dróg przepływu informacji, solidarność grupową bądź także inne środki wywierania wpływu na wyjaśnienia lub zeznania, począwszy od gróźb po przekazywanie środków do życia rodzinom uczestników grupy, obawę matactwa ze strony podejrzanego uzasadnia w stopniu wystarczającym (tak np. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 5 lutego 2014 roku, sygn. akt II AKz 34/14, LEX nr 1466273; oraz z dnia 10 lipca 2014 roku, sygn. akt II AKz 265/14, LEX nr 1574399). Nie sposób zatem uznać, by Sąd Okręgowy dopuścił się zarzucanej mu obrazy art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 251 § 3 k.p.k. IV. Zgodzić się należy ze skarżącym, że przesłanka z art. 258 § 2 k.p.k. nie może stanowić podstawy do przedłużenia stosowania wobec podejrzanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania jeżeli – na etapie postępowania przygotowawczego – nie została spełniona przesłanka z art. 263 § 2 k.p.k., z sytuacją taką nie mamy jednak do czynienia w niniejszym postępowaniu. Ani bowiem Sąd pierwszej instancji nie uznał przesłanki z art. 258 § 2 k.p.k. za samodzielną podstawę stosowania tymczasowego aresztowania, niezależną od zaistnienia okoliczności wymienionych w art. 263 § 2 k.p.k., ani też obrońca podejrzanego nie uargumentował w żaden sposób poglądu, iż w realiach przedmiotowej sprawy nie dochowano wymogów określonych w art. 263 § 2 k.p.k. Sąd odwoławczy podziela tu opinię Sądu pierwszej instancji, że konieczność przeprowadzenia wskazanych przez prokuratora czynności procesowych można rozpatrywać w kategoriach szczególnych okoliczności sprawy, które uniemożliwiły zakończenie postępowania w terminie, na jaki wcześniej zastosowano wobec podejrzanego tymczasowe aresztowanie, podziela również stanowisko Sądu pierwszej instancji, iż podejrzanemu – w razie uznania jego winy – realnie grozi wymierzenie surowej kary, przekraczającej dolne granice ustawowego zagrożenia za zarzucane mu przestępstwa. Sąd pierwszej instancji trafnie uzasadnił aktualność tej przesłanki, niezasadny jest zatem postawiony przez skarżącego zarzut obrazy art. 258 § 2 k.p.k.
Istotność:

Dodano: 9 sierpnia 2022, Opublikował(a): Jolanta Więsek
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Krakowie
Osoba, która wytworzyła informację: Robert Pelewicz ()
Data wytworzenia informacji: 13 lipca 2022